Petra schreef: ↑28 jan 2019 04:06
Fish schreef: ↑27 jan 2019 11:11
Jij trekt het elke keer naar de gezinnen (die zich welbewust in die situatie gebracht hebben) terwijl ik het over de kinderen heb. Als jij dan zegt wat let ze is het wel duidelijk wat ze 'let' (de kinderen van de emigranten), toch?
Bonjour verwoordde het wel aardig:
viewtopic.php?p=560416#p560387
Dit onderwerp gaat over een generaal pardon voor kinderen 8, 5 en 4 jaar.
Die terug gaan naar het land waar de ouders vandaan komen. Die daar bekenden hebben en hun taal spreken.
Het wordt lastig op deze manier hier wat over te zeggen, als er gegeneraliseerd en vergeleken wordt met alle soorten van emigranten in meerdere regio's en tijdsbestekken.
Bonjour schreef: ↑26 jan 2019 10:51
Maria schreef: ↑26 jan 2019 07:11
Voor kinderen is er de rouw om verlies van vrienden en de dreigende eenzaamheid en verder ook de bedreiging van het onbekende.
Maar dat is tijdelijk.
Voor kinderen die te maken hebben met kinderpardon duurt de ellende jaren. Eerst de dreiging van uitzetting, dan het verlies van vrienden en dan een nieuwe omgeving. En de emigranten van destijds gingen van de ellende hier naar landen waar niet gevochten was, waar ruimte was. Deze kinderen gaan van een prettig land naar ellende.
Laat een reporter eens langs die kinderen gaan om te kijken wat ervan geworden is. Wat voor psychische klachten zouden ze hebben?
Geldt dat ook voor alle emigranten kinderen?
Ik heb niet die indruk, als ik wat lees over Nederlandse emigranten van de 2e helft van de vorige eeuw.
De meesten hadden hier geen gebrek en waren kinderen van boerenzoons en dochters uit grote gezinnen, die zelf boerenbedrijven wilden starten omdat maar één kind de ouderlijke boerderij kon overnemen en waar hier niet meer de ruimte voor was. Samen met vaak al hun oudere kinderen. Naar een land waar ze niemand kenden en de taal niet spraken.
Hoe lang is tijdelijk voor een kind?
En hoe lang is dat per individu, waarbij je moet aannemen dat niet iedereen hetzelfde is?
Arbeidsmigratie
Te vergelijken met de gastarbeiders en latere immigranten en hun gezinnen naar hier.
Vraag eens aan de kinderen en kindskinderen van deze mensen, die hier het beloofde land dachten te ontdekken, goed en voldoende werk en een mooie toekomst voor hen en hun kinderen.
Hoe is dat nu hier in Nederland voor hen?
Over psychische problemen gesproken.
"Quand Dieu se tait, on peut lui faire dire ce que l'on veut." - Sartre.
"Als God zwijgt kun je hem laten zeggen wat je wil."