Het zijn de stofjes, die je warm laten zijn bij een bepaald gevoel. Je in euforische toestand kunnen brengen in nabijheid.Hopper schreef: ↑09 aug 2019 10:12Ook wat bijvoorbeeld liefde betreft kunnen we naar chemische stofjes kijken. Die zijn er ook inderdaad. Maar wat het wezen van liefde is, dat blijft een raadsel. Er is niemand die tegen een verse weduwe zegt: "het zijn maar chemische stofjes mevrouw, dat gaat vanzelf weer over hoor". Ook ik weet niet waarom ik ooit verliefd werd op een vrouw. Het gebeurde, het is wat het is. De chemische stofjes zijn i.m.o. gevolg, geen oorzaak.
We kunnen dan ook gemakkelijker zeggen wat liefde niet is. Wat liefde niet is, is eigen belang. Als mijn vrouw de voorkeur geeft aan een man die jonger, rijker en knapper is, waar blijft mijn liefde dan? Daadwerkelijke liefde is ontdaan van eigenbelang. Ik zou dus blij moeten zijn als mijn vrouw een betere partij zou vinden dan ik zelf. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn, die blij zijn als hun partner een betere partij aan de haak slaat.
Het zijn de stofjes die je diep ongelukkig kunnen laten zijn.
Het zijn de stofjes die in je hersenen de ratio aanzetten om terug in balans te kunnen komen.
Liefde heeft vele gezichten.
Het eerste is:
Je prettige voelen bij en met het object van je liefde.
Stofjes zorgen voor een lichamelijk of een geestelijk aspect.
Een spuit stofjes doen je euforisch worden en irrationeel denken over de langere latere termijn.
Het tweede is er pas, als je geliefde niet beantwoordt aan bepaalde verwachtingen van jezelf.
Dan kan alleen het ratio deel van je brein ervoor zorgen dat het emotionele deel minder stofjes gaat afgeven, zodat je jouw gevoel kunt nuanceren.
Je gevoel blijft nog even heftig maar dan hopend op geluk voor je geliefde.
Dit is het wezen van je eigen herstel na een afgewezen liefde.Het wezen van de liefde is ondoorgrondelijk. Kleine beetjes van begrijpen zijn slechts te bereiken door degene die we 'ik' noemen te veronachtzamen en te ontkennen.
Het overrulen van je emoties door de ratio.
Het derde dus: Kiest de ander niet voor jou maar voor een ander.
Dan kun je dat eerste negatieve gevoel gaan sublimeren.
Mi. is dat gecultiveerd.
Om te kunnen verdragen dat die liefde niet voor jou is bedoeld, ga je je eigen teleurstelling en gemis vertalen naar "Als mijn geliefde maar gelukkig is, dan neem ik mijn eigen gemis"
Oftewel, dan kan ik mijn gemis nemen, maar wel onder die voorwaarde.
Het is een verstandelijke gedachte op een voor jou vreselijke situatie, uit nood geboren.
Het kan je tot op grote hoogte rust geven, als je afstand kunt nemen van je eigen wensen, zodat je verder kunt functioneren
Desnoods praat je je dat aan, dat de ander met een ander gelukkiger zal zijn.
Maar bij veel mensen met het gevolg van teleurstellingen en minder vertrouwen in zichzelf.
Geen fantasie.
Geloof me:
Altijd is er eerst het gevoel van gemis, jezelf beklagenswaardig vinden en jaloezie naar de ander die de nabijheid van je geliefde mag genieten.
Daarna zijn dit soort gedachten, jezelf opzij zetten, een middel tot herstel.
Bij geoefende mensen, mensen die dit mechanisme meermaals hebben meegemaakt en vooral als kind zijnde, kan dit in één vloeiende gedachtegang gaan.
Zich voortaan onbewust van de werkelijke oorzaken en gevolgen.
