Vuurtje schreef:...goed om te lezen dat je het waardeert dat ik me probeer te verplaatsen in een ongelovige. Wat waarschijnlijk meespeelt in mijn voordeel is dat ik ook een aantal jaren (na mijn christelijke opvoeding) ongelovig ben geweest. Als ik aan die tijd terugdenk was het mooie van het niet bestaan van God dat een heleboel ineens niet slecht meer is. Om maar een voorbeeld te noemen, vloeken en voor het huwelijk met een meisje naar bed gaan zijn nu eenmaal niet erg meer als God ze niet verboden heeft....althans, dat dacht ik toen omdat in het geval God niet bestaat mijn rede/smaak bepaald wat goed en slecht is. Achteraf denk ik dat de regels die God stelt slechts gericht zijn op een goed en gelukkig leven voor een mens. het vloeken had geen enkel nut, ik kan nu prima zonder en ik heb er mensen mee gekwetst en vooral natuurlijk God.
Welnee, joh, de regels waarvan je denkt dat ze van God afkomstig zijn zijn allemaal door de
menselijke rede bedacht. De mens zelf is ten alle tijden uit op 'een goed en gelukkig leven voor de mens'. Alles wat naar een goed en gelukkig leven leidt blijft gelden geheel onafhankelijk van of nu een god er mee eens is of niet. Op dezelfde manier houdt ook praktisch geen mens zich aan zogenaamd goddelijke regels die geen enkel nut hebben.
Je verbindt ethisch denken steeds met God alsof dát de bron is voor ethiek. Het is precies andersom: iemand die naar een God kijkt om regeltjes te krijgen voor wat goed is en wat niet, heeft zelfs de eerste beginselen van ethiek nog niet door. Iedere ethiek komt enkel uit het hart van de mens.
Wil tot macht?
Dat het in al het leven gaat om een wil tot macht is een aanname.
Nee, het is een poging tot definitie van het leven. Het is een filosofisch begrip. Nietzsche zette het neer omdat de algemeen gehoorde opvatting is dat het leven probeert zichzelf koste wat kost in stand te houden. Deze opvatting dekt niet de gehele lading: Nietzsche zag in dat een hoop menselijke aspiraties eigenlijk tegen het leven in gaan. Veel van het menselijk denken staat negatief tegenover het leven. Daaruit groeit de metafysica met alle religieuze waan van een hiernamaals. Het christelijk geloof is een prachtig voorbeeld daarvan: het is de uiting van de haat tegen het leven. En wanneer het christelijk geloof oproept tot nederigheid en dienen, dan is dat haar verborgen wil tot macht. De wil tot macht van de zwakken om het leven en de sterken de baas te zijn: "En waar opoffering en diensten en liefdesblikken zijn: daar is ook de wil tot heersen. Daar dringt langs
sluipwegen de zwakkere de burcht en zelfs het hart binnen van wie machtiger is - en
steelt macht." (Zarathoestra II.12). Hoe dieper het lijden, des te sterker de wil tot macht om het de baas te zijn. Waar het meest zieke is, daar zijn de grootste hartstochten. Waar men zich het meest bedreigd voelt ontstaat de sterkste wil om de omgeving de baas te zijn: "waar het vallen van bladeren is, waar men zich opoffert, daar daar offert het leven zich op - voor macht!" (denk aan religieuze zelfmoordterroristen voor een extreem voorbeeld).
Nietzsche geeft echter ook aan dat er mensen zijn die niet naar iets hogers willen groeien, en hij spreekt zich zeer negatief uit over degenen die slechts dienen en slaven zijn. Dat brengt mij ertoe om te zeggen dat degenen die Nietzsche beschouwd als mensen met een zwakkere wil misschien weleens mensen zijn met een ándere wil. Namelijk een wil níet tot macht. Dan kom je op het terein van een christen die wil dienen, een ándere wil die Nietzsche liever als een zwakkere wil ziet.
Je moet Nietzsche niet zien als iemand die enkel het tegendeel van christelijke waarden verkiest. Hij zet alle tegenpolen van het christelijk denken neer omdat ze door het christelijk geloof in de ban gedaan zijn. Het is om een gehele cultuur wakker te schudden. Het gaat er bij hem om dingen te laten te zien waarvoor men millennia lang blind is geweest. Een
heel mens ziet dat in tegenstellingen
beide begrippen noodzakelijk en gezond zijn. Zo gaat het niet om nederigheid versus trots, maar om het honoreren van
beide zaken. Het gaat ook niet om dienen versus egoïsme, maar om de
mate waarin iemand zich ontplooit (een andere frase om 'wil tot macht' uit te drukken). Zo is Jezus niet een tegenhanger van 'wil tot macht' (dienend), maar juist het
toppunt van wil tot macht: de poging de gehele wereld zijn wil op te leggen.
Wanneer jij jezelf wijs wil maken dat jij (of het christelijk geloof) geen wil tot macht heeft, zal Nietzsche tegen je zeggen dat je jezelf en de christelijke idealen maar bar slecht kent.
