Ik voor mij zou vrijdenker niet helemaal gelijk stellen aan atheïst zijn. Ik heb zelf een aantal jaren gedacht als jij en voelde me toen wel degelijk een vrijdenker.gerard_m schreef:De reacties gaan vooral in op het 'onlogische' van een geloof in God, niet over de vraag of een gelovige ook vrijdenker kan zijn. Dit suggereert dat een vrijdenker analoog is aan een atheist. Er wordt ook niet echt in gegaan op mijn tegenvragen, terwijl mijn indruk is dat atheisten wel degelijk geloven in volstrekt onbewezen zaken, zoals buitenaards leven.
Dat je alleen in iets kan geloven als het een toetsbare hypothese is, lijkt me een beperkte manier van denken.
Neemt niet weg dat Heeck wel gelijk heeft: vrijdenken is niet hetzelfde als elk geloof wat mogelijk is te bedenken eenzelfde waarde geven. Dat een fantasie niet voor 100% uit te sluiten is wil nog niet zeggen dat ze veel waarde heeft om je geloof op laten te berusten. Het moet raakvlakken hebben met het toetsbare. Hoe minder toetsbaar je geloof is, des te meer een vrijdenker er afstand van neemt als ongerechtvaardigd geloof. Een vrijdenker meet je niet af aan de mate van het in staat zijn een wereld van Tolkien te scheppen in gedachten en daarin te geloven.
Je schijnt je in je godsgeloof nogal sterk te beroepen op 'persoonlijke ervaring'. Volgens mij gaat ook op dat hoe persoonlijker de ervaring, des te meer argwaan je moet hebben wat betreft dat geloof. Leg ons maar eens uit hoe je een persoonlijke ervaring kan linken met een God, vooral als je een algemene godsopenbaring zoals de bijbel en de koran al uitsluit. Deelde 'God' je mede dat de ervaring van godswege kwam? Indien niet, hoe weet je dat die ervaringen met God te maken hadden? Hoe weet je überhaupt hoe of wat een god is?