De opstanding van JC

[Kochimodo]

Het goddelijke is inwonend maar nog niet gekend/beseft door hen die zichzelf niet kennen. Zij zijn daar als het ware dood voor.

Hier zeg je nog al wat! Ken ik mijzelf niet door mijn goddelijkheid te ontkennen?

Om bij het onderwerp te blijven "opstanding" zou je kunnen vergelijken met volledig beseffen wie je bent. Het besef dat de lichamelijke dood niet het einde, maar een nieuw begin op een hoger plan is.

Eigenlijk zeg je weer dat wie zijn goddelijkheid ontkent tendieptse zichzelf ontkent. Althans zo vat ik het op.

Maar voor de duidelijkheid zo zie ik het, geen probleem als je het anders ziet.

groet,

Zoals je weet heb ik het bestaan van goden incl. goddelijkheid van mijzelf opgegeven. Ik ben iig blij voor je dat je de verstikkende banden van de christelijke godsdienst hebt verbroken. Wie ben ik om jou het atheist te laten worden.

[Tsjok45]

euh . ....het berichtje stond in het verkeerde topic sorry

[Joe Hn]

@Kochimodo
Eigendom is een puur menselijk begrip. De natuur kent geen eigendomsrechten. De planten en dode dieren die we eten zijn niet van ons. Maar daarmee hebben we wel letterlijk ons lichaam opgebouwd. In dat opzicht kun je "je bent wat je eet" heel letterlijk nemen. Wat je als eigendom kunt beschouwen is slechts gebaseerd op onderlinge afspraken. Dus ik wil wel meespelen en net doen alsof jij de eigenaar van je lichaam bent ...

@Pieter
Dat andere onderwerp heeft verassend veel verbanden met de opstanding van Jezus. Maar ik merk dat jij over twee verschillende soorten opstanding schrijft. De een als een soort ontwaken tijdens dit leven (het licht zien, tot zelfinzicht komen, etc) en de ander als de opstand uit de dood (dat de dood niet het einde is). Jij gelooft dus dat de mens meer is dan slechts zijn lichaam en brein, en dat er na het sterven van het lichaam een apart deel (de geest? de ziel? het bewustzijn?) op zal staan?
Zo ja, sinds wanneer heb je deze overtuiging en waarom denk je dat het zo is (wat heeft jou hiervan overtuigd) ?

[Jessy]

Daar was bij de discipelen geen sprake van.

Wonderlijk. Eindelijk ben ik iemand tegengekomen die de discipelen persoonlijk heeft gekend. Anders kun je daar toch niet zo zeker van zijn lijkt me. Of heb je de Akashakroniek er even op nageslagen?

Nee Devious ik heb ze niet persoonlijk gekend net zo min als Herman Philipse die zich naar hem zijn inzichten een oordeel velt over hun doen en laten. Ook heb ik niet de Akasha kronieken er op nageslagen.

Kennis kan men in drie categorieën onderbrengen.
Theoretische kennis, onderscheidende kennis,intuïtieve kennis.
Theoretische kennis die uit alles bestaat, wat de mens meent te weten, maar wat hij in zich opgenomen heeft door uitspraken van anderen, en van specialisten op verschillende gebieden van kennis. Deze kennis is dus op gezaghebbende uitspraken gebaseerd en berust daarom op het element van vetrouwen-stellen in schrijvers en sprekers, in het ontwikkelde verstand van hen, die op vele verschillende terreinen van denken werkzaam zijn. Degenen, die deze uitspraken aanneemt, heeft de waarheid ervan niet zelf geformuleerd of nagegaan. De uitspraken van wetenschap en theologie en bevindingen van alle wijsgeren en denkers kleuren de zienswijze van, en worden geredelijk aanvaard door de doorsnee mens.

