god ?

[FonsV]

Dag Dochterwho,

Het leven heeft tenslotte geen zin maar ik wel.

Er zijn van die momenten dat ik mensen niet begrijp. Ik lees hier: ‘Het leven is zinloos, maar ik ben dat niet’. Ik denk dan: ‘Die ‘leeft’ blijkbaar niet, want dan was hij zinloos en tóch is hij overtuigd iets zinvols te zeggen’.

De wonderen zijn inderdaad de wereld niet uit.

Groeten.

Fons.

[Gerard]

Ik voel dat er meer is dan dat lichaam. En bewijzen kan ik het niet, maar dat gevoel is er nu eenmaal zeer sterk.

Daar ben ik het roerend mee eens.

Ik heb wel es gedacht dat God niet bestaat. Dat kwam omdat ik het zo oneens was met de kerk en elke evangelische stroming waar ik contact mee had.

Bleek toch dat ik van inborst religieus was. Ik ervaar gewoon 'God' .

Hetty en Samante,

Het gevoel is niet anders dan je eigen behoefte.
Die behoefte voel je heel sterk.
Je voelt dat er meer is omdat je zou willen dat er meer was.

Gerard

[doctorwho]

Dag Dochterwho,

Het leven heeft tenslotte geen zin maar ik wel.

Er zijn van die momenten dat ik mensen niet begrijp. Ik lees hier: ‘Het leven is zinloos, maar ik ben dat niet’. Ik denk dan: ‘Die ‘leeft’ blijkbaar niet, want dan was hij zinloos en tóch is hij overtuigd iets zinvols te zeggen’.

Beste Fons,

Ik bedoel echter niet dat het leven zinloos (maar het lijkt er toch wel op) is maar wel dat de zin erin voor een groot deel gevormd wordt door de zin in het leven. Op de wijze van ik heb er zin in. Door deze zin extern te leggen als onderdeel van een groot astraal plan, of wat dan ook is weer onzin. Vind ik althans, maar een ieder die "redelijke'' andere 'zin'argumenten heeft respecteer ik evenzo.

[Gerard]

Ik bedoel echter niet dat het leven zinloos (maar het lijkt er toch wel op) is maar wel dat de zin erin voor een groot deel gevormd wordt door de zin in het leven. Op de wijze van ik heb er zin in. Door deze zin extern te leggen als onderdeel van een groot astraal plan, of wat dan ook is weer onzin. Vind ik althans, maar een ieder die "redelijke'' andere 'zin'argumenten heeft respecteer ik evenzo.

Het leven 'an sich' ís zinloos. Het is de zin die we er zelf aan geven die het zin geeft.
Het leven 'an sich' is doelloos omdat het uit toeval is ontstaan. Het is het doel dat wij er zelf aan geven dat het een doel geeft. Voor een ieder is die zin, is dat doel anders.
De grote rijkdom van het leven is de kansen die het biedt. Je moet die kansen echter inzien je moet die kansn willen, je moet ze willen grijpen, je moet je er voor inspannen...als je wilt.

[hetty]

Hoi,

Het kan allemaal best zo zijn: Een stofje in je hersenen, een persoonlijke behoefte, Ik heb het een beetje gehad met logische verklaringen. Welk risico loop je als gelovige nou helemaal als je religieuze gevoel gewoon een grapje van je hersenen blijkt te zijn?

Dat je na je dood het hiernamaals mist? Daar merk je dan niks meer van.

Ik heb mezelf toestemming gegeven om religieus gevoelig te blijven. Niemand heeft er last van.

Je bedoelt
Een verschuiving van bewustzijns-toestand of niveau ?
Een soort " eenheid" , een soort eureka en/of intuitief inzicht /ervaring ?

Meer iets van een aanwezigheid buiten mezelf om.

Dat zal ik ook niet doen. Ik heb zelf dat religieuze gevoel gehad, en ik voel het nu soms nog. Ik heb alleen niet meer de behoefte om de oorzaak daarvan te interpreteren als iets dat buiten mijn bewustzijn ligt. Het ondergaan van religieuze gevoelens is ook helemaal niet erg, zolang je in staat bent om rationeel te blijven denken, en je je religieuze gevoelens niet gaat neerzetten als absolute waarheid, waarbij óók nog eens wordt gesteld dat het niet geloven van die 'waarheid' zal leiden tot eeuwige verdoemenis of slecht karma of iets dergelijks.
Thomas Paine en Voltaire waren deïst, maar dat weerhoudt me er niet van om hen te erkennen als zeer grote denkers.

