Freethinker.nl

Kortom: Het enige redmiddel dat de gelovige heeft is


De taal!

je moet er voor open staan
Het is een innerlijke overtuiging
Gods wegen zijn ondoorgrondelijk
Het wordt letterlijk, maar daarna weer metaforisch bedoeld.
Geloof is niet rationeel maar wel te rationaliseren...(vond ik zelf een hele mooie vondst van, ik dacht Robbert)
En anders krijg je eerlijke reacties zoals in mijn onderschrift te lezen is.

Nieuwe reeks berichten afgesplitst
Een reden voor het bestaan van God - TS Allie

Volgens het monotheïsme (waaruit ook de gedachte komt dat er één principe ten grondslag ligt aan de Natuur, zoals unificatie impliceert) komt alles om ons heen uit god voort. God is eeuwig, alwetend, almachig, etc. Maar ja wie heeft god dan gemaakt (of de goden in de tijd van de oude grieken)? Het is een menselijke manier om het bestaan te verklaren. Dit is in principe hetzelfde als wat ik denk. Ik denk dat wij uit de Natuur voortkomen, die eeuwig is, alwetend (wij zullen via de wetenschappen maar een enorm klein deel te weten komen; en bovendien waarom zou je dat allemaal te weten willen komen; en er is trouwens ook achteruitgang in kennis, zoals bleek toen mensen in deze tijd een koelhol probeerden na te maken, die hoogstens twee weken stand hield in plaats van de maanden in de vroegere tijd. De mensen toen wisten het precies, maar nu bakten zij er niets van. Het mag dan empirische kennis zijn, maar kennis is kennis, ongeacht het weten van de oorzaak) en almachtig. Maar waar die Natuur dan weer vandaan komt?

Hopiman, ik zie het al. Kabouters bestaan en ze zijn groen.

Leg alleen nog even uit wat je bedoelt met:

Ik denk dat wij uit de Natuur voortkomen, die eeuwig is, alwetend

De Natuur (met N)? Eeuwig? Alwetend??

Wat je laatste stukje betreft. Juist door dat we meer te weten komen, lijkt het alsof er steeds meer is dat we niet weten. Maar daardoor neemt onze kennis juist toe!
En waar die Natuur vandaan komt (met hoofdletter 'N')? Dat weten we nog niet.

Hopiman schreef:Maar waar die Natuur dan weer vandaan komt?

Spinoza stelde al dat God en natuur hetzelfde zijn en dat inzicht in de natuur de kennis van het goddelijke verhoogt. In feite is alles in het universum (het gehele tijd-ruimtecontinuüm waarin wij bestaan, samen met alle materie en energie) één geheel. Dat is een troostende gedachte voor velen, maar geeft geen aanleiding tot aanbidding. Alle grote geestesstromingen leren hun volgelingen dat men het ego moet laten afsterven om zo de goddelijke natuur in het volle licht te laten treden. Ook leren de grote religies dat men zich geen beeld mag maken van God, wat voor mij inhoudt dat je je alleen mag richten op het grote geheel, het universum ofwel de natuur. De illusie van dualiteit en afscheiding van je eigen persoon met de rest van het universum is wat je scheidt van het goddelijke in jezelf en anderen.

Noem het spiritueel denken.
Zonder deïsme dus.

Blijft de vraag.
Hebben we het hier in dit topic over een god of over een begrip wat je goddelijk kunt noemen?

Ook al hebben we hier een antwoord op;
Blijft nog altijd de vraag:
Waarom een afgeleide gebruiken van het woord god als je iets wil aanduiden dat totaal verschillend is?
Om het ingewikkeld te maken te maken?
Of om het voor godgelovigen gemakkelijker te maken er in zekere zin in mee te gaan?

Maria schreef:
Blijft de vraag.
Hebben we het hier in dit topic over een god of over een begrip wat je goddelijk kunt noemen?

Het maakt niet uit. Ik heb voor geen van die dingen een goede reden gezien, dus van mij mag het allemaal. . .

