Het ontstaan van goden

[EvP]

Wel een toevalligheid waar we niet aan voorbij kunnen is dat in alle uithoeken van de wereld vergelijkbare religies ontstaan zijn. Onze kennis gaat dan niet langer terug dan de Egyptenaren en hun tijdgenoten, maar ook in het pas veel later ontdekte Amerika, Oceanië en alle andere van ons geïsoleerde gebieden waren religies die soortement lijken op die van het oude Europa en midden oosten. Overal ter wereld werden er offers gebracht. Vrijwel overal werden de goden afgebeeld (al dan niet in een soortement mensvorm). Leven na de dood en geesten van voorvaderen is praktisch overal terug te vinden.

Ik ben geen gelovige in welke soort gods religie ook, maar ik blijf me er wel over verbazen en vraagtekens plaatsen.

Is het soms geweest dat voordat de mens zich vanuit Afrika verspreide er al een religie ontstaan was en die later uitgewerkt en aangepast is op de stammen?

[PietV.]

http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 42&t=13571" onclick="window.open(this.href);return false;

Quintein heeft een column gekregen, hier kan verder gediscussieerd worden over het ontstaan van goden. We gaan weer on-topic.

[dikkemick]

Vrij vertaald "Götterdämmerung" R. Long

De goden.

Homo sapiens had ze nodig, Hij kon niet zonder
Hij zocht verklaringen voor bliksem en voor donder
en voor de sterren en de zon en voor de maan
en voor de honderdduizend dingen in zijn angstige bestaan.

Toen we als soort eenmaal op eigen benen stonden
liep het al vrij snel uit de primitieve hand
want men verkrachte, stal en moordde en stichtte brand
Ook werden ritsen nieuwe goden uitgevonden

Zo had je Wodan, Donar, Freya en ook Tir nog
Die zaten al die ouwe Batavieren dwars
Daarna bedacht met Jupiter en in Zijn kielzog
Apollo, Neptunus, Mercurius en Mars

Bij de Romeinen moest het weer wat anders worden
hoewel dat eerst nog niet zo doordrong tot de horde
Die waren meestal in de weer met spel en broden
terwijl hun keizers riepen: “WIJ zijn jullie goden”
Je hebt ons nodig, je kan niet zonder
Wij zijn de sterren, de bliksem en de donder
en als we willen zelfs de zon en ook de maan
En WIJ beslissen wie er sterven zal en wie d'r blijft bestaan.

Ooit moet de mensheid tot het inzicht zijn gekomen
dat het met al die goden niet langer ging
en d'r ontstond een soort van goden-schemering
waarna d'r met 1 god genoegen werd genomen

en zo bedacht men er met kunst-en vliegwerk eentje
die heel de wereld had geschapen in 1 week
en op t laatst toen ie de boel nog eens bekeek
2 Mensen maakte uit wat aarde en een beentje

En men verzon een godenzoon die nooit verwekt was
omdat z'n moeder niet bevrucht, dus onbevlekt was
Een zoon die zich op last van pa moest laten doden
wat nogal wreed is, maar dat zie je vaak bij goden.

En Zo is het gekomen. Niet anders. Ze zijn verzonnen. Dat moet wel, want aanwijzingen dat er 1 van duizenden en DUIZENDEN goden zou kunnen bestaan, zijn er niet.

[writer]

.... Ze zijn verzonnen. Dat moet wel, want aanwijzingen dat er 1 van duizenden en DUIZENDEN goden zou kunnen bestaan, zijn er niet.

De vraag is niet of goden al of niet bestaan, daar zijn de meesten het hier wel over eens.
De vraag in deze topic is hoe ze konden ontstaan in de verbeelding van de eerste mensen.
Dat apen in het bestaan van een god geloven lijkt me niet aannemelijk, alhoewel.........
Er moet dus een moment zijn geweest dat een homo Sapiëns of een Neanderthaler op zekere dag op het idee kwam dat er hierboven iemand was die bv de bliksem naar de aarde stuurde.
Maar hij had nog nooit van het begrip god gehoord.
En hij zal wel niet zo onnozel zijn geweest te denken dat een soortgenoot boven de wolken kon wonen.
Hij moet dus op het idee zijn gekomen dat een soortgenoot alleen boven de wolken kon wonen als die persoon anders was dan hij, sterker, machtiger, onzichtbaar etc.
En die persoon noemde hij dan god.
Als het godsbegrip er vanaf die dag was was het bedenken van meer goden kinderspel.