Onderscheidende kennis, die het vermogen heeft tot selectie, hetgeen vooropstelt dat er intelligent oordeel is en een meer bepaalde wetenschapelijke methode toegepast word; er worden proeven genomen; wat niet bewezen kan worden, word verworpen en die factoren die onderzocht kunnen worden en in overeenstemming zijn met wat als wet opgevat kan worden, worden apart gehouden. Hierbij word het rationele, argumenterende, scholastische en concretiserende denken ingeschakeld, en het resultaat daarvan is, dat veel, wat kinderlijk, onmogelijk, en niet te bewijzen is, verworpen word waardoor bijgevolg verheldering op het gebied van denken ontstaat.
Deze onderscheidende en wetenschapelijke methode heeft de mensheid veel waarheid over de drie werelden geopenbaard.
De wetenschapelijke methode speelt, ten opzichte van het menselijk denkvermogen dezelfde rol als de occulte wijze van meditatie (in haar eerste twee fasen van concentratie en verlengde concentratie, die meditatie is) ten opzichte van het individu, en hierdoor worden de juiste methode van denken ontwikkeld. Het niet essentiële, de onjuiste formulering der waarheid, worden tenslotte verworpen of herzien, en het gestadig gericht houden van de aandacht, hetzij op een gedachte, een wetenschappelijk probleem, een wijsbegeerte of de wereldsituatie, heeft tenslotte een verheldering ten gevolge en maakt dat men gedurig juiste denkbeelden en gezonde gevolgtrekkingen krijgt. De vooraanstaande denkers in ieder grote school zij slechts voorbeelden van occulte meditatie. En de schitterende wetenschappelijke ontdekkingen, het nauwkeurig toelichten van de natuurwetten en het formuleren van juiste gevolgtrekkingen, hetzij op het gebied van wetenschap, economie, filosofie. Psychologie of anderszins, zijn niets anders dan door het denkvermogen (en bijgevolg door het brein) opnemen van de eeuwige waarheden, zij duiden erop dat men de kloof is gaan overbruggen tussen het objectieve en het subjectieve, tussen de wereld van vormen en die der denkbeelden. Onherroepelijk is het gevolg hiervan dat de derde tak van kennis de intuïtieve ontstaat . Intuïtie betekend in werkelijkheid niets anders dan dat het denkvermogen begrip krijgt van een of ander factor in de schepping van een of andere wet van openbaring of van een aspect van de waarheid, die door de ziel gekend wordt. Een factor die van de wereld der ideeën afkomstig is en die krachtens zijn aard behoort tot de krachten , die alles teweegbrengt wat men kent en ziet. Deze waarheden zijn er altijd en deze wetten zijn altijd in werking. Maar slechts naarmate het denkvermogen getraind en ontwikkeld eenpuntig gericht en open is kunnen zij erkend worden later begrepen en eindelijk aangepast worden aan de behoeften en eisen van de kringloop en de tijd.

[Tsjok45]

hen die zichzelf niet kennen.

Mensen die zichzelf menen te kennen , moeten er maar rekening mee houden dat ook dit soort kennis kan verloren gaan met de tijd ...

[Pieter]

Ik snap alleen niet dat je 'Jezus' en het nt daarvoor als mascotte gebruikt. En meerderen hier. Probeer dat nu eens uit te leggen. Ik wil het alleen maar begrijpen.

Wat bedoel je met mascotte?

Ja dat noem ik voor het gemak maar even zo.

Ik bedoel dat je "de schrift" niet letterlijk neemt maar gaat zoeken naar happy "geestelijke onderlagen" die er "in zouden zitten". Dat noem ik voor het gemak een "mascotte" of "merknaam". Je blijft vasthouden aan een "geloofsconstuctie" en rijgt daar je eigen 'waarheden' tussendoor en overheen met een hoop "geestelijk gekunstel" en "innerlijk weten" terwijl niemand begrijpt waar je mee bezig bent.

Ik zei al: Ik probeer het alleen maar te begrijpen. Laat het NT vooral het NT zodat niemand spelenderwijs door jouw geestelijk en soft gedweep in aanraking komt met het echte NT, het vervolgens begrijpt zoals het er STAAT en een fundi wordt. Jouw NT is een 'dichtgelast pistool'. Geef dat aan niemand door om die weer uit te boren om er mee te doen waar het werkelijk voor gemaakt is.

Ja, ik begrijp nu wat je bedoelt.

Mocht het NT in wezen een pistool zijn.

Toch denk ik dat niet het pistool gevaarlijk is, maar de mens die hem gebruikt.

Trouwens ik geloof niet statisch in het NT. Het is voor mij niet heilig Het is samengesteld door mensen en er zijn nog veel meer geschriften die er blijkbaar niet in mochten. Dus wat mij betreft mag het NT als exclusief heilig boek opgeblazen worden. Het heeft wat dat betreft al te veel mensen verwond door zijn misbruik als gods laatste woord.

