Universele liefde

[Stijn Bruers]

Universele liefde is een gevoel van verbondenheid met alle leven. Verbondenheid in de zin van solidariteit, empathie, bezorgdheid, respect, ontzag,... Het is dus niets metafysisch of mysterieus. Door die universele liefde gaan we ons onvoorwaardelijk inzetten om zo goed mogelijk kwetsbare leven (mens, dier en natuur) te beschermen en te helpen.
Maar er is een probleem. Gezien de huidige ecologische en sociale crisis, zal de universele liefde aanzetten tot een strijd tegen onrecht. Hoe staan we daarbij tegenover de tegenpartij? Wel, de universele liefde is een gevoel van empathie en respect, ook voor de tegenpartij, dus ook voor mensen die bijzonder immorele dingen doen. We kunnen deze medelevende liefde best vergelijken met de onvoorwaardelijke zorg van een moeder voor haar kinderen: zelfs als haar zoon de meest verschrikkelijke dingen doet met haar dochter (dergelijke situatie doet zich dagelijks voor bv. bij kindsoldaten in afrika), houdt ze nog steeds diepgaand van hem en zal ze hem proberen te helpen om zijn immoreel gedrag te stoppen. Die moeder wil natuurlijk haar dochter beschermen, maar wat ze ook doet, ze zal altijd graag haar zoon blijven zien.

En zo komen we tot het antwoord op de vraag naar het gebruik van geweld. Geweld is leven kwetsen, doden of beschadigen, denken of spreken met haat of minachting, eigendom beschadigen of vernietigen, een persoon beledigen, ergeren of provoceren, het risico op negatieve gevolgen verhogen of het afzien van het geven van hulp aan bedreigd leven.
We mogen nooit de ernst van geweld onderschatten. Maar we mogen ook nooit de waarde van het beschermen van kwetsbaar leven onderschatten. Niemand kan zeggen hoeveel geweld men mag gebruiken in het beschermen van de zwakkeren. Niets doen is ook geen oplossing, men moet zich verzetten tegen onrecht. We moeten sterven naar geweldloosheid, maar ook naar doeltreffendheid. Hoe lossen we dit probleem op? Wel, de universele liefde is daarbij onze enige gids. Wat we ook doen, we moeten altijd strijden met dat gevoel van universele liefde. Doen we dat niet, dan zijn we te gewelddadig. Dit houdt in dat we altijd zowel slachtoffers als daders moeten benaderen met het gevoel alsof ze onze beste vrienden zijn, wat ze ook doen. Denk aan het gevoel vn die liefhebbende moeder. Universele liefde vereist dat we slachtoffers (de dochter) beschermen, maar ook dat we de daders (de zoon) weerhouden van "morele zelfvernietiging". We moeten dus ook het morele zelf van de daders beschermen. Het morele zelf is het meest waardevolle aspect van een mens. Iets immoreel doen beschadigt het morele zelf. Als we dit morele zelf niet zien in de tegenpartij, dan handelen we niet vanuit universele liefde, en dan is onze strijd te gewelddadig. Het uiteindelijke doel in onze strijd is het streven naar verzoening. En verzoening is zelden te verzoenen met geweld.

[Ongeloveloos]

En om dit alles te bereiken is geweld geoorloofd ?

[doctorwho]

Volgens mij is universele liefde wensdenken. Het vertroetelde hondje hier wordt elders als hoofdgerecht gezien, waarbij de methode van het bewaren en om zeep helpen van het beestje niet echt diervriendelijk is. Wel universeel lijkt mobbing en de neiging tot oorlogsvoeren te zijn. Voor personen die in mijn ogen immoreel gedrag vertonen en daarmee bijvoorbeeld personen of dieren die mijn na staan kwaad doen valt van mijn kant weinig liefde te verwachten.

[Deseo!]

Volgens mij is universele liefde [New Age] wensdenken.

Het tussen haakjes is van mij! Inderdaad is het alleen maar wensdenken. De zoveelste quatsch, de zoveelste schepping van een perfecte illusoire wereld. Wanneer stapt men eens uit die zoetsappige dromen en voelt dat de aarde nu en voor altijd (zolang wij bestaan) doordrenkt zal zijn met bloed en onze tranen... niet te vergeten het zweet van het zwoegen om te overleven. Een beetje te? Ach, het ene uiterste naast het andere.

De illusie is wel leuk en aangenaam, dat weer wel.

[heeck]

. . . .Wat we ook doen, we moeten altijd strijden met dat gevoel van universele liefde. Doen we dat niet, dan zijn we te gewelddadig. . .

Er kwam eens een nieuwe missionaris bij het zuid-amerikaanse indianendorp en ontvouwde in alle enthousiasme zijn plannen:
. . . Wat we ook doen, we gaan zeker een nieuwe kerk bouwen want als we dat niet doen rust er geen zegen op wat we wel doen . . . . .

