Bidcursus biedt psychiatrisch patiënten steun

[Marinus]

Ik vermoed van wel, hoewel het placebo effect dan misschien weg is.

dat weet ik niet. Ik maak wel eens gebruik van zelfhypnose tegen koppijn e.d. Het werkt prima, ondanks het feit dat ik op de hoogte ben van het placebo-achtige effect van (zelf)hypnose.

[Hiëronymus]

Dat denk ik ook, ik bid zelf ook onregelmatig en het doet me beter voelen ook al weet ik dat de God waar toe ik bid niet bestaat in de vorm die mijn woorden doen voorkomen. Het werkt en toch kan ik de woorden die a.r. uitspreekt goed begrijpen, indien het gepaard gaat met allerlei "bovennatuurlijke prietpraat" en weet ik wat al niet meer, wie zegt dan dat de patiënt niet van de regen in de drup terecht komt? Het onderzoek vond plaats in Tilburg dus het zal wel om een paapsgezinde theoloog gaan maar als ik zie wat voor een woorden sommigen orthodox-gereformeerden voor zichzelf gebruiken vanuit hun theologie "slecht tot op het bot" bijvoorbeeld... Ik denk niet dat iemand er wat mee opschiet om zo over zichzelf te leren praten. Dus ja, bidden op zich lijkt me geen probleem... wel wordt het een probleem als dat bidden gekoppeld wordt aan een opperwezen.

[Fish]

Allereerst...het linkje werkt niet, de pagina bestaat niet meer aldus het AD

Verder...hier ben ik nu al uren over aan het denken, welke reactie zal ik geven....het maakt me boos nl....terwijl ik best aan wil nemen dat die mensen iig deels rust/vrede vinden door hun bidden. Ik noem het (en al heel lang voor ik ook maar één woord van Nietzsche had gelezen) "diep naar je binnenste binnen gaan". Wat me boos maakt is dat een theoloog zoiets opzet (en op kán/mag zetten)...mensen die diep in de knoop zitten met zichzelf en de wereld om hen heen, die geronseld worden voor bovennatuurlijke prietpraat..dát kán nl mi iet anders zijn dan de achterliggende gedacht van een theoloog/religie....zieltjes winnen....zwakke zieltjes ( en dat bedoel ik niet negatief naar die mensen toe...integendeel zelfs, mensen met psychische problemen zijn vaak worstelaars met het leven en verdienen juist daarom respect!) Ik vraag me af waarom al die andere hulpverleners niet de handvatten aan die mensen kunnen/willen/durven leveren om hun leven te leiden ipv hun leven te lijden.Ik vind het bizar dat religieuze/bovennatuurlijke manipulaties van de geest geaccepteerd en getolereerd door "de hulpverlening" worden als oké! Het maakt ze kalm en houdt ze rustig....en dus is het goed/geaccepteerd/getolereerd!? Geen zelfreflectie van de psychologen/psychiaters!? Voelen zij niet, durven zij niet te voelen, te weten dát zij tekortschieten? Is het hun onmacht die mensen de handvatten te geven...geeft religie die mensen de handvatten waarin de huidige psychische hulpverlening zo schromelijk tekort schiet? Wellicht moet dan "de hulpverlening" de hand maar eens in eigen boezem steken en gaan nadenken waarin en waarom zij dan falen waar(om) religie wel ingang vind!

Ik word zoals gewoonlijk graag overtuigd van het tegendeel van mijn gedachten hierover!

Ik boos met je mee a.r,

Vroeg mijzelf ook al af of dit wel zuivere koffie was, of verholen missie werk.

[siger]

Ik vind het bizar dat religieuze/bovennatuurlijke manipulaties van de geest geaccepteerd en getolereerd door "de hulpverlening" worden als oké! Het maakt ze kalm en houdt ze rustig....en dus is het goed/geaccepteerd/getolereerd!?

Ik boos met je mee a.r,

Vroeg mijzelf ook al af of dit wel zuivere koffie was, of verholen missie werk.

Hier hetzelfde. Dit is geen fait divers, het is burgerverschrompeling.

[LordDragon]

hiero

Dus ja, bidden op zich lijkt me geen probleem... wel wordt het een probleem als dat bidden gekoppeld wordt aan een opperwezen.

als je niet tot een opperwezen bid, tot wie of wat bid je dan?