Nietzsche heeft geconcludeerd dat de bijbelverhalen niet waar zijn
Ik vraag me af of Nietzsche zich heeft geïnteresseerd in of de bijbelverhalen waar zijn of niet. In ieder geval lijkt het mij dat hij geconcludeerd heeft dat de bijbelverhalen niet waar zijn.
Nietzsche heeft één jaar theologie gestudeerd. In de paasvakantie stuitte hij op het in zijn tijd geruchtmakende boek Das Leben Jesu van David Strauss. Hij heeft toen al ingezien dat de verhalen niet waar waren en meteen daarna zijn theologiestudie opgegeven. Het is dus niet zozeer een zaak van niet erin geïntereseerd zijn, maar iets dat hij beschouwde als door anderen al definitief afgewerkt en daarom geen verdere aandacht meer nodig had. Hij had zijn conclusies al snel getrokken en maakte meteen schoon schip. Niet met de kliekjes van een afgesleten religie nog wat eeuwen kinderachtig blijven naspelen (zoals het christelijk geloof nu al eeuwenlang een ingestudeerd toneelstuk blijft opvoeren dat in onze wetenschappelijke cultuur als steeds absurder voorkomt), maar meteen op zoek naar een geheel nieuw denken voor de moderne geestelijk volwassen mens.
Maar hoe subjectief zijn de waarden vanuit een mens gezien als ze zijn bepaald door haar schepper en onderhouder, die almachtig is en aangeeft voor altijd met jou in vrede te willen leven?
Geheel subjectief, want het denkbeeld wat je naar voren schuift is geheel jouw eigen verbeelding. Het is een waan die al eeuwenlang door de wetenschap ontmaskerd is.
Nederig worden is zover ik de bijbel begrijp geen doel op zich, het gaat er hierbij om je niet te groot te voelen om te dienen. Ook als christen zul je trots zijn, alleen het zal uiteraard vooral op hun God zijn. God stelt je in staat om te leven, te denken en te genieten.
Jaja, hier laat je goed zien hoezeer je gewoon een kind van je tijd bent, een tijd die goed geluisterd heeft naar wat Nietzsche te vertellen had: ook jij hebt je trots. Je gepraat over nederigheid is daarom enkel een vernisje om je trots te verbergen. Ook jij leeft om te genieten. Dat heb je bepaald niet uit het Nieuwe Testament geleerd! (of kun je mij een verwijzing geven waar zoiets staat als 'geniet van het leven'). Jouw wil tot macht verschuilt zich achter de
waan dat je er niet aan meedoet.
Ik ben van mening dat Nietzsche niet tot in de bodem van iedere religieuze ziel kan kijken.
Kun je me even aangeven welke boeken je van hem aandachtig gelezen hebt?
Ik heb geen probleem van geloof versus wetenschap.
In dat geval zul je je weinig hebben beziggehouden met de wetenschap. Hoe minder een gelovige van de wetenschap afweet, des te minder problemen hij ziet.
Ook voor het bepalen van de authenticiteit van de bijbel door de eeuwen heen heeft de wetenschap goed werk verricht.
Alweer: deze uitspraak verraadt dat je nog nooit een wetenschappelijk theologisch boek hebt gelezen, want de wetenschap heeft juist het tegenovergestelde gedaan.
Geef me anders eens een lijstje van de boeken die je doorgewerkt hebt.
Ga
deze lijst eens aandachtig door en vertel me eens hoeveel je ervan gelezen hebt.
Een christelijke apologie waar de christelijke idealen uitgebreid tegenover die van Nietzsche worden gezet en het christelijk geloof het debat wint ben ik nog nooit tegengekomen. Ik zou het interessant vinden zo'n boek ooit te lezen.
Dan zal ik je een boek aanraden. Het zonder gekleurde bril lezen van de hele bijbel geef ik een goede kans.
Dat is uiteraard niet wat ik bedoelde. Ik doel op een christelijke schrijver die Nietzschespecialist is, en het christendom tegen hem met verve kan verdedigen.
By the way, je begrijpt dat mijn visie is dat het het woord van God is. Een gedeelte daarvan zijn dan woorden gesproken door God, en een groot gedeelte is reacties van mensen daarop. Een gedeelte daarvan reacties van gelovigen en een gedeelte reacties van ongelovigen. Met alles bij elkaar wil God ons dan duidelijk maken wie wij zijn en wie Hij is.
En wanneer je christenen dan aan een verhoor blootlegt en uit ze probeert te peuren wie Hij is, dan staan ze altijd met een mond vol tanden en zeggen ze allemaal op het laatst: hij gaat ons verstand te boven.
Christelijk geklets is enkel hol en leeg, retoriek, het eindeloos herhalen van clichéés ten dienste van het oppeppen van eigen psyche. Christenen zijn mensen die zich in allerlei bochten wringen om voor zichzelf maar te verbergen dat ze het leven niet durven te leven.
