"Wat is er zo bijzonder aan klassieke muziek?"

[Krautsjo]

Dus, Henry, als ik je goed begrijp, schaar je licht klassiek (en daarmee Rieu - nu begrijp ik ook waarom er met zoveel afgunst wordt gekeken naar de Stradivarius van Rieu) onder de niet serieuze muziek.

Zeg maar Mozart, fam. Strauss. Bartók is dan ook licht (veel zigeuner invloeden)

Con te Partiro door Mirusia Louwerse is dus ook lichte muziek. Gezongen door, bv, Joseph Calleja is dan weer serieus.

Beetje merkwaardige benadering ....

Wordt het eten van gemalen baksteen smakelijker als je het met een gouden bestek nuttigt ? Als je een Stradivarius kunt betalen betekent niet dat je er ook nog op kunt spelen. Ik denk ook dat een Stradivarius een overschat fenomeen is .
Daarnaast is het niet de kunstenaar zelf die categoriseert maar meestal de beschouwende partij, waarbij de kunstenaar meestal meegaat uit het feit dat iets beter verkoopt in figuurlijke en letterlijke zin als de beschouwer weet waar hij of zij aan toe is .

Waarom wil je die indeling ? Con te partiro is en blijft lichte muziek ongeacht door wie het uitgevoerd wordt .
Muzikanten moeten ook gewoon brood op de plank zien toch en doen wel eens uitstapjes.
Heel veel moderne Jazz leunt tegen serieuze geïmproviseerde muziek aan. Je kunt een kroket uit de muur eten of eentje gemaakt door Heston Blumenthal, je proeft duidelijk het verschil

[HenkM]

Wordt het eten van gemalen baksteen smakelijker als je het met een gouden bestek nuttigt ? Als je een Stradivarius kunt betalen betekent niet dat je er ook nog op kunt spelen. Ik denk ook dat een Stradivarius een overschat fenomeen is .
Daarnaast is het niet de kunstenaar zelf die categoriseert maar meestal de beschouwende partij, waarbij de kunstenaar meestal meegaat uit het feit dat iets beter verkoopt in figuurlijke en letterlijke zin als de beschouwer weet waar hij of zij aan toe is .

Waarom wil je die indeling ? Con te partiro is en blijft lichte muziek ongeacht door wie het uitgevoerd wordt .
Muzikanten moeten ook gewoon brood op de plank zien toch en doen wel eens uitstapjes.
Heel veel moderne Jazz leunt tegen serieuze geïmproviseerde muziek aan. Je kunt een kroket uit de muur eten of eentje gemaakt door Heston Blumenthal, je proeft duidelijk het verschil

Die van Blumenthal zal niet te eten zijn.

Ik wilde die indeling trouwens niet. Ik hoopte op meer duidelijkheid. Ik zou zo'n indeling ook niet maken.
Als ik naar Mozart luister, nagenoeg alles van hem, dan geniet ik. Dan zal het me worst wezen in welk hokje het wordt ingedeeld. Voor mij serieus genoeg.

Als ik naar Tchaikovsky luister, naar J.S. Bach, naar Händel, naar Mendelsohn, dan is het tegendeel het geval. Maar ik zeg niet nee op voorhand. Wel eerst luisteren.
Neem nu jazz ... DSC is fantastisch. Maar de atonische muziek die daar (jazz) uit voortkwam is tenenkrommend. Voor mij geen muziek.

Indelingen, denk ik, worden vooral gemaakt door recensenten. Anders kunnen ze het niet benoemen/behappen.

[HenkM]

Wordt het eten van gemalen baksteen smakelijker als je het met een gouden bestek nuttigt ? Als je een Stradivarius kunt betalen betekent niet dat je er ook nog op kunt spelen. Ik denk ook dat een Stradivarius een overschat fenomeen is .

Hoe goed of hoe slecht hij speelt kan ik niet beoordelen. Voorlopig zie ik hem, als één van de zeer weinigen, plezier hebben in zijn (klassieke) muziek, net als zijn orkest leden, en net als zijn solisten.

Overschat fenomeen ... ach ... net als bij Mercedes, bij Petrus, Gucci, bij Warhol ....

