Re: ex-christen.....denk ik....en nu???
Geplaatst: 04 feb 2012 19:32
De motivatie van veel gelovigen is angst... voor mij persoonlijk was dat ook zo als ex-moslim. Ik was eerst heel strikt, toen minder strikt maar ik bleef mezelf een moslim noemen terwijl ik het met de halve Islam oneens was. Ik ben geprogrammeerd met het idee dat iedereen die geen moslim is naar de hel gaat (wel ''grappig'' trouwens dat alle gelovigen dat van hun eigen geloof denken, jij gaat volgens mij naar de hel en ik ga volgens jou naar de hel...wat een onzin allemaal) ik was dus te bang om mezelf geen moslim meer te noemen. Na een tijdje besloot ik dat ik eerlijk tegen mezelf moest zijn en moest toegeven dat de Islam het nooit kan zijn. Ik bleef bang en hield mezelf maar voor dat er wel een God moest bestaan, eentje die rechtvaardig zou oordelen en naar de mens zou kijken en niet naar waar die mens in geloofde...in principe hield ik mezelf nog steeds voor de gek omdat ik God nooit gezien of gesproken heb om dit maar besloten te hebben alsof het een feit is en alsof deze informatie van God zelf af zou komen. Het idee dat hierna ''niets'' meer is vond ik het moeilijkst te accepteren. Je gelooft je hele leven dat het na de dood niet ophoudt en je dus niet echt hoeft te treuren als iemand overlijdt omdat je diegene (als je maar hard genoeg je best doet) wel weer in het paradijs terug zult zien (wat ook niet zeker is omdat diegene misschien wel niet moslim genoeg is of omdat jullie in verschillende lagen in het paradijs zullen zijn, de moslims in de lagere ''paradijsdelen'' kunnen niet naar de hogere delen :p) waar het dus op neer komt is dat ik niet meer geloof in God. Simpelweg omdat niemand kan bewijzen of bewezen heeft dat God bestaat.Julia schreef: Mijn motivatie om te geloven lijkt nu dus meer op angst gebaseerd dan op iets anders. Toch durf ik dat laatste lijntje niet helemaal los te laten.
Want stel je voor dat het toch waar is, dat Jezus de enige weg naar God is? ZIjn er meer mensen die dit dilemma kennen of hier in het verleden mee te maken hebben gehad? Hoe gaan anderen hier mee om?
Ik waardeer elke reactie!
Groetjes, Julia
Ik wil mezelf dus niet meer voor de gek houden en ik heb besloten om te accepteren dat dit het leven is, we er het mooiste van moeten maken en dat het waarschijnlijk (ja waarschijnlijk, want je weet maar nooit aangezien niemand terug is gekeerd uit de dood om ons te vertellen wat er straks zal gebeuren :p) helemaal over en uit is. Er is geen hel, geen hemel, geen paradijs, geen martelingen, geen maagden en geen rivieren van wijn. Dit is het.
Dit heeft een aantal jaren geduurd, het is heel goed te begrijpen dat je angst hebt als dit je jarenlang wordt aangepraat. Ik wens je er veel sterkte mee, dit forum heeft mij in ieder geval veel informatie en logica bezorgd.