Zodra een religieus gevoel ontaard in 'de ware religie' die beleden 'moet' worden komen we meer in het gebied van machtswellust en politiek. Dat vind ik heel wat anders.


groetjes.

[Gerard]

Ik heb het een beetje gehad met logische verklaringen. Welk risico loop je als gelovige nou helemaal als je religieuze gevoel gewoon een grapje van je hersenen blijkt te zijn? Ik heb mezelf toestemming gegeven om religieus gevoelig te blijven. Niemand heeft er last van.

Ik denk dat je er zelf misschien wel last van hebt omdat je jezelf belast met geloof in een illusie. Voor mij persoonlijk was het los laten van dat geloof in een illusie een enorme bevrijding. En ik heb persoonlijk ervaren hoe gelovigen in mijn directe worstelen met hun geloof toen het even moeilijk werd.

[lanier]

Het leven 'an sich' ís zinloos. Het is de zin die we er zelf aan geven die het zin geeft.

Doet me denken aan het pessimisme van Schopehauer; Wikipedia:
Is er wellicht een praktisch ethisch antwoord mogelijk op een wereld die enkel uit ellende en verdriet bestaat, waarin alles strijdt om het bestaan, en waarin alles wat met bewustzijn is begiftigd gedreven wordt door egoïstische motieven? Welzeker, dat antwoord is de consequent doorgevoerde negatie van de wil: in eerste instantie de grenzeloze onzelfzuchtigheid, dat wil zeggen het medelijden, en uiteindelijk de negatie van de wil tot leven zelf. Schopenhauer treft een dergelijke ethiek aan in de christelijke ascese, het boeddhisme en de leer van de door hem bewonderde Oepanisjaden, kortom in religies en levensfilosofieën waarin de wereld vóór alles een tranendal is. De religie biedt het volk deze ware ethiek in de vorm van begrijpelijke sprookjes; de filosoof komt tot dezelfde conclusies langs de weg van het denken en het inzicht. Daarom is Schopenhauer weliswaar atheïst, maar niet antireligieus.

De Nederlander Maarten Doorman (vorig jaar te gast in de Nationale Wetenschapsquiz) studeerde cum laude af op het pessimisme van Schopenhauer. Ik weet nog dat hij toen in de quiz zei dat het leven volkomen zinloos was.

Jaap van Eerden heeft er ook e.e.a. over gezegd in de aflevering 'God bestaat niet, aflevering 6'. Zie: http://www.freethinker.nl/forum/viewtopic.php?t=1011

[tsjok45]

Iemand die een poging doet om het allemaal heel helder uit te drukken en samen te vatten , is ___volgens mij ___ Bas Haring
in zijn (kinder) boek ; " De ijzeren Wil "

" .... Ik wil baan ruimen voor de ratio, ook al is die keihard en zaagt die veel van onze schijnzekerheden gewoon door. Ik wil sprookjes de nek omwringen, ficties slopen. Ik ben de man die komt vertellen dat Sinterklaas niet bestaat.»

maar ook ;
‘

Ongetwijfeld is veel in te brengen tegen alles wat ik schrijf. Misschien is zelfs alles wat ik zeg in de details onwaar.‘

"Geen wetenschap als hoeder en waakhond van de "waarheid," dus.
Bas Haring wil wel dat we blijbven twijfelen aan zijn conclusie, maar zijn betoog is daarvoor eigenlijk toch wat te helder

Bas haring in de Groene Amsterdammer ;

.....Uiteindelijk is de mens een soort biologische robot, waarin de evolutie emoties geprogrammeerd heeft. ****
En dus is het in principe mogelijk een apparaat te maken dat net zo kan voelen als wij. De computers en machines zoals we die vandaag kennen, zijn natuurlijk redelijk eenvoudige apparaten: een paar miljoen onderdelen en misschien honderd miljoen schakelingen, dat komt nog niet in de buurt van de complexiteit van een mens.

