axxyanus schreef:mrBE schreef:
Ben ik 100,0% zeker van Clotterman's schuld? Neen. Ik heb momenten dat ik serieus twijfel en dat ik een raar gevoel krijg in mijn maag, ik geef dat toe. Maar ik was ook niet een maand lang bij het proces, en ik vind mezelf op basis daarvan niet geplaatst om de beslissing van de jury zo fel te bekritiseren. Bovendien weet ik van mezelf dat ik véél teveel vertrouwen heb in mensen.
Ik ben een typisch geval van iemand die zich zou laten inpakken door schijnbare oprechtheid, terwijl we wéten dat er mensen bestaan die liegen dat het zwart ziet.
De kans is véél groter dat ze het bij het rechte eind hebben, dan dat ze fout zitten. En er is gewoon geen beter alternatief als we ons rechtssysteem niet tot stilstand en totale tandeloosheid willen brengen.
Als uit statistieken zou blijken dat bij een moord op een vrouw in 95% van de gevallen de echtgenoot de dader blijkt. Vind jij het dan voldoende om in alle gevallen waar geen alternatief gevonden wordt, automatisch de echtgenoot te veroordelen? Want uiteindelijk heb je op die manier in die gevallen dan ook een veel grotere kans om op een juiste veroordeling dan een foute!
Natuurlijk niet, en dat is ook compleet naast de kwestie. Waarom blijf je steeds maar hameren op één geïsoleerd element dat zogezegd de doorslag zou geven? Ik begrijp niet dat je daar blijft mee afkomen?
Kijk, in een "ideaal" geval zou een bewijsvoering kunnen bestaan uit:
0) bekentenis van de dader
1) een hard fysiek bewijs zoals DNA dat de identiteit van de dader zogoed als ondubbelzinnig linkt aan de misdaad (vaak zal het dat nog steeds niet 100% zeker maken)
2) camerabeelden, geluidsopnames of getuigenissen van VERSCHILLENDE ONAFHANKELIJKE getuigen
3) afwezigheid van een betrouwbaar en sluitend alibi
4) realistische gelegenheid om de misdaad uit te voeren
5) duidelijk motief en voordeel bij de misdaad
6) beperkte groep van mogelijke daders, of zelfs helemaal niemand anders dan de beschuldigde die het fysiek gezien HAD kunnen doen
7) persoonlijkheidskenmerken en gedrag komen overeen met iemand die zoiets zou kunnen doen, die in het plaatje passen
En ja, waarom ook niet 8) "het klikt logisch in elkaar", "typisch geval zoals we dat zo dikwijls gezien hebben"
Kom je zo'n geval tegen, dan ben je zeker en zal er (waarschijnlijk, je weet tegenwoordig maar nooit...) geen kritiek zijn op een veroordeling.
In het geval Clottermans heb je een misdaad en beschuldigde die hoog scoren op 4, 5, 7 en 8. We kunnen ook 3 aanvinken, en bij 6 komt ze eveneens in érg nauwe schoentjes. Een "onbekende" dader is om een verscheidenheid aan redenen hééél ver gezocht, en de andere mogelijke daders ontbreken volledig of scoren erg laag op één of meerdere van de andere punten. 3 tot 8 staan dus sterk.
Er duikt een duidelijk afgerond, consistent verhaal op, waarbij enkel 0,1 en 2 ontbreken.
Nu is 2 een kwestie van een duizendste geluk, en als we dat systematisch zouden eisen dan zal er weinig veroordeeld worden. Het is meer een "bonus" dan iets anders. Meestal heb je misschien één getuige, is die vaak niet onafhankelijk, en zoals geweten zijn zelfs onafhankelijke, goedbedoelde getuigenissen soms onbetrouwbaar. En dat op zich maakt ze al moeilijker in te schatten...
0 lijkt een duidelijke zaak, maar bekentenissen worden vaak ingetrokken, waarbij men claimt dat men mentaal gebroken werd enz, waardoor dit argument weer wat twijfelachtig wordt. Het gebeurt zelfs nu en dan dat iemand SPONTAAN ten onrechte bekent! Het weigeren van een test met de "leugendetector" (die natuurlijk verre van onfeilbaar is, om het zacht uit te drukken),
in combinatie met het net NIET weigeren ervan door andere theoretisch mogelijke daders, is niettemin toch een kleine indicatie die men kan meenemen in een eindafweging.
Blijft nog 1 over: hard fysiek bewijs is dikwijls slechts
in combinatie met andere aanwijzingen echt duidelijk. Zo is het waarschijnlijk dat bv. een mes vingerafdrukken en bloedsporen bevat van
verschillende mensen. Je zal het zogenaamde "harde fysieke bewijs" dan zowiezo toch moeten gaan combineren met andere elementen om uit te maken wie het zou vastgehad hebben tijdens de moord. Bij het inschatten van het belang van dit individuele element moeten we óók rekening houden met de te verwachten aanwezigheid van dit soort bewijs. Als het ontbreekt in een situatie waarin je kan zeggen dat het bijna onmogelijk is om het niet achter te laten, dan is de consequentie van het ontbreken zwaarder dan in gevallen waarbij het heel makkelijk is om ze te verwijderen, of wanneer de misdaad van die aard is dat de kans op harde fysieke bewijzen nauwelijks aanwezig is. Dat is hier het geval, en vermindert het gewicht van het
ontbreken van dat bewijs in verhouding met de andere argumenten.
Twee conclusies dan: je gaat nagenoeg nooit ál deze elementen kunnen combineren, en aan de andere kant is er geen enkel individueel element dat op zichzelf 100% zekerheid biedt. Ik vind dat we daaruit kunnen concluderen dat er tenminste
in principe cut-off points zijn waarbij de afwezigheid of zwakte van bepaalde types van aanwijzingen gecompenseerd wordt door de sterkte van andere. En dat gaat op voor elk van die 8 punten, soms dus ook voor 0, 1 en 2.
De vraag is enkel en alleen wáár dat cut-off point ligt. Zowel voor het inleiden van een proces als voor het eindoordeel. Voor dat laatste heb je dus in deze een onafhankelijke volksjury die op basis van een onderdompeling in de situatie, de feiten en de betrokkenen deze afweging maakt.
