Freethinker.nl

Sterkte EJ!

Heel veel sterkte, bemoediging en liefde en wijsheid.

vanuit ervaring weet ik hoe moeilijk het is als gelovig echtpaar, er eentje anders gaat denken. Gelukkig voor mij , is mijn vrouw ook langzaam losgeweekt uit het christelijk denken maar ik kan helemaal met je mee leven dat het soms verschrikkelijk zwaar is. Evenzo voor de partner die nog wel gelooft of dingen anders beleeft.
Zoals aangeboden mocht je geen mensen om je heen hebben als je terug komt...de deur staat open.

groeten Arjen

EJ_81 schreef:Update: mijn vrouw en ik gaan waarschijnlijk voor een tijdje uit elkaar. Als we bij elkaar zijn kunnen we elkaar niet de vrijheid geven die we nodig hebben.

Leuk he, deconversion en alle gevolgen? Blegh.

Als ervaringsdeskundige (tegen wil en dank), kan ik alleen maar zeggen: neem de tijd. Probeer niet te snel te willen. De verandering die jij heb doorgemaakt kun je niet zomaar van iemand anders verwachten. Tijd maakt veel goed en kan leiden tot meer begrip etc.
Zomaar wat opmerkingen, maar wel gemeend, sterkte!

dikkemick schreef:Het volledig met rust laten! Geloof komt NOOIT ter sprake.
Wel kan ik me er inmiddels toe aanzetten boeken online voor mijn schoonvader te bestellen met de meest gruwelijke titels. Andersom zou volledig ondenkbaar zijn.
Maar...Hij is hij en ik ben ik. En we moeten elkaar wel respecteren. Anders is het einde oefening en scheiden onze wegen zich compleet. En dat hebben zij er niet voor over. En dan zijn het schoonouders. Ik denk dat ouders hier (hopelijk!) nog iets vrijer mee om gaan. Het zal tijd kosten...

Zo herkenbaar! Er is geen andere mogelijkheid dan dit in te zien. Ook het besef dat deze mensen niet vrij zijn in hun denken, dat er voor hen geen opties zijn om over na te denken. Dat voor hen elke twijfel al heel lang geleden is doodgegaan. In dat besef snap je hen, en zie je in dat erover discussiëren geen zin heeft. Het ontbreekt werkelijk aan een vermogen om hun geloof als buitenstaander te bekijken.

En ik kan je verzekeren (maar dat weet jij als geen ander), dat als je zo bent opgevoed, zonder ooit over geloof en gevoelens te hebben gepraat met je ouders of in het gezin, dat dit een schier onoverkomelijke barrière vormt om er later wel over te praten. Om er überhaupt gedachtes over te vormen. In dit milieu is er geen reden om hierover je eigen mening te vormen.

EJ_81 schreef:Update: mijn vrouw en ik gaan waarschijnlijk voor een tijdje uit elkaar. Als we bij elkaar zijn kunnen we elkaar niet de vrijheid geven die we nodig hebben.

Leuk he, deconversion en alle gevolgen? Blegh.

Sterkte man! Ik hoop dat jullie er samen uit komen!

Dank jullie wel.

Even voor de duidelijkheid, het is niet alleen dat we niet hetzelfde geloven. Het is ook (en vooral) dat ik heel veel dingen moet verwerken, je moet een nieuwe identiteit vinden, opnieuw bepalen waar je staat in deze wereld, wat je wilt, welke vrienden je wilt hebben, waarbij je heel veel ruimte nodig hebt...

Ik weet niet of het helpt, msar je kunt - denk ik - het beste die vrienden hebben die jou als vriend willlen Uiteraard maakt dat de zaak er niet echt gemakkelijker op, want dat is iets dat je niet altijd weet; dus waarschijnlijk schiet je met deze "wijsheid" helemaal niets op. Maar ik vrees dat ik niet veel meer voor je kan doen dan dit soort algemeenheden debiteren. ik zou wel willen dat het anders was. . .

Sterke EJ!

Mocht iemand geïnteresseerd zijn in een stukje tekst over gesprekken tussen christenen en ex-christenen:
https://dogmavrij.wordpress.com/2015/09/25/in-gesprek/

Voor iedereen die ermee te maken heeft: veel sterkte!

