MaartenV schreef: ↑02 feb 2020 11:21
Maria schreef: ↑01 feb 2020 07:57
Waar gedachten zich vormen en hoe het geheugen werkt is ook grotendeels bekend.
Hoe dat is met de inhoudelijkheid ervan zou ik niet weten. maar mij is ook niet bekend hoe een complete film van anderhalf uur op een klein schijfje wordt gezet en daar ook blijft staan.
Ik heb altijd begrepen, dat dit in essentie slechts gaat om eentjes en nulletjes.
Reeksen van signalen en pauzes daarin. een binaire code vormend.
Daar kunnen Peter en ook Bonjour vast meer over vertellen.
Dat is een onderliggende denkfout van materialisten: men gaat er - onbewezen - vanuit dat geheugenopslag in de hersenen analoog moet zijn aan gekende kunstmatige dragers van informatie zoals een dvd waarbij eentjes en nulletjes worden gebruikt.
Wat men echter opmerkt zijn enkel neuronen met hun axon en dendrieten waarlangs een elektrisch signaal loopt. Ik lees in jouw link naar het artikel 'Hoe bewegingen inslijten in de hersenen' dat in de hersenen tijdens het leren ‘paadjes’ ontstaan waar de signalen tussen de hersencellen sterker zijn. Op die manier slaan we informatie op, zegt het artikel.
Wel, daarmee heeft men niet gezegd hoe informatie wordt opgeslaan. Waar is de informatie naartoe? Is het signaal de informatie? Hoe zit de informatie vervat in dat signaal?
Men spreekt over connectomen als een netwerk van neuronen die een bepaalde functie vervullen. Maar men kan niet uitleggen hoe precies dat connectoom een functie vervult. Men heeft het enkel over complexe en minder complexe netwerken. Maar hoe de informatie precies opgeslagen zit in zo'n connectoom (m.b.t. geheugen, het zich inbeelden, waarnemen enzovoort) is niet duidelijk. Toch gaat men er in de communicatie naar de buitenwereld toe vanuit dat het materialistisch standpunt het juiste is; Terwijl het connectoom en het elektrisch signaal er juist op wijzen dat er 'aan deze elektrische signalen' niks informatiefs is. M.a.w. de informatie is onvindbaar in het louter bestuderen van het elektrische signaal.
Ik ben blij dat je misschien weer een beetje meer duidelijkheid hebt over het materie gedeelte van de werking van ons brein.
Je reageert echter op het stukje waarin ik schrijf dat er nog veel te leren is, dat materialisten een denkfout maken, terwijl er gesteld is dat nog lang niet alles bekend is.
Dat het dus voorlopig een stukje kennis is.
Dat vind ik een beetje vreemd.
Wat ik ook vreemd vind is, dat jij zo zeker bent van een denkfout bij zo weinig exacte gegevens, maar niet twijfelt over je eigen stelling.
Het lijkt alsof je elk antwoord op een deelvraag waarop ook antwoorden komen in de vorm van deelgegevens, direct van tafel veegt, als het geen exact antwoord geeft op jouw vragen.
Die overigens steeds weer gebaseerd zijn op antwoorden op jouw eerst gestelde zekerheden, zoals nu weer in deze topictitel.
Dus waarom blijf je steeds komen met jouw zekerheden, zoals in deze stelling verwoord?
Zonder goede onderbouwing, maar wel eisen van je opponenten, dat ze alles tot in de details wel even kunnen verklaren, voor een bevredigend antwoord aan jou?
Elke info afwijzend, omdat het voor jou niet voldoet aan jouw totaal plaatje.
Jouw onderschrift schreef:Hersenen zijn volgens mij een mechanisme om wat zich binnenin de materie bevindt naar buiten te brengen.
Zonder zelf mee te nemen waarom mentale eigenschappen en ooit bestaande gegevens via geheugen zich gemankeerd ontwikkelen en/of steeds weer verloren gaan, als exact dat bijbehorende hersencentrum op de één of andere manier niet goed in aanleg is ontstaan of later is beschadigd.
Dat een leven/persoonlijkheid niet afsterft, maar in beperkte mate of veranderde manier doorgaat gedurende het leven.
Vaak zelfs met een totaal andere persoonlijkheid/identiteit.
Want dat gegeven is toch een feit.
"Quand Dieu se tait, on peut lui faire dire ce que l'on veut." - Sartre.
"Als God zwijgt kun je hem laten zeggen wat je wil."