Freethinker.nl

Als dit niet op de goede plek staat, dan mijn excuus, heb geen idee waar het anders geplaatst kan/moet worden.

Sinds enige tijd zit ik met de vraag, als ik dood ben wil ik dan begraven of gecremeerd worden?
Het dilemma is als volgt. Als ik wordt begraven dan wordt mijn lichaam weer deels omgezet in voedsel voor plant en dier. Gebeurd dit ook indirect met cremeren? Het lichaam wordt verbrand en er komt energie vrij, wat gebeurd hiermee?

Dezelfde vraag heb ik over het verbranden of laten wegrotten van hout. Rottend hout komt direct terug in het circuit. Paddenstoelen, torren ect eten het langzaam op. Echter komt deze energie ook terug als het hout verbrand?

Ik heb geen idee waar ik deze vraag anders moet stellen, gezien de verschillende kennis van alle forumleden hoop ik dat iemand er een zinnig antwoord op kan geven. Of mij in de juiste richting kan duwen.

*
Ethische dilemma's was wellicht een betere keus geweest.
Tenslotte is dit de babbelbox en kun je dus luchtige babbel reacties verwachten,
terwijl jouw insteek me serieus lijkt?
*
In zijn algemeenheid zou ik het toejuichen als Cryomatie en/of Resomeren ingevoerd wordt.
Zowel Cryomatie als Resomeren is duurzamer, milieuvriendelijker, ruimtebesparend en mogelijk voordeliger dan begraven en cremeren. Bij resomeren is de milieubelasting volgens TNO zelfs nul.
*
Ik zelf wil in ieder geval zeker niet begraven worden en ook niet gecremeerd.
*
Na mij dood eventueel wel,
maar beschikbaar stellen aan de wetenschap of afvoeren als potentieel besmet afval is ook prima!
*
Het is mij principieel om het even, maar
ik wil mijn zoontje en andere nabestaanden daar niet mee op zadelen en
heb dus geregeld dat het cremeren gaat worden.
*
Mijn zoontje gaf tijdens een bezoek aan de urn-muur met de urn met daarin de as van mijn vaders stoffelijke resten te kennen dat hij zo een flatje veel gezelliger vond om te bezoeken dan die eenzame 'kastelen met zware stenen erop' (=de graven!) en
sprak tevens de hoop uit dat zijn urn naast de mijne mag komen staan ...
... het is wat, nog geen twaalf jaar oud, en zich al aan het voorbereiden op zijn dood
*
Maar goed, mocht hij van mening veranderen en net als ik maling krijgen aan wat er na mijn dood met mijn stoffelijke resten gebeurt, dan overweeg ik zelfs om ná zijn volwassenwording
de begrafenis verzekering op te zeggen en verder niets te regelen.

-

GayaH schreef:*
Ethische dilemma's was wellicht een betere keus geweest.
Tenslotte is dit de babbelbox en kun je dus luchtige babbel reacties verwachten,
terwijl jouw insteek me serieus lijkt?

Mijn insteek is zeker serieus en heb je reactie met plezier gelezen. Resomeren lijkt mij een mooi manier! Als ik daarvoor kan kiezen lijkt mij dat wel wat. Echter vraag ik mij dan weer af, komt hiermee mijn energie/voeding weer enig sinds terug in moedertje aarde?

a.r. schreef:Lijkt me idd meer hier op z'n plaats.

Dank u voor het verplaatsen.

Ikzelf wordt gecremeerd. Heb een hele tijd ter beschikking gestaan van de wetenschap, maar omdat mijn kinderen nog te jong zijn om daar mede over te beslissen, toch maar gekozen voor een meer traditionele uitvaart. TZT is mijn idee dat ik, tenzij bezwaren van het gezin, ik weer mijn lichaam ter beschikking van de wetenschap stel. Zo kan men langer van mijn prachtige lijf genieten.

Groet,

Bob

Blues-Bob schreef:Ikzelf wordt gecremeerd.

Crematie heeft mijn voorkeur. Heb namelijk last van claustrofobie. Vooral als ik langdurig in een kleine ruimte moet verblijven.

GetBigFast schreef: Mijn insteek is zeker serieus en heb je reactie met plezier gelezen. Resomeren lijkt mij een mooi manier! Als ik daarvoor kan kiezen lijkt mij dat wel wat. Echter vraag ik mij dan weer af, komt hiermee mijn energie/voeding weer enig sinds terug in moedertje aarde?

Dit is een punt voor mij van belang, sinds ik de gedachte dat ik na mijn dood verder leef in "leven" op wat voor manier dan ook.