Goddelijk is uiteraard een begrip dat eigenlijk niets met goden (in strikte zin) van doen heeft.
God of god dan wel goden is een "bestaande" entiteit. Iets. De natuur als god bestempelen vind ik een zwaktebod.
Noem de natuur nl. gewoon

de natuur. "Het AL": Ook een vaag begrip om de vraag te ontduiken wat er in je ogen werkelijk is. Het zijn de ietsisten die zo mogelijk nog vager zijn dan de deïsten/theïsten. De laatsten zijn het duidelijkst maar kunnen tegelijkertijd het slechts uitleggen wat hun God betekent.
Spraakverwarring alom.

dikkemick schreef:De natuur als god bestempelen vind ik een zwaktebod. Noem de natuur nl. gewoon de natuur. "Het AL":

Dat is ook precies zoals Spinoza het heeft bedoeld.

Using a geometrical method similar to Euclid’s Elements and later Newton’s Principia, he argues that there is no transcendent and personal God, no immortal soul, no free will, and that the universe exists without any ultimate purpose or goal. Instead, Spinoza argues the whole of the natural world, including human beings, follows one and the same set of natural laws (so, humans are not special), that everything that happens could not have happened differently, that the universe is one inherently active totality (which can be conceived of as either “God” or “Nature”), and that the mind and the body are one and the same thing conceived in two ways.

God heeft zich overheen de geschiedenis steeds verschoven van aard. Zoals iemand in post 2 of 3 aangeeft: Welke God?
Want de God die je kiest bepaalt wel je culturele normen en waarden. Wat in het boek van die God staat is wet.
Wanneer we daar dieper op inzoomen lijkt de "reden" van het religieus bestaan maar om één ding te draaien.
Controle. Het is een besturingssysteem waarin mensen geleid worden.

Voor men "God" gebruikte voor die controle heersten er meerdere goden over de mensheid.
Maar volgens mij was toen alles nog niet ten volle benoemd en staken ze het maar op goden.
Waarom dit en dat was nog niet in perspectief gebracht en daarom ontstond de wetenschap.

Mijn vraag is vooral: als wij in Gods gelijkenis geschapen zijn, is God dan wel goed van aard?
Waarom zijn al deze regels nodig ons in toom te houden? Waarom zijn wij niet perfect van natuur zoals we geboren zijn? Waarom is opvoeding nodig als wij in de gelijkenis van God geschapen zijn?
De heilige geest vliegt toch waar het haar belieft? Die kan je toch niet institutioneren?

Ik denk dat wij veel van onze geestelijke evolutie uit handen geven door toe te geven aan doctrines.
Al moet ik toegeven, naarmate mijn leeftijd evolueert hoe meer ik begin te twijfelen aan alles.
Het verschuift zich steeds van links naar rechts, en in thema's als dit is het moeilijk een middelpunt te bereiken.

MachineElf schrijft:

Ik denk dat wij veel van onze geestelijke evolutie uit handen geven door toe te geven aan doctrines.

En misschien doen atheïsten/wetenschappers dit ook wel. De doctrine van de wetenschappelijke methode. Ik maak me hier ook "schuldig" aan en krijg op andere fora ook vaak het verwijt dat ook mijn visie afhankelijk is van plaats (en tijd) van geboorte. Maar ik denk (uiteraard) dat de wetenschappelijke methode de beste methode is om betrouwbare kennis te vergaren. En waarom? Omdat ze werkt.

Dit is nl. vaak nog een struikelblok met de gelovigen. Want eerlijk is eerlijk: Ik had moslim geweest als mijn wieg in Iran had gestaan. Maar om rationaliteit en (wetenschappelijke) logica een doctrine te noemen...Ik weet het niet.

Ik bedoelde dan de religieuze doctrines.
Wanneer je er vroeg mee geïndoctrineerd wordt is het moeilijk daar vanaf te geraken.
Waar je geboren bent is dus enigszins een bepalende factor. Ieder mens gaat op een punt in tijd in zijn leven twijfelen, maar bepaalde doctrines staan dat niet toe. De angst is er vroeg in gezaaid en het beperkt naar mijn inzien de menselijke evolutie.

MachineElf schreef: De angst is er vroeg in gezaaid en het beperkt naar mijn inzien de menselijke evolutie.

Behalve als je katholiek bent uiteraard

Wat is het verschil dan? Daar werken ze toch ook met zegenschap en verdoemenis?

MachineElf schreef:Wat is het verschil dan? Daar werken ze toch ook met zegenschap en verdoemenis?

Ik doelde meer op de voortplanting. Grote gezegende gezinnen zeg maar..