Het misbruik van de persoon Jezus Christus heeft ook al te veel mensen verwond door mensen letterlijk in hem te laten geloven terwijl er helemaal geen antwoord kwam als je tot hem bad.(ja, ik heb je brief gelezen)

Maar persoonlijk heb ik eerst zijn mythische betekenis moeten leren kennen om het letterlijke geloof in hem vaarwel te kunnen zeggen.
Daarbij bedoel ik dat het verhaal van JC en zijn mythische uitbeelding een uitleg over mijzelf is en het geloof in zijn éénheid met het "al". Ik en de vader zijn één.



Groet,
Pieter

[a.r.]

@ Pieter, ik volg deze discussie nu een poosje en het is geenzins mijn bedoeling je af te branden, maar waarom denk je de exclusieve waarheid in pacht te hebben? Waarom woont wat jij "god" noemt in jou? Waarom kunnen het niet gewoon je diepste, meest oprechte gevoelens/geweten zijn? Waarom moet het "god" heten? Is dat omdat je het een naam wilt/moet geven? Kun je niet gewoon accepteren dat het je gevoel, je meest oprechte/mooiste menselijk gevoel is dat van zich doet spreken? Wordt het minder mooi/geloofwaardig als het geen "god" heet, maar jouw diepste innerlijk?

[Pieter]

@ Pieter, ik volg deze discussie nu een poosje en het is geenzins mijn bedoeling je af te branden, maar waarom denk je de exclusieve waarheid in pacht te hebben? Waarom woont wat jij "god" noemt in jou? Waarom kunnen het niet gewoon je diepste, meest oprechte gevoelens/geweten zijn? Waarom moet het "god" heten? Is dat omdat je het een naam wilt/moet geven? Kun je niet gewoon accepteren dat het je gevoel, je meest oprechte/mooiste menselijk gevoel is dat van zich doet spreken? Wordt het minder mooi/geloofwaardig als het geen "god" heet, maar jouw diepste innerlijk?

Ik heb zeker niet het idee dat jij mij af wilt branden.

De naam vind ik inderdaad niet zo belangrijk, wat ik wel belangrijk vind is om te beseffen dat ik groter ben en meer verbonden met alles dan de beperktheid van mijn aardse tijdelijke bestaan.

Als het aan mij licht hoeft het heus geen exclusieve waarheid te blijven.

Maar ik heb geen bewijzen

groet,
pieter

[a.r.]

Je zou "Aldus sprak Zarathoestra" eens in de bieb moet halen en lezen, dan begrijp je misschien beter, of wellicht volkomen wat ik bedoel !

[Balzer]

Elke keer als ik de titel van dit topic tegenkom lees ik: De opstanding van Johan Cruijff...

Vreemd, ik zou toch beter moeten weten gezien de onderwerpen die hier normaliter besproken worden. 't is toch altijd weer een tegenvaller

[P. Strootman]

[Een vraag: Als u zegt: Dit is mijn lichaam, wie is dan die eigenaar?

Ik beschouw mijzelf als eigenaar van mijn lichaam.

Nee, er is sprake van een lichaam, waarvan iemand de eigenaar is.
Wie is die eigenaar dan? Ofwel die mijzelf?

[Rereformed]

@ Pieter, ik volg deze discussie nu een poosje en het is geenzins mijn bedoeling je af te branden, maar waarom denk je de exclusieve waarheid in pacht te hebben? Waarom woont wat jij "god" noemt in jou? Waarom kunnen het niet gewoon je diepste, meest oprechte gevoelens/geweten zijn? Waarom moet het "god" heten? Is dat omdat je het een naam wilt/moet geven? Kun je niet gewoon accepteren dat het je gevoel, je meest oprechte/mooiste menselijk gevoel is dat van zich doet spreken? Wordt het minder mooi/geloofwaardig als het geen "god" heet, maar jouw diepste innerlijk?

Ik heb zeker niet het idee dat jij mij af wilt branden.

Indien niemand anders dat wil doen met je denkbeelden, dan wil ik dat zeer zeker wél doen: ik heb geen enkel vertrouwen in de dingen die je zegt, en stel dat ze een kluwe van verward denken zijn en enkel gedragen worden door het feit dat je ooit in de orthodoxe wereld van de religie hebt verkeerd en er vroeger ooit mee geterroriseerd bent. Ze zijn wat mij betreft ook zeer begrijpelijk, want ik heb in mijn proces om me te bevrijden van het christelijk geloof dezelfde weg bij langsgelopen. wanneer je je opvattingen tegen de muur zet en kritisch beschouwt blijft er niets van over. Ze zijn enkel gestoeld op gevoelens van zelfbevrediging, en die bevrediging heb je nodig omdat je eens geïnfekteerd bent geweest met de religie.

