Terugdenken aan je christelijke jeugd

[Maria]

Gezelligheid is sarcastisch bedoeld. Een overweldigende meerderheid van gelovigen lijkt mij voor de niet gelovige geen gezellige uitgangssituatie vooral als het gelovigen zijn die hun meerderheidspositie op gemeentelijk niveau toepassen op de plaatselijke situatie. Of het nu zondagsrust is, uitgaansgelegenheden of andere activiteiten waar ze geen boodschap aan hebben omdat ze daar een Bijbelse visie aan koppelen.

Nu snap ik wat je bedoelt.

Tja... ik vond vroeger mijn ouders ook helemaal niet gezellig, als ze me vanalles verboden, wat vlg. mij nu juist mijn leven gezelliger zou moeten maken.

En laten dat nu net niet alleen maar religieus geaarde dingen zijn.

Toch vond ik veel dingen, die met het religieus zijn te maken hadden, nu juist best wel gezellig.
Wanneer ging je nu met je familie, vader en moeder samen wandelen?
Juist ja.... 's zondags naar de kerk.
En dat deden dus veel families/mensen.
Je liep ook vaak samen op.

Vrienden en families gingen uit de kerk om de beurt bij elkaar op de koffie.
Gezellig was dat zeker wel.
Ik mocht als puber niet naar dansavonden, die pas om 10 uur begonnen en dan tot diep in de nacht doorgingen.
Wel naar de "club" van de kerk, van 8.00u tot 11.00 u.
Ik heb dat altijd wel als "gezellig" ervaren.

Ik vind bepalen of iets nu wel of niet gezellig is en de gedachten daarover toch wel erg betrekkelijk.
Ieder zijn meug natuurlijk en ik zou zeker anderen hun gezellige dingen niet willen afnemen.
Als het gaat om dingen waarbij je elkaar niet stoort, zou ik me dan ook niet verder met anderen bemoeien.
Ieder het zijne.
En daar moet mi. ook de plaatselijke wetten zich op richten.
Tijden veranderen en ook de meningen van mensen.

Het zijn voor mij ook maar nostalgische herinneringen, want sinds mijn volwassenheid heb ik er weinig ervaring meer mee en woon ik ook niet meer in mijn oude dorp.

[Henry II]

Ik ben gelukkig niet kerkelijk opgegroeid. Wij gingen wel iedere zondagochtend naar mijn opa en oma. En dan 's middags vaak nog naar de andere opa en oma. Was erg gezellig, kletsen, koffie drinken, wandelen. Dat staat dus los van het kerkgebeuren. Ik zie in mijn gemeente 56% ongelovigen en slechts 17% kerkbezoek. Het gaat dus de goeie kant op én het is nog heel gezellig.

[dikkemick]

Geloven om het geloven. Het vertrouwde groepsgevoel, de nostalgie, de gezelligheid van de zondagse wandeling (of bezoek aan opa en oma). Ik denk dat ook dit een groot deel van de gelovigen betreft.

[Maria]

Geloven om het geloven. Het vertrouwde groepsgevoel, de nostalgie, de gezelligheid van de zondagse wandeling (of bezoek aan opa en oma). Ik denk dat ook dit een groot deel van de gelovigen betreft.

Jammer voor veel twijfelaars en afvalligen dat je een geloofs-beleven niet blijkt te hebben op het moment dat je dit wenst.
Of dat het op te roepen is, als je behoefte hebt aan een bepaalde de sfeer van vroeger.

[PietV.]

Nu snap ik wat je bedoelt.

Tja... ik vond vroeger mijn ouders ook helemaal niet gezellig, als ze me vanalles verboden, wat vlg. mij nu juist mijn leven gezelliger zou moeten maken.

En laten dat nu net niet alleen maar religieus geaarde dingen zijn.

Bij mij was de zondag vroeger dodelijk saai. Zaterdag was de dag dat het leven uit zijn voegen barstte, die helaas eindigde om 24.00 uur 's-avonds, de zondag was niet door te komen. De verplichte zondagse kleding, de talloze beperkingen en het hangen op de bank bij familie. Alle winkels waren dicht en doodse stilte op straat. Vervelende monotone kerkdiensten, de drie pepermuntjes en de diepe zucht na het woordje amen. Niet op zondagochtend mogen uitslapen maar op tijd er uit. De televisie die niet aan mocht en mijn seculiere vriendjes gingen vissen of varen. En elke zondagavond kwam dezelfde vraag: "Heb je de psalm al geleerd voor maandagochtend"? Deze beperkingen heb ik dus niet aan mijn kinderen opgelegd. En ik idealiseer dus mijn jeugd op dit punt niet.

