Freethinker.nl

Wat is het doel van (het) leven?
Ik neem aan dat met 'het' hier het menselijk leven bedoeld wordt. Doel als in 'nut'. Misschien met nut met voorbedachte rade?

Aangezien 99,9% van de complete biodiversiteit welke ooit geleefd heeft nu niet meer leeft, lijkt dit te suggereren dat ditleven vergankelijk is. Het ontstaat, is een hele minieme verwaarloosbaar korte periode in dit universum aanwezig en verdwijnt dan weer als sneeuw voor de zon. En dan heb ik het over soorten, niet eens over individueel bestaan. Dit is op kosmische schaal amper meetbaar. 80 Jaar op 17 miljard jaar. (Welk percentage is dit overigens???)
Het enige voordeel van onze voorouders is, dat wij er anders niet geweest waren. Maar dan? Zou de aarde dan niet haar rondjes om de zon draaien? Zouden leven dan in den beginne nooit ontstaan zijn?
De mens was bijna een hele kleine (bijna uitgestorven) tak geweest en dan had leven gewoon bestaan en weer uitgestorven.
Leven is als alles in of met het universum. Het is ooit ontstaan, zoals het universum ooit ontstaan is. En zou 'doel' dan weer beginnen bij de mens? Staat deze nu echt weer in het middelpunt...van iets??? Ik denk het niet. En volgens mij de meesten hier.

doctorwho schreef:Het leven is veroorzaakt door een set omstandigheden en daar is geen vooraf besloten zin of reden voor nodig. Deze naderhand toch willen invullen is volgens mij niets anders dan het bezweren van existentiële angsten. Ik ben heus voor allerlei zaken met reden angstig maar niet voor de doelloosheid van het leven. Dit maakt dat ik mijn eigen doelen kan nastreven wat veel leuker is dan een zoektocht naar een bestaansreden.

Oh hey Camus.

Als het leven een oorzaak heeft, dan heeft die oorzaak niet geleefd. Had zij geleefd dan was het leven er immers al, en hoefde het niet veroorzaakt te worden, Als het leven een doel heeft ,dan moet de niet levende oorzaak er dus een bedoeling mee hebben gehad. Wie heeft die bedoeling gehad? In elk geval niet iemand die leefde. Veronderstellen dat het leven een doel zou kunnen hebben, is veronderstellen dat iets dat niet leefde plannen had gemaakt. Is er werkelijk iemand die dat mogelijk acht?

Ergo het leven kan geen doel hebben, het moet immers aan alle doelen vooraf gaan. Het is de oorzaak van het bestaan van doelen. Dus het leven heeft geen doel, doch levende wezens hebben soms wel doelen. De meeste daar van leiden tot nieuw leven. Maar sommige doelen leiden tot de dood.

Om Friedrich Nietzsche te parafraseren:

"De mens is een dier dat een existentiële voorwaarde meer te vervullen heeft dan de andere dieren. Hij heeft er een behoefte bij. Hij moet zich bij tijd en wijle afvragen waarom hij existeert. Zijn soort kan niet gedijen zonder een geloof aan een onderliggende rede in het leven. Opdat datgene wat noodzakelijkerwijs uit zichzelf en zonder enig doel gebeurt, met een rede gedaan schijnt en de mens voorkomt als zinvol." (vrij geparafraseerd naar 'De Vrolijke Wetenschap' Friedrich Nietzsche)

Ik wil er ook nog wel wat Nietzsche bijhalen.

Volgens Nietzsche is leven slechts een bestaansvorm van de dode materie (wel een heel zeldzame), van het organische en het ontstaan van het organische was de "uitzondering der uitzonderingen". Bewustzijn is de laatste manifestatie van het organische en een pas zeer recente en onderontwikkelde. Dat laatste betreurt hij niet, want een te snelle ontwikkeling van het bewuste had de mensheid wel duur kunnen komen te staan. Het gaat er echter nu om, "het weten in zichzelf in te lijven en instinctief te maken" om zo tot een hogere orde bewustzijn te komen. Hij noemt dat overigens "een nog nauwelijks duidelijk herkenbare taak".

Te lezen in De Vrolijke Wetenschap, aforismes 11 en 109.