De dorpelingen knikten en hadden het er onder elkaar over dat hij had horen te zeggen:
. . . Wat jullie ook doen, jullie gaan zeker een nieuwe kerk bouwen, want als jullie dat niet doen rust er geen zegen op wat jullie wel doen. ..


Roeland

[Stijn Bruers]

Volgens mij is universele liefde [New Age] wensdenken.

Het tussen haakjes is van mij! Inderdaad is het alleen maar wensdenken. De zoveelste quatsch, de zoveelste schepping van een perfecte illusoire wereld. Wanneer stapt men eens uit die zoetsappige dromen en voelt dat de aarde nu en voor altijd (zolang wij bestaan) doordrenkt zal zijn met bloed en onze tranen... niet te vergeten het zweet van het zwoegen om te overleven. Een beetje te? Ach, het ene uiterste naast het andere.

De illusie is wel leuk en aangenaam, dat weer wel.

Ik zie niet in wat hier wensdenken aan is. De liefde die die moeder voelt voor haar zoon, is dat een illusie, is dat naief of een zoetsappige droom? Ik denk dat die echt kan zijn.
Ik ben blij als ikzelf dergelijk gevoel van universele liefde voel. Dat is de energie waarmee ik strijd, waarmee ik me inzet voor de mensen, de niet-menselijke dieren en de natuur.
Dus ik denk zelfs niet dat het onmogelijk is om zoiets te voelen, want als ik het kan, waarom zouden jullie dat dan niet kunnen?

Ik begrijp dus niet goed wat jullie bedoelen met dat wensdenken. Misschien denken jullie dat ik geloof dat er morgen het paradijs op aarde komt, of zoiets. Ik kan daarop zeggen: ik heb misschien wel een gevoel van universele liefde, maar besef maar al te goed wat er in de wereld gebeurt, en op dat vlak ben ik heel droevig (pessimistisch). Die moeder in mijn voorbeeld, die ontkent ook niet de gruwelijke dingen die haar zoon doet (bv haar dochter mishandelen of proberen te vermoorden, zoals situatie met kindsoldaten). Toch houdt ze gewoon zielsveel van haar zoon. Zelfs al is ze pessimistisch en ziet ze niet snel verbetering. Zelfs al denkt ze dat het gedrag van haar zoon nooit zal verbeteren, toch kan ze van hem blijven houden, en toch gaat ze alles op alles zetten om haar dochter te beschermen, en om haar zoon te stoppen.

Hier een gedicht van Vaclav Havel, over hoop, om te zeggen dat hoop (net zoals universele liefde) geen naief optimisme hoeft te zijn...

Diep in onszelf dragen wij de hoop.
Als dat niet het geval is,
is er geen hoop meer.

Hoop is een kwaliteit van de ziel
en hangt niet af
van wat er in de wereld gebeurt.

Hoop is niet voorspellen
of vooruitzien.
Het is een gerichtheid van de geest,
een gerichtheid van het hart,
voorbij de horizon verankerd.

Hoop
in deze diepe en krachtige betekenis
is niet hetzelfde als vreugde
omdat alles goed gaat
of bereidheid je in te zetten
voor wat succes heeft.

Hoop is ergens voor werken
omdat het goed is,
niet alleen
omdat het kans van slagen heeft.

Hoop is niet hetzelfde als optimisme.
Evenmin de overtuiging
dat iets goed zal aflopen.
Wel de zekerheid dat iets zinvol is
ongeacht de afloop,
het resultaat.

[Stijn Bruers]

En om dit alles te bereiken is geweld geoorloofd ?

