Freethinker.nl

Ik ben bezig met het uitschrijven van mijn ideeën over bijvoorbeeld het heelal. Hier volgt een stukje wat ik geschreven heb. Ik vind het interessant om jullie reacties te horen en ik hoor graag correcties van taalfouten!

Het is moeilijk om na te denken over het heelal. Het heelal is voor mij het meest onbegrijpelijke omdat het oneindig is in alle opzichten. Wij leven in een universum dat geen begin of einde heeft. Het begin van dit alles is ook voor mij een groot raadsel. Hoe is iets vanuit het niets ontstaan? Zo ver ik weet ontstaat iets altijd vanuit iets, maar het heelal is dus de enige uitzondering aangezien het heelal ooit het begin van iets is geweest. Wanneer je bezig bent met nadenken over onze situatie voor en na het leven, dan kun je daar met ‘fantasieën’, die volgens jou logisch beredeneerd zijn, een eigen beeld van deze situatie schetsen. Omdat er voor en na het leven van iemand ook geleefd wordt, kun je nadenken over wat er met jouw ‘geest’ gebeurt. Voor het heelal geldt dit niet; je kunt niet nadenken over het niets voordat iets ontstond of het einde van het iets en tevens het begin van niets. Naar mijn idee moet er bij het heelal absoluut sprake zijn van een begin en een einde omdat het heelal niet niets is: het heelal is iets. Je kunt dus niet nadenken over dit begin en einde. Nadenken over het nadenken over niets is heel frustrerend, omdat je een verklaring zoekt die er niet is.

Welkom, en een, ik kan geen touw aan je bericht vastknopen.
Ik ga het ook verplaatsen naar een meer geschikt subforum.
Twee,

Dienstmededeling,
Deze link geeft in het kort het gedrag van het forum weer voor newbies.
De uitgebreide regels vind U hier

FreeThinker op Facebook

ik loop altijd tegen het probleem aan dat in deze gevallen taal vaak niet voldoet om een en ander uit te leggen/te begrijpen.

'k Heb ook altijd moeite om me 'niets' of 'oneindigheid' voor te stellen. Je probeert het toch in een referentiekader te plakken, of vergelijkingen te trekken, terwijl het tegelijkertijd duidelijk is dat dat niet kan. Daarnaast speelt mee dat onze kennis in deze ver is, maar dat er nog voldoende onbekend is.
Moeilijke zaken, en kan me ergens ook wel voorstellen dat gelovige mensen vinden dat in de gaten van onze kennis precies genoeg ruimte is voor hun favoriete god.

Hallo,

Het heelal kan misschien tegelijk begin en einde hebben en toch oneindig (qua ruimte en tijd) zijn.

het heelal heeft zeker een begin en kan zelfs perfect een einde kennen (in het geval van multiversa). Ook kan men stellen dat het heelal mogelijks oneindig lang blijft uitdeinen, of terug inkrimpt en opnieuw begingt.

Weet wel dat afstand en tijd geen enkele betekenis hebben buiten ons heelal, dus je afvragen wat was er voor het het begin van het heelal is zinloos.

Welkom ik sluit me bij Pallieter aan.

Ik sluit me ook aan bij Pallieter,

maar dan met enige nuance.

De algemeen aangenomen theorie die tot nog toe de overhand neemt, is deze van een heelal dat uit één oeratoom ontstond, waarbij dit oeratoom (toch wel een materie, hoe klein ook) werkelijk, ont-stond, wat toch ook een tijdsbepaling impliceert. "Beyond tijd en ruimte": kan dan ook enkel en dit, met duidelijke benadrukking omschreven worden als: anders dan de top wetenschappers die tijd en ruimte tot op vandaag begrijpen kunnen.

Zo is 'niets' (zijnde het oeratoom) iets heel anders is dan werkelijk NIETS, zoals men het simplistisch voorstelt in kinderboeken en dagbladen.

Dus: uiteindelijk kan iets onmogelijk uit niets ontstaan zijn.
Een andere zijnstoestand en een tijd buiten ons begrip van tijd wel...

Precies daarom lijkt de theorie van vele universa me juist veel aannemelijker.

M.v.g.

De algemeen aangenomen theorie die tot nog toe de overhand neemt, is deze van een heelal dat uit één oeratoom ontstond, waarbij dit oeratoom (toch wel een materie, hoe klein ook) werkelijk, ont-stond, wat toch ook een tijdsbepaling impliceert. "Beyond tijd en ruimte": kan dan ook enkel en dit, met duidelijke benadrukking omschreven worden als: anders dan de top wetenschappers die tijd en ruimte tot op vandaag begrijpen kunnen.