De naam vind ik inderdaad niet zo belangrijk, wat ik wel belangrijk vind is om te beseffen dat ik groter ben en meer verbonden met alles dan de beperktheid van mijn aardse tijdelijke bestaan.
Als het aan mij ligt hoeft het heus geen exclusieve waarheid te blijven.
Maar ik heb geen bewijzen

Om de haverklap laat je weten dat wat je aanhangt of waar je in gelooft eigenlijk enkel en alleen een egotrip is. Het heeft geen naam, het heeft eigenlijk geheel geen openlijke inhoud, maar is enkel een bevrediging van jouw individuele gevoelens.
Je speelt met heilige teksten, maar de teksten zijn niet heilig. Je speelt met het woord 'goddelijk', maar er is geen God. Je denkt bezig te zijn met 'waarheden', maar je durft ze niet uit te roepen tot waarheden, want hebt geen bewijzen. Al met al zwem je in een moeras, en als het aan mij ligt haal ik je eruit, want er is niets zo frustrerends in een mensenleven als intellectuele oneerlijkheid, wazigheid en niet weten waar je staat in het leven. Het punt is dat je maar een heel klein stapje verder hoeft te gaan om intellectuele eerlijkheid in je leven te krijgen. Het ontbreekt je enkel aan moed.

Wat XcsM opmerkte over het pistool is een eerste waarheid die je tot je door moet laten dringen.
Je schreef: "Toch denk ik dat niet het pistool gevaarlijk is, maar de mens die hem gebruikt." Dit is gewoon niet waar:
Boekgodsdienst is alle eeuwen door de grootste bron voor haat en nijd, tweespalt, verdeeldheid, oorlog en vervolging geweest. De aanhangers hiervan de schuld te geven en niet de leer zelf is absurd. Het NT staat vol met extreme uitspraken. De teksten van het nieuwe testament spreken in de allergrootste duidelijkheid van fanatisme, dweepzucht en zwart-wit denken, het opdelen van de mensheid in twee groepen: zij die erbij horen en zij die tot het rijk van de duivel behoren. De eersten krijgen de beloning, de laatsten worden voor eeuwig verdoemt. De teksten laten er ook geen enkele duidelijkheid over dat het mythische wereldbeeld verstaan moet worden met letterlijke opstandingen, letterlijke engelen en demonen, letterlijke wonderen enz

Maar zelfs al zou men dit, zoals jij probeert te doen, ontkennen, en zich beroepen op een diepere geestelijke betekenis van de mythen, dan nog zeg ik dat dit al even schadelijk is voor je menszijn. De mythe van de zondeval bijvoorbeeld is enkel schadelijk voor ons menszijn en heeft enkel negativiteit tot gevolg. Het gnostische denken was in oorsprong een verachting van de wereld en al het lichamelijke en ze sleept deze denkbeelden tot de dag van vandaag met zich mee.

[Kochimodo]

[Een vraag: Als u zegt: Dit is mijn lichaam, wie is dan die eigenaar?

Ik beschouw mijzelf als eigenaar van mijn lichaam.

Nee, er is sprake van een lichaam, waarvan iemand de eigenaar is.
Wie is die eigenaar dan? Ofwel die mijzelf?

Met "mijn lichaam is van mijzelf" bedoel ik in weze dat ik het recht op zelfbeschikking heb en dat mijn lchaam niet toebehoort aan deze of gene god, en dat ik met mijn lichaam ook niet deze of gene god hoeft te eren, aangezien ik niet geloof in deze of gene god.

[Pieter]

@Pieter
Dat andere onderwerp heeft verassend veel verbanden met de opstanding van Jezus. Maar ik merk dat jij over twee verschillende soorten opstanding schrijft. De een als een soort ontwaken tijdens dit leven (het licht zien, tot zelfinzicht komen, etc) en de ander als de opstand uit de dood (dat de dood niet het einde is). Jij gelooft dus dat de mens meer is dan slechts zijn lichaam en brein, en dat er na het sterven van het lichaam een apart deel (de geest? de ziel? het bewustzijn?) op zal staan?
Zo ja, sinds wanneer heb je deze overtuiging en waarom denk je dat het zo is (wat heeft jou hiervan overtuigd) ?