Inge B schreef:Mocht iemand geïnteresseerd zijn in een stukje tekst over gesprekken tussen christenen en ex-christenen:
https://dogmavrij.wordpress.com/2015/09/25/in-gesprek/

Voor iedereen die ermee te maken heeft: veel sterkte!

Interessant! Ik was zelf altijd op zoek naar allerlei sites die me konden helpen om om te gaan met zaken als waarheid en 'gelijk willen hebben', vrijheid, omkomen voor jezelf etc. Ik weet zeker dat anderen die in datzelfde proces zitten wat aan jouw tips hebben.

Apart is dat het nu voor mij veel minder speelt. Het is echt een fase waar je doorheen moet. 'Deconversie' kent zo verschillende stappen; soms besef ik me nu pas achteraf dat bepaalde stappen voorbij zijn en dat deze me weinig meer doen.

Zo had ik soms gigantisch de behoefte om tegen het christendom aan te schoppen, herken je dat?

Goed bezig Inge!

Ik zit zelf (als schematisch beta figuur) te denken aan het opzetten van een soort "portal" site waarin deconversion in een wat meer overzichtelijke manier te bekijken is. Een beetje a la de serie van Evid3nc3 op youtube (deconversion) maar dan in een site vorm met wat meer achtergrond artikelen, links, etc. Wat ik zo prettig vind aan zijn serie was dat hij respectvol en rustig het hele proces uitlegde. Dat heeft mij enorm geholpen om dingen te kunnen plaatsen.

In een site vorm zit ik bijvoorbeeld te denken aan een grote sectie met 'eruit groeien', dan een sectie met 'hervinden' en dan eentje met 'verder leven'. Met alles goed behapbaar en doorklikbaar zonder dat je gelijk de draad kwijt bent.

Vaak vindt je namelijk losse deconversion verhalen, wat fijn is, maar ze gaan snel over de fase heen waar je je op dat moment in begeeft. Je hebt niet zoveel aan info over stap FGHI als je nog van B naar C aan het gaan bent. Daarnaast is het natuurlijk ook niet altijd hetzelfde proces.

Ik ken op dit moment niet echt zo'n alles-bij-elkaar site voor wat betreft deconversion, jullie wel?

EJ_81 schreef:.....
In een site vorm zit ik bijvoorbeeld te denken aan een grote sectie met 'eruit groeien', dan een sectie met 'hervinden' en dan eentje met 'verder leven'....

Je zou ook kunnen beginnen met hoe men "erin" is gekomen.

writer schreef: Je zou ook kunnen beginnen met hoe men "erin" is gekomen.

Dat is in de meeste gevallen vanaf de jeugd af aan (volgens mij 90% als ik me niet vergis). Maar het hoort inderdaad bij het hele proces, ook van onthechting: hoe heb ik ooit zo 'dom' kunnen zijn?

writer schreef:

Je zou ook kunnen beginnen met hoe men "erin" is gekomen.[/quote]
Dat zou ik in alle gevallen ook willen weten. Mag zeker niet ontbreken.

MoreTime schreef: Zo had ik soms gigantisch de behoefte om tegen het christendom aan te schoppen, herken je dat?

Ja, dat herken ik zeker! Ik heb me het schompes lopen vloeken! (Heerlijk! ) De grootste boosheid is denk ik wel voorbij, maar er blijft ook een stukje boosheid zitten. Misschien hoor ik daar mee af te rekenen, maar ik vind het eigenlijk wel prima dat een gedeelte van mij soms boos is en zich miskend voelt. Ik vind dat ik boos mag zijn. Ik vind alleen niet dat ik 'en public' tekeer mag gaan tegen 'kerkmensen' of zo. Ik heb een tijd gehad dat ik op zondag maar beter binnen kon blijven, omdat ik keihard wilde vloeken als ik langs een groepje wandelende kerkgangers fietste. Echt een heftige reactie waar onschuldige mensen het slachtoffer van zouden zijn geweest. Nu kan ik er langs fietsen zonder hardop te willen vloeken, maar van binnen voel ik dan wel heel veel... vloeken.. maar ook verdriet en compassie... ik fiets dan keihard door, m'n eigen nieuwe leven weer in.