Jagang schreef:
Nee, onpartijdigheid is niet altijd goed, en kan regelmatig tegen haar bedenkers werken.
Dat is wat mij betreft niet de bedoeling.
ja, misschien verwijs je hier naar dat van getolereerde partijdigheid? Dat is enige vorm van partijdigheid die nog zou mogen, en is ook wel door een vorm van onpartijdigheid onderbouwd. Die subtiele onderliggende vorm van onpartijdigheid zorgt voor het woordje "getolereerde"
Probleem is dat je bij intuïties hebt te maken met incoherente waarnemingen, waardoor je enkel door met die waarnemingen te gaan puzzelen, tot iets consistents kan komen, waarbij je de rest weggooit.
dat is denk ik wat ik bedoel met bv morele illusies, naar analogie met optische illusies (foute waarnemingen)
Dat is een combinatie van cherrypicking en puzzelen,
misschien moet je eens nadenken hoe jij tot de conclusie zou komen dat een figuur een optische illusie is, en hoe je iets consistents zou maken van jouw waarnemingen. Dat is alvast wel via puzzelwerk, maar niet via cherrypicking.
en heeft niets te maken met waarnemingen zoals deze worden gedaan in de natuurkunde, waarvan je niets hoeft weg te gooien.
behalve dan wel de onbetrouwbare waarnemingen en perceptuele illusies.
Het interesseert mij niet of je wel of geen solipsist bent.
maar als ik solipsist was en daarom de mening heb dat jij niet eens een bewustzijn hebt, en als in mijn ethiek dingen zoals welzijn zo cruciaal zijn, en als ik daardoor tot de conclusie kom dat jij geen welzijn hebt en mijn ethiek dus geen voorwaarden oplegt op hoe ik jou al dan niet mag behandelen,...
Ik laat "for the sake of the argument" zien dat het hebben van een consistent moreel stelsel niet moeilijk hoeft te zijn, en dat consistentheid overschat kan worden.
in dat voorbeeld van solipsisme zie ik een beperkte vorm van consistentheid (ja, het is consistent te beweren dat enkel ik besta), ingebed in een breder, inconsistent kader (nee, het zou niet consistent zijn om mijn ethiek te baseren op dat solipsisme als ik niet wil dat men mij zus en zo mag behandelen).
Het zou wel zo consistent zijn om deze ook hier toe te passen, als de onderhandelingen tot een consistent resultaat moeten leiden.
Ik blijf er dus sterk op aandringen dat je de kruiswoordanalogie ook hier toepast.
Als ze hier niet bruikbaar is, geeft dit aan dat jouw systeem, hoewel wellicht intern consistent, geen onderhandelingsruimte biedt.
ik denk dat de analogie tussen kruiswoordraadsels oplossen en ethische systemen construeren hier niet zo goed opgaat, in de zin dat ik bij kruiswoordraadsels minder mogelijkheden zie tot onderhandeling tussen verschillende correcte oplossingen, terwijl ik bij ethiek wel ietwat meer onderhandelingsruimte zie.
Ja, bij kruiswoordraadsels zou men het volgende kunnen doen: stel we hebben twee consistente maar verschillende oplossingen van ditzelfde kruiswoordraadsel. welk is nu het juiste? wel, laten we om de vier jaar op basis van meerderheid stemmen welke oplossing het juiste is voor de komende vier jaar.
dat zijn inderdaad de soort vragen die we nu moeten stellen.
Doe ik.
en oplossen.
Maar ik ga het niet op m'n eentje oplossen hé vriend

Ik heb al genoeg op m'n eentje gedaan.
En dat is geen concreet antwoord op de vraag.
Nogmaals: Hoe kom je in onderhandelingen van vertegenwoordigers van twee verschillende consistente ethieken, tot een eenduidig en consistent compromis?
zijn de concrete dingen die men in een democratie toepast niet concreet genoeg? Laten we gewoon doen zoals in een democratie, met dat verschil dat we eerst een selectie maken van de coherente ethische systemen. dus alle parlementariers vertrekken van iets consistents.
