Freethinker.nl

Storm schreef:
Wat bedoel je precies met keerpunt? Welk keerpunt?

Het punt dat je dacht; nee dit kan ik echt niet meer geloven.

En je man is een verhaal apart inderdaad,dat moet afschuwelijk wezen als je man zo over je denkt.
Maar hij dacht waarschijnlijk al zo toen je evangelisch christen werd.

Het wàs afschuwelijk ja maar ik ben er a.h.w. overheen gegroeid. Hij is niet wijzer denk ik dan maar.
Ik denk nog even na over wat het keerpunt was in mijn leven. Ik kom er nog op terug .

@Elle,

Prima, bedankt!

@ Storm, het keerpunt in mijn leven

Goede vraag maar best lastig te beantwoorden.
Ik denk dat de vele tegenstrijdigheden in de bijbel hebben meegeholpen om het geloof erin los te laten. Immers, bij een volmaakte God hoort een volmaakt boek vond ik.
Ook de talloze stromingen binnen het christendom begreep ik niet. Met de bijbel in de hand beweren ze allemaal gelijk te hebben en toch kunnen ze niet samengaan. Ook dit heeft meegewerkt aan mijn geloofsafval.
Verder had ik niet zoveel met Jezus. Zowat iedereen in de evangelische gemeente waar ik kwam stond in vuur en vlam voor Hem. Maar wat ik ook probeerde, de vonk sloeg niet over bij mij. Door onderzoek te doen bij de joodse wortels van het oude testament ging ik inzien dat Jezus een gewoon mens is geweest, iig niet Gods Zoon.
De drie-eenheid was ook zoiets. Ik kwam erachter dat ook dat niet klopte. Wat klopte er eigenlijk nog wel dan?
Uiteindelijk stuitte ik op het boek ''Volwassen Geloof'' van Rereformed. Onbevangen ging ik het lezen en ik werd gelijk al getroffen door de eerlijkheid van de schrijver. En wat hij schreef was wáár. Het kromme werd recht en het zwarte werd wit voor mij. Heerlijk! Bevrijdend!

Het lezen van dit boek zou je HET keerpunt kunnen noemen in mijn leven. Maar ook de leerzame bijdragen van verschillende freethinkers hebben er aan bijgedragen. En natuurlijk wat eraan vooraf ging zoals ik net heb beschreven.

@Elle,

Voor jou is het duidelijk en bevrijdend.

En voor jou?

@Elle,

Het is voor mij nooit een druk geweest, bevrijding heb ik niet nodig. Maar het achter me laten, nee dat kan ik (nog) niet.

Storm schreef:@Elle,

Voor jou is het duidelijk en bevrijdend.

Ik heb nu even het idee dat je nog hinkt op twee gedachten om maar een bijbelse term te gebruiken. Een beetje geloof en een beetje ongeloof. Naar mijn bescheiden mening kun je je daar niet prettig bij voelen. De bijbel heeft het over heet en koud zijn, er tussenin zit lauw zijn. Een gedeeld en een ongedeeld hart, zuiver en onzuiver zijn enzovoort.
Je schreef in je O P dat je twijfelt. Blijf je twijfelen denk je? En waar twijfel je aan?

elle schreef:

Dus als ik mijn schoonzus weer een keer tref zal ik haar die vraag stellen. Ik hoop op een rechtstreeks antwoord maar ik vrees dat ze dat niet voorhanden heeft.

Dag elle,

Je schoonzus weet toch ook wel:

-Dat God voor de grondlegging van de wereld bepaald heeft wie er naar de hemel moet en wie er naar de hel moet. Je schoonzus uitverkoren en naar de hemel en jij naar de hel.
-Dat geloof een gave van God is en geen eigen verdiensten. Je schoonzus gelovig en jij ongelovig.
-Dat God Jacob heeft liefgehad en Ezau heeft gehaat. Je schoonzus geliefd en jij gehaat.

Je schoonzus moet toch ook weten dat jij niet meer terug kan naar de wijngaard van de Heer, zie Hebreeën 6:4.

Waarom accepteert zij niet de Bijbelse normen en waarde, die van eeuwige zaligheid en verderf? Zij behoort tot dat kleine kuddeke en jij ………………..

elle schreef:

Ik voel weer de stress die mijn leven zo lang heeft beheerst toen ik nog gelovig was.

Zou je schoonzus niet dezelfde stress hebben?

elle schreef:

Ik voel weer de stress die mijn leven zo lang heeft beheerst toen ik nog gelovig was.

Ik gun je rust, die rust waar ik heel mijn leven naar op zoek ben.