De prijs staat niet in verhouding tot de z.g. meerkwaliteit. Groot geschreven. Vervolgens een flink portie snobisme. Et voilá

[Henry II]

Ik ben een groot voorstander van André Rieu. Hij brengt (lichte) klassieke muziek terug onder het volk, met een dikke saus eroverheen om het verteerbaar te houden. Dus met mooie pakjes aan, dikke luidsprekers etcetera. Prachtig, want veel componisten hadden het in hun tijd ook graag zo gedaan, als de techniek het toen had toegestaan. Maar bedenk wel dat Rieu zelfs een populair stuk als de Boléro van Ravel (dat door Ravel niet echt bedoeld was als stuk, maar meer als instrumentatie oefening) door Rieu nog wordt voorbehandeld. Het origineel duurt meen ik 13 minuten, maar dat is voor zijn publiek te lang en zijn versie duurt ongeveer de helft.

En natuurlijk schrijven recencenten niet over Rieu. Niet omdat dat niet elitair is, maar gewoon omdat niemand van de luisteraars de krant openslaat de dag erna om te lezen of de uitvoering van deze Boléro nu wel beter of minder is dan die van Von Karajan 40 jaar geleden. Dat interesseert ze gewoon niet. De bling bling marketing van de Stradivarius werkt waarvoor hij bedoelt is en geen hond hoort het verschil tussen deze viool en elke andere, zeker niet als je dit via de microfoon de zaal in blaast.

Ik persoonlijk vind veel muziek van J.S. Bach niet te pruimen, maar ben enorm onder de indruk van de vakkundigheid en structuur van diezelfde stukken. Het zit prachtig in elkaar. Toch ga ik niet naar de Mattheüs Passion luisteren, hoewel veel mensen dat wel doen en dan ook alleen maar omdat de 'mode' is. Dat is pas elitair, dat je naar iets luistert, niet omdat je het mooi vind maar omdat je dan je buren kunt vertellen hoe mooi het wel niet was. Ik zelf kan helemaal opgaan in een uitvoering van de 8e symfonie van Sjostakovich en geniet daar intens van. En ik weet dat er heel veel mensen zijn die dat vreselijk vinden. Is dat dan elitair? Ik denk van niet. Ik heb die muziek zelf gespeeld in een orkest en ben er helemaal verliefd op geworden.

Het kan dus wel hoor, dat iemand muziek echt mooi vind en een ander dit niet te vreten vindt. Maar als je nooit de moeite neemt om het te proberen, dan kun je het niet echt hebben over smaak. Dan luister je niet bijv. naar de Boléro van Ravel, maar naar die van Rieu. Als je nog nooit foie gras hebt gegeten, moet je niet zeggen dat een kroket lekkerder is.

[Maria]

Als je nog nooit foie gras hebt gegeten, moet je niet zeggen dat een kroket lekkerder is.

Kort en duidelijk.
En ook niet dat de kroket minder is, want dat is pas elitair, of het woord dat ik liever gebruik, decadent, of gewoon, kak.


Off topic edit:
Over foie de gras.
Ik eet dat sowieso niet, heb het nooit gegeten en zal het (bij bewustzijn) nooit eten.

Hoe heet dat dan?

[HenkM]

@Henry
Ik word stapelgek van de Bolero, origineel of anderszins. Het terugkerende thema gaat op m'n zenuwen werken.

Voor de rest kan ik het helemaal met je eens zijn, incl Sjostakovich.

Ik ben dan ook wel erg blij met Youtube en Spotify. (en dan koop ik ook nog cd's, lol)
Het is heerlijk verschillende uitvoeringen te horen.

(welk instrument bespeel(de) je, Henry?)

[HenkM]

Als je nog nooit foie gras hebt gegeten, moet je niet zeggen dat een kroket lekkerder is.

Kort en duidelijk.
En ook niet dat de kroket minder is, want dat is pas elitair, of het woord dat ik liever gebruik, decadent, of gewoon, kak.


Off topic edit:
Over foie de gras.
Ik eet dat sowieso niet, heb het nooit gegeten en zal het (bij bewustzijn) nooit eten.

Hoe heet dat dan?

politiek correct?

