Evolutie en Toeval

[Jinny]

Ik lees Dawkins ook.
The G S o E heb ik ook gelezen en heb ik hier op de boekenplank staan.
Ik lees met interesse mee, ik heb echter niet de intentie dat ik voldoende denkraam bezit om het geheel te snappen.

Zolang je het nog hebt over aminozuren en dergelijke heb ik het idee dat het over abiogenese gaat en daar heb ik geen verstand van.

[heeck]

Siger,
Om mee in te weven:
http://home.planet.nl/~gkorthof/kortho33.htm
R.

[siger]

Siger,
Om mee in te weven:
http://home.planet.nl/~gkorthof/kortho33.htm
R.

Lijkt erg op

1. de boodschapper liquideren

Ik heb tot nu nergens een beredeneerde weerlegging van Yockey's berekeningen gevonden, en wetenschappelijke tegenargumenten zouden een pak interessanter zijn dan in iemands privéleven te gaan spitten of hij misschien niet een beetje een soort creationist is.

Zoals elders al eens gezegd, op de karige weblog gewijd aan Yockey schrijft zijn dochter bitter:

The first thing I want noted about my father is that he is not in any way, shape or form a Creationist. He does not support Intelligent Design. He supports Darwin’s theory of evolution and points out that it is one of the best-supported theories in science.

It is absolutely crazy to assert that my father is a Creationist because he quotes the Bible in his scientific publications. He quotes Greek and Roman myths considerably more frequently than the Bible, yet no one has used that as evidence that he is a pagan, or Dionysian or Apollonian.

[heeck]

Siger,
Wat een vreemde typering van een review, waar nog wel wat anders wordt gesteld ook.

The fact that I discuss creationism in this review, should not distract the reader from the understanding that Information theory and molecular biology is a very thorough and solid textbook of information- and coding-theory and its application to molecular biology. It is not an introduction to the theory of evolution. Yockey did not attempt to integrate his theory of information into the neo-Darwinian framework. His book is not a popular science book; most chapters are written on the level of articles for scientific journals, and some did in fact appear in peer-reviewed journals. Several writers have been influenced by Yockey's work (remarkably, William Dembski does not belong to that group).

Berekeningen over de voor evolutie van leven beschikbare tijd zullen zo langzamerhand wel dwingen tot verder begrijpen van de evolutionaire mechanieken.
Ondanks dat jij uit je eerste aanhaling de volgende zin onvertaald wegliet:

This is much too short to code a living system so evolution to higher forms could not get started. Geological evidence for the “warm little pond” is missing. It is concluded that belief in currently accepted scenarios of spontaneous biogenesis is based on faith, contrary to conventional wisdom.

Maar toch blijf ik materiaal voor je "evo-versneller" aandragen, want je idee om een overzicht te presenteren waardeer ik:
http://www.sciencemag.org/content/331/6017/555.abstract
Watervlooien hebben kennelijk een mechaniek dat actief wordt bij slechte omgevingstoestanden.
(pikte ik mee uit de NRC van vandaag)

Roeland

[MNb]

Over wetenschappelijk verantwoorde observatie van co-evolutie uit de eerste hand trouwens, in een paar hectare Surinaams oerwoud en haar bewoners (in eerste instantie), te lezen in het boek:
"Blootsvoets door de Amazone. De evolutie op het spoor."

http://www.uitgeverijprometheus.nl/inde ... 9035134188

Een autobiografie van:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Marc_van_Roosmalen

Dit uitvoerige boek gaat met name in op de co-evolutie tussen (tropische uiteraard) vruchtdragende bomen en slingerapen, gibbons (collega-primaten) en andere apen.

Gibbons in de Amazone?! Dat is nieuw voor me.
Ter informatie: smalneusapen, waarvan de homo sapiens er één is en de gibbon een andere, komen van oudsher alleen in Europa, Azië en Afrika voor.
Dus hoe Van Roosmalen autobiografisch en blootsvoets door de Amazone plotseling gibbons tegenkomt is me niet helemaal duidelijk.

[siger]

Zolang je het nog hebt over aminozuren en dergelijke heb ik het idee dat het over abiogenese gaat...

Ik geef toe dat het citaat van Yockey niet op evolutie slaat en enigszins off-topic is.

