'God is liefde!' Het is de favoriete slagzin van bijna iedere evangelist. Iedere keer als ik deze kreet hoor flitsen vele bijbelse taferelen aan mijn netvlies voorbij, en er zijn enkele bijbelteksten die bijzonder interessant zijn om in deze context eens nader te beschouwen.
Deuteronomium 21:10 Wanneer gij zult uitgetogen zijn tot den strijd tegen uw vijanden.............. en gij onder de gevangenen zult zien een vrouw, schoon van gedaante, en gij lust tot haar gekregen zult hebben, dat gij ze u ter vrouwe neemt......... daarna zult gij tot haar ingaan, en haar man zijn, en zij zal u ter vrouwe zijn. En het zal geschieden, indien gij geen behagen in haar hebt, dat gij haar zult laten gaan naar haar begeerte; doch gij zult haar geenszins voor geld verkopen, gij zult met haar geen gewin drijven, daarom dat gij haar vernederd hebt.
Numeri 31:17 'Nu dan, doodt al wat mannelijk is onder de kinderkens; en doodt alle vrouw, die door bijligging des mans een man bekend heeft. Doch al de kinderen van vrouwelijk geslacht, die de bijligging des mans niet bekend hebben, laat voor ulieden leven.’
1 Samuel 15:3 'Ga nu heen, en sla Amalek, en verban alles, wat hij heeft, en verschoon hem niet; maar dood van den man af tot de vrouw toe, van de kinderen tot de zuigelingen, van de ossen tot de schapen, van de kemelen tot de ezelen toe.'
Ik heb mij vaak afgevraagd hoe het moet zijn geweest voor die heidenen om altijd maar te worden uitgeroeid; hoe het moet zijn geweest voor de kleine kindertjes, de moeders, de grootvaders, om geslacht te worden in opdracht van God; hoe het moet zijn geweest voor de jonge meisjes om, met de volledige instemming van de Almachtige, te worden verkracht door de mannen die schuldig zijn aan de moord op al hun gezinsleden. En ik zou graag van de evangelisten willen weten hoe het één en ander zich verhoudt tot 'God is liefde!'
Om het één en ander helder voor de bril te krijgen, heb ik de koele en fragmentarische bijbelteksten geïllustreerd met een kort verhaaltje, waaraan ik slechts nog kan toevoegen dat de werkelijkheid (als we even van de hypothese uitgaan dat de slachtpartijen, evenals andere verhalen in de bijbel werkelijk hebben plaatsgevonden) oneindig veel malen gruwelijker is.
DE KINDEREN VAN AMALEK.
'Een moeder met een kleine baby aan haar borst, heeft zich met haar twee andere kinderen verschanst in een hoekje van de hut. Angstig luisteren de kinderen naar de strijdkreten en het gekerm van gewonde en stervende soldaten, die buiten op het plein weerklinken. Plotseling horen ze grootvader, die ondanks zijn hoge leeftijd, vecht als een leeuw om zijn kleinkinderen te beschermen. Grootvader slaakt een kreet. Even later horen ze een afschuwelijk geluid; een gorgelend geluid dat doet denken aan het slachten van schapen.
De deur gaat open. Een woeste buitenlandse krijger stapt naar binnen. Zijn uitrusting en gezicht zijn bedekt met een laag geronnen bloed. In zijn ene hand draagt hij een groot mes, waar het warme bloed vanaf druipt. Zijn andere hand houdt het haar van grootvaders afgehakte hoofd in een sterke greep. De twee kinderen kruipen nog dichter tegen elkaar aan. Bevend van angst zien ze hoe de krijger dichterbij komt. Het dode hoofd van grootvader valt met een doffe plof op de grond. Als de krijger vlak bij hen staat, wordt zijn blik nog woester dan hij al was, en hij grijpt de moeder bij het haar, en trekt haar omhoog. Met tranende ogen vol liefde kijkt ze voor de laatste keer naar haar kinderen. Terwijl de krijger het enorme mes op haar keel zet en begint te snijden, laat ze haar baby vallen, en het laatste wat ze ziet is hoe het pasgeboren jongentje zachtjes huilt en besmeurd wordt met het warme bloed dat uit haar halsslagader gutst. Daarna wordt het zwart voor haar ogen.
Haar lijdensweg is voorbij, maar voor de kinderen wordt het alleen maar erger. De twee oudste kinderen zien hoe het levenloze lichaam van hun moeder in elkaar zakt. Nu is de blik van de krijger op hun gericht. Hij trekt een groot zwaard uit een schede, die bevestigd is aan een riem om zijn middel. Hij heft zijn handen die het gevest van het naar beneden gerichte zwaard stevig omvatten, en stoot met kracht naar beneden. De twee oudste kinderen zien hoe het metaal in het rompje van hun broertje verdwijnt, ze zien hoe het kloppende bloed uit de wond stroomt, ze zien hoe het kindje met angstige ogen naar boven staart, niet in staat om te begrijpen wat er gebeurt, en ze horen hoe het met horten en stoten de laatste adem uitblaast.
Verwilderd kijkt de krijger op, en zijn blik veranderd enigszins als hij de oudste van de twee overgebleven kinderen ziet, een aantrekkelijk jong tienermeisje. Hij grijpt het meisje bij het haar, trekt haar alle kanten op, draait haar rond, knijpt en betast haar met zijn met bloed besmeurde handen, en bekijkt haar met wellustige ogen. Opeens is hij zich bewust van een klein jongetje dat op zijn knieën zit en apathisch voor zich uit kijkt. Met een wazige blik, alsof hij heel ergens anders aan denkt, trekt de krijger zijn zwaard uit het bloedende rompje van de zuigeling. Met een verveelde zwaai onthoofdt hij de kleuter, en sleurt hij zijn 'buit' aan het haar naar buiten.
De lijdensweg van grootvader, moeder, de baby en het kleine jongetje zijn voorbij, maar de lijdensweg van het oudste zusje duurt voort. De afschuwelijke beelden zijn voor de rest van haar leven op haar netvlies gebrand, en telkens zal ze er aan herinnerd worden als haar 'meester' s'avonds bij haar komt en zijn lusten op haar botviert. De enige manier waarop ze eraan kan ontsnappen is door zichzelf van het leven te beroven, maar zolang ze in het slavenverblijf van de 'meester' gevangen wordt gehouden, lukt dat niet. Op een dag wordt ze te oud, verliest ze haar jeugdige aantrekkelijkheid, en zal haar 'meester' haar verstoten. Daarna zal ze van de hoogste berg naar beneden springen, om voor eeuwig te slapen.'
Marc Defianth. 09-11-2007.
Hebr 6: 
Als het triniteitsdogma met terugwerkende kracht wordt gehanteerd. Kunnen we trouwens de aansprakelijkheid uitbreiden. Maar goed dat moeten theologen maar gaan uitvissen 
Hellraiser is er niets bij.