In de tijd van Lemaître misschien nog wel, maar dat oeratoom is al lang vervangen door een quantum fluctuatie in het vacuum. Het moment dat de quantum mechanika ontdekt werd, was dat oer atoom overbodig.

Wetenschappers praten nooit over het "niets". Wel over het vacuum, dat hoewel het noch materie, ruimte of tijd hoeft te bevatten, toch energie kan bevatten.

Of het heelal al dan niet oneindig is in ruimte en tijd is wellicht nog altijd niet defintief beslist. Als het al oneindig is in de tijd is het nog maar de vraag of het zowel oneindig is in het verleden of in de toekomst. Het probleem van de causualtieit is dat het een oneindige regressie veronderstelt. Voor wie denkt dat er een begin is geweest, moet er dus een allereerste oorzaak zijn. echter als iets de allereerste oorzaak is, dan was er dus al iets dat geen oorzaak had.

Zie verder mijn topic over waarom is er iets?

Het neigt meer naar de alom bekende filosofische vraag, wat is niets? Of hoe stel ik mij oneindigheid voor? Het zijn abstracte termen waar we ons geen voorstelling van kunnen maken omdat ons denkvermogen hiervoor ontoereikend is. Voor alle begrippen waar ons denkvermogen ontoereikend is bedenken we nieuwe termen die ons de illusie geeft het te begrijpen.

De Bigbangtheorie kent een betrouwbare basis. Evenwel dat ons heelal aan het uitdijen is. Maar dat geeft nog geen antwoord op de vraag hoe de Bigbang tot stand is gekomen. Het antwoord hierop is vrij simpel, we weten het gewoon niet. We hebben wel redelijk vaststaand bewijs voor zoiets als een Bigbang. (het meest eenvoudige voorbeeld is de ruis op een oude tv tussen de kanalen door. Het zijn radiogolven-uitgestrekt licht- van de oerknal die nog steeds onderweg is) Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor het voor ons zichtbare spectrum, licht van sterren die we vandaag de dag aan de hemel zien maar die al miljarden lichtjaren onderweg zijn.

Ik vind de vergelijking met het subatomaire gebied interessant. Binnen de subatomaire wereld ontstaan vanuit het niets kleine subatomaire deeltjes (zoals een elektron) om vervolgens weer in het niets te verdwijnen. Ook hier stuiten onderzoekers op een bepaalde horizon vanwaar ze niet verder kunnen kijken maar slechts kunnen gissen. Dat geldt precies voor de hypothetische oerknal. Onze huidige instrumenten zijn niet in staat rechtstreeks naar deze singulariteit te kijken.

http://nl.wikiquote.org/wiki/Wijsheid

Albert Einstein schreef:Er zijn twee dingen oneindig: het heelal en de menselijke domheid, van de eerste ben ik niet zeker.

Het heeft weinig zin conclusies te trekken voor datgene wat voorbij onze horizon ligt. Voorbij ons verstand. De daadwerkelijke Bigbang ligt vanuit onze waarneming achter die horizon. We kunnen slechts speculeren over de gevolgen, die we wel overigens kunnen waarnemen en waar we onlosmakelijk onderdeel van zijn.

Want wij zijn sterrenstof, geëvolueerd tot intelligente en zelf reflecterende bio-organismen. Alsof de natuur zichzelf in de spiegel aanschouwd en zegt: dit ben ik.

Klikzoi schreef:We kunnen slechts speculeren over de gevolgen, die we wel overigens kunnen waarnemen en waar we onlosmakelijk onderdeel van zijn.

Wat bedoel je nu?
Als de gevolgen waarneembaar zijn dan ben je toch voorbij het stadium van speculeren?
Lees ik ergens overheen? Wat?

Roeland

De wijze waarop we gevolgen waarnemen en daaruit conclusies trekken zijn nooit eenduidig te noemen. Men kan dezelfde waarneembare gevolgen op verschillende wijze interpreteren.

Klikzoi schreef:De wijze waarop we gevolgen waarnemen en daaruit conclusies trekken zijn nooit eenduidig te noemen. Men kan dezelfde waarneembare gevolgen op verschillende wijze interpreteren.

Big deal!
R.