[siger]

...Maar toch blijf ik materiaal voor je "evo-versneller" aandragen, want je idee om een overzicht te presenteren waardeer ik:
http://www.sciencemag.org/content/331/6017/555.abstract

Thanks.
Heb je opgemerkt dat watervlooien meer genen hebben dan mensen!?

[heeck]

Allicht,
Daarmee wordt Noble zijn rekenwijze (Het aantal menselijke genen wordt vandaag geschat op 30.000. Er zijn gemiddeld zo'n honderd genen betrokken bij een biologische functie. Dat zou betekenen dat er 10^289 (een 1 gevolgd door 289 nullen) combinaties van functies mogelijk zijn.) voor watervlooien intrigerender dan voor mensen?
Of toch niet?
Roeland

[siger]

Allicht,
Daarmee wordt Noble zijn rekenwijze (Het aantal menselijke genen wordt vandaag geschat op 30.000. Er zijn gemiddeld zo'n honderd genen betrokken bij een biologische functie. Dat zou betekenen dat er 10^289 (een 1 gevolgd door 289 nullen) combinaties van functies mogelijk zijn.) voor watervlooien intrigerender dan voor mensen?
Of toch niet?
Roeland

Noble had het over het voor de hand liggende menselijke genoom, maar wat hij zegt hangt niet af van het organisme.

Wie vindt dat de genen het hele plaatje bevatten heeft hier wel een probleem lijkt me.

[Fjedka]

Gibbons in de Amazone?!

My bad. Slingerapen, geen gibbons.

@Siger. Ik zie vooralsnog geen meningsverschil. Ik ben niet de gene die dat woord als eerste in de mond nam in dit topic. Dat was jij. Evenals het woord discussie.

[siger]

@Siger. Ik zie vooralsnog geen meningsverschil.

Prima.

[heeck]

Siger,
We zullen zien, want ik heb weinig lust om het naturalistisch oplossen van lopende vragen inzake het uitwaaieren van levensvormen en de daarbij optredende mechanieken, af te handelen alsof het de driedeling van de hoek in het platte vlak betreft.
Elkaar een beentje lichten op basis van onvoldoende en daarom oververeenvoudigde interpretaties over wat Noble precies wel of precies niet zou hebben gezegd is best leuk, maar wissel ik met genoegen in voor leeswerk.
Als ik wat tegenkom meld ik dat vanwege mijn waardering voor je streven in dit topic wel weer.
Roeland

[siger]

Dawkins zelf schreef in The Ancestor's Tale p.606 over evolution of evolvability (ik vertaal:)

Nu is [evolution of evolvability] een veelbesproken onderwerp, en anderen hebben het verder gevoerd dan ik ooit voorzag, bijvoorbeeld de celbiologisten M. Kirschner en J. Gerhart...

M. Kirschner is professor Systems Biology in Harvard (Waar ze volgens Noble niets begrijpen van Systems Biology.) Hij schreef samen met J. Gerhart van Berkeley The Plausibility of Life: Resolving Darwin’s Dilemma ("de aannemelijkheid van leven, het oplossen van Darwin's dilemma"). De titel verwijst er naar dat Darwin, de ontdekker van natuurlijke selectie, feitelijk niet wist wat de oorzaak van uiterlijke veranderingen was. DNA, genen etc... zijn van na zijn tijd.

Het hoofdthema van het boek is: leven kan enkel overleven als het gemaakt is om te veranderen. Dit principe noemen ze Facilitated variation.

De kracht (robustness) van een organisme ligt niet in haar onbuigzaamheid, maar in haar aanpassingsvermogen. Het blijft hetzelfde omdat het op veranderingen in de omgeving reageert, niet omdat het onveranderlijk is. Het geheim van de stabiliteit van het fenotype is dynamisch herstel. Mutaties of herschikking van genen in deze herstellende systemen dragen bij tot hun overleven.

