Freethinker.nl

Hoe God verdween in Leiden
Tijdens haar studie Nederlands verloor schrijfster Franca Treur haar geloof

Franca Treur schreef een boek over een meisje dat opgroeit in een orthodox-gereformeerde gezin op het Zeeuwse platteland. Tijdens haar studie in Leiden viel ze zelf van haar geloof. ‘God ziet en weet alles.’

DOOR FRANCA TREUR ‘Kind, waar begin je aan? Psychologie studeren nogal liefst. Ik snap niet dat je vader en moeder je laten gaan. Wat moet je dan met je psychologie?’

‘Mensen helpen, oma. Als ze in de problemen zitten.’

‘Ach, denk toch niet dat je ook maar iets kan klaarmaken. “Een verslagen geest, wie zal dien opheffen?” staat er in de Bijbel. Psychische mensen zijn niet te helpen. Alleen als ze hulp van Boven krijgen, en daar hoef je glad niet voor te studeren, m’n kind. Ik heb je niet over voor de wereld, weet je dat?’

De volgende dag vertrok ik, net 18 jaar oud, per trein naar Leiden. Mijn studententijd was begonnen.

lees verder:
http://www.mareonline.nl/artikel/0910/08/0101/

Wat een beetje extra kennis al kan doen.

collegavanerik schreef: lees verder:
http://www.mareonline.nl/artikel/0910/08/0101/

Sterk verhaal, mede door de afkomst. Dat iemand uit een behoudend milieu het lef heeft om omringd door christelijke medestudenten een eigen koers te varen. En hier ook duidelijk voor uitkomt. Een heel sterke getuigenis van een jonge vrouw, die skeptisch durft te denken. En tegen een heel sterke tegenstroom haar eigen keuzes maakt.

Leuk om eens zo'n verhaal van een dame te lezen, ik ken het vooral van mannen, Maarten 't Hart etc

Ik zal de titel opschrijven en eens in de bibliotheek lenen als ze het daar binnenkrijgen.

Blackadder schreef:Leuk om eens zo'n verhaal van een dame te lezen, ik ken het vooral van mannen, Maarten 't Hart etc

Dat gevoel had ik ook. Mannen van middelbare leeftijd. En nu een jonge studente die afkomstig is uit de Bible Belt. Ze had alles te verliezen. Maar nam toch een reuze stap. En komt hier openlijk voor uit.

Lijkt mij ook een super leuk boek! Ben namelijk zelf ook zo opgegroeid en opgevoed. Heb het boek besteld en ga het zo halen!

EO Adieu God - Franca Treur

Hoewel Franca's opvoeding vele malen 'zwaarder' lijkt te zijn dan de mijne, herkende ik heel erg veel in haar boek. Ik heb het met veel plezier gelezen en er mee geleerd ook de humor van de onzin in te zien.
Ikzelf ben 19 jaar, kom ook uit die omgeving en geloof niet langer in God. Vandaar, herkenbaar...

heb het boek ook gelezen, ik kom uit een meer evangelisch gezin maar herken wel zeker ook bepaalde zaken.

In de interviews die Franca Treur over het boek gaf benadrukte ze wel altijd dat het haar niet zozeer ging om het vaarwel zeggen van het geloof, hoewel de EO, Pauw en Witteman en andere (christelijke) interviewers hier wel heel erg in eerste instantie op inhaken.

Overigens kan ik het boek 'Dancing on the head of a pin' van Pamela McCreary ook erg aanraden! Het gaat over een meisje/vrouw die in een mormoons gezin opgroeid, en daar geleidelijk afstand van neemt. Dat klinkt mss wat minder herkenbaar, maar in haar verhaal herkende ik me eigenlijk nog meer dan dat van Franca

delosviejos88 schreef:heb het boek ook gelezen, ik kom uit een meer evangelisch gezin maar herken wel zeker ook bepaalde zaken.
..
Dat klinkt mss wat minder herkenbaar, maar in haar verhaal herkende ik me eigenlijk nog meer dan dat van Franca

Kun je ook zeggen in welke zin?
Daarmee leren we jou en misschien soortgelijke situaties ook kennen.

Het zijn meestal niet de feitelijke gebeurtenissen, die het gevoel van herkenning geven, maar het gevoel en de gedachten, van wat het ons persoonlijk heeft gedaan en hoe het voelde en vaak nog steeds doet.

Kun je ook zeggen in welke zin?
Daarmee leren we jou en misschien soortgelijke situaties ook kennen.

Het zijn meestal niet de feitelijke gebeurtenissen, die het gevoel van herkenning geven, maar het gevoel en de gedachten, van wat het ons persoonlijk heeft gedaan en hoe het voelde en vaak nog steeds doet.

Ok, leuk dat je er wat op doorvraagt

In Franca Treur's boek is het de herkenning van het milieu waarin ze opgroeit (gezin, school, kerk) de angst die daarin leeft voor alles van buitenaf. De oma van Katelijne (hoofdpersoon boek) is hier een voorbeeld van, 'geloof maar dat we in de laatste der dagen leven..', 'kaf dat van koren gescheiden word', en Katelijne's eigen angst voor het oordeel.

Op school word Katelijne aan het eind van de basisschool angst ingeboezemd door haar meester voor wereldse muziek, boeken en mensen (niet-christenen).

Mss ken je ook wel de dvd's van 'they sold their souls for rock n roll', dat was echt een tijd een hit bij 'ons' in de kerk en regio, overal hoorde je ouderlingen, dominees, jeugdleiders, mensen, en mijn eigen ouders erover. Elk, werkelijk elk (!) popliedje en popartiest was ineens duivels geinspireerd. Ook pokemon, narnia, harry potter en andere zaken moesten eraan geloven.. Vooral de angst en de afkeur naar buitenaf, dat is mij bijgebleven. Bij dat andere boek (overigens is zoals je zegt, de herkenning nog veel meer qua gedachten en emotioneel, de confrontatie die de persoon daarin aangaat met haar moeder en omgeving over het niet meer gelovig zijn, heftige en moeilijke gesprekken..

Ik ben meer van de generatie: Kermis en carnaval en de bioscoop zijn van de duivel.
Dat was een ver van mijn bed show in mijn jeugd.

POP muziek was pas in opkomst en na de zondige nozems in de 50ties waren de Beatles best lieve jongens.
Dit kreeg ik mee in de "zondige stad" waar ik naar noodgedwongen wel naar de middelbare school moest.
Maar mijn ouders hadden er waarschijnlijk nog nooit van gehoord.
Wij hadden thuis al wel een "pickup" maar alleen christelijke muziek en klassiek.

De tijden zijn veranderd, maar de religie blijkbaar amper.
Al lees ik tegen woordig veel over evangelisch en bevindelijk.
Termen die ik vroeger niet eens kende.
Wij kenden alleen vroeger alleen de hervormde bonders, (waar ik bij hoorde), de strengere gereformeerde gemeenten(meedere soorten) en de katholieken .

Jebus,

Hoe oud is dat (toch wel heel knap) kind? In deze tijd?

Geef mij dan maar België, zelfs al moet ik die De Wever er bijnemen.