Kerkscheuring dreigt: mogen vrouwen een officiële rol bekleden?

[Ronaldus67]

Vandaag in het nieuws bij de NOS:

Kerkscheuring dreigt: mogen vrouwen wel of niet een officiële rol binnen de kerk bekleden?

Anno 2022 is het bijna niet voor te stellen, dat dit soort onderwerpen binnen bepaalde kerkelijke stromingen nog altijd een thema vormt.
Het leek mij aanvankelijk geen eens het vermelden waard, maar aangezien het zo schrijnend is dat dit vandaag de dag blijkbaar nog speelt, wilde ik het niet aan jullie aandacht onttrekken.

Binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken is een hardnekkig conflict uitgebroken over de vraag of vrouwen een officiële rol mogen hebben in de kerk, zoals predikant, ouderling of diaken. Een scheiding binnen de kerk dreigt.

Tijdens de synode, de kerkelijke vergadering, spraken mannen 21 dagen lang over de vraag of de vrouw mag worden toegelaten tot het ambt. Daarmee gaat het om het langste debat van de synode ooit.

"Het is vrouwen bevolen onderdanig te zijn" - 1 Korinthe 14

Het is een principieel conflict of je de tekst in de Bijbel letterlijk moet nemen. In de zogenoemde zwijgteksten in de Bijbel staat: "Laten uw vrouwen in de gemeenten zwijgen. Het is hun immers niet toegestaan te spreken, maar bevolen onderdanig te zijn, zoals ook de wet zegt."

Volgens een meerderheid van de Christelijke Gereformeerde Kerken is vrouwelijke deelname aan het kerkelijk ambt daarom volstrekt uitgesloten, zegt Gerard den Hertog, emeritus-hoogleraar Theologie. Hij was een van de sprekers op de synode. "Die meerderheid zegt: we hebben helemaal geen enkel probleem met de emancipatie van de vrouw. Wij willen geen enkele achterstelling van de vrouw. Maar wij denken dat je op Bijbelse gronden vrouwen niet kunt bevestigen als predikant, ouderling of diaken.

(...) De meeste Christelijke Gereformeerde Kerken denken de Bijbel wél letterlijk te kunnen nemen. De teksten zijn volstrekt duidelijk, meent Hans van Vulpen, dominee van de Christelijke Gereformeerde Kerk in Urk. "Dit thema van vrouw en ambt is van begin tot einde een thema door heel de Bijbel. Als ik dat anders ga lezen, dan moet ik heel de Bijbel anders lezen. Dan kan ik niet, dat mag ik niet en dat wil ik niet."

Kerken met een andere interpretatie, zijn daarmee ongehoorzaam aan de Bijbel, zegt hij. "Ik kan helaas geen andere conclusie trekken. Hoeveel pijn mij dat ook doet."

Het is volgens de dominee "niet te dragen" dat andere kerken zich niet aan zijn lezing houden. "Omdat het een manier van Bijbel lezen vraagt, die echt totaal anders is. En niet meer gereformeerd. Je kunt de geschriften niet tegenspreken. Het is niet de vraag of je het leuk vindt, het is de vraag of je gehoorzaam wilt zijn."

(...) De dreigende scheiding is pijnlijk voor alle betrokkenen, zegt theoloog Den Hertog. "Dat gaat ook door families heen. Dat betekent dat mensen niet meer bij elkaar op verjaardagen komen. Dat soort dingen zijn in de geschiedenis gebeurd. Daar moet je niet aan denken. En het mag ook niet. Dat raakt mij zeer."

De kerk is de plek waar mensen in wonderen geloven, zegt hij. "Nu moeten we met de handen omhoog aan God vragen: help ons, voer ons hieruit en breng ons bij elkaar."

Getuige de laatste regel moet God maar weer eens aan de bak om het hele zootje vlot te trekken. Dat krijg je ervan als je niet voor jezelf kunt denken!

[Rereformed]

"Het is vrouwen bevolen onderdanig te zijn" - 1 Korinthe 14

Het is een principieel conflict of je de tekst in de Bijbel letterlijk moet nemen. In de zogenoemde zwijgteksten in de Bijbel staat: "Laten uw vrouwen in de gemeenten zwijgen. Het is hun immers niet toegestaan te spreken, maar bevolen onderdanig te zijn, zoals ook de wet zegt."

