Re: Bestaat de vrije wil?
Geplaatst: 28 jan 2014 22:31
Jagang, dat jij was geen grap, het menselijke ik wordt volledig gevormd door interactie met medemensen. Zonder medemensen is er geen ik.
“Het is een teken van een ontwikkelde geest om met een gedachte te kunnen spelen zonder die te accepteren.” — Aristoteles
https://www.freethinker.nl/forum/
Het hele verhaal staat hier in pdf:Peter van Velzen schreef:Omdat mijn schoonzus en haar man, inmiddels in Trang zijn gearriveerd, heb ik nog geen tijd gehad om Roeland's voorstel uit te voeren en een onderwerp te starten over onze angsten ten aanzien de neuro-wetenschappen. Toevallig was Sam Harris zo sportief een uitgebreid kritiek van Daniel Dennet op Sam's werk op zijn blog te zetten zie hier Dennet's kritiek. Ze lijkt mij relevant, zowel voor het onderwerp, als voor mijn nog te openen nieuwe discussie.
Ik ben het met je reactie eens over Dennett, zelf kan ik me ook wel vinden in wat hij schrijft. Maar deze opmerking van jou snap ik nog steeds niet. Volgens mij is de hele 'wil' discussie een semantisch spelletje.Peter van Velzen schreef:Alhoewel ik het in veel opz met Dennet eens ben acht ik de term "free will" niet noodzakelijkerwijs een goede. Het is in elk geval niet onze wil die vrij is.
Dit is het stukje waar hij daar wel degelijk op ingaat (blz 18):heeck schreef:Moretime,
Wat me wel al opvalt is dat Dennett het innerlijk overwegen en eventueel doorzetten van iets waar je geen zin in hebt een manifestatie van vrije wil vindt.
Waar het beslissingsgewicht vandaan komt om de ene of de andere route te nemen, dat laat hij liggen.[knip]
Roeland
[Harris:]Of course you can create a framework in which certain decisions are more likely than others—you can, for instance, purge your house of all sweets, making it very unlikely that you will eat dessert later in the evening—but you cannot know why you were able to submit to such a framework today when you weren’t yesterday.(p38)
[Dennett:]Here he seems at first to be acknowledging the very thing I said was missing in his account above—the fact that you can take steps to bring about an alteration in your circumstances that makes a difference to your subsequent choices. But notice that his concession is short-lived, because he insists that you are just as in the dark about how your decision to purge your house of all sweets came about. But that is, or may well be, false. You may know exactly what train of thought led you to that policy. But then, you can’t know why that train of thought occurred to you, and moved you then. No, you can, and often do. Maybe your candy-banishing is the nth level result of your deciding to decide to decide to decide to decide . . . . to do something about your health. But since the regress is infinite, you can’t be responsible! Nonsense. You can’t be “ultimately responsible” (as Galen Strawson has argued) but so what? You can be partially, largely responsible.
Hij beweert met zoveel woorden day je de oorzaak net zo lang kunt verleggen naar het verleden, tot je op een punt komt dat je die oorzaak niet meer kent. Dat is onvermijdelijk als de causale keten onbegrensd is. Mijns inziens is dit punt niet van belang. Ook al weet je niet de oorzaak van je besluit, dat bewijst nog niet dat het niet jouw besluit was, want wij zouden nog altijd de oorzaak kunnen zijn van onze onbewuste processen.heeck schreef:Moretime,
Dennett springt dan over naar verantwoordelijk zijn.
En dat is vanzelf geen punt.
Het hebben van de zg broncontrole als bij een vrije wil horend, daar springt hij overheen met een ware vondst; namelijk diskwalificeren met "eindeloze regressie".
En die lijkt me niet van toepassing.
Laten we maar zien wat Harris er van vindt.
R.
Is dat dan niet een beetje self levitating turtle?collegavanerik schreef:Jagang, dat jij was geen grap, het menselijke ik wordt volledig gevormd door interactie met medemensen. Zonder medemensen is er geen ik.
Nu ben ikzelf absoluut niet bekend met neurobiologische predestinatieleer maar ik veronderstel dat dit betekent dat de omgeving geen enkele invloed heeft op een beslissing. Heeft dus niets met het gebrek aan vrije wil te maken zoals het vandaag wordt voorgesteld door lammé. Brein fetisjisme ken ik ook maar veronderstellen dat dit in jouw betekenis niets te maken heeft met het opgewonden geraken van bij het aanschouwen van wat grijze hersenmassa maar een belediging is naar iedereen die vrije wil in twijfel trekt.Als ik dit alles zo lees is de neurobiologische predestinatieleer of het brein fetisjisme nog heel levend.
Peter,Peter schreef:Ook al weet je niet de oorzaak van je besluit, dat bewijst nog niet dat het niet jouw besluit was, want wij zouden nog altijd de oorzaak kunnen zijn van onze onbewuste processen.
En wie is in dat geval 'ik' en wie dwingt mij dan iets af?Peter van Velzen schreef:Heb ik dat in vrijheid beslist of werd de beslissing mij afgedwongen?
Nauwelijks! CollegavanErik stelt terecht dat ons zelfbewust.zijn buitengewoon versterkt wordt doordat wij met andere mensen samenleven. Alhoewel ik er nog zou zijn als alle anderen zouden verdwijnen, zou het woord "ik" nogal overbodig worden. Alle woorden trouwens. Mijn individualiteit is afhankelijk van andere individueenJagang schreef:Is dat dan niet een beetje self levitating turtle ?collegavanerik schreef:Jagang, dat jij was genrien grap, het menselijke ik wordt volledig gevormd door interactie met medemensen. Zonder medemensen is er geen ik.
Ik denk dat het voor mijn beslissingen niet op de eerste plaats van belang is wat ik in de omgeving heb rondgestrooid, maar wat ik in mijn hersenen heb veranderd. Zie mijn laatste alinea in mijn openingsbericht in De angst voor de Neuro-wetenschappen Dat bepaald mijn individualiteit, en alleen daardoor ontstaat mijn persoonlijke verantwoordelijkheid. Bovendien geldt daarbij - zoals collegavanErik al opmerkte - dat er geen ik is zonder anderen. Het is de interactie met die anderen die mij verantwoording oplegt. In zekere zin bepalen de anderen dat het mijn besluit was, en niet ik.heeck schreef:Peter,Peter schreef:Ook al weet je niet de oorzaak van je besluit, dat bewijst nog niet dat het niet jouw besluit was, want wij zouden nog altijd de oorzaak kunnen zijn van onze onbewuste processen.
Dat is een waarheid als een koe met een feestjurk aan.
Neem om te beginnen de omweg in tijd en/of afstand groot genoeg en je gelijk blijkt triviaal.
Daarna weer inkrimpen en je hebt ook dan dan allerlei in je omgeving rondgestrooid dat je later in onherkenbare effecten weer kan tegenkomen.
Roeland.
Fish schreef:En wie is in dat geval 'ik' en wie dwingt mij dan iets af?Peter van Velzen schreef:Heb ik dat in vrijheid beslist of werd de beslissing mij afgedwongen?