Kitty schreef:Voor moraal, rationaliteit en sociaal functioneren heb je geen God nodig. Hier wordt de indruk gegeven dat dat wel zo is. Het lijkt wel of professor Ouweneel zijn eigen rationaliteit verloren heeft.
Ik werd op dat punt van het boek (hoofdstuk 10) nogal boos op Ouweneel en gaf er toen dit commentaar op:
"Hoe in vredesnaam is het mogelijk dat christenen altijd maar weer denken te kunnen komen met "het Godsbewijs van de moraal"? Ze hebben slechts twee slogans ervoor, altijd uit dezelfde boekjes gevist: één van meneer Kant, een 18e eeuwer die eens heeft uitgesproken dat de mens de wereld beschouwt alsof er een moreel imperatief is, dus alsof alles zijn grond heeft in God, en meneer Dostojewsky die ooit eens in een roman (!) geschreven heeft dat als er geen God is alles geoorloofd is. De mens kiest altijd voor een moraal, dus er moet wel iets van morele wet bestaan, en voilá, we hoeven het woordje slechts met een hoofdletter te schrijven om in te zien dat er wel een God moet zijn, omdat een morele Wet zonder God onmogelijk is, én omdat een morele Wet zonder God helemaal geen zin heeft! Hier nog zo'n wijsheid waar Ouweneel mee schermt:
Daar komt nog bij: als de morele Wet puur op de menselijke redenering terugging, zou niet te begrijpen zijn dat juist mensen, ook psychisch normale en zeer verstandige mensen, vaak zo verschrikkelijk immoreel kunnen zijn. Juist de immoraliteit van de mens onderstreept dat de morele Wet niet uit de mens zelf (uit zijn ratio) afkomstig kan zijn, maar 'van boven' (aldus Alvin Plantinga).
Waarom komt Plantinga wel op het idee om een Godsbewijs te halen uit immoraliteit van mensen, maar niet op het omgekeerde, dat de immoraliteit van het bestaan onderstreept dat er helemaal geen morele God en morele wereldwet bestaat?
Ik vind de christelijke redenaties zo primitief en getuigen van zo kinderachtig denken dat ik zin heb om me in dit hoofdstuk als een rasechte atheïst neer te zetten die zich niet verwaardigt met Godgelovers verder in gesprek te gaan. Veel plezier met jullie goddelijke Wet. Alsof wet überhaupt iets met moraal te maken heeft! Wat heeft iemand van ethiek begrepen als hij aan straf en beloning denkt, aan gij zult en gij zult niet? En toch is het christendom nooit verder gekomen dan dit achterlijke spinnenzicht op het leven.
O ja, men is nog iets verder gekomen: Ouweneel kan inmiddels de atheïsten indelen in soorten. Je hebt de
irrelationele atheïst (atheïsten die blijkbaar zo dom zijn dat ze nooit door hebben dat het om een relatie gaat, niet om het bestaan van God op zich), de
teleurgestelde atheïst (atheïsten die in hun jeugd een rooms-katholieke directrice hadden die zei dat God hen met de dood zou straffen als ze geen vergeving zouden vragen, of last hadden van een dominee die dikke sigaren rookte), de
joodse atheïst (een oneindig lange lijst van bijzonder invloedrijke mensen uit de geschiedenis die allemaal nooit door hebben dat hun worstelingen om van God af te komen in werkelijkheid de hoogste graad van Godserkenning is), en zelfs de
misdadige atheïst (atheïsten die gruwelijke en afschuwelijke misdaden bedrijven en enkel uitkramen dat er geen God is om er maar een excuus voor te hebben). Tenslotte kan Ouweneel ze allemaal onder de noemer van
de immorele mens brengen, hetgeen te bewijzen was, want dáár gaat het tenslotte om in het christendom, anders zou hij zijn komend hoofdstuk over Jezus niet kunnen schrijven...
Ouweneel merkt op een zijspoor ergens ook dit nog even op:
Sedert de zondvloed heeft God de heidenen op hun eigen wegen laten gaan (Hand. 14:16).
Welnu, hiermee is de moraal van zijn God meteen voldoende gewogen en te licht bevonden. Een boswachter die zo weinig om zijn bos geeft kan ontslagen worden."