Volgens een meerderheid van de Christelijke Gereformeerde Kerken is vrouwelijke deelname aan het kerkelijk ambt daarom volstrekt uitgesloten, zegt Gerard den Hertog, emeritus-hoogleraar Theologie. Hij was een van de sprekers op de synode. "Die meerderheid zegt: we hebben helemaal geen enkel probleem met de emancipatie van de vrouw. Wij willen geen enkele achterstelling van de vrouw. Maar wij denken dat je op Bijbelse gronden vrouwen niet kunt bevestigen als predikant, ouderling of diaken.

(...) De meeste Christelijke Gereformeerde Kerken denken de Bijbel wél letterlijk te kunnen nemen. De teksten zijn volstrekt duidelijk, meent Hans van Vulpen, dominee van de Christelijke Gereformeerde Kerk in Urk. "Dit thema van vrouw en ambt is van begin tot einde een thema door heel de Bijbel. Als ik dat anders ga lezen, dan moet ik heel de Bijbel anders lezen. Dan kan ik niet, dat mag ik niet en dat wil ik niet."

Kerken met een andere interpretatie, zijn daarmee ongehoorzaam aan de Bijbel, zegt hij. "Ik kan helaas geen andere conclusie trekken. Hoeveel pijn mij dat ook doet."

De uitdrukking "de bijbel letterlijk nemen" komt hier tweemaal voorbij. Maar het gaat in deze zaak niet om "de bijbel letterlijk nemen", alsof men zo'n tekst ook metaforisch kan lezen. Er is totaal niets onduidelijks aan de uitspraak van Paulus.

De zaak waar het om gaat is of zo'n uitspraak van Paulus voor alle tijden bindend is. Oftewel of men zich op bepaalde punten zoals dit boven de bijbel mag stellen, men eenvoudig kan concluderen dat onze cultuur boven de cultuur van 2000 jaar geleden is uitgegroeid. Men kan bijvoorbeeld opperen dat in de ijzertijd vrouwen zelden of nooit een formele educatie kregen. Wat ze leerden leerden ze thuis en hun taak was de huishouding en zorg voor kinderen en kleding. In díe tijd gaf Paulus dus een voorschrift dat geen wenkbrouwen deed oprijzen. Maar er is geen reden om dit voorschrift vandaag de dag nog van enige relevantie te laten zijn. Dominee van Vulpen formuleert het uitstekend: "het is de vraag of je gehoorzaam wilt zijn". Maar hij komt ook met de bewering: "Je kunt de geschriften niet tegenspreken." Als ik gelovige was zou ik hem dit te overdenken geven: ik spreek de schrift niet tegen wanneer ik eenvoudig opmerk dat we boven iets zijn uitgegroeid. Integendeel, indien christenen na 2000 jaar christelijke cultuur nog in geen enkel opzicht boven Paulus zijn uitgegroeid mag dat wel heel schandelijk heten! En dan is er blijkbaar sprake van verafgoding van een mens.

Op dezelfde manier is onze cultuur uitgegroeid boven het wel zesmaal herhaalde advies in het boek Spreuken om lijfstraffen te zien als noodzakelijk in een degelijke opvoeding. Ik weet niet hoe het in Nederland geregeld is, maar in Finland waar ik woon is het zelfs bij de wet verboden om een kind te slaan. Een gelovige die zich dus blijft houden aan de adviezen van de bijbel op dit punt is dan dus strafbaar en kan te maken krijgen met de kinderbescherming.

Het kromme denken van veel christenen komt ook tot uiting in deze passage:

"De meerderheid zegt: we hebben helemaal geen enkel probleem met de emancipatie van de vrouw. Wij willen geen enkele achterstelling van de vrouw. Maar wij denken dat je op Bijbelse gronden vrouwen niet kunt bevestigen als predikant, ouderling of diaken."

Hier denkt "de meerderheid" (blijkbaar van de christelijk gereformeerde kerken) het probleem te kunnen oplossen door te zeggen dat men het helemaal eens is met de emancipatie, en dus geen enkele achterstelling van de vrouw gerechtvaardigd is, terwijl men nota bene in de volgende zin al achter een achterstelling gaat staan. Blijkbaar omdat Paulus dat zo graag wil en niemand Paulus mag tegenspreken. Zo'n gelovige representeert dus hypocrisie, en/of verwardheid van denken. Christenen beseffen dit zelf zelden of nooit. Ze zijn erin getraind om moderne opvattingen en de opvattingen uit de antieke wereld met gedachtenacrobatie aan elkaar te lijmen. Ik heb het meerdere malen meegemaakt dat ik christelijke echtparen confronteerde met de uitspraak van Paulus: "Vrouwen, erken het gezag van uw man als dat van de Heer, want een man is het hoofd van zijn vrouw". Wanneer ik dan zei dat die uitspraak regelrecht tegen emancipatie ingaat kreeg ik altijd als antwoord dat ik dat foutief zie. En dan komen ze met een redenering die de uitspraak van Paulus in overeenkomst met het moderne leven poogt te laten zijn. Zoiets als dat de vrouw volkomen gelijkwaardig is in alles. Enkel indien er een onenigheid is over een heel bijzondere zaak, zoals de koop van een huis, dan heeft de man het laatste woord.