Het gevoel dat ik heb als ik tranen in de ogen krijg, is dermate complex dat apparaten het op dit moment nog niet kunnen hebben.
Maar het is in korte tijd allemaal wel heel snel gegaan, zodat het niet ondenkbaar is dat we over enige tijd ingewikkelde machines kunnen bouwen die dat gevoel wél kunnen hebben. Als het zo ver is, zie ik werkelijk geen enkel verschil meer tussen mens en machine.

Gevoel zit eenvoudiger in elkaar dan je zou denken. ]Een konijn kan niet denken, maar wel voelen.
In die zin staat gevoel, biologisch gesproken, wat lager in de hiërarchie van mijn brein dan denken.»***




Raar genoeg vind je die traan in je oog ( --> de emoptie de gevoelens )wel het allerbelangrijkste.

«Zo raar is dat niet. Ik erken gewoon dat de simpelheid van mijn organisme belangrijk is. Ik zie dat niet als op twee benen hinken. Mijn rationaliteit hélpt me juist: ik kan begrijpen dat het gaat om een gevoel, en om het nu. Zoals een zenboeddhist weet dat hij niet méér is dan een verzameling moleculen en gewoon lekker in zijn vel wil zitten, zo weet ik dat ik een biologische robot ben zonder dat dat me belet er alles aan te doen om gelukkig te zijn.
Het is toch niet omdat je een regenboog geduid hebt als een fysisch verschijnsel dat je er plots niet meer van kunt genieten?»




Kan denken niet verlammend werken en het genieten in de weg staan?

«Het denken is een grote kracht, maar er komen ook heel veel problemen van. »
Wanneer echter denken je zelf gekozen manier van werken en hobby is .... Een proces duurt altijd langer dan het na te streven of gestelde doel ( in dit geval plezier beleven ) : als je een medaille op de Olympische Spelen wint, ben je daar een dag of wat gelukkig door, maar je hebt daar wel tien jaar voor moeten trainen.***1 Je moet dus een werkproces kiezen dat je leuk vindt.

Maar ik voeg er graag aan toe: mocht je zo in elkaar zitten dat je gelukkig kunt worden zonder te werken, (en dat is vrij uitzonderlijk,***2 want de meeste mensen worden pas gelukkig als ze werken,) dan moet je je niet van de wijs laten brengen en lekker op je luie reet blijven zitten.»...

Mijn noten en verdere documentatie

*** Of een konijn kan "denken" is nog niet echt uitgemaakt / het zal echter zeker niet" denken " zoals een mens omdat het konijn ( onder mreer ) in een andere niche leeft en anders in elkaar steekt .... het moet dus anders reageren op zijn eigen omgeving en het is anders geprogrammeerd ...

de verschillen tussen mensen, konijnen en computers

"Als vijf olifanten een grot inlopen en er komen vier weer buiten, weet de mens dat er nog één olifant inzit. De machine heeft dezelfde berekening gemaakt maar heeft geen idee wat “olifanten” betekent, het konijn heeft niet door dat er eentje is achtergebleven. " .

Dat computers intelligente machines zijn merken we dagelijks; en konijnen - of dieren in het algemeen - zijn meestal ook niet op hun achterhoofd gevallen.

Toch lijkt 't alsof er een speciaal plekje is voor ons; de mens. De intelligentste van allemaal. Veel mensen hebben het gevoel dat wij iets extra's hebben ten opzichte van dieren en machines: een ziel, bewustzijn, of een wil. Maar is dit gevoel terecht?

We lezen steeds vaker over hersengebieden waarmee we luisteren, angstig zijn of ritmes onthouden, maar hoe zoiets kan ontspruiten aan een grillig net van tien miljard hersencellen blijft de vraag.

Haring heeft gelukkig een talent voor metaforen. Hij beschrijft zo‘n hersengebied als Zwitsers die met touwtjes aan elkaar trekken.
‘De Zwitsers staan een beetje voor zich uit te staren. [...] Geen getouwtrek. Tot er op een gegeven moment aan de zuidgrens met Italië wat signalen binnenkomen. [...] De Zwitsers beginnen heftig onderling te touwtrekken: een storm van touwtrekkerij woedt door Zwitserland.‘

Komt het getouwtrek bij de Duitse grens, dan oordelen de Duitsers over het signaal. Doet het wat het moet doen of niet? Zo niet, dan laten de Zwitsers een paar touwtjes los waaraan ze net enthousiast trokken en versterken ze andere verbindingen. Met wat trial and error vormt zich vanzelf een werkend neuraal netwerk.