MVG, LD.

[gerard_m]

Deze meneer promoveert op een onderzoek over de effecten ervan. Ik neem aan dat deze man de effecten op een verantwoorde manier kan aantonen, anders mag hij er niet op promoveren.

De aanleiding is ook nog eens vragen die vanuit patienten zelf komen. Het is natuurlijk wat anders als het mensen zou worden opgedrongen, maar ik vind het wat achterdochtig om daar direct vanuit te gaan.

Ik vraag me nog steeds af hoe erg dit nu allemaal is als het aantoonbaar een gunstig effect heeft op de patient. Waarom is het erger dan een huisarts die een placebopil voorschrijft?

[PietV.]

als je niet tot een opperwezen bid, tot wie of wat bid je dan?

Ik kan een foto van jou erbij pakken. Mijn handen vouwen en vragen of jij me vandaag wilt helpen om dit forum goed te beheren

[a.r.]

Dat denk ik ook, ik bid zelf ook onregelmatig en het doet me beter voelen ook al weet ik dat de God waar toe ik bid niet bestaat in de vorm die mijn woorden doen voorkomen. Het werkt en toch kan ik de woorden die a.r. uitspreekt goed begrijpen, indien het gepaard gaat met allerlei "bovennatuurlijke prietpraat" en weet ik wat al niet meer, wie zegt dan dat de patiënt niet van de regen in de drup terecht komt? Het onderzoek vond plaats in Tilburg dus het zal wel om een paapsgezinde theoloog gaan maar als ik zie wat voor een woorden sommigen orthodox-gereformeerden voor zichzelf gebruiken vanuit hun theologie "slecht tot op het bot" bijvoorbeeld... Ik denk niet dat iemand er wat mee opschiet om zo over zichzelf te leren praten. Dus ja, bidden op zich lijkt me geen probleem... wel wordt het een probleem als dat bidden gekoppeld wordt aan een opperwezen.

Ik probeer de juiste woorden te vinden want ik wil graag met je in gesprek blijven, juist omdat ik denk dat we elkaar heel goed begrijpen. Het woord "bidden"is voor mij een zeer beladen woord...mediteren is al een beter woord maar bljft voor mij toch een "goddelijke" (lees sprookjes), lading houden. Ik heb als kind/puber een poosje tot een, laat ik zeggen iets van een universele god gebeden omdat ik mij zo eenzaam, verlaten en verraden voelde, zoveel levensvragen had. Ik schreef er twee jaar geleden dit over in het boekwerkje dat ik over mijn leven aan het schrijven was:

Ik had op “mijn” openbare school wat godsdienstlessen gehad van een oudere dominee, die prachtige verhalen kon vertellen, waar ik erg van had genoten, maar was verder niet bekend met religie en
in die tijd en zo eenzaam, dacht ik: misschien bestaat er werkelijk een god, ik begon te bidden, niet specifiek naar de bijbelse god, maar naar een algemene god: “god als het werkelijk waar is dat u bestaat, kunt u mij dan niet helpen, kunt u mij niet iemand sturen die om mij geeft, iemand die mij wel lief vind, die van mij kan houden, die me vast wil houden als ik het nodig heb, ik beloof u dat ik hem dan ook vast zal houden en dat we samen de wereld een beetje mooier zullen maken”. Honderden keren heb ik gesmeekt, er kwam echter nooit een antwoordt op en ik was er niet heel teleurgesteld over, ik constateerde slechts na maanden dat er geen god bestond of dat hij in elk geval niet naar mijn smeekbedes luisterde, zich er iig niets van aantrok, want als god werkelijk liefde was, zoals ik op de openbare basisschool van een godsdienstleraar geleerd had, dan had die god zich toch zeker wel over mij ontfermd en iemand langs gestuurd, die bij mij paste, god kon immers alles, aldus die godsdienstleraar en als hij gelijk had moest het dus een fluitje van een cent zijn voor god, om een goed mens op mijn pad te brengen! Hoe heerlijk kinderlijk naïef!