Dit aanpassen en herstellen ziet men ook bij de ontwikkeling van bloedvaten en zenuwen. Zulke processen zijn verspreid over het hele lichaam, en zijn kritisch bij het herstel van wonden en bij lichamelijke aanpassingen. Variatie en selectie, de prinicpes van evolutie, zijn bewaard gebleven in taltijke essentiele lichaamsprocessen. Evolutie kan nieuwe vormen van noodzakelijke aanpassingen klaarhebben omdat het systeem, op alle niveaus, gebouwd is om te veranderen. Mutatie of genetische variatie hoeven zelf niet creatief te zijn; ze moeten enkel reeds bewaarde creatieve mechanismen triggeren.

De snelle evolutie van de vleugel van een vleermuis bijvoorbeeld (p.147) kan niet verklaard worden door talrijke kleine veranderingen in de voorpoten van een zoogdier. Teveel kenmerken zouden op hetzelfde ogenblik moeten wijzigen. Maar de ledematen van landdieren zijn niet het directe gevolg van genen, zeggen de auteurs, ze ontstaat door oude, op zichzelf stabiele "kernprocessen" (core processes), die de mogelijkheid bezitten tal van mogelijkheden uit te testen en vast te leggen (exploratory behavior.)

Deze core processes werden voortgebracht door een voortschrijdend front van biochemische, dan celbiologische, dan soortspecifieke embrionale mechanismen. Elke explosie van core processes werd gevolgd door een langdurige stasis, terwijl de soorten evolueerden op andere fronten - de anatomische en fysiologische uitbreidingen van het lichaamsplan. Deze stasis verloopt tegengesteld aan de stasis in de fossiele record, die slechts de uitwerking van deze core processen weergeven.

De auteurs hebben een heel hoofdstuk gewijd aan het weerleggen van creationisme, en tonen onder meer aan dat hun theorie argumenten als "irreducible complexity" van tafel veegt. Dat belet niet dat het internet overspoeld wordt met triomfantelijke creationistische verwijzingen naar The Plausibility of Life.

[siger]

In hetzelfde boek looft Richard Dawkins de evolutionaire entomologist M.J. West-Eberhard voor haar boek Developmental Plasticity and Evolution.

Wegens tijdsgebrek hier een citaat uit een van de besprekingen op Amazon.com, dat de strekking van het boek wil samenvatten.

De hoofdbijdrage van dit boek aan de moderne evolutionaire biologie is het revolutionaire idee dat omgevingsinvloeden, en niet mutatie, de eerste oorzaak zijn van het ontwerp.

Deze opvatting is een fundamentele wijziging van klemtoon in een onderzoeksgebied dat geobsedeerd is door genen, genetische drift en massaselectie. Het boek legt de klemtoon op genetic accomodation die plaatsvindt als milieugestuurde wijzigingen in het fenotype vorm krijgen in kwantitatieve genetische aanpassingen.

De hypothese van genetic accomodation kan begrepen worden als aanvangend wanneer het milieu een wijziging oplegt aan het fenotype. Deze verandering legt een nieuw selectief regime op aan voorafbestaande polygenetische variatie. Op die manier begrijpen we genen als "volgers", in tegenstelling tot "leiders" van evolutie. Varianten kunnen geërfd worden in volgende generaties als de milieuinvloeden terugkeren, en als er onderliggende genetische variatie aanwezig is in de populatie. Natuurlijke selectie bevoordeelt de verspreiding van een bepaalde milieugedreven variant wanneer dit individuele fitness positief beinvloedt. Terwijl zowel mutatie als milieudruk belangrijke starters zijn van nieuwe fenotypische variaties, beargumenteert West-Eberhard dat het milieu de belangrijkste rol speelt.

Deze thesis zet vraagtekens bij de moderne gen-centrische kijk op evolutie, en drijft op die wijze de laatste spijker in de kist van de "een-gen-een-fenotype" illusie. Het boek verdedigt de opvatting dat een algemene evolutiewetenschap enkel mogelijk is door middel van een integratie ten gronde van ontwikkelingsbiologie en evolutiebiologie. Met dit doel voor ogen is de verhandeling van Mary-Jane West-Eberhard uiterst geslaagd. Door te tonen hoe door de omgeving beinvloede ontwikkeling bijdraagt aan vernieuwing in alle organismen, levert dit boek een belangrijk ontbrekend onderdeel voor moderne evolutietheorie die sinds Darwin ontbreekt.

[Fish]

Dr. Marc Kirschner himself