Even gemakkelijk weet Bas haring wil en emotie toe te kennen aan een rijdend robotje met een zonnecel op z‘n rug. Het robotje is zo geprogrammeerd dat ‘ie de zon opzoekt om de accu op te laden en hij ontwijkt verpletterende mensen en auto‘s. Hoe beschrijf je zijn gedrag?

Volgens Haring betekent ‘de sensor registreert dat de batterij bijna leeg is, dus hij rijdt richting zonlicht‘ niks anders dan ‘de robot wil in de zon zitten‘.


Hoe echt is onze wil dan? Hoe echt zijn onze emoties? Gaan de begrippen ‘bewustzijn‘ of ‘emotie‘ over bestaande dingen? Is een gedachte echter dan een stoel?

Snel kalven bij bass haring , de ideeën over menselijke exclusiviteit af en blijft van ons niks over dan een stel superingewikkelde machines

]*** Noot 1
inspanningen en trainingen maken trouwens endorfines aan : ook denken (en mediteren ) maken natuurlijke opiaten

*** Noot 2

Niet- werken betekent NIET niets uitvoeren ... Veel gepensioneerden werken niet meer, maar komen tijd te kort om alles te doen wat ze graag doen ... Niets uitvoeren ( bijvoorbeeld immobilisatie door langdurige ziekte vraagt onder meer ook daarom na genezing een langdurige revalidatie en heropvoeding ) leid tot geestelijke en lichamelijke aftakeling en verzwakking ... de voorbode van de naderende dood ... en/of het langzaam wegzakken van het bewustzijn bij gebrek aan electro-chemische stimuli
Het brein stikt niet van zuurstofgebrek alleen , ook aan gebrek van een impuls-rijke omgeving en door het gebrek aan gebruik wordt het uiteindelijk onbruikbaar

... Dat is ook het lot van diegenen die alleen maar anderen laten voordenken wat ze zelf moesten uitvinden en/of doen .... de oude volkswijsheid wist het al : "Rust, roest " alhoewel dat zoals altijd en alles , ook hier weer anders kan worden" geinterpreteerd " door degenen die zich juist wel willen onderwerpen aan de(zogenaamde ) bedenksels en opdrachten van ( fictieve ) bovenatuurlijke oorsprong, in de hoop daarvan beter te worden ... later

Gelukkig moeten ze ook nog hun hersenen trainen en gebruiken om hun geloof te verdedigen en te verspreiden .... dat is dan ;
"WEL filosofie als hoeder en waakhond en dienstmaagd van de bovenatuurlijke aannames en absolute "waarheid,"




Bron :
http://www.groene.nl/2004/0412/bv_haring.html

zie ook ;
http://groups.msn.com/evodisku/evofilos ... e=0&CDir=1

[Gerard]

Het leven 'an sich' ís zinloos. Het is de zin die we er zelf aan geven die het zin geeft.

Doet me denken aan het pessimisme van Schopehauer

Ik zie niet in wat in deze constatering pessimistisch is. Ik zeg niet "Het leven heeft geen zin". Ik zeg dat het leven 'an sich' geen zin heeft. Jij hebt de mogelijkheid om van het gegeven dat je leeft iets te maken, er voor jou een zin aan te gven. Het is slechts de pessimist die concludeert "Mijn leven heeft geen zin". Ik zeg heel duidelijk: "Mijn leven heeft zin, de zin die ik er aan heb gegeven". Zin geven aan je leven is een hele positieve instelling. Uitgaan van een van te voren bepaalde zin is een passieve opstelling naar het leven, een negatieve en dus een pessimistische.

[Gerard]

" .... Ik wil baan ruimen voor de ratio, ook al is die keihard en zaagt die veel van onze schijnzekerheden gewoon door. Ik wil sprookjes de nek omwringen, ficties slopen. Ik ben de man die komt vertellen dat Sinterklaas niet bestaat.»