Eigenlijk is dit een hele goede oplossing voor mensen die nu eenmaal verslaafd zijn aan geloof. Want het houdt in de praktijk in dat men overeenkomstig de seculiere cultuurnormen leeft, en het geloof op een laag pitje staat. Het geloof wordt pas op zeldzame momenten ingeschakeld. Zoals veel mensen het dagelijks leven ook heel redelijk leven en slechts in nood opeens een gebedje doen.

Dit is typisch een teken van een afstervend geloof. De moderne gelovige zit in een spagaat waar hij/zij nooit uitkomt. Voor de volgende generatie is zo'n geloof niet geloofwaardig meer.

[Rereformed]

De kerk is de plek waar mensen in wonderen geloven, zegt hij. "Nu moeten we met de handen omhoog aan God vragen: help ons, voer ons hieruit en breng ons bij elkaar."

Getuige de laatste regel moet God maar weer eens aan de bak om het hele zootje vlot te trekken. Dat krijg je ervan als je niet voor jezelf kunt denken!

Doet me denken aan de uitspraak van een christen die omstreeks 2005 Harrie Kuitert becommentarieerde:

"Ik vrees het ergste aan vijandschap en agressie als deze godloochenaar en bestsellerauteur nog tijd van leven en tijd van schrijven krijgt. Laten we hopen en bidden dat de Here zelf dit demonische proces mag keren."

Ik gaf hierop als commentaar:

Ten eerste roept hij gelovigen op tot hopen en bidden, waaruit we meteen al hun klaarblijkelijke onverschilligheid kunnen opmaken. Ten tweede kan men eruit opmaken dat hij geen gedegen rationele argumenten ziet om Kuitert tot anders denken te laten komen, maar 'het proces' eigenlijk als een zich buiten ons afspelend spelletje tussen demonen en God beschouwt, alsof we in de tijd van de Romeinen leven. Ten derde houdt dit bidden in dat God blijkbaar eerst wakker gemaakt moet worden, omdat Hij er geen erg in schijnt te hebben dat de demonen weer eens te keer gaan op aarde, en deze bestsellerauteur maar ongehinderd steeds langer in gezondheid van demonische geest zijn sloopproces kan voortzetten. Ten vierde wordt aan het bidden nog 'laten we hopen' toegevoegd, hetgeen natuurlijk goed laat zien hoe weinig vertrouwen de christen zelf aan het effect van dit bidden schenkt.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Ik kijk hier als niet Gelovige altijd met wat verbazing naar.

Al eeuwen lang slaan gelovigen elkaar (meestal figuurlijk maar soms ook letterlijk) de hersens in over Bijbel teksten.
Ze zijn zich vaak niet van de vergankelijkheid hiervan niet bewust want veel waarover men toen te strijden trok interesseert de meeste mensen nu helemaal niet meer. Het kan zijn dat over tweehonderd jaar niemand meer wat maalt over het geslacht van de predikant.

PS.
Als compromis.
De ene week een vrouw de andere een man en in het kerkgebouw verderop precies andersom.

[Rereformed]

Het kan zijn dat over tweehonderd jaar niemand meer wat maalt over het geslacht van de predikant.

Inderdaad, zo is er geen christen meer te bekennen die een pleidooi houdt voor de slavernij.

Voor toekomstige christenen wordt het bijna onmogelijk. De nieuwste bijbelvertaling doet namelijk flink zijn best om al het patriarchale in de bijbel zoveel mogelijk via valselijk vertalen uit te wissen.
Zo spreekt Paulus in zijn brieven zijn toehoorders tegenwoordig niet meer aan met "broeders", maar met "broeders en zusters".
Paulus is door de bijbelvertalers al gemoderniseerd!

