http://veenpreken.wordpress.com/2014/10 ... an-kanaan/" onclick="window.open(this.href);return false;
Persoonlijk gruw ik van de manier waarop deze dominee deze afschuwelijke denkbeelden in de bijbel zo weet om te draaien, dat we het boek Jozua kunnen blijven lezen als een boek dat zogenaamd iets te maken heeft met God. Men kan het artikel natuurlijk ook zien als de meest komische manier waarop een gelovige zijn geloof behoudt. Van helderheid van denken kan deze dominee imho niet beschuldigd worden. Het wemelt van de contradicties.
Aan de ene kant gaat de dominee helemaal mee met de moderne geschiedwetenschap die geen spaan heel laat van wat betreft de historische betrouwbaarheid van de verhalen. Van een werkelijke genocide is nooit sprake geweest. Van een massale intocht in Kanaän al evenmin. Er zijn wel aanwijzingen dat er veel geweld heeft plaatsgevonden, maar soms is het wel duizend jaar erder gebeurd, en soms wel honderd jaar later.
De eerste vreemde conclusie is dat de dominee hieruit het volgende concludeert:
RobbertVeen schreef:[het is wel duidelijk dat het verhaal in het boek Jozua geen verslag kan heten van een historische gebeurtenis.] Het heeft blijkbaar een ander doel.
Waaruit maakt de dominee op dat de bijbelschrijvers (die pakweg 800-900 jaar na de gebeurtenissen die ze beschreven leefden) op de hoogte waren van die moderne archeologische feiten en de werkelijke toedracht, en dus niet bedoelden om letterlijk op te vatten geschiedschrijving te geven?
Vervolgens denkt de dominee dat doel te kunnen omschrijven met:
RobbertVeen schreef:De inname van het land Kanaän... is uiteraard voor het volk Israël retrospectief een wonder van de HEERE.
Waar in zijn scenario überhaupt nog plaats kan zijn voor een wonder, laat staan één van "de HEERE" mag joost weten. Gelovigen schijnen zowel het één als het ander met een geestelijk oog toch nog wel te kunnen ontwaren. Robbert Veen legt 'het doel' ook op deze manier uit:
Vreemd dat Robbert Veen hieruit niet de conclusie trekt dat de jahwistische priesters dus wilden dat men zich aan het absoluut gezag van hun godsdienst moest onderwerpen, en dat ze de Jozua-verhalen bedachten om 'het wonder van de HEERE' gestalte te geven. Van een letterlijk te nemen verbond met een letterlijk te nemen HEERE kan tenslotte geenszins sprake zijn.RobbertVeen schreef:De literaire context wordt bepaald door de thora. Israël is dat volk voor wie alleen de HEERE koning mag zijn. Haar geschiedenis wordt dus bepaald door het verbond tussen God en het volk.
De grootste contradictie komt wanneer Robbert Veen de godsdienst zo uitlegt:
De dominee is blijkbaar zo gehecht aan zijn woordjes 'gerechtigheid' en 'barmhartigheid', dat hij het voor elkaar krijgt niet meer te zien dat het boek Jozua in de bijbel juist par excellence het exacte tegendeel hiervan is.RobbertVeen schreef:Het doel van de bewoning van het land is niet het vrije en machtige volksbestaan, maar de uitvoering van de wetten die gerechtigheid en barmhartigheid tegenover de naaste voorschrijven.
Wel ziet hij scherp in dat het boek geschreven werd in de tijd dat het volk Israel door buitenlandse machten belaagd werd. De priesters moesten met een reden komen waarom men het land verliest. Hun antwoord was dat dat kwam omdat men zich niet hield aan (alles wat) de torah voorschrijft. Het doel van het boek Jozua wordt zo op een vierde manier gegeven:
Het godgeloof van een geschoolde dominee is voor mij een groter raadsel dan dat van de eenvoudige fundamentalist.RobbertVeen schreef:En dat is het doel van het verhaal. De ballingschap wordt verklaard als het omgekeerde spiegelbeeld van de intocht: trouw aan de thora geeft het land, ontrouw aan de thora doet het land verliezen.