Het plegen van euthanasie.

[Yours]

Naar aanleiding van het onderwerp 'Levenseindekliniek haalbaar' open ik dit topic over het volgende dilemma dat mij bezig houdt.

Ik probeer mij wel eens te verplaatsen in een arts die euthanasie moet plegen.
Mijn conclusie is uiteindelijk dat ik er niet aan moet denken om bewust een eind te maken aan het leven van een ander.
Zeker is er sprake van iets wat voortvloeit uit je beroep, zou je dit in principe professioneel moeten zien en word je, als aan de voorwaarden zijn voldaan, beschermd door de wet.
Anderzijds ben en blijf je een mens die, hoe je het ook wendt of keert, een ander het leven beneemt.

Hoe ik er over denk wanneer ik in een dergelijke patiënt-situatie verkeer, daar kan ik nu (gelukkig) nog niets over zeggen.

Ik ben benieuwd hoe jullie hier over denken.
Kunnen jullie er toe overgaan om die levensbeëindigende handeling te verrichten?

[heeck]

Mededogen met de lijdende en het besef dat als arts het bestrijden van lijden mee je taak is.
Als alle middelen dan zijn uitgeput, dan nog blijft het je taak om een uitzichtloos, ondraaglijk lijden met het uiterste middel (helpen) op te heffen.

Ik kan met de beste wil van de wereld niet verzinnen wat het excuus zou moeten wezen dat toestaat iemand in ondraaglijk uitzichtloos lijden te laten.

Roeland

[Samante]

Mededogen met de lijdende en het besef dat als arts het bestrijden van lijden mee je taak is.
Als alle middelen dan zijn uitgeput, dan nog blijft het je taak om een uitzichtloos, ondraaglijk lijden met het uiterste middel (helpen) op te heffen.

Ik kan met de beste wil van de wereld niet verzinnen wat het excuus zou moeten wezen dat toestaat iemand in ondraaglijk uitzichtloos lijden te laten.

Roeland

Helemaal mee eens. Ik zou dezelfde opstelling hanteren als een dierenarts die ook vaak euthanasie toepast. Het wegnemen van leed middels een zachte dood.

[Samante]

Overigens denk ik dat je het beter kunt hebben over toepassen van euthanasie in plaats van plegen van euthanasie. Met het laatste lijkt het net of je een criminele daad verricht.

Je kunt anders net zo goed spreken van het plegen van reanimatie.

[Eric vA]

In navolging van de Angelsaksische wereld (physician assisted suicide) zouden we kunnen spreken van 'medisch begeleide zelfdoding'. Geen handzame term, maar hij geeft de essentie beter weer.

[Blues-Bob]

Mededogen met de lijdende en het besef dat als arts het bestrijden van lijden mee je taak is.
Als alle middelen dan zijn uitgeput, dan nog blijft het je taak om een uitzichtloos, ondraaglijk lijden met het uiterste middel (helpen) op te heffen.

Ik kan met de beste wil van de wereld niet verzinnen wat het excuus zou moeten wezen dat toestaat iemand in ondraaglijk uitzichtloos lijden te laten.

Roeland

Ik ben het woordelijk met je eens, maar...
Ik had ooit een goudvis als jochie. Dat beestje had lucht in het maagje en was erg ziek. Ik moest dat beestje dus uit zijn lijden verlossen (wist ik veel dat dat beestje geen pijn kon hebben). Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen, waarna ik de handeling aan mijn vakkundige vader heb overgelaten

Ik weet dus niet of je een arts kan verplichten euthenasie te plegen, maar je mag wel verwachten dat:
"Iedere dokter die palliatieve zorg verleent, ook in zijn behandelopties euthenasie meeneemt."

Geen goede dokter in palliatieve zorg dient dus euthenasie te kunnen en willen plegen als aan de voorwaarden daarvoor voldaan wordt.

Groet,

Bob

[Jagang]

(wist ik veel dat dat beestje geen pijn kon hebben).

Weet je dat nu wel, dan?

[heeck]

Geen goede dokter in palliatieve zorg dient dus euthenasie te kunnen en willen plegen als aan de voorwaarden daarvoor voldaan wordt.

Bob,
Wat staat hier nu??
Zoals ik het lees staat er de vóóronderstelling dat voor iedereen afdoende palliatieve zorg zou bestaan en alle uitzichtloze, ondraaglijk lijden daarmee uit de wereld zou zijn.
Verder heb ik net als Samante iets tegen dat "plegen"; dat is echt een gidswoord .

Roeland

[Fenomeen]

Het dilemma komt me bekend voor, leuk dat je er een topic over opent.

Kunnen jullie er toe overgaan om die levensbeëindigende handeling te verrichten?