O.K. ik zal zo goed mogelijk opschrijven zoals ik het zie, maar dit alles kan ik niet bewijzen, zie het gewoon als mijn verhaal dat ik niet verder zal verdedigen.


Het licht zien, tot zelfinzicht komen, etc is inderdaad een opstanding uit de dood namelijk de geestelijke dood. Je zou het ook geboorte of wedergeboorte kunnen noemen, maar dan niet ingevuld zoals christen dat doen met hun verklaring dat je wedergeboren bent als je Jezus als je persoonlijke heer en verlosser aanneemt, wat dat in de praktijk ook moge inhouden. Neen, wedergeboorte is opstanding tot het geestelijke leven. JC (zo versta ik het,verhaal of echt gebeurd maakt niet uit)heeft dit geestelijke leven volkomen beseft en daarom kon de lichamelijke dood hem niet vasthouden. d.w.z. de cirkel van reïncarnatie is doorbroken en zijn leven is op een hoger plan gekomen. Maar ook dat leven gaat door (evolutie is een doorgaand proces). Het navolgen van Jezus heeft voor mij tegenwoordig dan ook meer te maken in het navolgen van beseffen wie je werkelijk bent.


Mijn bekering tot het christelijk geloof vond plaats toen ik 18 jaar was en kwam bij de volgende bewegingen. youth for christ, jesus people en later in een pinkstergemeente. Bij elkaar meer dan 30 jaar.

Toen ik het volgende stukje ongeveer 10 jaar geleden las zijn de schellen mij van de ogen gevallen:

"De verzoening

De gangbare opvatting betreffende de zogenaamde plaatsvervangende verzoening is m.i. volstrekt onverenigbaar met de beginselen van rechtvaardigheid en eerlijk spel. Bovendien geeft deze algemene gedachte een verkeerde voorstelling van God, verdraait de waarheid van Zijn Woord en verduistert totaal de grote waarheid, dat Jezus Christus het beeld Gods is, de meest volmaakte openbaring van de Vader, die wij bezitten.

Wat ons geleerd is

Ons wordt vaak verteld dat de mens, na oprecht, vlekkeloos en onschuldig te zijn geschapen, Gods gebod overtrad, waardoor hij een kind des duivels werd, en aan Gods gramschap en vloek werd onderworpen, waarbij de straf voor het overtreden gebod de eeuwige dood is, "een dood die nimmer sterft", d.w.z. een eeuwig leven in pijniging. God wil de mens wel redden, maar Hij kan dat niet tenzij eerst aan Zijn gerechtigheid genoegdoening is verschaft. De mens kan niet zomaar vergiffenis worden geschonken en de straf kan hem niet volledig worden kwijtgescholden, want eerst moet iemand anders de straf dragen alvorens God (of Zijn gerechtigheid, dat is precies hetzelfde) tot bedaren kan worden gebracht en de zondaar vergiffenis kan ontvangen en in de Goddelijke gunst kan worden hersteld. Wanneer een mens de straf voor de overtreding zou moeten dragen, dan zou hij totaal verloren zijn, aangezien die straf uit eeuwige pijniging bestaat, en toch moet de wet worden gehandhaafd. Hoe kan dat geschieden en de mens toch worden gered? Zó, antwoordt de orthodoxie: de Zoon van God biedt zichzelf aan als plaatsvervanger van de mens, om de straf der wet in zijn plaats te dragen, ter vervanging van hem. God de Vader aanvaardt deze plaatsvervanging, en stort de schalen van Zijn gramschap uit op de onschuldige Zoon in plaats van op de schuldige zondaar. Zo wordt God met de mens verzoend, en wordt hem door Jezus Christus vergiffenis geschonken. Om dit dogma met aanvullende ongerijmdheden te belasten, wordt ons verteld dat hoewel het lijden van Christus wordt aanvaard in plaats van het lijden van de schuldigen, Hij de straf voor de overtreding in feite helemaal niet droeg, maar iets dat vanwege een juridisch verdichtsel in plaats van die straf werd aanvaard, zodat er in wezen niet alleen de vervanging door een onschuldig slachtoffer van de schuldige misdadiger was, maar ook vervanging door een heel andere straf, totaal verschillend van de straf die de mens oorspronkelijk op zich had geladen (zoals ik reeds opmerkte, bestond de straf volgens de gangbare opvatting uit de eeuwige dood). Christus droeg die straf niet, doch onderging slechts een tijdelijke dood; maar aangezien Christus een Goddelijk persoon was, bezit die dood in kwaliteit wat hij in kwantiteit mist, zodat hij wordt aanvaard als equivalent van de straf die op de overtreding had moeten volgen. Er is dus zowel een vervanging van slachtoffers als een verwisseling van bestraffingen.

