Karssenberg schreef:
Mooi gezegd, Peter. Het is heel bemoedigend als iemand zulke mooie dingen tegen je zegt. Maar als inderdaad ieder mens uniek en waardevol is, dan kun je niet meer soreken van een winnend lot, want dat is er maar één op de duizend
of miljoen.
Ieder mens is in mijn ogen ook een kunstwerk, al zijn er door bepaalde oorzaken wel de nodige beschadigingen aangebracht, die bij de één wat eerder zichtbaar zijn dan bij de ander.
In mijn ogen is ieder mens niet het resultaat van een random proces, maar een unieke creatie, die dus gemaakt is zoals bedoeld.
Ook bijzonder hoe imperfectie zo perfect kan zijn. Daar raak je niet over uitgedacht.
In de liefde kan de niet van de een het winnende lot van de ander zijn. Maar wellicht is er een platvloerser uitleg mogelijk. De hoofdprijs in een Thaise loterij is namelijk 1 miljoen bath, Dat is slechts 20.000 Euro, maar daar koop je hier wel een huis voor. Een Nederlandse vrijgezel met een inkomen van 1,5 maal modaal is dan zelfs méér dan een hoofdprijs.
Maar ze heeft ook nog andere dingen gezegd. Zo vertelde ze dat als ze wordt gereincarneert (daar gelooft men hier in) dat ze wéér met mij wil trouwen ongeacht als wie of wat ik dan reincarneer. Ik heb beloofd dat dan ook te willen, zelfs als we dan allebei van het zelfde geslacht zouden zijn. Kan ik makkelijk beloven, want het gebeurt toch niet , en als ik me daar in vergis, wel dan heb ik me er dus toch aan te houden, want beloofd is beloofd, maar weet ik me dat dan ook te herinneren?
Het proces waardoor wij ontstaan is nauwelijks random, de eigenschappen die wij hebben, zijn onderhevig aan natuurlijke selectie, en het blijkt dat 80% ervan tot een natuurlijke abortus leidt. De genen die wel levensvatbaar zijn, komen altijd voor bijna de helft van onze vader en voor iets meer dan de helft (want ook uit de mitochondriën) van onze moeder. Deze genen stammen vrijwel allemaal af van een voorouder, die zich succesvol heeft weten voort te planten. Er zijn enkele mutaties mogelijk, maar dat zijn er nooit veel en de meesten zijn irrelevant. Welke combinaties het uiteindelijk zijn is weliswaar niet te voorspellen ,en dat zou je dus wél random kunnen noemen, maar vervolgens groeien wij negen maanden in de stabiele omgeving van de baarmoeder van onze moeder. Die is niet echt random. En nadat we geboren zijn, wordt een groot deel van onze verdere ontwikkeling bepaald door onze omgeving, en ook die is niet random.
Zo was het voor een kind van mijn ouders haast onvermijdelijk dat het naar een Rooms-katholieke school zou gaan. Dat ik uiteindelijk mijn geloof in een god zou opgeven, werd ook mede door dat gegeven bepaald. Ik abonneerde mij daardoor op het weekblad de Tijd, een overblijfsel van het gelijknamige Rooms-Katholieke dagblad, en vanwege wie en wat ik was, schreef ik een ingezonden brief, waarop de hoofdredacteur persoonlijk reageerde. Hij schreef dat de maatschappelijke discussie niet dient te worden beslecht met een bijbel-citaat. En ik realiseerde mij dat hij gelijk had. Wij mogen onze verantwoordelijkheid niet afschuiven op een tweeduizend jaar oud boek, noch op de god die er in beschreven wordt. maar moeten haar zelf nemen. Dat tracht ik sindsdien te doen. Zo goed en zo kwaad als dat met mijn unieke eigenschappen mogelijk is.
Je ziet, je mag alles van me weten, maar alleen mijn vrouw heb ik mijn pincode verteld.
