Kitty schreef:CXT schreef:Rereformed schreef:Er is, DeLeek, toch niemand die de bijbel zo beschouwt, ook fundamentalisten doen dat niet.
Fundamentalisten beschouwen de Bijbel niet als door God geciteerd? Oh jawel, Rereformed, er zijn wel degelijk fundamentalisten die dat doen.
Ik heb zelfs iemand of Refoweb horen stellen: ik sta achter de wetenschap, behalve als deze tegen de Bijbel ingaat. En als in de Bijbel staat dat de slang sprak dan geloof ik dat dat waar is. Dus ja, er zijn christenen die de Bijbel letterlijk nemen, ook al gaat dit tegen alle logica en realiteit in.
De zaak waar ik op reageerde was niet het punt of je iets letterlijk moet nemen of niet, maar dat DeLeek aan Confused een
extreme kijk op de inspiratie van de bijbel toeschenkt die in het christelijk geloof eigenlijk niet noemenswaardig voorkomt.
'Geciteerd door God' is een standpunt dat je in de moslimtheologie tegenkomt. De christelijke leer heeft praktisch altijd ook het menselijke aspect van de bijbel ingezien en erkend, hetgeen dus voor de gelovige altijd een beetje meer speelruimte geeft wat betreft interpretatie. Ik zou DeLeek daarom willen vragen waaruit hij geconcludeerd heeft dat Confused in de knoop kwam omdat hij zo'n extreme opvatting van de bijbel zou hebben gehad. Het blijkt namelijk nergens uit. Zoals Sebastiaans reaktie al aangaf:
Sebastiaan schreef:Je was overtuigd christen zeg je, wat hield dat concreet in? Geloofde in de lettelijke betekenis van de bijbel, of alleen bepaalde delen er van? Indien slechts delen, welke metaforische betekenis gaf je aan die delen die je niet letterlijk nam?
Iemand zoals ik die ook ex-christen is hoeft deze vraag niet te stellen, want het is irrelevant. Alles van werkelijk belang is al gezegd door Confused in deze bewoordingen:
Confused schreef:Ik heb geloof altijd enorm serieus genomen; ik vond het enorm belangrijk omdat ik God lief had, Jezus zag als de God door wie ik gered moest worden en als een voorbeeld dat ik altijd moest volgen. Ik vond het dan ook onbegrijpelijk dat er zoveel christenen zijn die hun geloof niet serieus nemen en die ook in hun leven niet de naastenliefde lieten zien waar in de kerk zo vaak over wordt gepreekt.
Iedere gelovige weet dat het om bovenstaande woorden gaat en
alles van belang daarmee gezegd is, en dat het er echt niets toe doet of je Genesis 1-3, of het verhaal van Jona of van Job nu letterlijk of allegorisch opvat. We weten ook dat het er weer wél toe doet dat je het opstandingsverhaal van Jezus en al zijn wonderen wél letterlijk neemt, want dát heeft betrekking op die bovenstaande woorden van Confused over de centrale inhoud van je religieus geloof.
Indien DeLeek er enkel mee
bedoelt dat Confused misschien zaken als een pratende slang en creatie in zes dagen niet letterlijk zou moeten nemen, dan antwoord ik daarop dat Confused dat als vroom gelovige
waarschijnlijk ook nooit gedaan heeft. De zaak waarmee hij in de knoop kwam was niet vanwege het scheppingsverhaal, of vanwege dat vele verhalen niet echt gebeurd zouden kunnen zijn, maar in de eerste plaats dat 1) de argumenten die gelovigen hebben voor hun geloof precies dezelfde zijn als de argumenten waarmee anderen een
totaal ander geloof verdedigen. De argumenten zijn dus niet sterk genoeg om in alle redelijkheid een claim tot exclusiviteit ('enige weg tot God') te kunnen maken en 2) de
ethiek van de bijbel en het geloof tekort schoot, pittig samengevat en uitgedrukt via de emoticon

.
Er weer een onderwerp over maken van wat je nu wel en niet letterlijk moet geloven is niet to-the-point.
Ik herken in Confused hetzelfde proces dat ikzelf doormaakte:
1) Het uitgangspunt:
vroom geloof, dwz we waren personen die het geloof
bijzonder serieus namen.
2) Via langere tijd geconfronteerd worden met allerlei zaken die opkomen en twijfels opwerpen..."ben ik al het vertrouwen in God verloren. Het ging letterlijk naar 0,0." Ik deed dat door mezelf te dwingen de bijbel opnieuw te gaan lezen en mijn reakties op wat ik las op te schrijven om het voor mezelf duidelijk te maken waar ik al jaren bang voor was, maar wegdrukte. Toen ik aan het schrijven begon zag ik mezelf zó:
http://www.kolumbus.fi/volwassengeloof/1.htm#moed
3) "Natuurlijk is dat niet iets dat je koud laat. Ik heb God gesmeekt om iets van zich te laten horen, mij een uitweg te geven uit al die negatieve gedachten over hem en als laatste om mij te bewaren voor ongeloof, omdat ik dat zelf binnen zeer korte tijd niet meer zou kunnen. Het bleef, ondanks alle gesprekken die ik met ouderlingen en dominees heb gehad en ondanks al mijn smeken, ijzig, stil..."
Hetzelfde overkwam mij. Het was alsof je eigen persoon als een trein voortraast op een spoor dat je dwingt verder te gaan. Je hebt geen rem, je ziet waar het heengaat, maar weet dat je die kant niet op zou mogen. Het enige wat rest is in wanhoop je vast te klampen aan die God die alles zou moeten kunnen en toch het beste met je voorhad....Maar uiteindelijk ervaar je de ijzige stilte.
4) "Ik was vanaf dat moment mij geloof in de christelijke God kwijtgeraakt ...Ik accepteerde het als mogelijkheid dat er een god zou bestaan. Dat leidde er in het begin toe dat de schok, de christelijke god kwijt te raken, minder hard aankwam." Precies. Voor mij was dit ook een must, eenvoudig omdat ik me geen leven zonder God en religie kon voorstellen. Het is een automatisch gevolg van het feit dat je een diep religieus persoon was. Je was volkomen verstrengeld met het geloof.
5) "Ik dacht dat er een onbegrepen, goedbedoelende godheid was die alles wel goed zou laten komen." Ik had ook zoiets vaags waar ik aan vast probeerde te blijven houden.
http://www.kolumbus.fi/volwassengeloof/16.htm#lang
"Later ontmaskerde ik dit geloof bij mijzelf als wensdenken en ik werd atheïst. Hierdoor kwam ik in een staat die ik het beste als rouw kan omschrijven. Ik had het idee dat ik een goede vriend en vader uit mijn leven naar het graf had gebracht en ik was er helemaal kapot van. Ik zag geen enkele zin in het leven en dat was ontzettend hard. Ik heb het daar een behoorlijke tijd echt verschrikkelijk moeilijk mee gehad. "
Voor mij was het opgeven van het christelijk geloof de aanvang van dat gigantische rouwproces. En pas toen ik
daar overheen was en mijn gedachten had gevuld met nieuwe gedachten en een geheel nieuwe kijk op het leven kon ik die stap naar atheïsme doen.