“Het is een teken van een ontwikkelde geest om met een gedachte te kunnen spelen zonder die te accepteren.” — Aristoteles
https://www.freethinker.nl/forum/
Waar het geschreven taal betreft is Renkema Neerlands oppermeester.
Nee, een taalfout is het niet, maar bij teruglezen viel me ook al op dat de zin niet eenduidig is. Als voorbeeld voor het verkeerde bezittelijk voornaamwoord maakt dat niet uit, maar een lidwoord zou beter geweest zijn: "Het bestuur van de club vindt dat de leden zich meer moeten inspannen voor ledenwerving.Peter van Velzen schreef: ↑19 jan 2018 03:42Ik vind deze zin nogal twiijfelachtig. Vindt het bestuur dat de leden van bestuur zich meer moeten inspannnen of dat de leden van de club dat moeten doen? Taalkundig zouden het de leden van het bestuur moeten moeten zijn, maar ik vermoed dat hier een taalfout wordt gemaakt.De Encyclopedist schreef: ↑18 jan 2018 18:56 Zinnen als "Het bestuur van de club vindt dat haar leden zich meer moeten inspannen voor ledenwerving." laat ik daarentegen in een Wikipedia-artikel niet staan, ik verander dat 'haar' in 'zijn' met als bewerkingssamenvatting 'onthaard'.
Voor het opzoeken van het geslacht van een zelfstandig naamwoord kan ik de woordenlijst van de Taalunie aanbevelen.
Aangezien de zin "het bestuur vindt dat haar leden iets zouden moeten" eenduidig op leden van het bestuur slaat, zou het m.i. wel een taalfout zijn als dat niet wordt bedoeld. Men beweert dan immers iets anders dan men wil zeggen! Maar ik ben benieuwd wat Wim_1946 hiervan vindt.De Encyclopedist schreef: ↑19 jan 2018 06:43
Nee, een taalfout is het niet, maar bij teruglezen viel me ook al op dat de zin niet eenduidig is. Als voorbeeld voor het verkeerde bezittelijk voornaamwoord maakt dat niet uit, maar een lidwoord zou beter geweest zijn: "Het bestuur van de club vindt dat de leden zich meer moeten inspannen voor ledenwerving.
Nu we toch aan het muggenziften zijn: volgens de hierboven gelinkte woordenlijstpagina over het woord club is dat woord m/v, dus dat 'haar' is niet fout. Helemaal juiste voorbeelden van taalfouten verzinnen is moeilijker dan je denkt.
Hmm. De fout is semantisch van aard, niet syntactisch. Het is te vergelijken met de korporaal die de soldaat instrueert: "Hier, een moker. Ik houd de paal vast en als ik met mijn hoofd knik geef je er met de moker een klap op."Peter van Velzen schreef: ↑19 jan 2018 09:22 Aangezien de zin "het bestuur vindt dat haar leden iets zouden moeten" eenduidig op leden van het bestuur slaat, zou het m.i. wel een taalfout zijn als dat niet wordt bedoeld. Men beweert dan immers iets anders dan men wil zeggen! Maar ik ben benieuwd wat Wim_1946 hiervan vindt.
Zolang het maar als een paal boven water staat dat we het hoofd kunnen bieden aan mokerklappen die aan het knikkende hoofd van het hoofd ontsproten. Dan wil ik wel klappen ja.De Encyclopedist schreef: ↑19 jan 2018 09:59Hmm. De fout is semantisch van aard, niet syntactisch. Het is te vergelijken met de korporaal die de soldaat instrueert: "Hier, een moker. Ik houd de paal vast en als ik met mijn hoofd knik geef je er met de moker een klap op."Peter van Velzen schreef: ↑19 jan 2018 09:22 Aangezien de zin "het bestuur vindt dat haar leden iets zouden moeten" eenduidig op leden van het bestuur slaat, zou het m.i. wel een taalfout zijn als dat niet wordt bedoeld. Men beweert dan immers iets anders dan men wil zeggen! Maar ik ben benieuwd wat Wim_1946 hiervan vindt.
"Je" is het onderwerp, als het lijdend voorwepr zou zijn dan zou er "jou" moeten staan.Bonjour schreef: ↑20 jan 2018 08:32 Ik had gisteren op het werk een wat moeilijk mail contact met een collega die ik niet verder nog niet ken. Hij deed niet wat ik graag wou wat hij zou moeten doen.
zegt een andere collega:
Jan moet je leren kennen.
Ik antwoordde hem:
Wat is het onderwerp in die zin: "Jan" of "je"? Verder heb ik het gevoel lijdend voorwerp te zijn terwijl ik een meewerkend voorwerp zoek.
En dat allemaal omdat we het hier zo over het Nederlands hebben, waardoor allerlei oude lessen weer bovenkomen.
Nee. Het persoonlijk voornaamwoord "je" kan in het Nederlands zowel in de eerste naamval (onderwerp) als in de vierde naamval (b.v. lijdend voorwerp) worden gebruikt.Peter van Velzen schreef: ↑20 jan 2018 10:22"Je" is het onderwerp, als het lijdend voorwerp zou zijn dan zou er "jou" moeten staan.Bonjour schreef: ↑20 jan 2018 08:32 Ik had gisteren op het werk een wat moeilijk mail contact met een collega die ik niet verder nog niet ken. Hij deed niet wat ik graag wou wat hij zou moeten doen.
zegt een andere collega:
Jan moet je leren kennen.
Ik antwoordde hem:
Wat is het onderwerp in die zin: "Jan" of "je"? Verder heb ik het gevoel lijdend voorwerp te zijn terwijl ik een meewerkend voorwerp zoek.
En dat allemaal omdat we het hier zo over het Nederlands hebben, waardoor allerlei oude lessen weer bovenkomen.
In het Thai's is het ook geen probleem. Het onderwerp komt altijd vooraan (of ontbreekt!) dat is ook wel zo verstandig als je geen verbuigingen kent.
Het is een eigenaardigheid van het Nederlands, dat het deelt met andere Indo-europese talen, (Engels, Duits, Frans) dat de woordvolgorde de belangrijkste betekenisrol heeft, maar dat die betekenis ook vormeisen stelt. Dus "Ik bijt de hond" tegenover "De hond bijt mij". Wanneer die vormverschillen niet bestaan blijft alleen de woordvolgorde over om duidelijk te maken wat onderwerp en lijdend voorwerp zijn: "Jan bijt Piet" tegenover "Piet bijt Jan". Waar je de eerste twee zinnen met inversie kunt uitdrukken ("De hond bijt ik", "Mij bijt de hond"), faalt dat bij de laatste twee.Peter van Velzen schreef: ↑20 jan 2018 17:10In het Thai's is het ook geen probleem. Het onderwerp komt altijd vooraan (of ontbreekt!) dat is ook wel zo verstandig als je geen verbuigingen kent.
Er zijn ook synthetische talen die geen verbuigingen kennen en toch de volgorde geen rol speelt.Peter van Velzen schreef: ↑20 jan 2018 17:10In het Thai's is het ook geen probleem. Het onderwerp komt altijd vooraan (of ontbreekt!) dat is ook wel zo verstandig als je geen verbuigingen kent.