Ik realiseer mij vooral nu ik ruim drie jaar geleden zoveel ontmaskerde dat ik, wanneer ik op dát moment een theoloog/evangelist van welke religie dan ook tegen was gekomen, dat ik heel gemakkelijk in de valkuil had kunnen trappen waarin zoveel labiele mensen trappen. Ik heb geluk gehad, ik groeide op in een tijd waarop religie op zijn retour leek te zijn én ik had op een of andere manier toch mijn twee stevige pootjes op de grond. Ik ben een bewogen en bevlogen mens en ik ben altijd uitgegaan van het feit dat er in alle mensen goedheid en slechtheid zit en dát je keuzes kan/moet maken. Je kunt kiezen om te liegen, je kunt kiezen om te stelen.....maar het hoeft niet...je kunt ook die andere keuze maken....eerlijk te willen zijn, niet te stelen zelfs al ben je straatarm...(je kunt er zelfs voor kiezen om droog brood te eten zodat anderen wel een goede maaltijd hebben...en neem van mij aan dat ik ook dat heb gedaan). Ik heb het financieël slecht gehad en later ook heel goed, ik heb twee kinderen waarvan er één zware pyschische problemen heeft en waar ik mij jarenlang voor "doodgevochten" heb, omdat ik zielsveel van haar hield. Ik leerde hen van jongs af aan dat zij er mochten zijn, dat ze eerlijk moesten/konden zijn en ook dat oprechtheid/eerlijkheid en antwoorden op levensvragen vanuit je " diepste binnenste binnen" komen....dát wanneer je naar je diepste binnenste binnen gaat (wat jij mi bidden noemt) je dan vaak de antwoorden krijgt die je zoekt, dát je jezelf dan altijd recht in de spiegel aan zult kunnen kijken en zeggen dat je gedaan hebt wát je moest doen.

Deze meneer is al niet eerlijk naar zichzelf toe, hoe kan hij dan in vredesnaam eerlijk zijn naar anderen? De psychologie/psychiatrie heeft nog geen of niet genoeg antwoorden, niet genoeg therapieën,...en dát is an sich niet erg, dáár kan ik heel wel begrip voor opbrengen, maar psych. die patienten dan maar advies geven cq hen overlaten aan een mens of instantie (religie) die zelf ten diepste intellectueel oneerlijk is door sprookjes te verkopen gaat voor mij alle perken te buiten. Dát de effecten eventueel positief zijn neemt nl niet weg dat die mensen/patienten door een " rattenvanger van Hamelen" bepoteld worden en daardoor weliswaar wellicht rustiger worden, maar de rest van hun leven als puppet's on a string afhankelijk gemaakt worden én blijven, terwijl werkelijk zo diep noodzakelijke hulp uitblijft.

[LordDragon]

piet

Ik kan een foto van jou erbij pakken. Mijn handen vouwen en vragen of jij me vandaag wilt helpen om dit forum goed te beheren

ik kan dit forum niet beheren, net zomin als een god de keuzes van de mensen kan beheren. Ik ben niet gemachtigd God is niet almachtig want anders zou ik of een ander ego überhaupt geen keuzes kunnen maken. Systemen, individuelen of groepen mensen, machtigen zichzelf. Soms niet op koosjere manieren, zoals bvb sekten of religies.

MVG, LD.

[Hiëronymus]

als je niet tot een opperwezen bid, tot wie of wat bid je dan?

MVG, LD.

Tot niemand. De reden dat ik het niet mediteren noem zoals a.r. suggereert is dat ik ook mediteer en ik dat toch als een andere, maar wel vergelijkbare, oefening zie.

[Hiëronymus]

Dat denk ik ook, ik bid zelf ook onregelmatig en het doet me beter voelen ook al weet ik dat de God waar toe ik bid niet bestaat in de vorm die mijn woorden doen voorkomen. Het werkt en toch kan ik de woorden die a.r. uitspreekt goed begrijpen, indien het gepaard gaat met allerlei "bovennatuurlijke prietpraat" en weet ik wat al niet meer, wie zegt dan dat de patiënt niet van de regen in de drup terecht komt? Het onderzoek vond plaats in Tilburg dus het zal wel om een paapsgezinde theoloog gaan maar als ik zie wat voor een woorden sommigen orthodox-gereformeerden voor zichzelf gebruiken vanuit hun theologie "slecht tot op het bot" bijvoorbeeld... Ik denk niet dat iemand er wat mee opschiet om zo over zichzelf te leren praten. Dus ja, bidden op zich lijkt me geen probleem... wel wordt het een probleem als dat bidden gekoppeld wordt aan een opperwezen.