Ajuus,

Stan

Ik zou ook zeggen, als het elke keer op zon confrontatie zou komen en je met nare gevoelens en frustratie blijft zitten, het gewoon over andere dingen hebben. Aan zulke fundamentele gedachte verschillen kan niet veel veranderen denk ik. Toch lijkt het me verschrikkelijk moeilijk als je als enige in je gezin anders gaat denken.

Toch lijkt het me verschrikkelijk moeilijk als je als enige in je gezin anders gaat denken.

en dat gebeurt maar al te vaak ,vooral als iemand uit een sekte valt ,hele gezinnen en families gaan er aan kapot

BadAssChick schreef:

Toch lijkt het me verschrikkelijk moeilijk als je als enige in je gezin anders gaat denken.

en dat gebeurt maar al te vaak ,vooral als iemand uit een sekte valt ,hele gezinnen en families gaan er aan kapot

Vreemd vind ik dat. Ik kan me van de gelovige kant enkel een rouw-/verdrietproces voorstellen, omdat het familielid in zijn ogen naar de hel zal gaan. Maar qua acceptatie van de persoon zelf... een ander wereldbeeld maakt je toch niet per definitie een slecht mens.

Wormpje schreef: Vreemd vind ik dat. Ik kan me van de gelovige kant enkel een rouw-/verdrietproces voorstellen, omdat het familielid in zijn ogen naar de hel zal gaan. Maar qua acceptatie van de persoon zelf... een ander wereldbeeld maakt je toch niet per definitie een slecht mens.

Wel iemand waar men niet goed mee uit de voeten kan. Men hinkt op verschillende gedachten. Ze zien je graag terugkomen op het oude nest. Zijn bang dat dit gevolgen kan hebben voor hun eigen geloof. Of het geloof van mensen om hen heen. Een soort besmettingsgevaar. Wat ook een rol kan spelen zijn de preken die men van jongs af aan hoort. Afvalligen gaan naar de hel, doen een god veel verdriet, zijn een getuigenis van het kwaad, moeten bekeerd worden etc. En nu zit de persoon naast je. Er zijn nog steeds plaatsen waar de mensen langs elkaar leven. Gebaseerd op geloofsrichtingen. Waarbij de atheïsten nog het nadeel hebben gehad dat ze niet op de christelijke verenigingen hebben gezeten of op de christelijke school. Dus men staat in zekere zin buiten een gemeenschap en komt er heel moeilijk tussen. De diverse zuilen zijn vaak zichtbaar. Ook onderling is het die is van die kerk. En op zondag lopen er diverse stromingen naar hun gebouwen. Aan de hand van de kleding kun je op afstand al bepalen wie waar naar toe gaat.

elle schreef: Ik heb nu even het idee dat je nog hinkt op twee gedachten om maar een bijbelse term te gebruiken. Een beetje geloof en een beetje ongeloof. Naar mijn bescheiden mening kun je je daar niet prettig bij voelen.

Je hebt gelijk ik hink nog steeds op twee gedachten, geloof blijft me nog trekken. Maar rationeel kan ik minder met geloven en ja dat is lastig. Die Jezus figuur waar jij niet zoveel mee had in je gelovige periode is voor mij altijd het belangrijkste geweest en nog.

Je gaf ooit aan dat enkele van je kinderen ook niet geloven maar het zal ook moeilijk zijn die scheidslijn door je gezin.

Het kan niet anders dan dat het in een huwelijk voor beide partners moeilijk is wanneer één van beiden niet meer gelooft of juist wel, ook al respecteer je elkaar. Maar wanneer ik voor mijn man de anti-christ zou zijn, daar zou ik niet mee kunnen leven. Ik zou dat niet kunnen accepteren.

Maar ik weet dat in de reformatorische gezindte dit woord sneller gebruikt wordt, misschien heeft het niet die lading die ik erbij voel.

Stanhope schreef: Ik gun je rust, die rust waar ik heel mijn leven naar op zoek ben.

Ajuus,

Stan

Dag Stan,

Dank voor je berichtje en voor de rust die je me gunt.
Ik gun jou ook van harte rust!
Ben je ook ooit afgevallen van het christelijke geloof?

Overigens is de rust momenteel ver te zoeken.
Er was huisbezoek in mijn huis vanavond en bij het weggaan hebben de mannenbroeders mij aangesproken.
Ze willen graag dat ik terugkeer naar de gereformeerde gemeente.
Het zou goed voor me zijn als ik weer ging bidden en bijbellezen.
Ik voel nu even twijfel en onzekerheid en heb even geen grond onder mijn voeten.
Hoop dat ik morgen de dingen weer in de juiste proporties zie .

@Elle,

Ik hoop dat je niet teveel piekert en ja ik gun je ook rust.