Mariakat schreef:
Maar ook een op tijd signaleren van het niet daadwerkelijk aanslaan van de medicijnen.
Bij een goede begeleiding is meestal te voorkomen dat de AD de oorzaak zullen zijn van de daadwerkelijke suïcide.
Als ze eerst de generieke rommel moeten slikken (omdat er -nog- geen medische historie is) is de kans groot dat deze 'medicijnen' helemaal niet helpen.
Voorbeeld: Efexor.
Na de zoveelste ruzie bij de apotheker heeft die eens opgezocht wat de chemische samenstelling is van de generieken daarvoor. Van de 6 (of 7) mogelijke medicijnen was er NIET 1 met dezelfde samenstelling .
Hoezo generiek? Toen was die eindelijk ook om.
Maar hoeveel stakkers ondervinden hier dagelijks de ellende van?
Alle denkende mensen zijn atheïst. (R. Heinlein); The thoughts of the gods are not more unchangeable than those of the men who interpret them. They advance – but they always lag behind the thoughts of men ... The Christian God was once a Jew. Now he is an anti-Semite. (France)
Als ze eerst de generieke rommel moeten slikken (omdat er -nog- geen medische historie is) is de kans groot dat deze 'medicijnen' helemaal niet helpen.
Klopt.
Zijn dan ook ronduit kwakzalver praktijken.
Het grootste probleem zit hem waarschijnlijk in het maar zovast een paar weken afkijken en één van de mogelijke pillen voorschrijven, bij een niet juiste diagnose van een depressie.
Alvast eenmaal een consulterend/orienterend gesprek bij een psycholoog zou al veel problemen kunnen voorkomen, die door foutivef voorschrijven veroorzaakt worden.
Een burnout of een ptss, met depressieve verschijnselen is nog lang geen depressie in die zin, dat alle emotionele en andere activiteiten drang verdwenen zijn en er alleen maar een "ik wil niet meer" mentaliteit tegenover staat.
Dat is nl. de grootste groep die door de AD geholpen zouden kunnen worden in combinatie met psychotherapie.
Mensen die overstresst zijn, en daarom niet goed functioneren, snel huilen, Jantje huilt Jantje lacht stemmingen, moeten absoluut niet met mensen met een depressie verward worden, ook al zijn deze mensen ook vaak overwegend depressief in de zin van verdrietig of anderszins negatief gestemd.
Veel last hebben van depressief zijn is absoluut niet synoniem met in een chronische depressie zitten.
Goede humor versplintert de gesneden beelden in ons hoofd. - Frank Bosman.
Mariakat schreef:
Maar ook een op tijd signaleren van het niet daadwerkelijk aanslaan van de medicijnen.
Bij een goede begeleiding is meestal te voorkomen dat de AD de oorzaak zullen zijn van de daadwerkelijke suïcide.
Als ze eerst de generieke rommel moeten slikken (omdat er -nog- geen medische historie is) is de kans groot dat deze 'medicijnen' helemaal niet helpen.
Voorbeeld: Efexor.
Na de zoveelste ruzie bij de apotheker heeft die eens opgezocht wat de chemische samenstelling is van de generieken daarvoor. Van de 6 (of 7) mogelijke medicijnen was er NIET 1 met dezelfde samenstelling .
Hoezo generiek? Toen was die eindelijk ook om.
Maar hoeveel stakkers ondervinden hier dagelijks de ellende van?
Heb je het hier over andere medicatie die hetzelfde als efexor zou zijn (venlafaxine) maar toch een andere samenstelling (werkzame stof) had?
"keeping an open mind is a virtue, but not so open that your brains fall out"
Geheel juist. Mocht je daar in geïnteresseerd zijn, heb ik nog wel een blog voor je.
Alle denkende mensen zijn atheïst. (R. Heinlein); The thoughts of the gods are not more unchangeable than those of the men who interpret them. They advance – but they always lag behind the thoughts of men ... The Christian God was once a Jew. Now he is an anti-Semite. (France)
Alle denkende mensen zijn atheïst. (R. Heinlein); The thoughts of the gods are not more unchangeable than those of the men who interpret them. They advance – but they always lag behind the thoughts of men ... The Christian God was once a Jew. Now he is an anti-Semite. (France)
Triest verhaal. Ik hoor het dit soort dingen helaas vaker.
Het gaat over Menzis, en dat verbaast me niet. In het contract voor tweedelijns GGZ voor 2013 staat dat indien medicatie voorgeschreven wordt de stofnaam voorgeschreven moet worden en niet het merk. Als je daar als psychiater niet mee akkoord gaat krijg je dus geen contract.
Maar goed we gaan nu wel erg off topic...
"keeping an open mind is a virtue, but not so open that your brains fall out"
Venlafaxine is venlafaxine.