Ik probeer de juiste woorden te vinden want ik wil graag met je in gesprek blijven, juist omdat ik denk dat we elkaar heel goed begrijpen. Het woord "bidden"is voor mij een zeer beladen woord...mediteren is al een beter woord maar bljft voor mij toch een "goddelijke" (lees sprookjes), lading houden. Ik heb als kind/puber een poosje tot een, laat ik zeggen iets van een universele god gebeden omdat ik mij zo eenzaam, verlaten en verraden voelde, zoveel levensvragen had. Ik schreef er twee jaar geleden dit over in het boekwerkje dat ik over mijn leven aan het schrijven was:

Ik had op “mijn” openbare school wat godsdienstlessen gehad van een oudere dominee, die prachtige verhalen kon vertellen, waar ik erg van had genoten, maar was verder niet bekend met religie en
in die tijd en zo eenzaam, dacht ik: misschien bestaat er werkelijk een god, ik begon te bidden, niet specifiek naar de bijbelse god, maar naar een algemene god: “god als het werkelijk waar is dat u bestaat, kunt u mij dan niet helpen, kunt u mij niet iemand sturen die om mij geeft, iemand die mij wel lief vind, die van mij kan houden, die me vast wil houden als ik het nodig heb, ik beloof u dat ik hem dan ook vast zal houden en dat we samen de wereld een beetje mooier zullen maken”. Honderden keren heb ik gesmeekt, er kwam echter nooit een antwoordt op en ik was er niet heel teleurgesteld over, ik constateerde slechts na maanden dat er geen god bestond of dat hij in elk geval niet naar mijn smeekbedes luisterde, zich er iig niets van aantrok, want als god werkelijk liefde was, zoals ik op de openbare basisschool van een godsdienstleraar geleerd had, dan had die god zich toch zeker wel over mij ontfermd en iemand langs gestuurd, die bij mij paste, god kon immers alles, aldus die godsdienstleraar en als hij gelijk had moest het dus een fluitje van een cent zijn voor god, om een goed mens op mijn pad te brengen! Hoe heerlijk kinderlijk naïef!

Ik realiseer mij vooral nu ik ruim drie jaar geleden zoveel ontmaskerde dat ik, wanneer ik op dát moment een theoloog/evangelist van welke religie dan ook tegen was gekomen, dat ik heel gemakkelijk in de valkuil had kunnen trappen waarin zoveel labiele mensen trappen. Ik heb geluk gehad, ik groeide op in een tijd waarop religie op zijn retour leek te zijn én ik had op een of andere manier toch mijn twee stevige pootjes op de grond. Ik ben een bewogen en bevlogen mens en ik ben altijd uitgegaan van het feit dat er in alle mensen goedheid en slechtheid zit en dát je keuzes kan/moet maken. Je kunt kiezen om te liegen, je kunt kiezen om te stelen.....maar het hoeft niet...je kunt ook die andere keuze maken....eerlijk te willen zijn, niet te stelen zelfs al ben je straatarm...(je kunt er zelfs voor kiezen om droog brood te eten zodat anderen wel een goede maaltijd hebben...en neem van mij aan dat ik ook dat heb gedaan). Ik heb het financieël slecht gehad en later ook heel goed, ik heb twee kinderen waarvan er één zware pyschische problemen heeft en waar ik mij jarenlang voor "doodgevochten" heb, omdat ik zielsveel van haar hield. Ik leerde hen van jongs af aan dat zij er mochten zijn, dat ze eerlijk moesten/konden zijn en ook dat oprechtheid/eerlijkheid en antwoorden op levensvragen vanuit je " diepste binnenste binnen" komen....dát wanneer je naar je diepste binnenste binnen gaat (wat jij mi bidden noemt) je dan vaak de antwoorden krijgt die je zoekt, dát je jezelf dan altijd recht in de spiegel aan zult kunnen kijken en zeggen dat je gedaan hebt wát je moest doen.