De interne consistentheid van de ethiek van parlementariërs kan ons niet tegen willekeur "beschermen", als willekeur deel uitmaakt van de uitkomsten van de onderhandelingen.
Je eis hangt in het luchtledige.
heb je een beter voorstel?
met dat verschil dat we gelijkaardige partijdigheid of willekeur van alle anderen zouden moeten tolereren.
Maar dat doen we toch al?
ja
(hoewel velen een aantal vormen van partijdigheid (vormen van extreem egoisme) niet bij anderen zouden tolereren: zelf wil men wel vaak extreem egoistisch doen, maar anderen zouden dat niet mogen)
En dan gaan we merken dat die partijdigheid of willekeur aan strenge voorwaarden moet voldoen, zoals bv dat er persoonlijke relaties moeten meespelen, dat men niet iemands basisrecht mag schenden,...
Persoonlijke relaties vind ik een hele goede.
Het basisrecht niet per sé.
uit psychologisch onderzoek blijkt wel dat een grote meerderheid van personen morele intuities hebben die sterk wijzen naar zo'n basisrecht om niet als louter middel gebruikt te worden. Dus voor velen (en voor mij) speelt dat basisrecht al wel mee, vandaar de extra middelvinger.
Concreet voorbeeld: het is niet dat als ik mijn kind zou redden in plaats van een Afrikaans kind uit een brandend huis, dat ik dan ook een afrikaans kind mag opofferen voor orgaantransplantatie om mijn kind te redden (stel in het ziekenhuis heeft mijn kind een nieuwe lever nodig, een afrikaans kind een nieuwe nier; beiden gaan dood als ze geen organen krijgen; beide kinderen hebben een goede match van organen en geen andere organen zijn beschikbaar. Dan nog zeggen velen dat ik niet dat afrikaans kind mag opofferen en gebruiken als louter middel, als lever)
Als ik op een zuigeling moet passen, die net een fles heeft gehad, een verse luier om heeft, en waarschijnlijk nog wel een paar uur zal slapen, zal niemand er moeite mee hebben als ik de reiswieg waarin het kind ligt, gebruik om even een deur open te houden die steeds dichtvalt.
Ik gebruik het kind dan als louter middel, want het is niet akkoord gegaan met deze behandeling, maar toch lijkt het me dat weinigen hieraan zwaar kunnen tillen, of het moet enkel om het behoud van de consistentheid gaan.
sorry, geen goed voorbeeld. Ten eerste gebruik je niet het lichaam van dat kind: stel dat het lichaam van het kind er niet was, dan nog kun je de reiswieg gebruiken. Ten tweede gaat het niet om het geven van een akkoord (een positieve handeling vanuit dat kind: "ja ik ga akkoord"), maar om iets doen dat de ander niet graag heeft. Je dwingt het kind niet om iets te doen of ondergaan dat het niet graag heeft. Dus de twee voorwaarden die verwijzen naar de twee woorden "louter middel" zijn niet voldaan in je voorbeeld.
Waarom is een discussieforum te omslachtig?
Je kan alle tijd nemen voor je posts die je nodig hebt.
Ik zie het probleem niet.
euhm, misschien dat ik niet "alle tijd" heb...?

En ik typ traag. En zoiets vraagt veel tijd...
In het geval van de baby, wordt mijn welzijn verbeterd, en worden de basisrechten van de baby geschonden.
dat laatste niet meer...
Broeden op bevruchte eieren is niet anders-vermoeiend dan broeden op nep-eieren.
inderdaad, maar dat is wel nuttiger, want dan krijgt de kip wel kindjes
En het opvoeden van kuikens zal ook vermoeiend zijn.
van de meeste ouders kunnen we verwachten dat als ze kindjes willen, het netto resultaat wel bijdraagt aan het welzijn van die ouders, dus dat de vreugde opweegt tegen de lasten. Gezien de ouderlijke zorg van kippen voor hun kuikentjes (met van die ontroerende farm sanctuary verhaaltjes enzo), denk ik dat kippen ook positieve gevoelens krijgen van kuikentjes die meestal opwegen tegen de nadelen.