De Kerk maakt het onderwerp nog gecompliceerder door ons te vertellen, dat het niet Christus' Goddelijke natuur was die stierf, maar Zijn menselijke natuur, dat als God Hij niet kon sterven, maar dat Hij gewoon stierf als mens; en toch wordt Zijn tijdelijke dood, aangezien het die van een Goddelijk persoon was, de "God-mens", als equivalent beschouwd aan de eeuwige dood van de zondaar, met andere woorden: Zijn Godheid stierf niet, en toch is het juist Zijn Godheid die Zijn dood een volledige genoegdoening maakt voor de overtreding.

Tenslotte, niettegenstaande al deze spitsvondigheden en al dit juridisch geredeneer, zal het veronderstelde doel van dit alles, de vergiffenis en de redding van de mens, slechts gedeeltelijk worden bereikt, en een grote schare zal voor eeuwig verloren gaan ondanks de dood van Christus en dit prachtige schema van verzoening! Zo doet men het voorkomen alsof God de rechtvaardigheid en de redelijkheid geweld heeft aangedaan door de grondige uitwerking van een plan, dat toch nog in hoge mate zal falen om het beoogde doel te bereiken, te weten de verlossing van de gevallen mensheid".


Hierna ben ik van alles gaan lezen, de beer was los, een revolutie van denken vond plaats en ook was het een ware cultuurschok. Met de bevrijding vielen ook alle zekerheden weg, zeer dubbel allemaal en onbegrijpelijk voor mijn omgeving.

Ik heb een groot verlangen om waarheid te verstaan. En daarbij bedoel ik het diepe innerlijke besef der dingen, iets wat overigens niet statisch maar altijd groeiend is. Alles staat open. Mijn (bewuste)reis is nog maar net begonnen. Ik heb al kennis genomen van theosofie, maar ben van plan om het eens goed te gaan bestuderen.

A.R.,

Over 14 dagen ga ik op vakantie en moet ik misschien het boek "Aldus sprak Zarathoestra" maar eens meenemen. Mijn algemene ontwikkeling mag best een beetje opgevijzeld worden.

Rereformed,

Een gebrek aan moed om tot het einde te gaan is het niet. Het is meer dat ik niet zie dat het alleen kijken naar het “hier het nu” een acceptatie van de ultieme waarheid is.

Kitty,

Mischien is het niet zozeer doordat iemand een dubbele laag heeft neergelegd in geschriften, maar meer voortvloeiend uit het feit dat woorden nooit correct geestelijke zaken kan overbrengen. Dus van de lezer wordt een zekere geestelijk inspanning verwacht om te verstaat wat de schrijver bedoelt en tot de conclusie te komen dat het zin of onzin is.Want niet de schrift heeft gezag, maar alleen ik zelf als beoordeellaar draagt dit gezag. Waar het misschien allemaal op aan komt is liefde voor de waarheid. Of Een minder religieus besmet woord, liefde voor de werkelijkheid.

vriendelijke groet,
Pieter

[Rereformed]

O.K. ik zal zo goed mogelijk opschrijven zoals ik het zie, maar dit alles kan ik niet bewijzen, zie het gewoon als mijn verhaal dat ik niet verder zal verdedigen.


Het licht zien, tot zelfinzicht komen, etc is inderdaad een opstanding uit de dood namelijk de geestelijke dood. Je zou het ook geboorte of wedergeboorte kunnen noemen, maar dan niet ingevuld zoals christen dat doen met hun verklaring dat je wedergeboren bent als je Jezus als je persoonlijke heer en verlosser aanneemt, wat dat in de praktijk ook moge inhouden. Neen, wedergeboorte is opstanding tot het geestelijke leven.

