Ik denk dat het vooral afhangt van het feit of je een spoorwegliefhebber bent, of niet.Bonjour schreef:Ik zag het vandaag pas laat. En of het zien van een laatste rit nu veel toevoegt aan je herinnering is ook maar de vraag.
Mensen voor wie de trein een anoniem vervoersmiddel is, zullen al die kouwe drukte niet begrijpen.
Maar voor de liefhebber is het een dag vol dramatiek: De laatste rit voor mat'64 op eigen kracht, met een symbolisch einde bij het spoorwegmuseum. De laatste kans om de stellen "in het wild" op de gevoelige plaat vast te leggen.
Allemaal sentimentele waarde natuurlijk, maar toch.
De een bewaart er zoete herinneringen aan, de ander is blij dat "die ouwe rammelkasten" na vandaag eindelijk definitief verdwenen zijn.
Het gaat ook om het laatste reizigersmaterieel dat nog in Nederland is ontworpen, en deels ook gebouwd, bij Werkspoor.
Na het faillissement van dat bedrijf maakte Talbot in Aken de klus af, voordat het aan de produktie van het SGM (de eerste generatie Sprinters) begon.
Die zullen overigens het volgende "slachtoffer" worden van de vooruitgang, aangezien die inmiddels ook de 40 gepasseerd zijn.
Het is een ritueel dat we eigenlijk al sinds het einde van de tweede wereldoorlog kennen.
Bij elk type materieel dat van het spoorwegnet gaat verdwijnen, wordt nog een afscheidsrit georganiseerd.
Mat'64, mat'54, DE2, Plan U (DE3) de locomotieven series 1100, 1200, 1300, op de lange intercitydiensten en voor internationale treinen etc. De koplopers waarvan de doorloopkoppen toen nog in gebruik waren.Er was een tijd dat hondekoppen en apekoppen om je heen schoten op een groot station. Je had er toen geen blik voor over. En opeens is dat beeld verdwenen.
De echte Werkspoorstellen zijn helaas al wat eerder gesloopt.Het was het laatste materieel van werkspoor.
Zoals meestal, kwam ook nu het einde niet opeens.
Meestal verloopt de buitendienststelling van een bepaald materieel zeer geleidelijk, en wordt er begonnen met de oudste stellen.
Mat'64 is gebouwd en afgeleverd over een periode van ruim tien jaar, met kleine verschillen tussen de diverse series.
Zo hadden vroege stellen achter een cabine nog een bagageruimte, wat stamt uit de tijd dat er nog veel postzakken- en fietsen meegingen met de trein.
Pas in 1975 rolden de laatste stellen uit de produktiehal in Aken.
Al sinds begin van deze eeuw werden de oudste series geleidelijk aan afgevoerd.
Meestal gingen de stellen met een verlopen revisietermijn buiten dienst.
Soms iets eerder door schade.
Hieronder al een slooptransport uit 2004.
Er waren overigens ook nog viertjes, "Plan T".
De laatsten daarvan gingen in 2010 aan de kant, aangezien deze al voltallig waren toen men aan de tweetjes begon.
Absoluut.Spul dat het meer dan 40 jaar volhield. Gemaakt in een tijd dat ook een tv het moeiteloos 20 jaar deed. Een tv van 10 jaar oud is tegenwoordig een uitzondering. Treinen van meer dan 40 jaar ook.
Dat gelijmde spul is rond de 8 jaar al toe aan een midlife-revisie.
Volkomen van de pot gerukt.
