Theoloog schreef:De reden hiervoor lijkt te zijn dat de meest prominente godsdiensten, jodendom, christendom en islam - godsdiensten die het theïsme als filosofische positie hebben grootgemaakt - hun overtuiging dat de grond van onze werkelijkheid is gelegen in één unieke en ware God hebben verbonden aan een prescriptieve visie op wat de van god gegeven natuurlijke orde is, en wat daar als 'pervers' buiten valt.
Dat klopt, maar die 'natuurlijke orde', die aan God wordt toegeschreven, komt natuurlijk niet uit de hemel vallen. Uit de premisse dat er een God bestaat, volgt op geen enkele manier hoe men
in concreto dient te handelen. Wel kunnen bestaande gewoontes worden gesanctioneerd met een beroep op deze God, maar die zouden zonder God ook bestaan hebben. Met andere woorden: deze 'van God gegeven natuurlijke orde', is in werkelijkheid de neerslag van menselijk denken. Je kunt je natuurlijk afvragen waarom men God in de mond legde dat homo's slecht zijn. Maar ja, ik vraag me ook wel eens af waarom homo's volgens de nazi's
Untermenschen waren. Wellicht vond men ze gewoon een beetje verwijfd, en dat is dodelijk in een macho-cultuur.
Er is nog een andere manier waarop je een relatie kunt leggen tussen God enerzijds en moraal anderzijds, en wel op de wijze waarop Thomas van Aquino dat deed: middels de aanname dat de werkelijkheid rationeel geordend is en dat alles daarin een functie heeft: het is de functie van regen om planten en bomen water te geven, het is de functie van het oog om de bezitter zicht te verlenen, etc. Ondeugdelijk is op die manier alles wat niet haar functie vervult. En toegepast op het morele handelen kun je homoseksualiteit veroordelen op basis van de aanname dat de functie van seks 'voorplanting' is; en aangezien homoseksualiteit die functie niet vervuld, is het verkeerd. Nu gaat zo'n aanname van een rationeel geordende werkelijkheid natuurlijk prima samen met het idee dat het universum door een rationele God is gecreëerd. Maar je hebt er echt geen God voor nodig, integendeel: tegenwoordig leeft het functie-denken weer helemaal op onder invloed van de evolutietheorie. Het idee dat men uit hoe de werkelijkheid in elkaar zit, kan afleiden hoe men zou moeten handelen, heeft sinds Hume wel afgedaan. Maar noch het idee dat de enige functie van seks 'voortplanting' is, noch het idee dat uit een
is een
ought kan worden afgeleid, volgt op enige wijze uit theïsme.
De praktijk van het middels een godsbegrip sanctioneren van bestaande regelgeving, is geen voorbeeld van hoe theïsme tot concrete morele opvattingen leidt. Natuurwetsdenken en
is/ought-fallacy zijn dat evenmin; ze zijn toevallig ontstaan in een theistische cultuur, maar hadden ook opgang kunnen maken in een atheïstische. Er zijn tegenwoordig nogal veel christenen die én inzien dat bijbelse voorschriften slechts goed zijn in zoverre ze 'goed' zijn, én niets ophebben met natuurwetsdenken. Maakt dat hen minder theïstisch? Me dunkt van niet.
Zou jij vergelijkbare passages kunnen vinden in de geschriften van atheïstische propagatoren waarin de afwijzing van homosekualiteit wordt verbonden aan de negatie van een persoonlijke agent als grond van het bestaan?
Nee, met die formulering trap je een open deur in. Het wegvallen van een sanctionerende instantie betekent nooit dat er opeens meer verboden bij komen. Je had beter kunnen vragen of er atheistische propagatoren zijn geweest die de toelaatbaarheid van het vermoorden van homo's verbonden met het feit dat er geen God bestaat. Maar daar weet je zelf het antwoord wel op.