We kunnen niet meten hoe vermoeiend een willekeurige handeling is voor een kip, dus lijkt het me wat onzinnig om de calculator uit de zak te trekken.
ja, in dit geval van de kip is dat zo. Maar in geval van bv vlees eten kunnen we het wel vrij goed inschatten en vergelijken hoe erg geen vlees meer eten is in vergelijking met een kort leven in een nachtmerrie.
inderdaad, net zoals een mentaal gehandicapte vrouw er geen probleem mee heeft als je haar menstruatievocht opvangt om te verwerken in gebakjes. Dat zou geen schending van rechten zijn.
Holle retoriek, zo'n beroep op (on)smakelijkheid.
je weet toch wat menstruatievocht en eitjes met elkaar gemeenschappelijk hebben?
Het gaat om zaken die, hoewel van een gelijkaardige oorsprong, vrij verschillend zijn van samenstelling.
Ik zou het ook om gezondheidsredenen niet aanraden om het een zomaar in te wisselen voor het andere.
maar stel nu dat menstruatievocht ook goed zou werken als bindmiddel in gebak? En stel nu dat als je het goed bakt, er even weinig gezondheidsrisico's zijn als bij goed gebakken eitjes (ongekookte kippeneitjes hebben inderdaad ook acute gezondheidsrisico's). dus de samenstelling en gezondheid zijn hier niet echt relevante elementen.
Maar dat kunnen we bij dieren lang niet altijd weten, behalve in een aantal evidente gevallen, waarin duidelijk sprake is van lijdensdruk.
inderdaad, bij dieren en mentaal gehandicapten kunnen we dat niet altijd goed weten, maar dus wel in evidente gevallen.
Nee, het wordt een denkfout als je meent dat iedereen je ethiek moet volgen, omdat ze "waar" zou zijn.
ik ben wel tolerant tegenover anderen die andere coherente ethieken volgen, want mijn antiwillekeurprincipe legt mij dat op. Maar ik ben dan weer niet tolerant tegenover incoherente systemen, dus ik zeg wel dat iedereen een coherente ethiek moet volgen. Een coherente ethiek is "meer waar" dan een incoherente.
Je bent zelf geheel vrij om je ethiek in deze te volgen.
Je hebt alleen niet het mandaat om anderen te dwingen daaraan mee te doen.
en mag ik anderen dwingen om een (niet noodzakelijk de mijne) coherente ethiek te volgen?
Heb je ook gelezen welke problemen de coherentietheorie kent?
ja, maar wegens gebrek aan beter (zeker in de ethiek is bv. een correspondentietheorie nog moeilijker, maar zelfs in de wetenschappen...). Maar eigenlijk ben ik wel fan van een tussenweg tussen coherentie en correspondentie, het foundherentisme van Susan Haack
http://en.wikipedia.org/wiki/Foundherentism" onclick="window.open(this.href);return false;
(dankzij haar heb ik eigenlijk de kruiswoordraadselanalogie)
Als je uit een set natuurkundige waarnemingen een theorie opbouwt, doe je dat toch niet door in een legodoos met waarnemingen te graaien, en enkel degene waarvan je iets leuks in elkaar kan puzzelen er uit te halen?
nee, die methode van construeren in de wetenschap of ethiek, daar ben ik niet zo'n fan van.
Als je natuurkundige waarnemingen moet weggooien omdat ze niet in je theorie passen, ben je geen waarheidszoeker, maar een oplichter.
en toch gooien natuurkundigen minstens een aantal waarnemingen weg; denk aan alle waarnemingen van oprechte mensen (zelfs fysici) die iets onbegrijpelijks zien, zoals een ufo ofzo. En denk zeker aan alle perceptuele illusies... Geen enkele natuurkundige theorie past bij alle waarnemingen ooit gedaan van alle oprechte personen, en ook niet bij alle experimenten.
