Die middenweg is het doel. Daar was Gautama naar op zoek, en volgens de legenden kwam hij daar uiteindelijk op uit. Of er in deze mythen enige historische juistheid schuilt is maar de vraag. Mijn vraag is of het bewandelen van die exacte middenweg wel haalbaar is voor ons apenras. Het streven is nobel, maar is het realistisch om te denken dat er ook maar één mens is geweest die in staat was om te koorddansen op die flinterdunne haar?Kronos schreef:Wat daarmee bedoeld wordt, is dat de oefenweg in zichzelf reeds het doel is. De middenweg is in principe geen middel dat geheiligd wordt omwille van het doel.Devious schreef:Maar hebben we Nirvana - de 'uitblussing van het ik' - al bij het begin te pakken? Zo ja, waarom dan verder gaan?Kronos schreef:Het achtvoudige pad, de weg van de Boeddha, is dus een oefenweg, waarvan gezegd wordt dat hij goed in het begin, goed in het midden en goed op het einde is.
En toen kwam het 'karmavrij doden' om de hoek kijken. Dat zit me nog steeds niet lekker. Ik was vele jaren geleden iemand die mediteerde, ik probeerde zuiver te leven, probeerde geweldloosheid in mijzelf te cultiveren, en toen las ik die discussie tussen die yoga-adepten - die Indiër en die Belg - en dat trof mij als een mes in mijn hart. Er was geen speld tussen te krijgen. Wie volledig onthecht was, kon doden zonder haat, zonder agressie, maar ook zonder wroeging en spijt ('stamp, stamp', 'pang, pang'), en volledig gelukkig blijven, als een robot.Voor diegene die tot realisatie komt, is nirvana samsara. De dualiteit tussen beide (wat jij volmaakt en onvolmaakt noemt) is opgeheven.
Toen werden de zaden van de twijfel gezaaid, en nu denk ik totaal anders. De bevrediging van mijn IK (mijn lieve, dierbare ik) is voor mij nu het belangrijkste doel; geen uitblussing van het ego; geen eenwording met god, kosmos of Brahman, maar 'platvloerse' bevrediging van het ik: genieten van seks, whisky, bier, muziek en literatuur (ik wil ook nog graag een Harley Davidson; voor mij, mij, MIJ!!!!'
Over iedere cel in mijn lichaam zouden duizenden boeken geschreven kunnen worden (niet dat iemand ze zou willen lezen..). In die zin schieten woorden altijd te kort. Wat ik in die zin ben, weet niemand, zelfs ikzelf niet, maar dat geldt evengoed voor iedere willekeurige zandkorrel.Wie/wat is Devious? Kan dat met woorden uitgedrukt worden, uitputtend beschreven worden? Of gaat wat Devious hier-en-nu werkelijk is, als een dynamisch ervaren, voorbij elk begrip?
Vriendelijke groet.