Na afloop gaven ze een gezamenlijke verklaring af, bol van clichés en holle frasen.
Hierna volgt die verklaring in delen, gevolgd door wat er volgens mij eigenlijk hoort te worden gelezen.
Omdat het een vrij lange verklaring is, hak ik hem in stukjes.
Deel 1.
1
Het is werkelijk een godswonder dat na 50 jaar moeizaam onderhandelen over de hoeveelheid water die een ieder bij de wijn moest doen, er vandaag dan eindelijk een ontmoeting is geweest tussen Fransiscus en Kirill.Door de wil van God de Vader, van wie alle gaven afkomstig zijn, in de naam van onze Heer Jezus Christus, en met de hulp van de Heilige Geest, de Trooster, zijn wij, Paus Franciscus en Kirill, Patriarch van Moskou en geheel Rus, vandaag bijeen gekomen in Havana. Wij danken God, verheerlijkt in de Drie-eenheid, voor deze ontmoeting, de eerste in de geschiedenis Met vreugde zijn wij elkaar bij elkaar gekomen als broeders in het christelijk geloof die elkaar ontmoeten “om van mond tot mond te spreken” (2 Joh. 12), van hart tot hart, om de wederzijdse relaties tussen de Kerken te bespreken, de cruciale problemen van onze gelovigen, en het vooruitzicht op vooruitgang van de menselijke beschaving.
2
Dat we dit in Cuba doen is geen toeval. 500 jaar geleden hebben we met veel geweld en bloedvergieten de mensen hier gedwongen om zich tot de RK kerk te bekeren. Niemand durft hier nog tegen ons in te gaan en daardoor is dit nu het enige werelddeel waar de kerk groeit.Onze broederlijke ontmoeting vond plaats in Cuba, op het kruispunt van noord en zuid, oost en west. Vanaf dit eiland, symbool van de hoop van de “Nieuwe Wereld” en de dramatische gebeurtenissen van de geschiedenis van de twintigste eeuw, richten wij ons tot alle volkeren van Latijns Amerika en van de andere werelddelen. Het is een bron van vreugde dat het christelijk geloof hier op dynamische wijze groeit. Het krachtige religieuze potentieel van Latijns-Amerika, haar eeuwenoude christelijke traditie, gegrond in de persoonlijke beleving van miljoenen mensen, zijn een belofte voor een grote toekomst voor deze regio.
3.
Een van de acties die nodig was vanwege onze grote ego’s, was simpelweg af te spreken dat we het niet zouden hebben over de ruzies en problemen die al 1000 jaar lang de verhoudingen tussen onze kerken kenmerken. Een goed voorbeeld van wat er wel goed is gegaan hebben we niet, dus gebruiken we maar een paar uitgekauwde cliches om onze goede wil te benadrukken.Door ver van de langdurige meningsverschillen van de “Oude Wereld” bij elkaar te komen, ervaren wij met een bijzonder gevoel van urgentie de behoefte aan het gezamenlijk werk van Katholieken en Orthodoxen, die zijn geroepen om, met tederheid en respect, verantwoording te geven aan de wereld van de hoop in ons.
Copyrights: © 2016, Libreria Editrice Vaticana / incaelo.blogspot.com
Werkvert. uit het Engels: Mark de Vries
Bewerkt: 16 februari 2016
Maria