Ongetwijfeld is veel in te brengen tegen alles wat ik schrijf. Misschien is zelfs alles wat ik zeg in de details onwaar. Geen wetenschap als hoeder en waakhond van de "waarheid," dus. Bas Haring wil wel dat we blijven twijfelen aan zijn conclusie‘

.....Uiteindelijk is de mens een soort biologische robot, waarin de evolutie emoties geprogrammeerd heeft.

zo weet ik dat ik een biologische robot ben zonder dat dat me belet er alles aan te doen om gelukkig te zijn.Het is toch niet omdat je een regenboog geduid hebt als een fysisch verschijnsel dat je er plots niet meer van kunt genieten?

... Dat is ook het lot van diegenen die alleen maar anderen laten voordenken wat ze zelf moesten uitvinden en/of doen .... de oude volkswijsheid wist het al : "Rust, roest " alhoewel dat zoals altijd en alles , ook hier weer anders kan worden" geinterpreteerd " door degenen die zich juist wel willen onderwerpen aan de(zogenaamde ) bedenksels en opdrachten van ( fictieve ) bovenatuurlijke oorsprong, in de hoop daarvan beter te worden ... later

Gelukkig moeten ze ook nog hun hersenen trainen en gebruiken om hun geloof te verdedigen en te verspreiden .... dat is dan ;
"WEL filosofie als hoeder en waakhond en dienstmaagd van de bovenatuurlijke aannames en absolute "waarheid,"

Je ziet het ik ben het volledig met je eens.

[pieps]

Of het leven zin heeft ? Absoluut niet !!! De enige zingeving die ik nog een klein beetje serieus kan nemen is de zorg voor het nageslacht .
Gelukkig ben ik nooit in die val getrapt ; dus ik kan met recht zeggen dat mijn leven geheel en al zinloos is .
Ik denk dat 1 van de redenen dat mensen een god verzinnen is ; toch iets van "zin" aan dat leven te geven .
Maar is het niet een veel geruststellender gedachte dat : als je sterft je weer terug gaat naar dat absolute NIETS , en dat je zelfs dat niet weet of merkt ?

groetjes Pieps

[tsjok45]

Meer iets van een aanwezigheid buiten mezelf om.

Er is natuurlijk iets "aanwezig" buiten het veranderlijke " zelf " ---> namelijk de veranderlijke buitenwereld ....

1.- Als je die buitenwereld begint te verwarren met permanente onveranderlijke (en als eeuwig aanvaarde vastigheden ) hersenspinsels /memes of ingebouwde/geimplementeerde restanten van stuurprogrammas en blocages uit je opvoeding ( die ook " aanwezig " zijn ) en vooral als emotioneel even reeel en bevredigend ( want je weet gewoon van niet beter ) , maar niettemin van parasitaire aard ... is het onvermijdelijk dat wanneer je niet op zoek gaat naar feedback .... of de parasiet eigenlijk een commensaal / symbiont is geworden ___ je niet meer weet wat buitenwereld en wat inbeelding is op dat punt

2.- We zijn inderdaad voorgeprogrammeerd door vanallles ; onze evolutionaire geschiedenis , onze cultuur , onze ouders , onze onderwijssystemen en zijn soms slachtoffers van vele aanwezige opportunisten en machiavellistische profiteurs , meeeters en manipulatoren ; die ons willen doen geloven dat brainwash NIET BESTAAT .... en ons ook willen overtuigen dat je wel degelijk alles zelf te kiezen hebt wat betreft je emoties en vooral je vrije beheersing daarvan

3.- Emoties( en nep-emoties ) zijn NIET rationele drijfveren en ze kunnen net zo als "mentale landkaarten " worden ingeplant ( ook stikum ) in zich ontwikkelende breinen ... ze zijn echter veel moeilijker te verwijderen, want immuum voor de rede ( eigenlijk ook een "meme" ? )
Ze blijven steeds aanwezig op de "achtergrond "

4.- Echter
een landkaart is de werkelijkheid niet .... en dat vind je uit omdat bijvoorbeeld de kaart verouderd of niet bruuikbaar meer is en/of omdat de werkelijkheid die ze beschrijft ondertussen veranderd is ...( er zijn nieuwe bruggen gebouwd , de weg die je wil nemen is verdwenen ... etc )

Emotionele mechanismen zijn anders en veel moeilijker aan te passen dan die landkaarten : Ze drijven immers je mentale kar aan ...
Net zoals je met een auto kan rijden znder dat je weet hoe hij werkt , en je dus niet kunt
uitmaken welke onderdelen snufjes , gimmicks, gadgets , blinde passagiers of overbodig of essentieel zijn ; is het zo ook gesteld met de opduikende "emoties" .....