Laat ik voorzichtig blijven; ik denk het wel.

Voor een vriend van me (arts met dezelfde denkbeelden over euthanasie als ik) was het één keer en nooit meer, oa daarom ben ik wat voorzichtig.

[Blues-Bob]

Geen goede dokter in palliatieve zorg dient dus euthenasie te kunnen en willen plegen als aan de voorwaarden daarvoor voldaan wordt.

Bob,
Wat staat hier nu??
Zoals ik het lees staat er de vóóronderstelling dat voor iedereen afdoende palliatieve zorg zou bestaan en alle uitzichtloze, ondraaglijk lijden daarmee uit de wereld zou zijn.
Verder heb ik net als Samante iets tegen dat "plegen"; dat is echt een gidswoord .

Roeland

Goed dat je het opmerkt, mijn hoofd heeft heel verkeerde woordsopbouw gegenereerd met enorme gevolgen. Je mag het vervangen door:
"Een goede dokter in palliatieve zorg dient dus euthenasie te kunnen en willen plegen als aan de voorwaarden daarvoor voldaan wordt."

Ik heb "een goede dokter werkzaam met palliatieve zorg moet euthenasie kunnen toepassen" verward met "geen dokter die euthenasie weigert moet werkzaam zijn in de palliatieve zorg".

Je hebt het goed gelezen, maar ik heb het niet goed opgeschreven. Bedankt voor het opmerken, het is namelijk een cruciaal punt. Ik ben het eens met de woordkeus toepassen, ipv plegen. Een behandeling pleeg je niet, maar pas je toe.

Kort dus verwoord:
Een goede dokter moet ook euthenasie kunnen en willen toepassen in de palliatieve zorg.

Ik hoop dat het zo duidelijker is.

Groet,

Bob

[Yours]

Het dilemma komt me bekend voor, leuk dat je er een topic over opent.

Kunnen jullie er toe overgaan om die levensbeëindigende handeling te verrichten?

Laat ik voorzichtig blijven; ik denk het wel.

Voor een vriend van me (arts met dezelfde denkbeelden over euthanasie als ik) was het één keer en nooit meer, oa daarom ben ik wat voorzichtig.

Jij hebt mijn vraag goed begrepen, Fenomeen.
Net als jij heb ik het meegemaakt met een arts in mijn nabije omgeving.
Alle rationele argumenten ten spijt, was ik blij dat ik niet in diens schoenen stond.

Ik zal mijn vraag nog beter formuleren.
Wie hier is er, staande in de schoenen van een arts, hoogstpersoonlijk toe in staat om, als er aan alle wettelijke voorschriften is voldaan, een levensbeëindigende handeling bij een mens te verrichten?

Edit: Nog een kleine toelichting: Het gaat hier nu niet om de 'praktische kant'.

[Blues-Bob]

Wie hier is er, staande in de schoenen van een arts, hoogstpersoonlijk toe in staat om, als er aan alle wettelijke voorschriften is voldaan, een levensbeëindigende handeling bij een mens te verrichten?

Ik denk dat nu ik ouder ben er wel toe in staat zou zijn. Ik ben tijdens als jonge adolescent immers ook in staat gebleken een ander zinloos lijden doelbewust toe te brengen, hoewel ik dat achteraf welliswaar betreur. Maar ik kan mij voorstellen dat er mensen zijn die niet in staat zijn het lijden van mensen te beeindigen middels euthenasie.

Groet,

Bob

[Fish]

Ik zal mijn vraag nog beter formuleren.
Wie hier is er, staande in de schoenen van een arts, hoogstpersoonlijk toe in staat om, als er aan alle wettelijke voorschriften is voldaan, een levensbeëindigende handeling bij een mens te verrichten?

Edit: Nog een kleine toelichting: Het gaat hier nu niet om de 'praktische kant'.

Ik denk wel dat ik dat kan, maar ik zal het nooit zeker weten.

[GayaH]

*
Ik kon de woorden ff niet vinden, maar nu wel ...

<< >>
Ik denk wel dat ik dat kan, maar ik zal het nooit zeker weten.

... daarvoor mijn dank Fish!
*
Ik ben geen arts, toch heb ik reeds (met en vanuit liefde!) levensbeëindigende handelingen verricht.
Maar: ik zal het naar de toekomst toe nooit zeker weten:
per 'geval' (per mens!) zal ik die beslissing moeten nemen!

-

[Jinny]

Ja, als er sprake is van lijden en de patiënt er ook aan toe is.
Meegemaakt in de familie, met een huisarts die begrip had en er niet moeilijk over deed.
Het mens is een maand creperen bespaard gebleven en heeft bij kennis en waardig afscheid kunnen nemen van haar naasten.