[quote="Fish"
Kun je daar niet iets over vertellen, je kan het zo doen dat mensen en of plaatsen niet herleidbaar zijn.
Met enige twijfel. Mijn meest ingrijpende ervaring. Tot nu toe heb ik dit alleen gedeeld met mensen die ik goed ken. Ik zat met een pistool tegen mijn slaap om er een eind aan te maken. Mijn hele focus was gericht op de juiste uitvoering want ik had al een keer meegemaakt dat iemand zijn beide ogen had weggeschoten en daarna nog gewoon bij bewustzijn was. Nu ben ik nogal een doorzetter en niet iemand die het opgeeft maar toen had ik, grotendeels door eigen toedoen, zoveel onoplosbare problemen rond me dat ik geen andere ontsnappingsmogelijkheid zag. Vervolgens werd ik letterlijk, fysiek van mijn stoel op de grond gegooid, met mijn gezicht naar beneden, en begon Hij tegen me te praten. Nu weet ik ook wel dat de hersenen je kunnen misleiden maar toen was er geen enkele sprake van twijfel en dat is er ook nu niet, alhoewel herinneringen vervagen. Bijzonder vind ik dat Hij tegen me zei dat ik zelf niets meer moest doen en dat Hijzelf de problemen op zou lossen (Ik had zeker al genoeg schade aangericht.). Ik heb toen letterlijk gezegd: "Doe maar dan. Als U denkt dat U nog iets van deze puinhoop kunt maken, ga uw gang. Want eigenlijk is mijn leven hier toch al voorbij." Hierna was het alsof ik van een afstand toekeek hoe God het ene probleem na het andere gewoon uit de weg ruimde. Ik verwacht nu eigenlijk wel allerlei natuurlijke "verklaringen" maar ik weet dat ik hier nu nog ben en dat ik hier zonder die ervaring niet langer was geweest.
Een latere ervaring. Ik moest contant loon uitbetalen aan tientallen werknemers maar de bankrekening was overtrokken tot boven de limiet. In mijn beleving is dat één van de ergste dingen die je kan overkomen. Ik zit liever zelf zonder eten dan dat ik mijn mensen niet kan betalen waarvoor ze hard hebben gewerkt. Het was nog mijn eigen schuld ook want ik had niet goed gerekend waardoor de "cashflow" een probleem was geworden. Ik probeerde mijn zorgen altijd voor mijn vrouw te verbergen maar ze had toch door dat ik ergens mee zat en stond erop dat ik het haar zou vertellen. Nadat ik dat had gedaan zei ze: "Geloof je nu wel of niet in God?". Ja, zo wordt je dus voor het blok gezet. Nadat we samen hadden gebeden voor een oplossing ging ik op weg naar de bank, wel wetende dat ik menselijkerwijs geen enkele kans had om geld te kunnen opnemen. De rijen waren lang en ik stond de hele tijd te trillen op mijn benen. Toen ik eindelijk aan de beurt was en naar de toonbank liep, zei ik; "Nou, ik ben heel erg benieuwd hoe U dit gaat oplossen." Op dat moment viel de computer van de bank uit. "Ja, zo kan het ook."dacht ik opgelaten. Toen zei de cassiere: "Sorry maar ik moet even naar achteren want we hebben nog een back-up systeem." Mijn moed zakte weer in de schoenen. Even later kwam ze terug met de mededeling dat de reservecomputer het ook had begeven en keerde ze me het benodigde bedrag uit. Allemaal toeval? Ik zou niet menselijk zijn geweest als ik niet had gehuild van ontroering en God had gedankt.
Verder zou ik kunnen vertellen van veel andere gebedsverhoringen maar als dit niet genoeg is dan heeft dat verder ook weinig zin, denk ik.
En ja, ik geloof inderdaad in beschermende engelen. Ik ben al verschillende malen aan de dood ontsnapt. Ik heb al onder een rijdende trein gelegen, ben van een dak van een gebouw met twee verdiepingen afgevallen, heb onder een stuk staal van zevenhonderd kilo gelegen en ben meerdere malen ternauwernood aan ongelukken op de weg ontsnapt.
Enkele maanden geleden nog kon ik ineens geen adem meer halen. De hele boel sloeg volkomen dicht. "Vader, nu moet U me echt weer even helpen want dit houd ik niet langer dan een paar minuten vol." en je ziet, ik ben er nog. De ambulance was net op tijd.
Hallo meneer God, met Anna.