Ok, maar dat eerste front is subjectief, gericht op smaak en niet op waarheid. Dat zal verklaren waarom een christen uiteindelijk aan zal geven dat hij toch gelooft.
Dat is een onjuiste tweedeling, alsof het of om het één of om het ander zou gaan.
Laat me niet lachen. De
waarheid heeft onze maatschappij juist bevrijd van christelijk geloof. In de moderne tijd nog christen zijn staat gelijk aan het leven emotioneel niet aankunnen, het leven proberen door te komen via de creatie van waandenkbeelden die je oppeppen en die een kind zekerheid geven. Het is een hardnekkig tegen alle rede in blijven vasthouden aan antieke denkbeelden. Het is bewuste misleiding van de psyche, op dezelfde manier als druggebruik. Het wordt enkel nog aangehangen door mensen die niet op volwassen benen kunnen staan.
Mijn gezichtspunt is dat de mens van nature slaaf van de zonde is. Voor de één is dat sexverslaving, voor de andere drugs, drank, weer voor een ander macht, onrecht aandoen, liegen enzo.
Groei op. De mens is geen slaaf van de zonde, maar een product van de natuur. Get a life, leer te genieten van sex in plaats van jezelf tot sexverslaafde uit te roepen. Leer jezelf lief te hebben in plaats van jezelf altijd maar in de goot te slaan.
Afhankelijk van waar je tegenaan loopt herken je het wel: je kunt niet anders en bent er dus van afhankelijk.
Dat is juist een punt wat Nietzsche jou wil leren: jij kunt wél anders, jij bent nergens van afhankelijk. Jouw eigen wil staat boven alles. Leer zó te leven!
Ik geloof dat je hiervan bevrijd kunt worden, namelijk enkel gebonden aan goed doen. (Zie eventueel Romeinen 6:17-23). Geniet van het leven, help je medemens en dank je schepper klinkt een stuk bevredigender.
Alweer dat 'geniet van het leven'. Die boodschap heb je geleerd van redelijke mensen, niet van het christelijk geloof. Ontmasker eens jezelf, zie hoezeer je het helemaal niet eens bent met het christelijk geloof. Zie hoezeer je jezelf steeds in de war maakt.
Ik concludeer dit slechts omdat Nietzsche aangeeft christenen als slaven te zien.
Een hele diepe waarheid. Studeer erop in je eigen leven om te zien in hoeverre dit opgaat. Haal eens de grootst mogelijke eerlijkheid naar boven in je eigen leven. Een christen is iemand die nog nooit geheel eerlijk is geweest in zijn denken.
Maar bij het christelijk geloof/Jezus Christus/God denk ik aan een cognitieve werkelijkheid. Dus niet aan normen en waarden die mensen bedenken. Het demonen verhaal en mensen die tot leven komen zijn wat mij betreft niet in strijd met de wetenschap, hooguit kunnen ze nog niet onderbouwd worden door de wetenschap.
Bullshit. Er zijn geen demonen, Jezus is geen cognitieve werkelijkheid. Je bedriegt jezelf van a tot z met het christelijk geloof.
Ok,wat ik aan wilde geven is dat het bestaan van God/Jezus Christus een cognitieve zaak is en die verwerp je op subjectieve grond.
Zeker niet. Ik kan je een hele lange lijst geven van wetenschappelijke boeken die deze zaak allang doorslaggevend uit de doeken hebben gedaan, zie bovenstaande lijst van Robert M Price.
Het gaat in geloof en ongeloof in de eerste plaats om intellectuele eerlijkheid. Een christen is schuldig aan
extreme subjectiviteit. En dan gaat hij lopen zoeken of wetenschappelijke, rationele mensen niet ook emoties hebben. Vindt hij ze dan zegt hij: kijk eens, zij doen het ook! Vindt hij ze niet dan zegt hij: Kijk eens, ze negeren een vitaal onderdeel van het leven! Zie je in wat een dom en kinderachtig spelletje de christen speelt?
Als ik het goed begrepen heb ga jij voor aristocratie van de geest. Je gaat voor het ontmaskeren van dingen die door de massa aangehangen worden. Ik kan me erbij voorstellen dat dat een machtig gevoel geeft
Mijn visie is dat het bij het bepalen of het christendom leeft niet voldoende is om te kijken of er aristocratie bij is of niet, als het christendom waarheid is, dan maar wat minder aristocratie.
Je kiest voor het slaaf zijn. Dat zal je lot dan wezen.
In ieder geval heb ik het gevoel dat de rede absoluut als uitgangspunt en referentiekader wordt genomen bij het bepalen van realiteit en waarheid.
Je eerste zin is juist. Daarom sterft het christelijk geloof dan ook uit. Het is een onvermijdelijk toekomstscenario. Of het nu lang duurt of niet, er is maar één weg vooruit: via de menselijke ontwikkelde rede.