Alle vormen die in de handel zijn is het HCl zout.
Generieke middelen worden getest en zijn hetzelfde bevonden.
Als ik dat topic lees blijkt dat onttrekkingsverschijnselen vermeld worden bij de generieke vorm.
Dat zou er op wijzen dat de opname of halfwaardetijd toch anders is.
Het overgrote merendeel zal er geen last van hebben, als dat wel het geval is heb je een verzekeraar tegenover je die beweert van niet.
Poor is the man whose pleasures depend on the permission of another - Madonna
Op zich heb je een goed punt, en er zijn zeker ook psychologische factoren (nocebo) die een rol spelen bij dit soort verhalen. Maar toch is niet elke pil venlafaxine chemisch exact hetzelfde, er zitten meer stoffen in de verschillende producten dan venlafaxine alleen.
"keeping an open mind is a virtue, but not so open that your brains fall out"
De nocebo werking bij generieke middelen ken ik, die is groot.
En ik wil ook niet uitsluiten dat het daar volledig aan toe te schrijven is.
De klachten die mensen noemen zijn echter specifiek en wijzen naar die korte halfwaardetijd.
Als ik dan lees dat in de capsule Efexor kleine slow release korrels zitten, in een generiek middel 4 kleine tabletjes kan ik me voorstellen dat er verschil zou kunnen zijn.
Dat zou niet mogen, nog eens opnieuw testen?
Poor is the man whose pleasures depend on the permission of another - Madonna
Alle denkende mensen zijn atheïst. (R. Heinlein); The thoughts of the gods are not more unchangeable than those of the men who interpret them. They advance – but they always lag behind the thoughts of men ... The Christian God was once a Jew. Now he is an anti-Semite. (France)
Een kwade geur in farmaland
ASHA TEN BROEKE − 24/11/12, 00:00
Het belang van de pillenindustrie is niet dat van de patiënt of de arts En wij laten dit met z'n allen toe
Totaal verziekt, dat kun je rustig stellen als het over de farmaceutische industrie gaat. Ze geeft meer geld uit aan marketing dan aan onderzoek, stopt onwelgevallige resultaten in bureaulades en deinst er niet voor terug om gezonde mensen ervan te overtuigen dat ze een aandoening hebben, als ze daardoor meer pillen kan slijten.
Dit alles is zeer kwalijk, maar ook oud nieuws. De vraag is dan ook wat het nieuwe boek 'Bad Pharma', van de Britse arts en Guardian-columnist Ben Goldacre, toevoegt aan het reeds lijvige corpus van journalistieke werken dat de tekortkomingen en wandaden van de geneesmiddelenindustrie beschrijft. Heeft het voor iemand die het onvolprezen boek 'Slikken' van Joop Bouma heeft gelezen nog nut om in Goldacre's boek te duiken?
Toch wel. De reden is dat Goldacre breder kijkt dan alleen naar de farmaceutische industrie. Hoewel hij zich - soms tot vervelens toe - opwindt over de geneesmiddelenfabrikanten, laat hij ook zien hoe bijvoorbeeld medische vakbladen en de Europese medicijntoezichthouder EMA mede schuld hebben aan de problemen in farmaland.
Zijn boodschap: de pillenindustrie gedraagt zich zo, omdat het kán. Er bestaat een chronisch gebrek aan duidelijke en consequent nageleefde regels over openheid en veiligheid. Bedrijven benutten dit om hun primaire doel te verwezenlijken: zoveel mogelijk winst. Dat ze daarbij vaak onzuiver opereren kun je hen kwalijk nemen, en dat doet Goldacre veelvuldig. Maar hij geeft toe dat veel van de rottigheid een logisch gevolg is van de maatschappelijke keuze om enerzijds het ontwikkelen en testen van medicijnen in bedrijfshanden te leggen, en anderzijds te weinig harde eisen te stellen aan hoe dit gebeurt en aan wie dit controleert.
Van de Europese waakhond EMA hoeven we wat dat betreft volgens Goldacre weinig te verwachten. Die heeft de belangen van de industrie merkbaar hoger zitten dan die van de patiënt. Als voorbeeld geeft hij de gang van zaken rondom de veelvuldig voorgeschreven geneesmiddelen orlistat en rimonabant. Beide waren bedoeld om mensen met ernstig overgewicht te helpen kilo's kwijt te raken. In 2007 wilde een groep onafhankelijke wetenschappers van het Nordic Cochrane Center een overzichtsartikel schrijven, waarin ze op systematische wijze alle onderzoeken naar de werkzaamheid en bijwerkingen van deze medicijnen de revue wilden laten passeren.