P.S.
Natuurlijk kunnen zulke niet gemakkelijk te verwijderen implantaten die het gevolg zijn van emotionele manipulaties , soelaas bieden ...
DE meeste mensen hebben er mee moeten leren leven ....
Je heb trouwens geen tijd genoeg om steeds opnieuw van nul te beginnen .... en na de puberjaren ( waarin de hersenen definitief hun laatste vormingsfase ingaan ) wordt het iets moeilijker om te "herbeginnen " of te veranderen van verworven stuurprogrammas en ingesleten mentale werkingen

De zekerheid die sommige emoties ( ook de hersenschimmen ) verschaffen ( telkens ze opduiken wordt de neuronale basis en de daarmee geassocieerde verbindingen versterkt ) behoeden misschien wel voor de waanzin ( de perceptie van de zinloosheid en de verlamming door angst die obsesioneel kan worden ) maar ze kunnen wel anders gevaarlijk worden (net zoals een weldadige darmbacterie ons helpt bij het verteren maar ook dodelijke ziektes kan veroorzaken ) ? Want deze gevoelens /drijfveren hebben wel hun ingesleten starre "eigen programmaverloop " ...

Dat is allemaal
net zoals bij goede appetijt en smaakvoorkeuren( in wezen zijn dat ook "gevoelens " die zowel door hormonen als door het zenuwstelsel worden gestuurd en bepaalde elektrochemische " gevoelens" ( van zich goed voelen ) opwekken in bepaalde hersengebieden ) Voorkeuren worden zelfs aangeleerd : wat in de prehistorie een pluspunt was bij het magere voedselaanbod , maar in onze huidige maatschappij leid nu tot dodelijke obesitas ...


(kort ; )

Eigenlijk zijn menselijke hersenen niets meer dan een zeer gecompliceerde en cybernetische stuurinrichting die het de soort mens mogelijk maakt zeer efficient wat rond te lopen om zowel zijn kostje samen te zoeken als (een )partner (s) te vinden en te strikken ( vrouwen dus ook hé ... het zijn alleen maar de boeren die vrouwen zijn beginnen minachten en uitbuiten ) :.... net zoals alle dieren ...

Omdat planten niet hoeven erg mobiel te zijn ( wel bewegelijk --> zonnebloemen ) of rond te lopen of te lummelen op zoek naar een prooi of een vegetarische maaltijd , hebben ze ook geen hersens vandoen ( dat zijn erge energieverslinders ) ....
Sommige " rondzwemmende larven " eten zelfs hun eigen hersens op , op het ogenblik dat ze vastzittende poliepen worden en /of van zodra hun vast(zittende ) stek hebben gevonden .... economie is dat

Verwezenlijken van deze doelstellingen geeft voldoening en dat is een "beloning" die we apprecieren doorheen een aangename emotionele gewaarwording( ook electro chemish aangedreven ___by the way ) ....

Het is duidelijk dat een brein ( of zijn afstammelingenen met soortgelijke breininhouden ) dat denkt te moeten zoeken in een "imaginaire wereld "
( of hij die nu zelfs heeft verzonnen of gedownload van een ander doet er niet tot ) vroeg of laat op zijn bek gaat, of meer inspanningen moet doen om het toch nog waar te maken .... het verspild zijn energie en het crasht gewoon vlugger dan de anderen ....en het moet soms toch nog een bende parasieten onderhouden die hem die imaginaire wereld hebben aangesmeerd .... op de koop toe ....

[Eco]

Wie kan mij een goede reden geven waarom dat er een god zou zijn of zou moeten zijn ?

Ik weet namelijk niet wat dit aan het leven toe zou moeten voegen.

Leander

Ik kan je geen reden geven voor het bestaan van een god ik kan je wel inzicht geven over de reden waarom er een hoop mensen zijn die in een god geloven:

Zingeving; Veel mensen vinden het een prettige gedachte dat ze met een bepaald doel op aarde neergezet zijn. Een god helpt bij deze gedachte. Het geeft ze een zekere basiszingeving. Want god doet iets niet zomaar, hij heeft er een doel mee.

