Gister lid geworden en er werd gevraagd of ik iets meer over mijzelf wil vertellen. Nu dan, ben niet echt breedsprakig, maar iets meer dan ik tot nu toe schreef dat mag best!
Ik ben ruim 15 jaar geleden in aanraking gekomen met christenen. Aangevuurd en aangespoord door hun enthousiasme ging ik al gauw mee naar de kerkdiensten. Ik kom niet uit een gelovig, nest en wat mij aansprak is de onderlinge samenhang, verbondenheid, vriendschappen en voor mij toen belangrijk, "antwoorden". Ik was op een punt in mijn leven dat ik mijn bestaan niet kon verklaren behalve vanuit een zuiver cognitie, ik denk, dus ik besta. Maar waarom we bestaan, wat het doel is van het menselijk leven, wat er meer is dan we kunnen aanschouwen, daar had ik geen antwoorden op. Dergelijke antwoorden op de zin van het leven geven richting, vooruitgang is weten waar je naartoe wilt, een doel hebben, ergens aan werken en dus uiteindelijk ergens aankomen.
De antwoorden die ik als hapklaar voedsel in de kerk kreeg aangereikt, gleden als een macburger naar binnen. Waarom? Waarschijnlijk omdat het in combinatie werd aangeboden binnen het al eerder genoemde sociale netwerk.
Ik heb veel gedaan in de kerk, leidende positie gehad over veel mensen, gepreekt, gebeden, in tongen gesproken. Ik geloofde dat ik wonderen zag, maar ik zag ze niet. Ik geloofde dat er door gebed veel gebeurde, maar ik heb het nooit gezien. Ik heb ervaren dat je verblind kan zijn, als je in een omgeving verblijft waar kritisch kijken en oordelen als oordelen over god wordt beschouwd. Als de god van je kerk zegt dat een rode stoel blauw is, dan moet je van goede huize komen om daar tegen in te gaan, als je begrijpt wat ik bedoel
In de loop der jaren kwam de twijfel. Klopt het allemaal wat er wordt gezegd? wat zijn de bewijzen? Kan ik echt alleen geloven, zonder te zien, op water lopen als ik maar genoeg geloof heb.
Ik ben door de jaren heen steeds dieper in een dal gekomen, uiteindelijk depressief en ik heb hiervoor hulp gezocht (buiten de kerk, in de kerk was en is geen ruimte voor vragen, twijfel, dat is immers van de duivel
)Na ongeveer twee jaar was ik vrij, vrij van angst voor de duivel, de hel, vrij van angst voor "verboden gedachten". Dat is nu een jaar geleden, en het gaat mij steeds beter af, getuige mijn lidmaatschap van de freethinkers.
Ok, dat wat het voor nu ik ga lekker verder lezen in de andere getuigenissen, bedankt voor het lezen!
frodof