(ik eet dat trouwens ook niet; ik zal het ook niet vergelijken met kroketten, van Blumenthal of niet)

[collegavanerik]

Als je nog nooit foie gras hebt gegeten, moet je niet zeggen dat een kroket lekkerder is.

Kort en duidelijk.
En ook niet dat de kroket minder is, want dat is pas elitair, of het woord dat ik liever gebruik, decadent, of gewoon, kak.


Off topic edit:
Over foie de gras.
Ik eet dat sowieso niet, heb het nooit gegeten en zal het (bij bewustzijn) nooit eten.

Hoe heet dat dan?

Een croquet is natuurlijk veel lekkerder dan een kroket
Rieu is de kroket, het concertgebouworkest is de croquet, zelfde gerecht alleen anders opgediend.

[Maria]

Over foie de gras.
Ik eet dat sowieso niet, heb het nooit gegeten en zal het (bij bewustzijn) nooit eten.

politiek correct?

(ik eet dat trouwens ook niet; ik zal het ook niet vergelijken met kroketten, van Blumenthal of niet)

Nee, ik geloof niet dat dat het woord is.
Ik voel me eerlijk gezegd nog net te veel om eerst door dierenbeulerij een gans zijn lever te laten verzieken en dan een verziekte lever op te gaan zitten eten.
En dan nog genieten ook???

Hetzelfde met kikkerbillen.
Een bevriende specialist in kikkerbilletjes, restaurateur in Frankrijk, heeft ons een uitgenodigd om kikkerbilletjes te komen eten.
Ik wilde wel komen zei ik, maar ik eet geen kikkerbilletjes.
Op zijn vragende blik heb ik hem gevraagd of het waar is, wat ik eens hoorde, dat deze van levende kikkers worden afgesneden.
Ik hoopte op een "nee", maar ik kreeg een "ja".
Waarschijnlijk een zonde tegen de gastvrijheid.

[Jagang]

Een andere maatstaf, Jagang, is de (mate van) kwaliteit, benodigde kunde en inspanning om het te 'bouwen'

Dat kan zijn, maar als ik iets gezien/gehoord heb, en het staat me niet aan, dan zal het me verder eerlijk gezegd een worst zijn hoe het tot stand is gekomen.

Als ik een muziekstuk hoor dat ik afgrijselijk vind, zal ik het niet opeens goed gaan vinden wanneer even later blijkt dat iemand er wellicht uren/maanden/jaren in heeft gestopt.

Dan ben je namelijk niet echt iets goed aan het vinden, maar dan ben je troostprijzen aan het uitdelen voor de moeite.

Een nummer waar minder arbeid in zit, kan soms mooier worden gevonden dan een nummer waar veel méér werk in zit.
Ongelooflijk, maar echt waar.

Het leven is niet eerlijk.

[HenkM]

Een andere maatstaf, Jagang, is de (mate van) kwaliteit, benodigde kunde en inspanning om het te 'bouwen'

Dat kan zijn, maar als ik iets gezien/gehoord heb, en het staat me niet aan, dan zal het me verder eerlijk gezegd een worst zijn hoe het tot stand is gekomen.

Als ik een muziekstuk hoor dat ik afgrijselijk vind, zal ik het niet opeens goed gaan vinden wanneer even later blijkt dat iemand er wellicht uren/maanden/jaren in heeft gestopt.

Dan ben je namelijk niet echt iets goed aan het vinden, maar dan ben je troostprijzen aan het uitdelen voor de moeite.

Een nummer waar minder arbeid in zit, kan soms mooier worden gevonden dan een nummer waar veel méér werk in zit.
Ongelooflijk, maar echt waar.

Het leven is niet eerlijk.

Het ging hier even om verschillen tussen klassieke- en andere muziek.
Ik had al gezegd dat het niet veel, of niets, te maken heeft met de perceptie door de luisteraar.

[HenkM]

Over foie de gras.
Ik eet dat sowieso niet, heb het nooit gegeten en zal het (bij bewustzijn) nooit eten.

politiek correct?

(ik eet dat trouwens ook niet; ik zal het ook niet vergelijken met kroketten, van Blumenthal of niet)

Nee, ik geloof niet dat dat het woord is.
Ik voel me eerlijk gezegd nog net te veel om eerst door dierenbeulerij een gans zijn lever te laten verzieken en dan een verziekte lever op te gaan zitten eten.
En dan nog genieten ook???