Angstreductie; Het leven zit vol gevaren en onzekerheden. Soms wordt je daar angstig van. Het is een gerustgevende gedachte dat er iemand is die alles kan sturen. Als je die weet te paaien is de kans groter dat ie je voor ellende behoud.

Eeuwigheid; Je komt er in je leven al snel achter dat de poes van de buren een stuk minder interessant is nadat ie op een ongunstig moment de weg is overgestoken. Als daarna ook je oma overlijdt en je ziet dat je ouders daar veel verdriet om hebben, begint het kwartje te vallen: Dood zijn is niet leuk. Slapen wel, wat ongeveer hetzelfde moet zijn, maar dood zijn niet. En waarom… het trekt je uit je sociale verbanden en maakt het een soort van lastig om nieuwe contacten te leggen. God zorgt er met een hiernamaals of een reincarnatie (indirect) voor dat de dood niet zo dramatisch uitpakt als het in eerste instantie lijkt.

Voorkoming bandeloosheid; De voordelen van het bestaan van een god zijn een machtig middel om ongewenst gedrag te bestrijden. Als je de bescherming van een god ontbeert word je na de dood niet beloond, maar bestraft, verlies je je sociale binding met de rest van de groep en daarom denk je wel twee keer na voor je de regels van die god verbreekt. Het recht van de sterkste krijgt een andere betekenis als je weet dat je niet de sterkste bent. En omdat god alles ziet, kun je ook niet ongezien de regels overtreden.

Verklaring van het onbekende; Beetje angstgerelateerd. Het geeft veel mensen een onprettig gevoel als ze dingen niet meteen rationeel kunnen verklaren. Het toeschrijven van die dingen aan een god is eenvoudiger en sneller dan zelf op zoek te gaan naar de echte verklaring.

Sociale binding; Het behoren tot een groep geeft veel mensen een goed gevoel. Het versterkt de onderlinge banden. Evolutionair gezien heeft dat ook echt zijn voordelen. Je belangen verdedigen is immers gemakkelijker met een paar goeie maten om je heen dan in je eentje. En als je een moment van zwakte hebt is het handig als je beschermd wordt door diezelfde maten. Het is dan wel aardig om te je te onderscheiden van die “anderen”. Een eigen god is daarbij een heel effectief middel.

Verlangen naar autoriteit; Deze heeft veel met “angstreductie” te maken maar ligt net een niveau hoger. Ook als je niet echt bang bent, voelt het prettig als je niet continu de boel in de gaten hoeft te houden. Tenminste, dat geldt voor veel mensen. De piloot weet wel wat ie doet…

Voor mij zijn dit allemaal verklaringen voor de (voor mij enigszinds stupide) (bij veel mensen levende) veronderstelling dat er een god moet bestaan. Je zult ze mijn verklaringen echter nooit horen noemen. Zij zullen het eerder gooien op de onmogelijkheid dat zoiets moois als het leven toevallig ontstaan kan zijn. Mijns inziens bestaat god waarschijnlijk bij gratie van de mens en niet andersom…

[tsjok45]

De piloot weet wel wat ie doet…

en de" automatische piloot " nog meer ,
Zeker na voldoende training en opleiding houd deze de " boel " sublimaal in de gaten ( en gooit na filtering de valse en irrelevante alarmen weg ) zonder dat je het bewust wordt ....

De voordelen van het bestaan van een god zijn een machtig middel om ongewenst gedrag te bestrijden

)Jazeker , want volgens deze uitleg/ideoplogie is de levende god de opperste rechtgever en rechter en de ENIGE ware bron en garantie van de" echte" moraal ... de rest is opstand en ongehoorzaamheid ---> theocratie dus ...

( het door joui of je leefgemeenschap ) Ongewenst gedrag bij medemensen kan je veroordelen en bestrijden door er speciaal een "god" ( of zelfs een heilige koe ) als autoriteit ervoor te creeren , en je dan achter je creatie te verschuilen , terwijl je probeert aan de touwtjes te trekken als de loopjongen en de spieren van die god ...

God is als een aangenaaide oor en/of je favoriete zender ....

[appelfflap]

Ik kan je geen reden geven voor het bestaan van een god ik kan je wel inzicht geven over de reden waarom er een hoop mensen zijn die in een god geloven:

ik kan je ook een reden geven waarom er zoveel gelovigen zijn.
opvoeding