Zou de eerste god daarom uit angst zijn ontstaan?
Stel een klein kind wordt zonder het begrip God grootgebracht.
En stel dat het ook onwetend van de werking van de natuur wordt gehouden.
Zou zo'n kind op volwassen leeftijd dan op hetzelfde idee komen als de eerste mensen?
Dat er een god moet bestaan (zonder dat hij weet wat het begrip god inhoudt) die alles veroorzaakt wat hij niet begrijpt?
Zo ja, komt elk kind dan op dat idee of is het een kans van 1:1000000 en was het in de oudheid het wachten op die ene briljante persoon die het begrip God ontwikkelde?

[dikkemick]

@Writer
Mijn belangrijkste punt was dan ook dat goden/geesten/entiteiten etc. verzonnen zijn door de primitieve mens. Bewuste mensen hebben uitleg nodig, voor alles dat ze overkomt. Alles zal toch zeker wel een reden hebben? Zo egoistisch was de gedachte wel. En wat te denken van dromen als je niet eens weet dat je hersens hebt?

http://www.fsmitha.com/h1/ch00.htm" onclick="window.open(this.href);return false;

[writer]

Snel gevonden, zo zou het gegaan kunnen zijn, thanks

[Quintein]

Goden zijn kosmonauten

Alleen verliep de evolutie niet in een rechte lijn, maar met bokkensprongen in twee richtingen. Aan de ene kant werden er telkens nieuwe genetische berichten op het ‘systeem Aarde’ afgevuurd, die ons via kosmisch stof bereikten. Aan de andere kant hebben buitenaardse bezoekers gericht in het menselijk genoom ingegrepen. (p. 263)

EvonD

[writer]

............EvonD............

Ik heb zijn boekjes 40 jaar geleden gelezen, je moet wel veel fantasie hebben om ze te geloven.

[writer]

Ben nog aan het googelen:

Evolutietheorie is onnatuurlijk voor het menselijk brein

Wetenschappelijke onderzoeken van de laatste 10 jaar tonen aan dat jonge kinderen een ingebouwde neiging hebben om in God of in een ‘hoger Wezen’ te geloven. Dat beweert Dr. Justin Barrett, een leidinggevende onderzoeker van het Centrum voor Antropologie en Verstand aan de Engelse Universiteit van Oxford.

Het geloof in God zou voor kinderen vanzelfsprekend zijn omdat kinderen automatisch aannemen dat alles in de wereld met een bepaald doel geschapen is. Volgens Barrett hebben kinderen ook dit geloof als ze hier thuis en op school niet in onderwezen worden. Zelf kinderen die op een onbewoond eiland zouden worden grootgebracht, zouden in God gaan geloven.

‘Het leeuwendeel van het wetenschappelijke bewijs van ongeveer de laatste 10 jaar heeft aangetoond dat er tijdens de natuurlijke ontwikkeling in het brein van kinderen veel meer ingebouwd is dan we vroeger dachten. Dat is inclusief de aanleg om de wereld om hen heen te beschouwen als ontworpen, met een doel, en dat daar een bepaalde vorm van Intelligentie achter moet zitten,’ verklaarde Barrett in het BBC-radioprogramma Today.

http://www.gold4life.org/geloofsverdedi ... of-in-god/" onclick="window.open(this.href);return false;

[Fish]

En wat te denken van dromen als je niet eens weet dat je hersens hebt?

Dromen ja, en angst voor de dood gekoppeld aan verdriet over omgekomen familie en of vrienden. De troost die het geeft als mama zegt dat oma niet echt dood is. Fantasieën over het ongekende/onbekende.
Noem maar op.

[Peter van Velzen]

Goden zijn kosmonauten

Alleen verliep de evolutie niet in een rechte lijn, maar met bokkensprongen in twee richtingen. Aan de ene kant werden er telkens nieuwe genetische berichten op het ‘systeem Aarde’ afgevuurd, die ons via kosmisch stof bereikten. Aan de andere kant hebben buitenaardse bezoekers gericht in het menselijk genoom ingegrepen. (p. 263)

EvonD

Een grote denkfout! Jupiter en Mars zijn geen komsmonauten, het zijn planeten!
De goden in de hemel waren die dingen die men elke nacht kon zien, die er waren sinds mensenheugenis en die onsterfelijk leken. Uiteraard is er niemand meer die ze aanbidt en vereerd, maar zo is het wel begonnen. Toen deze zichtbare goden niet bleken te luisteren naar ons mensen, heeft men ze ingeruild voor een onzichtbare, waarvan niet zo snel vast was te stellen dat hij net zo min sjoege gaf.

[writer]

...... En wat te denken van dromen als je niet eens weet dat je hersens hebt?
......