Je moet dan namelijk je huiswerk opnieuw doen, en met een betere theorie komen, waarin alle waarnemingen passen.
het streefdoel is inderdaad zoveel mogelijk waarnemingen late passen in de theorie. Dat is het wijsvingerprincipe van de meta-ethische hand.
Daarnaast lijken natuurkundige verschijnselen langs consistente paden te lopen, maar de menselijke intuïtie niet. Je trekt dus gelijkaardige conclusies op basis van niet-gelijkaardige informatiebronnen.
je hebt ook perceptuele illusies (optische, auditieve, tactiele,...)
inderdaad, op een erg subtiele norm: "moeten impliceert kunnen"

Maar dat legt dus voorwaarden op normen, niet op feiten.
Hier kan ik niets van brouwen.
ook niet zo relevant hier; is wel leuk meta-ethisch puzzeltje
Maar voor mijzelf is het niet willekeurig om mijn ethisch systeem te nemen (te zeggen dat deze ethische principes de juiste zijn voor mij), net zoals het voor dit heelal niet willekeurig is om te zeggen dat deze natuurwetten de juiste theorie vormen.
Dat is een beetje als zeggen "Voor mij is God waar."
correcter: zoals "voor mij is mijn geloof in God waar". Of zoals: "voor mij is het hebben van deze subjectieve ervaring (zelfs al is het een hallucinatie) waar." Van zodra de uitspraak gaat over een objectieve werkelijkheid, buiten mezelf, gaat de analogie niet meer op, want ik heb niet te beslissen wat er objectief bestaat. Ethiek gaat echter niet over wat er objectief bestaat, dus daar blijft het bij mijn subjectieve oordelen, net zoals bovenstaande uitspraak over mijn subjectieve ervaringen.
En de "multiversum" theorie is geen theorie, maar pure speculatie.
Mja, meestal schrijf ik wel "hypothese", maar "theorie" in de gangbare brede betekenis lijkt me ook wel ok om af en toe te gebruiken. Daar zou ik nu niet op vitten.
Het is pure speculatie, maar ockham's scheermes indachtig is het wel een erg zuinige hypothese, dus vandaar dat ik er een beetje fan van ben.
ah, ok, dat is een kwestie van terminologie. Maar goed, als je moraalwetenschapper beperkt tot het descriptieve, dan ben ik meer dan een moraalwetenschapper, want ik doe meer dan beschrijven. Noem het ethicus ofzo.
Nee, ik "beperk" het begrip wetenschapper niet, het
ís beperkt.
ook als je het woordje "moraal" ervoor plakt? Ik vermoed dat het dan twee betekenissen gaat hebben, een descriptievere en normatievere.
Net zo min als dat een klimaatwetenschapper mij kan vertellen dat ik de verwarming lager MOET zetten.
en mag een klimaatmoraalwetenschapper zoiets vertellen? Want dat is dan weer geen klimaatwetenschapper...
Wel kan hij me vertellen dat als de de CO2 uitstoot omlaag willen brengen, het beter is om dat wél te doen. (De rationele doel-middel benadering.)
Maar dat is van een heel ander kaliber dan anderen de wet voorschrijven.
ah, ok, ja in die zin is moraalwetenschap bij mij ook wel beschrijvend: als je deze en die morele intuities belangrijk vindt en als je een coherent ethisch systeem wilt, dan is de morele hand voorlopig een goed ethisch systeem, en dan is veganisme een morele plicht die het beste past bij je waarden. Dat is dan een "objectieve" uitspraak in termen van doel-middel. En de rest is dan aan de politici (en aan iedereen), veronderstel ik.
Voorschrijven is in ieder geval niet erg wetenschappelijk.
behalve als het een "als.. dan..." manier van voorschrijven is (wat dus strikt genomen inderdaad geen imperatief is, dus geen echt voorschrift). in die zin is mijn doctoraat wel echte moraal
wetenschap.