Als je strijdt met universele liefde, dan mogen we niet zeggen dat geweld niet geoorloofd is. We kunnen nooit zeggen of geweld mag of niet. Het enige wat we wel kunnen zeggen is dat als men geweld gebruikt, dat met universele liefde moet gepaard gaan, anders is het niet geoorloofd.
Zelf doe ik vele directe acties en ben ik vaak betrokken geweest bij conflicten. Ik heb met de natuurbeschermingsorganisatie Sea Shepherd in Antarctica meegevaren om te strijden tegen de illegale Japanse walvisjacht, ik ben al vaak gearresteerd geweest omwille van burgerlijke ongehoorzaamheid, en bij een actie heeft een politieagent me eens flink aangepakt, waardoor ik in het ziekenhuis belandde. Ja, al die acties die ik gedaan zijn, waren gewelddadig, en we mogen nooit de ernst van geweld onderschatten. Maar daartegenover mogen we ook nooit onderschatten dat het goed is om kwetsbaar leven (bv. walvissen,...) te beschermen.
Het voorval met die agressieve politieagent is interessant. Het was tijdens een actie van Greenpeace, tegen de overbevissing van de tonijn (geelvintonijn staat op de rand van uitsterven). We hadden ons vastgeketend, en hoewel we geen verbaal geweld gebruikten en al helemaal geen fysiek geweld, trad de politie erg agressief op. Dat was erg pijnlijk voor mij, maar wat het nog veel erger maakte was de gedachte dat onze actie ertoe geleid heeft dat iemand (de politieagent) veel fysiek geweld gebruikt tegenover iemand die net probeert kwetsbaar leven te beschermen (ik). Ik moest denken aan het morele zelf van die politieagent, en hoe tragisch het wel niet was dat hij geen andere weg zag dan fysiek geweld. Door frustratie zag hij geen andere keuze, hij werd in de hoek geduwd... En dat maakt de actie van greenpeace gewelddadig, hoewel we niets vernielden, niet terugsloegen,... Het belangrijskte is dat ik die politiegant nooit haatte of minachte, integendeel zelfs. En door dat gevoel van universele liefde voor de tegenpartij, kun je niet zeggen dat het geweld van onze actie (het feit dat we die politiegant zodanig ergerde, beschouw ik als gewelddadig; emotioneel geweld) slecht was.
Hetzelfde met mijn confrontatie met de Japanse walvisjagers. Ik beschouw hen niet als vijanden, maar benader hen met eenzelfde respect die ik voel voor mijn beste vrienden. Ja, alsof mijn allerbeste jeugdvriend nu op dat harpoenschip staat, zo voelt dat. Dat wil dus niet zeggen dat ik die Japanners vertrouw, maar het wil wel zeggen dat ik hen niet haat, zelfs al doen ze de meest immorele dingen.

[lost and not found yet!]

Waarom is het belangrijk dat de geelvistonijn niet uitsterft? Is dat beter voor ons, op wat voor manier dan ook, is het beter voor het milieu of is het enkel beter voor de geelvistonijn? Zouden jouw achter-,achter, achter, achter kleinkinderen erom treuren dat over zeg maar 300 jaar de geelvistonijn niet meer bestaat? In elk topic dat je begint proef ik het feit dat je het "dier" gelijk wilt stellen aan het "mens als dier". Vanwaar dat "onbegrepen" (hier tenminste) fanatieke hierin?

[Ongeloveloos]

En om dit alles te bereiken is geweld geoorloofd ?

Als je strijdt met universele liefde, dan mogen we niet zeggen dat geweld niet geoorloofd is. We kunnen nooit zeggen of geweld mag of niet. Het enige wat we wel kunnen zeggen is dat als men geweld gebruikt, dat met universele liefde moet gepaard gaan, anders is het niet geoorloofd.

Dan ben je in mijn ogen een extremist, verblind door een waas. Je hoort op dezelfde plaats thuis als Volkert v/d G.

[Digit]

Doet mij wat denken aan de inquisitie destijds : de inquisiteur kuste ook vaak de veroordeelde net vóór de brandstapel aangestoken werd. Uit "liefde" : de liefde waarmee de geredde ziel werd verlost uit het zondige lichaam !

Groetjes,

Digit

[Stijn Bruers]

Dan ben je in mijn ogen een extremist, verblind door een waas. Je hoort op dezelfde plaats thuis als Volkert v/d G.

wel, ik heb ernstige twijfels of v/d G. ook universele liefde voelde. Ik denk dat hij eerder frustratie, haat of angst voelde, en die gevoelens zijn geen goede gidsen als het aankomt op de keuze tussen geweld versus geweldloosheid.
Als v/d G. echt liefde en empathie voelde met Fortuyn, dan had hij erg verdrietig gereageerd na zijn moord. Dan had hij net zo gereageerd als wanneer jij je allerbeste vriend zou vermoorden. Ik betwijfel dat dat het geval was.
En die moeder die haar zoon toch nog graag ziet, ondanks alles wat die zoon doet, is zij ook verblind door een waas?

[Stijn Bruers]

Doet mij wat denken aan de inquisitie destijds : de inquisiteur kuste ook vaak de veroordeelde net vóór de brandstapel aangestoken werd. Uit "liefde" : de liefde waarmee de geredde ziel werd verlost uit het zondige lichaam !

Groetjes,

Digit

dat van zondig lichaam enzo, is maar vreemd. Lijkt me ook geen universele liefde te zijn. Dat lijkt me ook eerder angst of minachting te zijn.
Echte liefde is die mensen laten leven, want er was geen reden om ze te vermoorden. En als ze dood zijn, kun je al helemaal niet meer hun morele zelf beschermen. Dat is één van de redenen waarom ik zo fel tegen de doodstraf ben. Ik ben eigenlijk tegen alle straffen. Je moet niet straffen, je moet helpen. De doodstraf brengt geen verzoening, en biedt geen mogelijkheden aan de dader om mooiere daden te verrichten.