[Maria]

Het kon niet missen.
Inge Bosscha heeft hier een artikel over geschreven.
https://dogmavrij.nl/kerkscheuring/

Omdat een kerkscheuring een zeer ingrijpende gebeurtenis is die ook binnen gezinnen tot grote verdeeldheid, frustraties en verdriet kan leiden, gebeurt dit alleen wanneer er echt onoverkomelijke verschillen en conflicten zijn.

Wat vrijwel altijd een rol speelt bij een kerkscheuring is het idee dat hoe de ander het ziet niet Bijbels en/of niet christelijk zou zijn.

Dus met andere woorden: degenen die het anders lezen, lezen niet goed, zijn ongehoorzaam en/of kijken alleen naar wat ze zelf ‘leuk’ vinden.

De woorden ‘het staat er immers duidelijk’ waarmee men – met een vinger tikkend op de Bijbel – claimt het gelijk en God aan de eigen kant te hebben, zijn giftige woorden.

Zinnen dik gedrukt die ze verder uitwerkt.

[Peter van Velzen]

Het is gruwelijk om te lezen dat sommige mensen nog steeds een tekst van 19 eeuwen geleden gebruiken om hun mening mee te staven en het woord van een zelfverklaarde autoriteit gebruiken om hun medemens mee te kwetsen.

[Mullog]

Het kon niet missen.
Inge Bosscha heeft hier een artikel over geschreven.
https://dogmavrij.nl/kerkscheuring/

Omdat een kerkscheuring een zeer ingrijpende gebeurtenis is die ook binnen gezinnen tot grote verdeeldheid, frustraties en verdriet kan leiden, gebeurt dit alleen wanneer er echt onoverkomelijke verschillen en conflicten zijn.

Wat vrijwel altijd een rol speelt bij een kerkscheuring is het idee dat hoe de ander het ziet niet Bijbels en/of niet christelijk zou zijn.

Dus met andere woorden: degenen die het anders lezen, lezen niet goed, zijn ongehoorzaam en/of kijken alleen naar wat ze zelf ‘leuk’ vinden.

De woorden ‘het staat er immers duidelijk’ waarmee men – met een vinger tikkend op de Bijbel – claimt het gelijk en God aan de eigen kant te hebben, zijn giftige woorden.

Zinnen dik gedrukt die ze verder uitwerkt.

De hele discussie wordt gelijk beslecht met dit citaat uit je artikeltje

Doordenker: Het zou toch op zijn minst opzienbarend zijn wanneer je deze krantenkop zou zien: ‘Synode besluit dat de hand van broeder N., die een greep in de collectezak deed, zal worden afgehakt.’ Met als belangrijkste argument dat de Bijbel daar duidelijk over is (Matteüs 5: 30).

Die ik bijzonder treffend vind.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Het kon niet missen.
Inge Bosscha heeft hier een artikel over geschreven.
https://dogmavrij.nl/kerkscheuring/

Omdat een kerkscheuring een zeer ingrijpende gebeurtenis is die ook binnen gezinnen tot grote verdeeldheid, frustraties en verdriet kan leiden, gebeurt dit alleen wanneer er echt onoverkomelijke verschillen en conflicten zijn.

Wat vrijwel altijd een rol speelt bij een kerkscheuring is het idee dat hoe de ander het ziet niet Bijbels en/of niet christelijk zou zijn.

Dus met andere woorden: degenen die het anders lezen, lezen niet goed, zijn ongehoorzaam en/of kijken alleen naar wat ze zelf ‘leuk’ vinden.

De woorden ‘het staat er immers duidelijk’ waarmee men – met een vinger tikkend op de Bijbel – claimt het gelijk en God aan de eigen kant te hebben, zijn giftige woorden.

Zinnen dik gedrukt die ze verder uitwerkt.

De hele discussie wordt gelijk beslecht met dit citaat uit je artikeltje

Doordenker: Het zou toch op zijn minst opzienbarend zijn wanneer je deze krantenkop zou zien: ‘Synode besluit dat de hand van broeder N., die een greep in de collectezak deed, zal worden afgehakt.’ Met als belangrijkste argument dat de Bijbel daar duidelijk over is (Matteüs 5: 30).

Die ik bijzonder treffend vind.

Calvijn paste dit tijdens zijn schrikbewind in Geneve zonder problemen toe.
Ook de Wederdopers in Munster konden er wat van.

Die tijden liggen dus minder ver terug als men zou denken.

[B.S.]

