Wat zou jouw redenering concreet betekenen in de Nederlandse praktijk?Peter van Velzen schreef: ↑15 nov 2025 04:16 Een verhouding van één op vijf tussen het laagste vrij besteedbare inkomen en het hoogste is op zich niet verkeerd.je moet echter ook rekening houden, met de minimale kosten, om in leven te kunnen blijven, en de maximale kosten die je wilt uitgeven om iemand in leven te houden.
Dat is niet vrij besteedbaar. Ook is zowel de tijd die je kwijt bent met de opleiding die je nodig hebt om een functie te kunnen krijgen als de kosten daarvan niet onbelangrijk. hetzelfde geldt voor het ondernemingsrisico dat je loopt. Als er nuttige ondernemingen zijn, die een grote kans lopen om niet lonend te zijn is het acceptabel dat wie slaagt een grotere winst wordt gegund, dan hen de een uiterst veilige optie hebben gekozen
Verder is het aantal gewerkte uren niet onbelangrijk.
Welke grenzen je ook toepast. Zonder maatregelen om de overschrijding daarvan te voorkomen zijn ze niet nuttig.
Er leven mensen met een negatief vrij besteedbaar inkomen vanwege schulden en toeslagsterugvorderingen,
terwijl aan de andere kant van het spectrum Koning Willem-Alexander in 2026 een A-component van circa € 1.163.000 ontvangt, plus een B-component van circa € 6.180.000 voor personele en materiële uitgaven.
Als Limieterianisme iets wil betekenen, zou het dus ook deze reële spreiding moeten adresseren:
- waar ligt in een beschaafd land de moreel verdedigbare bovengrens,
en hoe voorkom je dat ondergrenzen structureel onder nul zakken?
dat zowel excessieve opstapeling aan de top begrenst als dieptepunten onderaan voorkomt.
Zonder dat soort structurele correctie blijven limieten theoretisch, niet werkend.
In onze geglobaliseerde wereld is Limieterianisme een Utopie.
Zelfs op kleine schaal zoals binnen de idealistische SP club,
- waar de politici hun hoge staatsinkomen inkomen in de partijkas storten en
vervolgens een modaal inkomen ontvangen vanuit die partijkas,