[Maria]

Bij mij was de zondag vroeger dodelijk saai. Zaterdag was de dag dat het leven uit zijn voegen barstte, die helaas eindigde om 24.00 uur 's-avonds, de zondag was niet door te komen. De verplichte zondagse kleding, de talloze beperkingen en het hangen op de bank bij familie. Alle winkels waren dicht en doodse stilte op straat. Vervelende monotone kerkdiensten, de drie pepermuntjes en de diepe zucht na het woordje amen. Niet op zondagochtend mogen uitslapen maar op tijd er uit. De televisie die niet aan mocht en mijn seculiere vriendjes gingen vissen of varen. En elke zondagavond kwam dezelfde vraag: "Heb je de psalm al geleerd voor maandagochtend"? Deze beperkingen heb ik dus niet aan mijn kinderen opgelegd. En ik idealiseer dus mijn jeugd op dit punt niet.

Bijna helemaal zo herkenbaar.
Dat is de kunst van het selectief herinneren.

Wij gingen gelukkig maar 1x per zondag naar de kerk, maar dan wel anderhalf tot twee uur.
Mooie gelegenheid om mijn psalmversje te leren.
TV hadden we niet eens, miste ik dus ook niet.
Mijn voordeel was dat ik alles las wat los en vast zat.
Zondags hoefde ik bijna niet te helpen met poetsen thuis alleen helpen met afwassen.
De rest van de dag was het heerlijk rustig lezen.

Alleen 's zomers met warm weer had ik de pest in.
Lag ik de hele week in het zwembad, 's zondags niet dus.

[Maria]

Jammer voor veel twijfelaars en afvalligen dat je een geloofs-beleven niet blijkt te hebben op het moment dat je dit wenst.
Of dat het op te roepen is, als je behoefte hebt aan een bepaalde de sfeer van vroeger.

Verlangen naar geloof of een geloofsleven?
http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 45#p439263" onclick="window.open(this.href);return false;

[PietV.]

Wij gingen gelukkig maar 1x per zondag naar de kerk, maar dan wel anderhalf tot twee uur.
Mooie gelegenheid om mijn psalmversje te leren.
TV hadden we niet eens, miste ik dus ook niet.
Mijn voordeel was dat ik alles las wat los en vast zat.
Zondags hoefde ik bijna niet te helpen met poetsen thuis alleen helpen met afwassen.
De rest van de dag was het heerlijk rustig lezen.

Alleen 's zomers met warm weer had ik de pest in.
Lag ik de hele week in het zwembad, 's zondags niet dus.

Gelukkig was er bij ons wel televisie en op zondagavond werden de teugels enigszins losgelaten. "Ja natuurlijk" was van de NCRV en dat was nog net binnen de marge. Lezen dat was inderdaad een manier om de dag te vullen, de bibliobus kwam 1 x per week en dat was het prettige alternatief voor de leesservice van de kaark. Nadat ik een relatie opbouwde met iemand uit de echte Biblebelt, ons dorp zat net op de grens, kwam ik er achter dat het nog veel erger had gekund. Dat kaarten een bezigheid is des duivels dat werd me al snel toegefluisterd. En dat mensen ontevreden waren omdat er een dominee kwam preken die het met een uur en 20 minuten wel had bekeken dat verhelderd veel. Die man hoefde niet meer terug te komen als vervanger van hun eigen dominee.

[Maria]

Nu we toch op de nostalgische toer zijn.

Gelukkig was er bij ons wel televisie en op zondagavond werden de teugels enigszins losgelaten. "Ja natuurlijk" was van de NCRV en dat was nog net binnen de marge.

Ik denk dat ik van nog iets oudere generatie ben dan jij.
Ik mijn jeugd kwam de TV pas en de reden dat wij er geen hadden was, dat er nog teveel studerende kinderen waren vlg. mijn vader.
Maar we kennen dit wel van de radio.
Die stond zondags alleen aan voor het nieuws.
En natuurlijk Mr GBJ. Hilterman.
Want zonder nieuws en dat zondagmiddag praatje kon mijn vader niet.

