Atoom bevindt zich op 2 plaatsen tegelijk.

[pallieter]

http://gizmodo.com/quantum-weeping-ange ... 1730914717

nog een leuke voor jou, Peter.

Hoe je tijd kan doen stil staan.

[Peter van Velzen]

http://gizmodo.com/quantum-weeping-ange ... 1730914717

nog een leuke voor jou, Peter.

Hoe je tijd kan doen stil staan.

Het komt mij voor dat als je de tijdsintervallen klein genoeg maakt, dat er zich dan geen gebeurtenissen in voordoen. Dientengevolge gebeurt er niets en staat de tijd inderdaad stil.
Ik zal hier even naar linken vanuit het tijd-topic.

[Jan van Lennip]

http://gizmodo.com/quantum-weeping-ange ... 1730914717

nog een leuke voor jou, Peter.

Hoe je tijd kan doen stil staan.

Het komt mij voor dat als je de tijdsintervallen klein genoeg maakt, dat er zich dan geen gebeurtenissen in voordoen. Dientengevolge gebeurt er niets en staat de tijd inderdaad stil.
Ik zal hier even naar linken vanuit het tijd-topic.

Er bestaat zo iets als een minimale mate van tijd en ruimte om een kwantum gebeurtenis plaats te kunnen laten vinden. Dit principe is aangegeven door Heisenberg in zijn onzekerheidsrelatie. Naast dat impuls en plaats incommensurabele paren zijn hebben deze de eigenschap samen altijd groter te zijn dan de constant van Dirac gedeeld door 2. Kleiner staat gelijk aan = 0, daarbij kunnen deze paren niet samen vallen. Is dit waarop jij doelt met bovenstaande?

[Peter van Velzen]

http://gizmodo.com/quantum-weeping-ange ... 1730914717

nog een leuke voor jou, Peter.

Hoe je tijd kan doen stil staan.

Het komt mij voor dat als je de tijdsintervallen klein genoeg maakt, dat er zich dan geen gebeurtenissen in voordoen. Dientengevolge gebeurt er niets en staat de tijd inderdaad stil.
Ik zal hier even naar linken vanuit het tijd-topic.

Er bestaat zo iets als een minimale mate van tijd en ruimte om een kwantum gebeurtenis plaats te kunnen laten vinden. Dit principe is aangegeven door Heisenberg in zijn onzekerheidsrelatie. Naast dat impuls en plaats incommensurabele paren zijn hebben deze de eigenschap samen altijd groter te zijn dan de constant van Dirac gedeeld door 2. Kleiner staat gelijk aan = 0, daarbij kunnen deze paren niet samen vallen. Is dit waarop jij doelt met bovenstaande?

Eh nee, ik stel dat gebeurtenissen het enige zijn wat we kunnen meten, en dat tijd in principe een interval is tussen twee gebeurtenissen. (ruimte wellicht ook). Als er geen gebeurtenissen zijn dan is er dus geen tijd. Er is immers niets dat gemeten kan worden. Hetzelfde probleem doet zich voor met de toestand van een deeltje tussen twee gebeurtenissen. Ook die kunnen we niet meten. Daarom denk ik dat een atoom niet zozeer op twee plaatsen tegelijk kan zijn, maar dat we tussen twee gebeurtenissen in, helemaal agnostisch zijn met betrekking tot de plaats van het atoom - net zoals we onwetend zijn over de plaats van welk deeltje dan ook. Pas als er weer een gebeurtenis plaats vindt, heeft het deeltje een plaats! Daarna kunnen we ACHTERAF een waarschijnlijkheid berekenen omtrent waar dat deeltje geweest zou kunnen zijn. Zolang dat niet zo is kan - bijvoorbeeld in het twee-spleten expirement - het deeltje evengoed helemaal NIET door een van beide spleten zijn gegaan. In feite is dat voor de meeste deeltjes ook het geval, maar ook dat weten we pas zeker wanneer deze deeltjes zijn waargenomen (op de wand waarin de spleten zich bevinden).

[Jan van Lennip]

Eh nee, ik stel dat gebeurtenissen het enige zijn wat we kunnen meten, en dat tijd in principe een interval is tussen twee gebeurtenissen. (ruimte wellicht ook). Als er geen gebeurtenissen zijn dan is er dus geen tijd. Er is immers niets dat gemeten kan worden.

Nu ja dat is dus het zelfde als wat ik aangeef. Nl jij geeft hier weer dat tijd een periode is die de duur van een gebeurtenis weerspiegelt. Ik draai dit beeld om en geef aan dat op het moment er geen tijd plaats kan vinden er dus ook geen gebeurtenis kan geschieden.