Zomaar in te zien, blijkbaar https://www.academia.edu/44710233/The_C ... ins_Geneva

[Maria]

Zomaar in te zien, blijkbaar https://www.academia.edu/44710233/The_C ... ins_Geneva

Geen idee, wat ik in dit PDF, wat ik eerst met downloaden, te lezen zal krijgen en ook niet hoe omvangrijk het zal zijn.

Zou je in het kort willen uitleggen, waarom je ons dit wil laten lezen in verband meg dit topic?
Of minstens een indruk geven van wat dit PDF behelst?

[Rereformed]

Zomaar in te zien, blijkbaar https://www.academia.edu/44710233/The_C ... ins_Geneva

Geen idee, wat ik in dit PDF, wat ik eerst met downloaden, te lezen zal krijgen en ook niet hoe omvangrijk het zal zijn.

Zou je in het kort willen uitleggen, waarom je ons dit wil laten lezen in verband meg dit topic?
Of minstens een indruk geven van wat dit PDF behelst?

Op pagina's 98 en 99 kun je deze verhelderende tekst lezen:

"In het algemeen beschouwden leden van het Consistorie, zowel protestantse en katholieke leiders in heel Europa, patriarchaat en paternalisme als de meest effectieve middelen om de christelijke doctrine en stabiliteit in het huishouden en de samenleving te bevorderen. Ervan overtuigd dat mensen, bezoedeld door de erfzonde, meer geneigd waren kwaad dan goed te doen, zagen protestantse theologen en magistraten de noodzaak in van paternalistische discipline en leiderschap in religieuze zaken binnen het gezin.
Calvijn en zijn collega's op het Consistorie beschouwden hun rol als die van 'vaders' voor de rest van de samenleving. Vaders die leiding en dwang gaven aan hun 'kinderen' om hun sterk geloof en een welgeordende samenleving te vestigen en te behouden. De voornaamste middelen van godsdienstonderwijs in Genève waren de preek en de catechismus, en het Consistorie droeg de verantwoordelijkheid ervoor te zorgen dat de bewoners naar de kerk gingen en de catechismus leerden. Terwijl indoctrinatie door middel van catechismus en scholen discipline voedde, hanteerde het Consistorie, door zijn vermaningen, afkeuringen en excommunicaties, uitgebreide dwangbevoegdheden om een ​​effectieve sociale discipline in Genève te implementeren.
Calvijn en zijn collega's toonden geloof in lijfstraffen als middel om goed gedrag te bevorderen dat schokkend is voor veel eenentwintigste-eeuwse waarnemers. Hoewel bekend was dat ze gewelddadige ouders aanvielen, grepen ze vaker in als ze dachten dat ouders en voogden te laks waren met betrekking tot discipline. Hun striktheid toont ontegensprekelijk aan dat de calvinisten van Genève buitengewoon geïnteresseerd waren in kinderen en de opvoeding van kinderen: de autoriteiten zelf konden onmogelijk worden beschuldigd van onverschilligheid of verwaarlozing van de kinderen van het protestantse Rome."

Hier nog een leuk verhaal, op bladzijde 103:

"In Genève, evenals in andere gereformeerde gebieden, was trouwen geen excuus voor een stel dat seks voor het huwelijk had gehad. Het Consistorie en de Raad hadden paren die voor het huwelijk seksuele betrekkingen hadden altijd gestraft, maar in de late jaren '50 begonnen ze daarvoor zwaardere straffen op te leggen. In 1557 werden Henri Fournier en zijn vrouw, Nicolarde Guex, uitgesloten van het Avondmaal en veroordeeld tot zes dagen gevangenisstraf wegens seks voor het huwelijk, waarbij het kind zes maanden na de bruiloft werd geboren. Dus terwijl ontuchtplegers eerder waren veroordeeld tot drie dagen gevangenisstraf, had de Raad in wat latere jaren deze straf verdubbeld voor de eerste overtreders, zelfs voor echtparen van wie de overtreding pas bleek door de geboorte van een kind binnen enkele maanden na de bruiloft.
In september dagvaarde het Consistorie de naaldenmaker Pierre Choerlac en zijn vrouw, Claude, omdat hun baby zes maanden en twee weken na hun huwelijk was gedoopt. Het paar probeerde allebei te beweren dat het kind te vroeg was geboren, en zo niet, beweerde Pierre, dan moet de baby door een andere man zijn verwekt. Een week later keerde het paar terug naar het Consistorie en gaf toedat ze seksuele relaties hadden voor de bruiloft. Calvijn en zijn collega's stuurden hen naar het Concilie om gestraft te worden voor zowel ontucht als voor het aanvankelijk liegen tegen de zedenrechter.
In Genève besteedden religieuze en lekenautoriteiten veel aandacht aan de datums van huwelijken en dopen van daarna geboren babies."

