Siger
eerst in eenvoudige terminologie :
een kracht kan je niet omschrijven als zijnde hetzelfde dan de materie waar ze op inwerkt. Laat ons even de zwaartekracht nemen, de zwaartekracht op zichzelf is een kracht, en een kracht heeft materie nodig om op in te werken. Als systeem gezien is het idd onzinnig de zwaartekracht onstoffelijk te noemen, aangezien er dan niks is om op in te werken. Echter wanneer je de werking van een kracht omschrijft dan kom je in the end op twee essentiële onderdelen, de kracht zelf die onstoffelijk is en de materie waarop wordt ingewerkt die stoffelijk is. Als je de eigenschappen van materie en de werking ervan omschrijft kan je ook niet om de kracht heen. Vandaar dat je krachtdeeltjes en materiedeeltjes heb die kunnen koppelen, samen partners vormen. Je kan het een niet loskoppelen van het ander, je kan het wel omschrijven als onderdeel van een systeem. Maar is het dan correct dit systeem louter materieel te noemen? Zeker bij de zwaartekracht kan je dat nog maar enkel veronderstellen, zolang het higgs boson niet correct omschreven is weten we niet wat het eigenlijk is.
dieper spitten :
om de werking van elektromagnetische kracht te omschrijven maakt men gebruik van virtuele deeltjes, photonen. Deze zijn niet reel omdat ze niet aan de wet van energiebehoud voldoen. Een schending van het energiebehoud wordt in de quantummechanica getolereerd indien ze kortstondig is.Hoe heviger de schending hoe korter de toegestane duur ervan, zie de onzekerheidsprincipes van Heisenberg. Alhoewel deze virtuele deeltjes essentieel zijn voor de werking van de fundamentele natuurkrachten zijn zij dus niet reel. Virtuele krachtdeeltjes kunnen echter wel reel worden, wanneer zij een koppeling aangaan met een partner die hun energie stabiliseert, =als aan de wet van energiebehoud voldaan is kunnen zij reel worden, bvb kracht wordt straling.
Ik zou wel eens willen weten hoe deze niet reële virtuele krachtdeeltjes passen in een louter materiële interpretatie.
Vroeger dacht men dat krachtdeeltjes enkel konden interacteren tussen materiedeeltjes, maar nog niet zolang geleden heeft men ontdekt dat krachtdeeltjes (behalve photonen) ook onderling krachtdeeltjes of wisseldeeltjes kunnen uitwisselen. Dit wil dus letterlijk zeggen dat krachten interactie kunnen aangaan onder elkaar zonder materiedeeltjes. Dit is mogelijk een belangrijke stap om de werking van het higgs boson te begrijpen, omdat dat serieus verschilt, zelfs niet te vergelijken valt, met de werking van de andere drie fundamentele natuurkrachten en hun respectievelijke kracht en materie deeltjes.
Tot slot wil ik dan nog even supersymmetrie aanhalen, door het vormen van supersymmetrische partners tussen bosonen en fermionen wordt kracht met materie verbonden. (gekoppeld) De meeste krachtdeeltjes vervallen namelijk zeer snel als ze niet kopellen met een materiedeeltje. Doch zoals al eerder aangehaald heeft men ontdekt dat krachtdeeltjes ook superpartners kunnen vormen met andere krachtdeeltjes. Weerom mis ik elke link met het louter materiële.
Ik beken dat dit nog een open vraagstuk is, wachtend op het LHC, maar zo zijn er nog wel meer. Men weet bvb nog steeds niet hoe twee up quarks en een down quark zich samenbinden tot een proton. Men weet ook niet of bij 0K, het absolute nulpunt, de spin van de bosonen vervalt.
Ik heb het nu louter over elementaire deeltjes en fundamentele natuurkrachten gehad. Doch zij zijn de eenvoudige systemen. Omdat complexe adaptieve systemen opgebouwd zijn uit deze eenvoudige systemen is er dus geen enkele rede om aan te nemen dat hun eigenschappen plots vervallen of dat er moet gezondigd worden tegen de gekoppelde samenwerking tussen krachten en materie.
Conclusie :
Dit systeem van kracht en materie omschrijven als een louter materiële gebeurtenis is niet afdoende, aangezien virtuele deeltjes niet reel zijn kan je ze volgens mij niet in een louter materieel kader plaatsen. En met het higgs boson is het zoals gezegd afwachten, volgens de suppersymmetrie zouden er wel eens meerdere soorten bosonen kunnen bestaan, met verschillende massa waarden.
Veel theoretici verwachten dat geheel nieuwe natuurkundige wetten zich zullen doen gelden voor de grens van de TeV-massa's bereikt wordt. Een aantal onregelmatigheden in het standaardmodel steunt hen in die mening. De hoogst mogelijke massa die het Higgs-boson zou kunnen hebben zonder dat het standaardmodel inconsistent wordt is ongeveer 1 TeV (ca. 1000 u). De meeste voorspellingen zeggen dat het 'lichtste' Higgs-boson (er kunnen er meerdere zijn) een massa zal hebben van slechts iets hoger dan de huidige techniek kan aantonen, rond de 120 GeV of minder.
Bron
http://nl.wikipedia.org/wiki/Higgs-boson
MVG, LD.