Deze meneer is al niet eerlijk naar zichzelf toe, hoe kan hij dan in vredesnaam eerlijk zijn naar anderen? De psychologie/psychiatrie heeft nog geen of niet genoeg antwoorden, niet genoeg therapieën,...en dát is an sich niet erg, dáár kan ik heel wel begrip voor opbrengen, maar psych. die patienten dan maar advies geven cq hen overlaten aan een mens of instantie (religie) die zelf ten diepste intellectueel oneerlijk is door sprookjes te verkopen gaat voor mij alle perken te buiten. Dát de effecten eventueel positief zijn neemt nl niet weg dat die mensen/patienten door een " rattenvanger van Hamelen" bepoteld worden en daardoor weliswaar wellicht rustiger worden, maar de rest van hun leven als puppet's on a string afhankelijk gemaakt worden én blijven, terwijl werkelijk zo diep noodzakelijke hulp uitblijft.

Indrukwekkend verhaal a.r. Wat ik hier in dit bericht en andere berichten op deze site sterk lees is de boosheid om de schijnoplossingen die religie biedt. Voor mij heeft dat als theologiestudent natuurlijk een extra dimensie, de man die deze scriptie heeft geschreven staat niet ver van mij af. De fouten die hij maakt kunnen ook de mijne worden en heb ik waarschijnlijk al honderdmaal in intentie gemaakt. Wat volgens mij de belangrijkste eigenschap van een theoloog moet zijn is bescheidenheid: durven toe te geven dat je iets niet weet, durven toe te geven dat je ergens niet kunt helpen. Niet de schijnheilige bescheidenheid die voortkomt uit de leerstellingen die de grootheid van God benadrukken, want wanneer een gelovige of een theoloog dat juist benadrukt plaatst hij zichzelf alleen maar relatief gezien boven de rest van de maatschappij doordat hij in zijn 'pure slechtheid' of hoe het ook heten mag toch tenminste nog een speciale band heeft met dat oneindig goede.

[GayaH]

@ Marc G
*
Een atheïstisch gebed zou er bijvoorbeeld zo uit kunnen zien:

• • "Het Gestaltgebed
    
    
    Ik doe wat ik moet doen en jij doet wat jij moet doen,
    Ik ben niet in de wereld om aan jouw verwachtingen te
    voldoen en jij bent niet op de wereld voor de mijne.
    Jij bent jij en ik ben ik
    En als we elkaar bij toeval ontmoeten is dat goed
    En als dat niet gebeurt ... dan is er niets aan te doen.
    
    (Fritz Perls)

[GayaH]

*
De uitspraken ten aanzien van de bidcursus worden gedaan aan de hand van onderzoek.
Op basis waarvan doe jij jouw uitspraken?

<< >>
Zen-meditatie had waarschijnlijk hetzelfde effect gehad.
<< >>
Het woord bidden had ook ingewisseld kunnen worden voor mediteren.

[GayaH]

@ siger
*
Ik zal maar niet vragen naar onderbouwing,
ik begrijp zo ook wel dat je aan het zanikken bent.

De neurotheologen rukken op. Binnenkort schrijft je psychiater je drie rilatin per dag en één hoofdstuk Lucas voor. Maakt helemaal niet uit, vrij zijn we nooit geweest en onze genen zijn een miljoen jaar geleden gestopt met gelukzoeken.

Maar waarom jij, juist jij!, het nodig vindt om zo een kolderieke reactie te plaatsen,
daar ben ik dan weer wel nieuwsgierig naar?

Je schrijft: "Vrij zijn we nooit geweest", maar
ken jij dan geen gradaties in vrijheid?
En dan die opmerking over onze genen een miljoen jaar geleden ...
... ook gezanik?

*

[siger]

@ siger
*
Ik zal maar niet vragen naar onderbouwing,
ik begrijp zo ook wel dat je aan het zanikken bent.

De neurotheologen rukken op. Binnenkort schrijft je psychiater je drie rilatin per dag en één hoofdstuk Lucas voor. Maakt helemaal niet uit, vrij zijn we nooit geweest en onze genen zijn een miljoen jaar geleden gestopt met gelukzoeken.

Maar waarom jij, juist jij!, het nodig vindt om zo een kolderieke reactie te plaatsen,
daar ben ik dan weer wel nieuwsgierig naar

Ik ga natuurlijk niet in op wat jij kolder en gezanik (x2) vindt. Lees wat moderne psychologie en neurologie.
Wat bedoek je met "juist jij"?'