"Nog zo'n hopper, van het ene been op het andere".
Dat is het eerste wat ik dacht, maar wel met verbazing.
Wat voor vertrouwen zou hij daarmee bedoelen?De bekende kerkhistoricus en religiewetenschapper Peter Nissen heeft vandaag bekendgemaakt dat hij gaat terugkeren naar de Rooms-Katholieke Kerk. In 2010 was hij toegetreden tot de Remonstrantse Broederschap en was vanaf januari 2014 remonstrants predikant.
Ds. Nissen, thans emeritus hoogleraar Oecumenica van de Radboud Universiteit, was het afgelopen jaar voor anderhalve dag per week officieel als predikant verbonden aan de Doopsgezinde-Remonstrantse Gemeente in Nijmegen.
“Ik hoef er nu dan ook niet geheimzinnig meer over te doen: ik ga na twaalf jaar terugkeren naar de kerk die ondanks alles toch altijd als mijn Moederkerk is blijven voelen”, zegt de 64-jarige Nissen op zijn Facebook-pagina.
Ik ben acht jaar remonstrants predikant geweest en daar ben ik heel dankbaar voor. Ik heb de gemeenten van Oosterbeek en Nijmegen mogen dienen en in beide gemeenten zijn banden van vriendschap en vertrouwen gegroeid”, schrijft Nissen, die de remonstranten zeven jaar lang vertegenwoordigde in de Raad van Kerken in Nederland.
Ik wil het hier niet gaan invullen voor hem, maar bij mij komt ook ander vergelijkingsmateriaal boven.Professor Nissen onthult dat de protestantse vrijzinnigheid nooit zijn echte thuis is geworden. “Ik vergelijk mijn ervaring graag met die van een emigrant: hij of zij verlaat het land van herkomst uit onvrede over de mogelijkheden die daar zijn, vindt die mogelijkheden doorgaans wel in het nieuwe land, maar krijgt na verloop van tijd toch vaak heimwee naar het moederland. Zo verging het ook mij.”
Zou het iets te maken kunnen hebben met nostalgie en terugkeer naar het oude vertrouwde nest?
Het resultaat van een midlife crisis 12 jaar geleden (52 jaar) met bedenkingen tegen alles waar je ooit in geloofde en nu opnieuw een keuze naar het oude vertrouwde?
Zoals veel pubers overal tegen alles aanschoppen wat zij meekrijgen van huis uit, maar uiteindelijk de meesten als volwassene kiezen voor het grootste gedeelte van de waarden, waarin ze zijn opgegroeid?
Zelfs bij mensen, die zo sterk met de materie bezig zijn, bestudeerd en overdacht hebben, dat zij er hun beroep van hebben gemaakt.
En dan opnieuw na de switch, zich beroepsmatig inzetten voor het nieuwe leven.
Nu weer terug geswitcht.
Wat komt er hierna?
Toch weer terug gaan naar het geloof uit hun verleden?
Ik kan, dat zo moeilijk zien als het resultaat van een geloofsovertuiging.
Wel als een gevoel van thuis willen komen en dat ook zo aanvoelen binnen een bepaalde beleving.
Maar hoe zit het dan met het geloof in de leer van de kerk, die je wil aanhangen?
Ik heb ooit een man gesproken, die op 74 jarige leeftijd de protestante kerk verliet en zich aan sloot bij een RK parochie.Nissen zegt dat zijn heimwee naar het katholicisme voor hem van gevoelsmatige en van theologische aard was. “Het had te maken met sfeer en warmte, met liturgie en spiritualiteit, met haar monastieke traditie en haar wereldwijde veelkleurigheid, maar ook met het theologische kerkbegrip en het besef van sacramentaliteit.
Hij was met een RK vrouw getrouwd en ik vroeg hem of hij haar wilde volgen.
Dat was het niet, zei hij, want hij was allang met haar getrouwd en het geloof speelde niet zo sterk bij haar.
Hij miste de muziek, de klank van de gebeden, de mystiek en het beleven daarvan in de protestante erediensten, zei hij.
En dat is wat hij vond mbv. de sacramenten in de RK kerk tijdens de missen.
En zijn behoefte daaraan was in de loop van de tijd steeds sterker geworden.
