roodborstje schreef:a.r. schreef:Big brother is watching you, dus! Omdat er een aantal rotte appels zijn moet iedereen de hele dag in de gaten gehouden kunnen worden. Ik moet er niet aan denken! Beter screenen lijkt mij een betere oplossing.
Ik ben over het algemeen tegen een overheid die mij op alle mogelijke manieren wil kunnen volgen, zelfs tegen screenen als niet helder is hoever dit gaat.
In sommige gevallen wil je om verschillende redenen een vinger aan de pols hebben, ik denk aan bewakingsapparatuur, je zou willen zien hoe het kwetsbare hart vaart na een operatie b.v., kleine kinderen zijn kwetsbaar en de gevolgen van misbruik wil ik ze ten koste van iedere privacy inbreuk op een volwassene besparen, big brother is dus in dit geval een beschermengeltje, daarbij zouden de beelden voor verschillende andere doeleinden kunnen worden gebruikt, b.v het inroepen van deskundigheid als het om b.v. "afwijkend" gedrag van een kind gaat, je kan mogelijk vroegtijdig ingrijpen, bovendien kan het als lesmateriaal dienen voor toekomstige kinderverzorgers, maar bovenal, de kindertjes zijn save en de ouders gerust, zeker als ze weten dat ze d.m.v hun blackberry kunnen inloggen op live beelden om onrust weg te nemen, zeker na wat nu is gebeurd, dit lijkt mij met het oog op de betrokkenen een betere oplossing dan jouw simpel screenen.
Ach....een utopist...het klinkt prachtig hoor, maar de werkelijkheid is helaas heel anders.
Ik heb persooonlijk kinder/jongeren misbruik op diverse manieren meegemaakt en
hoe ik ook walg van de toon waarop topicstarter dit topic begon....ik heb er ook wel enig begrip voor moet ik zeggen. Het zijn nl voor zover
nu bekend vrijwel altijd
mannen die niet met hun fikken van meisjes/kinderen/jonge vrouwen af kunnen blijven. Priesters, vaders, ooms, buurmannen, jeugdhulpverleners, crechemedewerkers, etc. Ik vraag mij al vele jaren af hoe het komt dat
die mannen die behoefte voelen en vooral ook waarom ze zich in die behoefte iig niet kunnen beheersen, waarom ze die grens overgaan....is het gewoon simpelweg, "hun pik achterna lopen"? Is er iets kapot gemaakt in hun hersenen waardoor ze zich niet kunnen beheersen en zo ja hoe komt dát dan én is daar iets aan te doen, of is er niets aan te doen en moeten "we" domweg maar accepteren dat er mannen zijn die "dat" doen en "ons" bij tijd en wijle op laten schrikken door verhalen in de media?
Ik ben behoorlijk cynisch wbt hulpverlening, ik heb op alle mogelijke manieren teveel gezien en meegemaakt....veel mensen die de jeugdhulpverlening in gaan doen dat vanuit idealisme, omdat ze zelf slachtoffer zijn geweest en daarom willen vermijden dat er nog meerdere/andere slachtoffers vallen. Dat klinkt prachtig, maar is tegelijkertijd teveel emotioneel beladen voor die mensen en bovendien zien ze pas in de praktijk dat ook zij met de rug tegen de muur staan en dát is ook wát ouders te horen krijgen.
Anderzijds, als je mi ongezonde seksuele gevoelens hebt, dan is een SPW opleiding een prachtige springplank om je ongezonde seksuele gevoelens een paar jaar later te kunnen botvieren, je kunt met zo'n papiertje in de hand immers altijd een baan vinden. Sterker nog, vooral aan mannen is een enorm gebrek, die kunnen zelfs zonder dat papiertje instromen in bijv de jeugdzorg...omdat er zo'n gebrek aan mannen binnen de jeugdzorg is en mannen voor een kind natuurlijk ook een voorbeeldfunctie hebben.
In het geval van priesters en anderzins diep religieuze opvoeding kan ik met moeite nog enig begrip opbrengen voor onderdrukte seksuele driften en daardoor kapotgemaakte/ziekgemaakte geesten, maar
wát als dáár geen sprake van is? Wát is
dán de reden van
die mannen om hun lusten te botvieren op kinderen/jongeren en vooral is mijn vraag....zijn zulke mannen nog wel te "genezen" of is het mogelijk hun mi ziekelijke verlangen naar kinderen/jongeren in gezondere banen te leiden? En als we moeten constateren dat dát niet zo is, wat zou er dan moeten gebeuren met mensen/mannen die hun seksuele lusten blijvend niet kunnen beheersen?
Sommige mannen kunnen dus maanden of jarenlang hun gang gaan, het lijkt mij iets "van alle tijden" vroeger werd het in de doofpot gestopt, werd de dader de hand boven het hoofd gehouden en het kind afgeschilderd als een fantast of leugenaar, nu de mens mondiger is geworden, meer heeft geleerd, meer luistert naar (hun) kinderen/jongeren komt de waarheid (soms) snel boven water ipv van decennia (of nooit).
Zijn camera's dan een oplossing om die "paar" mannen die niet met hun fikken van kinderen af kunnen blijven? Ik denk het niet! Vele mensen doen goed werk in kinderdagverblijven, op scholen, in opvanghuizen en die hoeven en willen mi geen 24 uur per dag gemonitord (te) worden. Ouders in deze tijd brengen hun kinderen in goed vertrouwen naar een creche/kinderdagverblijf, naschoolse opvang of anderszins. Vertrouwen dat
soms beschaamd wordt en waardoor zij en hun kind(eren) een trauma oplopen. Er lopen echter duizenden goedwillenden en goedzijnden rond in al die opvanggebouwen en omdat er iemand niet (goed) gescreend is "moeten we" dus maar overal camera's op gaan hangen? Hoe zou jij het vinden om te weten dat iedere handeling die jij verricht gemonitord wordt, of je nu een fout maakt of niet, alles wat je doet kan gezien worden.....je zou er toch als goedwillend mens doodzenuwachtig van worden en juist daardoor geirriteerd en dus juist wellicht fouten gaan maken?
Ik spreek uit ervaring...ik heb een tijdje als telefoniste gewerkt bij een grote uitkeringsinstantie en ieder gesprek kón, zo wist ik, gemonitord worden.....doodzenuwachtig werd ik bij het idee dat ieder gesprek, iedere handeling die ik verrichtte afgeluisterd kón worden, waardoor ik heel onzeker werd en daardoor juist fouten beging die ik anders zeker niet gemaakt zou hebben, uit angst voor ontslag...het gevolg was ....ontslag.....tot mijn grote opluchting! Zij zijn daardoor wél een heel goede telefoniste misgelopen die zich met hart en ziel wilde inzetten voor haar taak.