Nadat ik een relatie opbouwde met iemand uit de echte Biblebelt, ons dorp zat net op de grens, kwam ik er achter dat het nog veel erger had gekund. Dat kaarten een bezigheid is des duivels dat werd me al snel toegefluisterd.

In de protestante enclave in de Langstraat in het katholieke land Brabant stond alles zo mogelijk nog strakker.
Je mocht eens van het ware geloof afdwalen.
Het was mijn vader die af en toe de religieuze teugels wat losser wilde laten. Eén keer naar de kerk en later niet meer de tweede feestdagen.
Kwartetten mocht wel.
Later pas duizenden met de stok kaarten, want toen bleek dat dat ook alleen maar een gezelschapsspelletje was, waar je niet bij hoefde te gokken.
Want daar ging het eigenlijk om.
Die goddelozen die in het café zaten te drinken en te gokken waren het slechtste voorbeeld.

En dat mensen ontevreden waren omdat er een dominee kwam preken die het met een uur en 20 minuten wel had bekeken dat verhelderd veel. Die man hoefde niet meer terug te komen als vervanger van hun eigen dominee.

Komt me ook bekend voor.

[PietV.]

Ik denk dat ik van nog iets oudere generatie ben dan jij.
Ik mijn jeugd kwam de TV pas en de reden dat wij er geen hadden was, dat er nog teveel studerende kinderen waren vlg. mijn vader.
Maar we kennen dit wel van de radio.
Die stond zondags alleen aan voor het nieuws.
En natuurlijk Mr GBJ. Hilterman.
Want zonder nieuws en dat zondagmiddag praatje kon mijn vader niet.

We dwalen af maar de nostalgie komt bij mij ook bovendrijven. GBJ Hilterman was bij ons ook degene die vertelde hoe de toestand in de wereld bekeken moest worden. Dit was de radio en daarna kwamen de elpees met koren te voorschijn. En dit betekende voor mij de vlucht naar boven om het Urker mannenkoor, Maastrichter Staar e.a. maar vooral niet aan te hoeven horen. En om 14.30 uur begon dienst 2. Vroeg als ik buiten de regio keek waar het om 18.00 uur los ging.

[Maria]

We dwalen af maar de nostalgie komt bij mij ook bovendrijven.

Dan ken jij ook Kees Deenik met de Heilige stad
http://www.catawiki.nl/catalogus/platen ... an-galilea" onclick="window.open(this.href);return false;
Deze is bij ons kapot gedraaid
En bij veel kennissen.

Verder...
Misschien maar even afsplitsen.
Lijkt me een leuk topic worden.

[PietV.]

Misschien maar even afsplitsen.
Lijkt me een leuk topic worden.

Het afsplitsen is geschied. Kees Deenik daar heb ik nog nooit van gehoord. Mijn ouders waren meer van de Feike ter Veldes.

[pallieter]

Als ik denk aan m'n schoolgaande jeugdoh heerlijke tijd was dat
ah, het deed m'n verstand zoveel deugd
dat ik mij wou verzuipen in bad
al die vriendelijke meesters
de zon op het plein
de leerlingen met bruine boekentas
ach, hoe licht was mijn hart in die tijd
hoezeer kon ik iedereen haten
als ik denk aan m'n schoolgaande jeugd
dan schiet de weemoed mij in het hart

ach, hoe leerzaam was heel die tijd
ik zou niet weten wat
tenzij die enorme rottrap van de leraar tekenen
die mij nooit tekenen gaf
en de proppen die ik mocht rapen van 't plein
als ik dan ook
een klein kwartiertje vrij had
en de ferme greep van de prefect
waarbij de botten kraakten
als ik denk aan m'n schoolgaande jeugd
dan schiet ontroering mij in het hart

daar gaat de bel van ringeling
'k Wou dat ik de lucht inging
rijen rijen twee aan twee
best van al gedwee
binnenstromen in de muf
muffe klas alwaar ik suf
zure zweters, dat doet deugd
't lot van onze jeugd

als ik denk aan m'n schoolgaande jeugd
de glimlach op het gelaat
de selectie wie deugt en niet deugt
de ouders verdrietig en kwaad
ah, wij hebben geen kind om trots op te zijn
de kennissen : o wee, hun vragen doen pijn
als ik denk aan m'n schoolgaande jeugd
dan zeg ik tegen m'n peuters
als ik denk aan m'n schoolgaande jeugd
dan schiet de vreugde mij in het hart

Het christelijke komt niet letterlijk in het liedje voor maar dit was het ongeveer voor mij.