Hetzelfde probleem doet zich voor met de toestand van een deeltje tussen twee gebeurtenissen. Ook die kunnen we niet meten. Daarom denk ik dat een atoom niet zozeer op twee plaatsen tegelijk kan zijn, maar dat we tussen twee gebeurtenissen in, helemaal agnostisch zijn met betrekking tot de plaats van het atoom - net zoals we onwetend zijn over de plaats van welk deeltje dan ook. Pas als er weer een gebeurtenis plaats vindt, heeft het deeltje een plaats!

Volgens mij is dit precies het punt waarover wordt gesproken binnen het artikel.

Quote:
But in the subatomic world, where quantum mechanics reigns supreme, something very similar to this paradox actually occurs. Slice time into small enough increments, and everything really does freeze in place. It’s known as the quantum Zeno effect.

Oftewijl Op het moment dat wij Schrodingers kat in de doos wel observeren, zullen wij merken dat het fundament van dit paradox ligt binnen het principe van de ondoorzichtbare doos. Naarmate er de mogelijkheid tot een gebeurtenis (tijd) voorbij gaat zal dit principe ons in het paradoxale superpositie leiden, er ontstaat een mogelijkheid dat de kat reeds is overleden.

Daarna kunnen we ACHTERAF een waarschijnlijkheid berekenen omtrent waar dat deeltje geweest zou kunnen zijn. Zolang dat niet zo is kan - bijvoorbeeld in het twee-spleten expirement - het deeltje evengoed helemaal NIET door een van beide spleten zijn gegaan. In feite is dat voor de meeste deeltjes ook het geval, maar ook dat weten we pas zeker wanneer deze deeltjes zijn waargenomen (op de wand waarin de spleten zich bevinden).

Idd, als wij een doos krijgen voorgeschoteld zonder kat, dan hebben wij voor niets zitten wachten tot de uitkomst van de vraag of de kat in de doos nog leeft of niet.

[Jan van Lennip]

Aansluitend hierop moest ik denken aan het experiment dat ik als kind uitvoerde. Mijn vingers heel snel bewegen, dwars door de vlam van een kaars. Normaliter zou de hitte van een dergelijke vuurbron mijn vinger hebben verbrand, maar aangezien de snelheid van mijn vinger hoger ligt dan de snelheid waarmee het vuur met mijn huid interageert, er gebeurt helemaal niets .

[Vit]

Aansluitend hierop moest ik denken aan het experiment dat ik als kind uitvoerde. Mijn vingers heel snel bewegen, dwars door de vlam van een kaars. Normaliter zou de hitte van een dergelijke vuurbron mijn vinger hebben verbrand, maar aangezien de snelheid van mijn vinger hoger ligt dan de snelheid waarmee het vuur met mijn huid interageert, er gebeurt helemaal niets .

Hetzelfde met een artiest die als truc een fakkel langs zijn arm haalt, als je het maar snel genoeg doet warmt de huid niet op tot verbranding, lijkt me nogal logisch.

[Jan van Lennip]

Hetzelfde met een artiest die als truc een fakkel langs zijn arm haalt, als je het maar snel genoeg doet warmt de huid niet op tot verbranding, lijkt me nogal logisch.

Dit item legt uit hoe het quantum zeno effect de superpositie in de praktijk kan weerleggen.

[Fish]

Voor de liefhebbers.
Hoogtepunt 2015: Heilige Graal van de kwantummechanica gevonden

Meer op: http://npowetenschap.nl/site/artikel/He ... od9nM.dpuf" onclick="window.open(this.href);return false;

[Peter van Velzen]

Ik vraag me af hoe je een electron met een foton kunt verstrengelen. Dat wordt hier meen ik niet uitgelegd. Ook vraag ik mij af hoe men kan weten dat de beide electronen al niet tevoren een synchrone spin hadden. Dat is iets dat volgens mij nog niemand heeft kunnen bewijzen. Tenslotte zou een meting het hele proces verstoren, dus zover ik het begrijp valt dat helemaal niet aan te tonen. Maar misschien ben ik té skeptisch.

[MaartenV]

Mogen we uit deze bevinding logisch concluderen dat op een meer fundamenteel niveau ruimte en afstanden geen rol spelen? Het lijkt me zo te zijn. Dat ruimte illusoir is of van secundaire orde.

[Peter van Velzen]

Ik denk van niet. In bepaalde opzichten spelen ruimte en tijd een minder fundamentele rol dan we hen in de algemene fysica toekennen, maar het punt is – denk ik – dat het gebeurtenissen zijn, en niets anders die fundamenteel zijn. Alleen aan gebeurtenissen kunnen we met enige zekerheid een plaats en een tijd toekennen. Niet aan toestanden. Het is niet eens zeker dat toestanden überhaupt bestaan. We leiden ze immers alleen theoretisch af van de gebeurtenissen die wij waarnemingen noemen.