Hetzelfde met kikkerbillen.
Een bevriende specialist in kikkerbilletjes, restaurateur in Frankrijk, heeft ons een uitgenodigd om kikkerbilletjes te komen eten.
Ik wilde wel komen zei ik, maar ik eet geen kikkerbilletjes.
Op zijn vragende blik heb ik hem gevraagd of het waar is, wat ik eens hoorde, dat deze van levende kikkers worden afgesneden.
Ik hoopte op een "nee", maar ik kreeg een "ja".
Waarschijnlijk een zonde tegen de gastvrijheid.

Dan gaat het dus om de emotie die er achter zit, zoals ik dat heb met religieus getinte muziek.

Het verschil is dat je de muziek dan wel kunt horen, maar dat je die kikkerbillen/ganzenlevers niet eerst hoeft te eten voor het (verder) te weigeren.

[Maria]

Dan gaat het dus om de emotie die er achter zit, zoals ik dat heb met religieus getinte muziek.

Het verschil is dat je de muziek dan wel kunt horen, maar dat je die kikkerbillen/ganzenlevers niet eerst hoeft te eten voor het (verder) te weigeren.

Ik begrijp nu, wat je bedoelt.

Het wil dus absoluut niet zeggen, dat ze niet te eten/beluisteren zijn en het zegt ook helemaal niets over kwaliteit.

De term hier ergens genoemd in de trant van: "Het is niet om aan te horen".
Moet dan zijn: "Ik kan er niet naar luisteren, omdat...."
Dus absoluut met de bijbehorende uitleg erbij, anders krijg je een totaal ander effect, wat bijna algemeen begrepen wordt als: "Ik vind het verschrikkelijke lelijke muziek".

[Maria]

Ikzelf heb het trouwens grotendeels van me af kunnen gooien sinds ik steeds meer ook echt vrijdenker kon worden.

Dus ook mijn eigen "hokjesdenken", wat betreft het beluisteren van geestelijke muziek van me af kon gooien.
En meer objectief kon gaan luisteren.

En dat is van een heel andere orde dan mijn ganzenlever/kikkerbilletjes aversie.

[HenkM]

Dan gaat het dus om de emotie die er achter zit, zoals ik dat heb met religieus getinte muziek.

Het verschil is dat je de muziek dan wel kunt horen, maar dat je die kikkerbillen/ganzenlevers niet eerst hoeft te eten voor het (verder) te weigeren.

Ik begrijp nu, wat je bedoelt.

Het wil dus absoluut niet zeggen, dat ze niet te eten/beluisteren zijn en het zegt ook helemaal niets over kwaliteit.

De term hier ergens genoemd in de trant van: "Het is niet om aan te horen".
Moet dan zijn: "Ik kan er niet naar luisteren, omdat...."
Dus absoluut met de bijbehorende uitleg erbij, anders krijg je een totaal ander effect, wat bijna algemeen begrepen wordt als: "Ik vind het verschrikkelijke lelijke muziek".

Nou ja .... dat mag. Als je het als jouw persoonlijke mening/ervaring verwoordt.
Het wordt anders als je zou gaan stellen: het IS lelijke muziek. Het IS geen muziek.

Ik zie 2 vlakken van beoordeling.

Tekst
Muziek

Waarbij dit afhankelijk van het stuk vaak verschillend (door mij) wordt ontvangen.

Bv rap (vind ik zo wie zo al vervelend, maar zodra de woorden motherfucker, fuck, verschijnen gaat het uit)
a-tonische muziek. Mijn hele gestel kromt zich en verzet zich.
sommige soorten van jazz, kamermuziek (heel vaak erg treurig), (amsterdamse) smartlappen, Gert/Hermien-achtige soorten vind ik niet fijn om te horen.
Rest nog de religieuze muziek, die best mooi kan zijn, maar vanwege de bron niet om naar te luisteren.

anyway .... de meeste klassieke muziek vind ik wel bijzonder .... waarbij 'klassiek' geen garantie is voor aangenaam verpozen