Zo'n overzichtsartikel is alleen nuttig als niet alleen de gunstige studies worden meegenomen die reeds in de vakbladen staan, maar ook de onderzoeken die ongepubliceerd bleven omdat het resultaat de industrie niet beviel. Om zicht te krijgen op die 'bureaula-experimenten' richtten de Cochrane-wetenschappers zich tot de EMA. Die heeft immers alle informatie; voordat een middel wordt toegelaten op de markt, is de geneesmiddelenfabrikant verplicht om alle experimenten aan de toezichthouder te geven - ook de ongepubliceerde.
Maar de EMA weigerde de boel op te sturen, omdat dit het commerciële belang van de fabrikanten van orlistat en rimonabant zou kunnen schaden. Pas na herhaaldelijk aandringen van de Europese ombudsman kwam de EMA over de brug. Dat was in 2010, een jaar nádat rimonabant uit de handel was gehaald omdat het middel het risico op ernstige psychiatrische stoornissen en zelfmoord verhoogde. Iets wat de Cochrane-onderzoekers al in 2007 hadden kunnen weten als de EMA niet zo had tegengewerkt.
In Goldacre's ogen is er maar één medicijn voor dit soort farmaceutische missers: totale openheid. Waarom verstopt de EMA überhaupt ongepubliceerde experimenten? Maak alle documenten gewoon openbaar, niet alleen in de toekomst, maar ook met terugwerkende kracht, zodat we alles te weten komen over de middelen die nu al op de markt zijn. Alleen dan hebben onderzoekers en artsen alle informatie die ze nodig hebben om hun werk goed te doen.
Ook de medische vakbladen ontsnappen niet aan Goldacre's kritische blik. Hoewel ze doorgaans een goede reputatie hebben, zijn zij net als de toezichthouders onderdeel van een bedorven systeem. Toptijdschriften als Journal of the American Medical Association en New England Journal of Medicine verdienen elk jaar miljoenen aan de industrie. Farmaceutische bedrijven adverteren volop in deze bladen en bovendien bestellen ze regelmatig peperdure herdrukken van welgevallige studies om aan zakenrelaties en artsen uit te delen.
Goldacre suggereert dat deze miljoeneninkomsten er mede oorzaak van zijn dat de tijdschriften soms publicatieafspraken schenden - in het voordeel van de industrie. Zo moeten experimenten vooraf worden aangemeld in een grote databank. Gebeurt dat niet, dan behoren vakbladen er niet over publiceren. Farmabedrijven zijn niet happig op de databank: ze lopen het risico dat hun medicijn in alle openheid op zijn smoel gaat. Deelname aan het systeem moet dus afgedwongen worden. De afspraak over wel of niet publiceren door de vakbladen is hierin de stok achter de deur. Zonder vooraanmelding krijg je als pillenbedrijf immers ook de successtudies niet gepubliceerd, en dat wil een producent juist wel graag. Helaas, meldt Goldacre, blijkt dat de vakbladen dit pressiemiddel onvoldoende gebruiken. Studies die niet in de databank staan worden tegen de afspraak in toch gepubliceerd, waardoor de poging om openheid te bevorderen in de praktijk strandt.
Niets van dit alles is in het belang van de patiënt, of zelfs de arts. Integendeel: de advertenties en herdrukken zorgen er juist voor dat artsen zich - onbewust - laten leiden door de marketingafdeling in plaats van door het bewijs achter een pil. Zo raakt het wetenschappelijk proces verstoord. En dat kost ook nog eens veel geld: de half miljard dollar die de industrie jaarlijks besteedt aan advertenties en marketing moet de zorgverzekerde burger uiteindelijk betalen - via de prijs van het medicijn.
Het boek van Goldacre is een aaneenschakeling van dit soort voorbeelden. Daarbij benadrukt hij constant wat de gevolgen van het disfunctionerende systeem kunnen zijn voor de patiënt: onnodig lijden, onnodig sterven. Hierdoor doet zijn boek soms gekleurd aan. Toch is het uitstekend onderbouwd. 'Bad Pharma' is een klassieker in wording, en een aanrader voor iedereen die alles wil weten over de farmaceutische industrie.
(zo dan maar)
Alle denkende mensen zijn atheïst. (R. Heinlein); The thoughts of the gods are not more unchangeable than those of the men who interpret them. They advance – but they always lag behind the thoughts of men ... The Christian God was once a Jew. Now he is an anti-Semite. (France)
en het artikel gaat over een boek van Ben Goldacre
Joop Bouma wordt genoemd ivm met diens boek, blijkbaar soortgelijk: Slikken
Alle denkende mensen zijn atheïst. (R. Heinlein); The thoughts of the gods are not more unchangeable than those of the men who interpret them. They advance – but they always lag behind the thoughts of men ... The Christian God was once a Jew. Now he is an anti-Semite. (France)