Dit vind ik persoonlijk één van de allergrootste leugens en allergrootste dwaalwegen waar ik ooit ook in ben ingewijd en lang onder heb geleden. Het is de dwaalweg no 1 wat mij betreft, en daarom heb ik een onderschrift die dit tegenspreekt en een avatar met een tekst die al jarenlang mijn motto is en daarom ben ik uiteindelijk op het atheïsme uitgekomen.

Een mens wordt geboren in het leven en wordt door de religie voor geestelijk dood verklaart oftewel vies gemaakt. Leugen is het en schande, het is het door het slijk halen van het menszijn en de allergrootste arrogantie.

JC (zo versta ik het,verhaal of echt gebeurd maakt niet uit)heeft dit geestelijke leven volkomen beseft en daarom kon de lichamelijke dood hem niet vasthouden. d.w.z. de cirkel van reïncarnatie is doorbroken en zijn leven is op een hoger plan gekomen.

Het zogenaamde geestelijke leven van JC was volkomen opgaan in een denkbeeldige wereld, een fantasie. Dit doet een religieus mens omdat hij de echte wereld haat en als negatief beschouwt. Nooit zie je Jezus lachen, nooit zie je hem aan ook maar iets wat met de wereld te maken heeft, bijvoorbeeld kunst, filosofie, seks, enkel waarde geven. Nooit zie je hem vechten voor een betere wereld. Het gaat enkel en alleen om de toekomstige denkbeeldige hemelse wereld.
De mythe van Jezus is ten diepste de verachting van het leven.

Maar ook dat leven gaat door (evolutie is een doorgaand proces). Het navolgen van Jezus heeft voor mij tegenwoordig dan ook meer te maken in het navolgen van beseffen wie je werkelijk bent.

Integendeel, het navolgen van jouw religieuze fantasie belet je volledig ooit te beseffen wie je bent. Nooit zul je de naakte waarheid over jezelf en het leven zien. Voor de religieuze mens bestaat enkel de ingebeelde fantasie.

Mijn bekering tot het christelijk geloof vond plaats toen ik 18 jaar was en kwam bij de volgende bewegingen. youth for christ, jesus people en later in een pinkstergemeente. Bij elkaar meer dan 30 jaar.

Ik hoop dat je aan mijn woorden geen aanstoot neemt. ik bedoel ze op geen enkele manier als vijandigheid. In feite is wat ik hoor van jou het verhaal van mijn eigen leven.

Toen ik het volgende stukje ongeveer 10 jaar geleden las zijn de schellen mij van de ogen gevallen:...

Dit is een grote waarheid die je ontdekte. Maar de enige juiste conclusie hierna is naar mijn mening dat je er mee door gaat totdat je alle religieuze waan ontmaskert.

Hierna ben ik van alles gaan lezen, de beer was los, een revolutie van denken vond plaats en ook was het een ware cultuurschok. Met de bevrijding vielen ook alle zekerheden weg zeer dubbel allemaal en onbegrijpelijk voor mijn omgeving.

Ik heb een groot verlangen om waarheid te verstaan. En daarbij bedoel ik het diepe innerlijke besef der dingen, iets wat overigens niet statisch maar altijd groeiend is. Alles staat open. Mijn (bewuste)reis is nog maar net begonnen. Ik heb al kennis genomen van theosofie, maar ben van plan om het eens goed te gaan bestuderen.

Sla dit over. Begeef je niet van de ene religieuze dwaalweg naar de andere. Onttrek je jezelf er geheel aan en ga eens aan gezond modern wetenschappelijk denken doen.

Een gebrek aan moed om tot het einde te gaan is het niet. Het is meer dat ik niet zie dat het alleen kijken naar het “hier het nu” een acceptatie van de ultieme waarheid is.

Een modern mens spreekt niet meer over 'ultieme waarheid'. Het is een term die ons maar aangeleerd is door de waan van de religie. Er is voor de modern wetenschappelijk opgevoede mens geen 'ultieme waarheid' aan te wijzen. Maar er is wel een hoop onwaarheid aan te wijzen. alles wat de religie ons heeft voorgespiegeld is onwaarheid.
Wat wij moderne mensen nodig hebben is mensen die met eigen autoriteit, de ratio en hoogwaardig menszijn de wereld met waardevolle spiritualiteit vullen. Weg met al die flauwekul van metafysische waanwerelden.