Noachied13 schreef:Ik ga even lekker iets anders schrijven.
Ik geloof in de God van de BIJBEL, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jacob, de Eeuwige, de Eerste en de Laatste, het Begin en het Einde. Wat mij betreft is God springlevend en Hij is Die was, Die is en Die zal zijn.
Wat grappig dat jij daar in gelooft. Je moet wel heel verdwaasd hebben rondgelopen in je leven dat je uiteindelijk in je leven met het opdreunen van dit soort kinderachtige slogans aankomt.
Dat God menseljke trekjes lijkt te hebben is naar mijn mening omdat de Bijbel in mensentaal is geschreven. God is onlichamelijk en heeft dus geen arm, geen voeten, geen hand, etc. en toch staat het in de Bijbel zodat wij mensen het kunnen begrijpen en er een beeld bij hebben. Anders zouden we hopeloos in de war raken.
Je begint met jezelf op een onvergeeflijke manier tegen te spreken. Je geeft toe dat het Oude Testament over God spreekt als hebbende een neus en handen, en een mond om mee te praten. Tezelfdertijd geloof je dat God helemaal geen voet, arm, hand, mond heeft, maar helemaal onlichamelijk is.
Je zit dus met een formidabele tegenstrijdigheid, en probeert dit goed te praten door te zeggen dat de bijbeltaal helpt om ons een idee te geven van God. Maar uiteraard is het precies andersom: de bijbeltaal helpt juist om een
verkeerd beeld van God te maken (indien je gelijk hebt en God geen lichaam heeft).
Ja, ja, ik weet het klinkt allemaal lekker vaag en zweverig
Dat is fijn, het geeft enige hoop dat je je onzin ooit weer eens achterlaat.
...en toch is dat wat ik daadwerkelijk geloof.
Welnee, in het vorige waarin je toegaf dat het zelfs jou zweverig en lekker vaag in de oren klinkt liet je al weten dat je er eigenlijk zelf ook niet in gelooft.
Je hebt je blijkbaar aan absurd geloof overgegeven uit wanhoop en onderhoudt dit geloof door jezelf zo goed mogelijk met preken voor de gek te houden.
Voor mij is God idd zichtbaar in de natuur, in mijn vrouw, in mijn kinderen, etc.
Dit is alweer een uiting die laat zien dat je in werkelijkheid helemaal niet in het bestaan van God gelooft. Maar omdat je je God op de één of andere manier zichtbaar moet maken, tot een realiteit moet bestempelen, verzin je maar iets.
Welnu, indien je God in de natuur zichtbaar ziet, vertel me dan eens wat zo mooi was aan dat godje van jou dat zich in de tsunami van vier jaar geleden liet zien.
Voor mij is God derhalve geen ilussie, ook al heb ik Hem nooit Zelf gezien.
Derhalve? Wat derhalve, je hebt volstrekt niets aangetoond, je hebt enkel je eigen wollige en kinderachtige gedachten opgeschreven. Je hebt volstrekt niets geschreven wat aannemelijk maakt dat je niet met een illusie bezig bent.
De evolutietheorie en de veronderstlde Big Bang komen mij onwaarschijnlijk voor, wat uiteraard geheel persoonlijk is.
Inderdaad, zeer persoonlijk. Het is bij uitstek een uitspraak van iemand die niet wetenschappelijk geschoold is.
God wordt er echt niet minder van wanneer Hij niet aanbeden wordt.
Jazeker wordt hij er daarom wel minder om. Talloze goden hebben eenvoudig opgehouden te bestaan, omdat niemand er meer in gelooft. Horus of Mardoek bijvoorbeeld.
Goden hangen aan elkaar van menselijk bijgeloof. Houdt het bijgeloof op, dan ploft het godje in elkaar. Een god is enkel de uiting van een miezerige menselijke geest.
Persoonlijk zie ik zijn regels en voorschriften eerder als liefdevolle vaderlijke anwijzingen.
Dus vliegen en muggen en dodelijke bacillen uitvinden om de mens eeuwig mee te pesten liefdevol? De mens op een aardbol te laten leven die geteisterd wordt door vulkaanuitbarstingen, stormen, dodelijke kou, verzengende hitte, aardbevingen, droogteperioden is het produkt van een liefdevolle God? Je voorhuid moeten afsnijden heeft iets te maken met een liefdevolle God? Gestenigd moeten worden omdat je hout sprokkelt op de sabbat is een opdracht van een liefdevolle God? Je volk voorschrijven dat je niet-geschubde zeedieren niet mag eten heeft iets te maken met liefde? Hij heeft dierenoffers nodig, ach wat liefdevol.
De mensheid een stel geboden geven en je voor de rest niet inlaten met het menselijk leven is bij uitstek
liefdeloos, een eigenschap van een ouder die geen enkele belangstelling heeft voor zijn kinderen.
En Hij bedenkt geen straffen want die zijn al bekend.
Hoezo Hij bedenkt geen straffen. Je geloofde toch in de God van de bijbel? Hij had niets anders voor de mens in petto dan straffen, toen de mens ongehoorzaam was en de verboden vrucht at. En de doodstraf werd volgens de bijbel door God ingesteld. Je spreekt jezelf telkens tegen.
Mijn vrouw en ik stellen ook regels voor onze kinderen en bij overtredeing volgen ook sancties. Dus stel je voor dat God idd bestaat en de Vader is van alle mensen, is het dan gek dat Hij regels stelt? Doe ik toch ook bij mijn kinderen? Trouwens de hele maatschappij is onderhevig aan allerlei regels. Gelukkig maar, want anders zou er geen structuur, orde en vrede kunnen bestaan. Chaos en wetteloosheid en het recht van de sterkste zou het gevolg zijn.
Moet je nu je god verdedigen door te zeggen dat jij en ik en iedereen ook regels opstellen? Ik zou zeggen: indien alle mensen weet hebben van regels opstellen, waarom hebben we dan een god nodig die ons de regels voorschrijft? Sterker nog, we zijn tegenwoordig een stuk ontwikkelder dan een woestijngod, we lachen eenvoudig om zijn simpele en barbaarse regeltjes.