Ik blijf het nog fascinerend vinden hoe de primitieve mens op het idee kwam dat er geesten, boze geesten, bestonden.
Zou het verschijnsel dromen daar de aanzet voor zijn geweest?
Dat de oermens in zijn dromen ook van alles meemaakte wat in zijn werkelijke leven niet kon?
Ik probeer wat te bedenken, het gevoel dat je in een droom kan vliegen maar vooral dat je in je slaap in een heel andere wereld bent geweest.
Dat het dromen het geloven in het bestaan van een onzichtbare wereld in de hand heeft gewerkt?
Wij weten dat dromen fantasie zijn, zij nog niet.
t Lijkt me wel onrustig leven als je overdag moet denken dat je 's nachts echt ergens anders bent geweest.
Of gingen de eerste mensen pas dromen toen hun hersens al zo ver ontwikkeld waren dat ze er geen betekenis aan hechtten?
Het oude Egypte had wel droomuitleggers maar toen bestonden hun goden al en is pas zo'n 5000 jaar geleden, ik ga wat verder terug, zo'n 200.000 jaar.
Mijn poes schrikt wel eens ineens wakker.
Dan zegt mijn vrouw "hij droomde"
Dat een hond hem achterna zat, een monster?
Kun je in een droom over iets dromen wat je nog nooit gezien of over gelezen hebt?
Ging het nadenken over dromen gelijk op met de ontwikkelingen van onze hersenen?
De oermens kom al wel nadenken, terugdenken, maar het begrip droom blijkbaar nog niet bevatten.
En zo zou er een fantasiewereld zijn ontstaan, een geestenwereld, goden.
Wel opmerkelijk dat er na 200.000 jaar nog steeds mensen zijn die dat beeld nog niet losgelaten hebben.
Maar ik ben er uit, dromen en het kijken naar het heelal hebben de eerste mens op het idee gebracht dat er meer moest zijn dan het zichtbare en het tastbare.
Arme poes van me, ze zal altijd bang voor het onweer blijven, niet de angst dat ze door de bliksem getroffen zal worden maar het onverklaarbare.......

[writer]

.............Kan me niet voorstellen dat men ging zitten en dacht: nu ga ik een nieuwe god bedenken.

Hoe is het nu?

[MoreTime]

.............Kan me niet voorstellen dat men ging zitten en dacht: nu ga ik een nieuwe god bedenken.

Hoe is het nu?

Heb even afgewacht tot de 2 trollen dit topic verlieten, maar helaas is 1 nog actief

Interessant hoe jij een en ander uiteenzet. Ik denk dat het zo ongeveer wel gegaan is. Enkel de goden terugbrengen tot een uitleg van natuurfenomenen is blijkbaar te kort door de bocht. Sowieso is een en ander niet op een mooie zomerdag bedacht, maar heeft het een lang proces doorlopen van aanpassing en evolutie. Ook qua cultuur zie je grote verschillen.

Wel grappig dat ook het christendom zich aanpast aan culturen. In Afrika hebben ze een zwarte Jezus en in India is hij Indiaas etc. Het Rooms Katholicisme is daar mede verantwoordelijk voor, die was en is nog steeds niet vies van vergaand syncretisme. Zo had men ooit een gezamenlijke dienst met de Paus, een Indiaans opperhoofd een Grieks Orthodoxe en nog een paar religieuze leiders.

Je opmerking over evolutie snap ik niet helemaal. Bedoel je dat jij het daarmee eens bent? Dat kinderen een aangeboren godsgevoel hebben? Daar is nogal wat op af te dingen. Dit soort beweringen op zulke sites zijn 9/10 keer uit de lucht gegrepen, waar zijn hun onderzoeksbronnen??

[doctorwho]

..



Mijn poes schrikt wel eens ineens wakker.

oneliners, zo kan het dus ook.

Het wordt nog veel leuker als deze on topic zijn dus in dit geval het ontstaan van goden.
In een grijs verleden het boek Wolfsklem van Piet Vroon gelezen over de ontwikkeling van het bewustzijn.
Hierin word de veronderstelling gedaan dat onze voorouders zich niet als individuen met bewustzijn zagen en bijvoorbeeld van een ingeving niet wisten dat dit een product van hun eigen brein was. Dit zou zelfs in oude Griekse literatuur nog te vinden zijn. Ingevingen en ideeën werden daarom als van buitenaf gegeven gezien geesten, overleden voorouders, goden want je zag niets maar dacht toch opeens iets. Sjamanen en anderen met al dan niet reële psychische afwijkingen die stemmen hoorden zeiden ik ben niet gek ik ben de spreekbuis van het bovennatuurlijke. voed en kleed mij dan doe ik een goed woordje en communiceer op gepaste enkel voor ingewijden bekende wijze met deze entiteit(en). De sjamaan van nu heet Paus, Iman, Dominee, Rabbi, Ayatollah of Jomanda