Begraven geeft leven voor aaseters, schimmels en bacterieën.
Gaat langzaam, maar is wat voor te zeggen.
Neemt echter nodeloze aantal m2 in beslag, wat ik in ons land onverantwoord vind, mede daar ik mijn eigen omgeving niemand heb, die het prachtig vindt om vaak bloemetjes bij een graf te gaan zetten, laat staan dat zij een graf goed onderhouden, wat ook weer nodeloos voor overlast zorgt voor derden.
Of in energie sec, of in geld wat daarvoor betaald moet worden.

Met cremeren valt alle levenbrengende energie direct uiteen in Co2 en andere afvalstoffen, waarbij deze eersten in een normale ecologie, leven brengt voor alle groen op aarde die de C opneemt en de O2 teruggeeft als levenbrenger en het tweede op een directe manier meststof kan opleveren.

Daar we op deze wereld op dit moment wat teveel voor deze manier van ontbinden hebben gekozen en er te weinig groen meer is voor alle Co2, om meerdere redenen, kies ik nu voor het uitstrooien van mijn as over een levenbrengende akker plus het planten van een flinke boom of grote struik, door iedereen, die wat wil doen ter mijner nagedachtenis, ipv. van in een conserveerpotje te kijk gezet te worden.
Wordt het moeilijk om toestemming te krijgen, dan kan dat ook in een bos met bomen met groen blad. Een loofbos dus.

Een betere manier kan ik voor mij op dit moment niet bedenken.
http://www.uitvaart.nl/juridisch/cremer ... /4932/4932" onclick="window.open(this.href);return false;

GayaH schreef: ... het is wat, nog geen twaalf jaar oud, en zich al aan het voorbereiden op zijn dood

Ik las ergens dat als een mens niet bezig is met geboren worden hij/zij bezig is met sterven.

Zo'n urnen muur lijkt mij ook wel wat, maar ik laat dat over aan mijn nabestaanden. Als het cremeren wordt heb ik wel graag dat een deel van de as in zee gestrooid wordt.

EDIT: Dat resomeren lijkt mij wel een goed idee, minder millieubelasting.

Fish schreef:

GayaH schreef: ... het is wat, nog geen twaalf jaar oud, en zich al aan het voorbereiden op zijn dood

Ik las ergens dat als een mens niet bezig is met geboren worden hij/zij bezig is met sterven.

Kinderen zijn heel vaak op een heel eerlijke manier bezig met leven, geboorte, ziekte en dood.
Zeker op deze leeftijd.
Het is de leeftijd waarop het bewustzijn "voor de ander" zich ontwikkelt (9,10-12,13), zonder daar zelf steeds het middelpunt in te (willen) zijn.
Dan bedoel ik dus met zuivere gevoelens en niet behept met allerlei drogredenen, waarom met niet daarover zou mogen praten.
Zo ook met gehandicapten.
Daar kunnen ouderen, die vergeten zijn zelf ooit kind geweest te zijn, weer opnieuw veel van leren.

Ik ben er helemaal niet mee bezig.
Misschien maak ik er een soort democratische stemming van voor mijn nabestaanden.

Zelf vind ik het niet zo interessant, wat er met mijn lichaam gebeurt als ik ben overleden.
Ik kom toch niet op mijn eigen uitvaart.

Mocht ik begraven worden, inclusief steen, dan mag daar de volgende tekst op komen:
"De God in mij en om mij heen kijkt door jouw ogen naar deze steen"

Maar eigenlijk heeft cremeren bij mij de voorkeur of dat nieuwe resomeren.
Is ook goedkoper denk ik dan begraven.

Ik ben verzekerd bij een natura uitvaartmaatschappij die vaak piramides afbeeldde. Maar ik geloof nooit dat ze zo'n ding voor mij aan het bouwen zijn.

ik hou het bij begraven,meer omdat mijn kinderen ook begraven zijn
mijn dochter Melissa is zelfs vacuuum begraven waardoor je een natuurlijke mummificatie krijgt ,en bij mijn overlijden wordt ze bij mij op m,n buik gelegd en worden we samen vacuuum begraven

@Samante...mooie tekst ,zegt alles waar we voor staan

Het liefst ( nou ja liefst) word ik begraven, een grote zwerfkei op mijn graf, kruipspul, een vogeldrinkbakje etc.
Dit meer voor degene die me lief zijn, zelf ga ik ook af en toe naar het graf van mijn ouders en vrienden.
Even wat bezig met de plantjes, de namen lezend, de gedachten gaan vaker naar hen maar dan zeker ook.

Heeft echt niemand een zoekrichting of antwoord op mijn vraag?