[B.S.]

Deze link heb ik geplaatst naar aanleiding over de opmerkingen over het schrikbewind van Calvijn.
Ik vroeg me af of handen afhakken in Calvijn's Genève nou zo'n centrale plaats had. Een direct antwoord heb ik nog niet, maar dit leek me wel een relevante publicatie voor discussies over het onderwerp.
En de heer Rereformed lijkt er al belangstelling voor te hebben. Fijn.

[B.S.]

Ik kan hier nog een discussie aan toe voegen over de waarschijnlijkheid van het onthoofden van een kind dat zijn ouders dat zijn ouders had geslagen door Calvijn of in ieder geval in Genève
https://beggarsallreformation.blogspot. ... a.html?m=1
Het stuk lijkt een apolegitische insteek te hebben, maar een hierin genoemde Calvijn-criticus geeft zelf uitvoerige reacties in de commentaar sectie.

[Rereformed]

Deze link heb ik geplaatst naar aanleiding over de opmerkingen over het schrikbewind van Calvijn.
Ik vroeg me af of handen afhakken in Calvijn's Genève nou zo'n centrale plaats had. Een direct antwoord heb ik nog niet, maar dit leek me wel een relevante publicatie voor discussies over het onderwerp.
En de heer Rereformed lijkt er al belangstelling voor te hebben. Fijn.

Ik vond het inderdaad interessant. Iedereen heeft weet van het "strenge optreden" van de calvinisten. Vandaag de dag zou men het een totalitair schrikbewind noemen. Het doet zelfs denken aan Noord-Korea. Tot de strenge regels behoorden verbod op vloeken, gokken, overspel, dansen (zelfs op bruiloften), en zelfs straf op verzuim naar kerkdiensten te gaan. Het was zelfs verboden je kinderen de naam van één of andere katholieke heilige te geven. Maar de details over welke straffen werden toegepast zijn mij minder bekend. Bij mijn weten (via een oud reformatorisch boekje over Calvijn dat ik ooit gelezen heb) had men in Geneve slechts één keer de doodstraf uitgesproken, over de christen Michael Servetus, die met zeldzame mate van matematisch inzicht uitgerust was en daarom de drie-eenheid ontkende. Deze theoloog kwam overigens in Geneve enkel langs op doorreis naar Italië! Maar nu ik er naar google lees ik dat de doodstraf wel 58 maal werd uitgesproken gedurende de eerste vijf jaar van Calvijns regering! Het waren ongelooflijk barbaarse tijden, en wanneer je erover leest schaam je je wanneer je je ooit calvinist hebt genoemd. Net zoals het lezen van Luthers boekje Over de joden je zal beletten jezelf ooit nog luthers te noemen.
Zo kan men lezen dat Calvijn instemde met de doodstraf voor Servetus, maar wel op de voor die tijd meest humane manier, via onthoofding. Voor de kerkenraad was dit echter niet genoeg. Men besloot hem langzaam op de brandstapel te laten roosteren in een vuur dat speciaal van vers groen hout was gemaakt, zodat het langzamer zou branden en zijn lijdensweg zou verlengen.

Voor mij is het echter moeilijk te geloven dat men aan afhakken van handen deed. Dat doet men in het strikte moslimgeloof voor stelen. Ik heb nog nooit gehoord dat men dat in christelijke groeperingen heeft toegepast als straf. Men heeft altijd begrepen dat de uitspraak van Jezus niet bedoeld is om letterlijk opgevolgd te worden. Hoewel er uiteraard altijd vreemde uitzonderingen zijn. Zo schijnt Origenes, als men Eusebius kan geloven, zichzelf ontmand te hebben naar aanleiding van het letterlijk opvolgen van Matteüs 19:12. Maar in gevallen zoals dit doet iemand dat zichzelf aan vanwege extreme vroomheid. Zoiets jezelf aandoen is ook het enige wat men uit de uitspraak van Jezus via letterlijk toepassen zou kunnen halen.

Wat Inge Bosscha als "doordenker" aangeeft is dus geforceerd en hoogstens leuk gevonden, maar - in tegenstelling tot wat Tiberius Claudius zonder onderbouwing beweert - heeft geen basis in de christelijke geschiedenis. Het is een gedachtenspelletje dat in het artikel van Bosscha enkel dienst doet om een retorisch punt te scoren.