axxyanus schreef: ↑03 nov 2017 17:22
Ik zie niet in waarom niet. Als je niet gelooft in goden ben je wat mij betreft een atheïst. Of je dan toch gelooft in reïncarnatie of astrologie verandert daar niets aan. Atheïsme zegt enkel iets over de afwezigheid van een geloof in goden. Niets over andere vormen van bijgeloof.
Wanneer je zegt een mens kan in God geloven of niet in God geloven, verandert er niets.
Op het moment dat je gaat zeggen een mens die in God gelooft is een theïst en een mens die niet in een god of goden gelooft is een atheïst verandert er van alles. er ontstaat namelijk een verdeling.
Wanneerje naar de geschiedenis kijkt in oorlogen,vervolgingen etc is er sprake van die verdeling. het is niet mens tegen mens,maar Duitsers tegen geallieerden, gelovigen tegen ongelovigen. Op het moment dat gelovigen tegen gelovigen strijden is het bijvoorbeeld, moslims tegen christenen. Op het moment dat Christenen tegen elkaar vechten is het katholieken tegen protestanten. Het is nooit een strijd zonder dat er sprake is van een verschil in wat iemand is. Vriend tegen vijand, blank tegen zwart arm tegen rijk,ajax tegen feyenoord, links tegen rechts.
Dus wat gebeurd er als we gewoon zeggen ik ben mens? en niet langer verdeling zaaien tussen mensen?
Kun je bijvoorbeeld iemand nog steeds overhoop schieten,als je ziet dat het niet een vijand maar een mens is?
Kun je een mens veroordelen omdat hij een geloof heeft of kun je dat slechts op moment dat het geloof anders is.
Op het moment dat ik 20 kilo springstof om mij heen bind en op een drukke plek ga staan om ongelovigen te doden.
Ben ik dan nog wel mens in beleving of ben ik dan een gelovige in beleving en is het menselijke uit mijn beleving, waar het niet is dat ik mensen dood omdat het mensen zijn.
Op het moment dat wijwij gaan bepalen wie er welen niet in nederland mag wonen, komt dat omdat wij Nederlanders zijn of omdat wij mensen zijn?
Wanneer wij mensen onzelf als mensen zouden zien en niet als iets anders, zouden we het niet kunnen.
Het daar waaraan we onszelf mee verbinden waar we tot behoren, waarbij we lijken te vergeten dat we mens zijn en niet meer weten wat menselijk is, maar dat we dat waar we toe behoren menselijk noemen.