We kunnen raden naar Everts motivatie voor zijn vertrek met stille trom. Zelf zegt hij heel erg druk te zijn. Ikzelf ben geneigd te denken dat Evert zichzelf overschatte en zijn medediscussiant onderschatte en daarbij trouwens en passant blijk gaf de lezers op twee fora ronduit min te achten door zijn maandenlange perioden van inactiviteit in een lopende discussie. Zijn laatste bericht (niet eens in het topic alhier, maar op Credible) bestaat uit de belofte dat hij er zich op zal werpen, maar dat is een loze belofte gebleken. Nu, na een laatste aanmaning, het ultimatum verstreken is aan Evert om dan toch tenminste te reageren vóór het verstrijken van twee maanden sinds zijn laatste substantiële bijdrage, kunnen wij, de tot nu toe zelfverkozen monddoden in de discussie, ons in ieder geval verblijden in het feit dat we alsnog van ons kunnen laten horen in dit voor allen toegankelijke topic.
Laat me aftrappen door allereerst te verkondigen dat Rereformed zich m.i. uitermate gedreven en adequaat heeft gekwijt van zijn taak in het debat. Hulde voor Rereformeds toewijding en inzet. In mijn opinie heeft hij zijn reputatie waargemaakt als ter zake kundig, hetgeen van een gediplomeerd theoloog wellicht ook wel verwacht mag worden. Everts herhaaldelijk geventileerde im frage stellen daarvan deed me trouwens gniffelen. Blijkbaar onderschatte hij het intellect van zijn boekenschrijvende tegenstander en kwam het als een onaangename verrassing dat hij het met een atheïstisch theoloog van doen had.
Evert wilde, is mijn indruk, voornamelijk praten over het begrip vrijdenken en liet daar zijn eigen hoogstpersoonlijke invulling op los ondanks het feit dat het wederzijds overeengekomen topiconderwerp toch echt de (on)redelijkheid van geloof betrof. Rereformed was zo grootmoedig om Evert hierover toch van repliek te dienen. Dat had niet gehoeven. Uiteindelijk echter kon Evert niet heen om het topiconderwerp en was hij vervolgens niet in staat om uit te leggen waar nu precies het verschil zit tussen wat eventueel redelijk zou zijn om, als (christelijk in dit geval) religieus gelovige, te geloven en wat onredelijk. Het is onredelijk te geloven in een sprekende ezel, maar redelijk te geloven in het opstaan uit de dood van Jezus? Er is blijkbaar, ook volgens Evert, een mate van redelijke waarschijnlijkheid van node om een dergelijke schifting te kunnen maken, maar hoe doet een gelovige als Evert dit? Alleen door toepassing van de rede uiteraard en zo loopt de rationalisatie van een 'redelijk' gelovige in (sommige) bijbelse wonderen onherroepelijk vast.
Evert probeerde ook vooral om in het algemeen te blijven spreken van verschillende soorten gelovigen, vrijzinnigen zijn immers geen orthodoxen, om zo stelselmatig te proberen te vermijden dat er duidelijkheid kwam over wat Evert zélf nu eigenlijk geloofde. Daar liet Rereformed hem uiteraard niet mee weg komen.
Tot zover mijn eerste algehele indruk. Ik stel voor om aan het begin van de discussie te beginnen om zo in meer detail de aangedragen argumentatie van beide partijen te belichten. Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben geweest die af en toe op zijn hand heeft moeten bijten en een snijdig logisch commentaar heeft moeten inslikken omdat Evert en Rereformed nu eenmaal een podium was aangeboden om ongestoord te kunnen discussiëren. Ik kan mij niet aan de conclusie onttrekken dat dat in retrospectief te veel eer is geweest voor één van beide debaters.
Bij deze open ik officieel het jachtseizoen..