[Stijn Bruers]

Waarom is het belangrijk dat de geelvistonijn niet uitsterft? Is dat beter voor ons, op wat voor manier dan ook, is het beter voor het milieu of is het enkel beter voor de geelvistonijn? Zouden jouw achter-,achter, achter, achter kleinkinderen erom treuren dat over zeg maar 300 jaar de geelvistonijn niet meer bestaat?

de soort van geelvintonijnen hebben een intrinsieke waarde, dus een waarde onfhankelijk van het nut voor de mens. Als ik die tonijn zou beschermen omwille van onze achterachterachterkleinkinderen, zou dat een vorm van antropocentrisme zijn, en antropocentrisme is niet goed.
Wat de precieze oorzaak is van die intrinsieke waarde, dat laat ik in het midden. Al wat we weten is dat we die soort moeten beschermen. En meer hoeven we niet te weten. En eigenlijk valt daar niet verder over te discussieren, want dat is een basisaxioma.

[LordDragon]

er is geen licht zonder duisternis Opdringen dat er alleen licht zou zijn is te makkelijk om duisternis al camouflage te gaan gebruiken, gelijk "de wolf in schaapskleren". Je heb matroos geweest bij Sea Shepard

Dat was erg pijnlijk voor mij, maar wat het nog veel erger maakte was de gedachte dat onze actie ertoe geleid heeft dat iemand (de politieagent) veel fysiek geweld gebruikt tegenover iemand die net probeert kwetsbaar leven te beschermen (ik). Ik moest denken aan het morele zelf van die politieagent, en hoe tragisch het wel niet was dat hij geen andere weg zag dan fysiek geweld. Door frustratie zag hij geen andere keuze, hij werd in de hoek geduwd... En dat maakt de actie van greenpeace gewelddadig, hoewel we niets vernielden, niet terugsloegen,... Het belangrijskte is dat ik die politiegant nooit haatte of minachte, integendeel zelfs

Ik hoef niemand te haten of te minachten om me legitiem te verdedigen. Ik ben volledig akkoord dat het een actie is van "gezond verstand" om diersoorten te beschermen van onnoodzakelijk uitsterven, maar heb dan het lef om vanonder die universele liefde dekmantel uit te komen en geen praatjes te verkopen over hoe erg het wel gesteld is met die japanner. Jouw mening over die jappaner invullen met UL lijkt me niet echt gegrond. Je heb een ervaring gehad en je vind de houding van die andere mens jammer en wil hem niet haten, volkomen eens. Ik haat niet wat ik dood door me in bepaalde omstandigheden legitiem te verdedigen, dus je hoeft je zo niet te verantwoorden. Op die Sea Shepard missie was het vooral een kwestie van geweldloos verzet, in die zin dat jullie geen wapens gebruiken. maar als ik de afleveringen op tv zie heb ik toch de indruk dat jullie redelijk gek zijn om zonder echte wapens de confrontatie met die gasten aan te gaan. Flesjes zuur gooien enzomeer reken ik niet tot echte bewapening. Het is waarschijnlijk het enige dat jullie hebben, je dood de man niet direkt, maar door hem zijn job af te pakken wel indirect, dus voor hem is het een kwestie van overleven. Laat ik het zo zeggen, je bereikt er de bazen of echte verantwoordelijken niet mee.

MVG, LD.

[lost and not found yet!]

Waarom is het belangrijk dat de geelvistonijn niet uitsterft? Is dat beter voor ons, op wat voor manier dan ook, is het beter voor het milieu of is het enkel beter voor de geelvistonijn? Zouden jouw achter-,achter, achter, achter kleinkinderen erom treuren dat over zeg maar 300 jaar de geelvistonijn niet meer bestaat?

de soort van geelvintonijnen hebben een intrinsieke waarde, dus een waarde onfhankelijk van het nut voor de mens. Als ik die tonijn zou beschermen omwille van onze achterachterachterkleinkinderen, zou dat een vorm van antropocentrisme zijn, en antropocentrisme is niet goed.
Wat de precieze oorzaak is van die intrinsieke waarde, dat laat ik in het midden. Al wat we weten is dat we die soort moeten beschermen. En meer hoeven we niet te weten. En eigenlijk valt daar niet verder over te discussieren, want dat is een basisaxioma.

Een intrinsieke waarde voor jou? Wie vertegenwoordig jij en waardoor zou dit voor MIJ belangrijk zijn? Wat heb IK van doen met JOUW antropocentrisme? Dus, nogmaals< waarom MOETEN WE die diersoort beschermen?
Heb je trouwens dezelfde gevoelens die je hebt met de geelvistonijn met de malariamug? Zelfde omstandigheid, toch?