Slaan, mij van de trap smijten (10 jaar), bank op mij hoofd toeslaan (11 jaar), bijbel overschrijven!!, nijpen, pitsen, van voor in de klas moeten staan zodat iedereen met de ketter kon lachen, jij gaat branden en wij gaan lachen. Mocht zelfs niet meedoen met de voorbereiding voor het toelatingsexamen burgerlijk ingenieur (niet voor atheïsten).

[PietV.]

Slaan, mij van de trap smijten (10 jaar), bank op mij hoofd toeslaan (11 jaar), bijbel overschrijven!!, nijpen, pitsen, van voor in de klas moeten staan zodat iedereen met de ketter kon lachen, jij gaat branden en wij gaan lachen. Mocht zelfs niet meedoen met de voorbereiding voor het toelatingsexamen burgerlijk ingenieur (niet voor atheïsten).

Dit is stuitend pallieter. Ik woonde in een dorp met twee basisscholen. Een met openbaar onderwijs en één school met de klassieke naam "Met de Bijbel". Als leerling op een christelijke basisschool werd ons van jongsaf aan ingeprent dat dit de openbaren waren, wederzijdse contacten werden niet op prijs gesteld. Onbewust werd er een beeld uitgedeeld van morele superioriteit ten opzichte van deze goddelozen. Nu had ik hier direct lak aan, mijn beste buitenschoolse vrienden liepen hier rond, maar veel van mijn klasgenoten gingen liever op de vuist met deze openbaren dan dat ze op wat voor manier contact met hen hadden. In de 6 jaar dat ik hier heb vertoefd, met schoolpleinen die zich bevonden in een straal van honderd meter is er nooit één gemeenschappelijke activiteit geweest. Later besefte ik pas wat voor gedrocht de verzuiling eigenlijk is. In mijn jonge jaren kende ik het woord niet eens en zag slechts scheidslijnen die volwassenen hadden gemaakt om hun eigen kroost te beschermen tegen het in hun ogen verderfelijke karakter van deze mensen en hun onderwijsvariant.

[Maria]

Slaan, mij van de trap smijten (10 jaar), bank op mij hoofd toeslaan (11 jaar), bijbel overschrijven!!, nijpen, pitsen, van voor in de klas moeten staan zodat iedereen met de ketter kon lachen, jij gaat branden en wij gaan lachen. Mocht zelfs niet meedoen met de voorbereiding voor het toelatingsexamen burgerlijk ingenieur (niet voor atheïsten).

Dit is stuitend pallieter.

Ja.
Meestal heb ik hier geen woorden voor.
Je bent hier persoonlijk, dus ook een persoonlijk woord mij mij.
Ik begrijp nu, dat je met een stapel onverwerkte boosheid moet zitten.
Het geperst worden op school ken ik.
De één blijft met onverwerkte boosheid zitten, de ander met verdriet.

Een kind heeft geen verweer tegen volwassenen.
Als je met je natuurlijke emoties geen kant op kunt vanwege toch alweer represailles.
Of tegen leeftijdsgenootjes, als je niet hetzelfde willen worden, je terug trekken, je spontaniteit verliezen en introvert worden.
Wat dan overblijft is het verstandelijken wat een intelligent kind al heel snel doet, het proberen te begrijpen of er "boven" gaan staan.
Waarbij dat laatste dan gauw weer tot schijnbare arrogantie kan leiden.

Dan vreet het zich een weg via de ontwikkeling naar onbegrepen reacties in de volwassenheid.

Het ingeslepen emotie- en denk-gedrag blijft dan steeds weer terugkomen, als het nooit een natuurlijk uitingsmogelijkheid heeft gehad.
Met het ouder en wijzer worden lijkt er wat te veranderen, maar niet wezenlijk.
Op zwakke momenten blijft het terugkomen.