Finse gedachten

[Rereformed]

Deze week ben ik bezig geweest met componeren van een pianostukje. Nu doe ik dat wel vaker, maar meestal tevergeefs: ik keur het in de regel af en het gaat dan subiet de prullenmand in. Maar ditmaal lukte het! Ik had in gedachten wat ik een tijdje geleden hier schreef, en wilde nu mijn best doen om iets wat modern klinkt te componeren. Ik had het al bijna af toen het opeens bij me daagde: het is alsof het een muziekstukje van Scarlatti is, maar dan alsof hij in de 21ste eeuw bezig is! Ik heb de afgelopen 14 jaar wel in 11 bijdragen op dit forum Scarlatti voorbij laten gaan. Die blijft me blijkbaar nog steeds achtervolgen. Maar dat is niet erg, hij heeft in mijn leven altijd de funktie gehad om me op te vrolijken. Zoals ik 25 jaar geleden opschreef:

"Ik nam weer muziekpapier. Besloot weer een tweestemmige ‘Inventie’ te componeren. Ik voelde een totale onmacht. Ik bedacht na lange tijd van alle mogelijke thema’s het allereenvoudigste: in a kleine terts een toonladder in de omvang van een sekst omhoog, en dan vanaf de kwint een drieklank terug naar het beginpunt. En als tegenstem vond ik zowaar drie noten. Dat begin leek niets, maar ik kon er toch best op verder gaan. Je moet in het leven niet te veel hooi op je vork nemen. Na een tijdje merkte ik op dat het geen stukje in de stijl van Bach werd [hetgeen de taak was die men mij voorzette] maar een stukje in de stijl van Scarlatti. Daar keek ik helemaal niet van op. Integendeel, ik bedacht me meteen dat ik in de eenzaamheid van Rautavaara 300 of 400 ‘sonates’ van Scarlatti heb gespeeld. Scarlatti is mijn beste vriend hier. Hij haalt me altijd weg uit de koude sneeuwtroep om me heen en brengt me naar het zonnige Portugal en Spanje. Hij beurt me altijd wat op. Hij weet te genieten van het leven. Hij heeft levensplezier, nooit aflatende kinderlijke energie. Maar ook af en toe die onverwachte melancholie, die ik ook zo goed ken."

En nu ik ahw. zelf Scarlatti ben geworden heeft het hetzelfde effect. Dit stukje muziek maakt mij buitengewoon opgewekt, doet me glimlachen: het doet me voelen alsof ik maar 30 ben en niet 65. Het is aanstekelijke muziek. Ik druk steeds op de herhaalknop om het weer opnieuw te beluisteren. Het geeft mij een gevoel van geluk: iets scheppen waarvan ik weet dat het een gaaf kunstwerkje is. Hier gaat humor en bekwaamheid hand in hand - 'Scarlatti' geeft zich op het eind zelfs vier maten lang over aan Amerikaans ritme. Het is heerlijk naar mijn muziek te kijken en te constateren dat de nieuwe muziekstukjes die het laatste anderhalf jaar uit mijn vingers zijn gekomen mij enorm veel plezier en voldoening geven. Ze doen niet onder voor wat ik vroeger maakte. Misschien overtreft één ervan ze ooit nog eens, en zolang die kans er is loont het de moeite ermee door te gaan. Weer dank aan Maria voor het aanreiken van het idee om weer met componeren van muziek te beginnen. Precies twee jaar geleden was ik er nog rotsvast van overtuigd dat het nooit meer zou gebeuren!

[ChaimNimsky]

Finland heeft nu eveneens van Turkije het groene licht gekregen en zal lid worden van de NAVO samen met Zweden

[Rereformed]

Finland heeft nu eveneens van Turkije het groene licht gekregen en zal lid worden van de NAVO samen met Zweden

En net nu ze erbij mogen komt men mij vertellen dat het helemaal niet nodig was geweest: Why Putin can't invade Finland

[Gerard R.]

Finland heeft nu eveneens van Turkije het groene licht gekregen en zal lid worden van de NAVO samen met Zweden

En net nu ze erbij mogen komt men mij vertellen dat het helemaal niet nodig was geweest: Why Putin can't invade Finland

O.. pas maar op. Die laffe zooi is tot alles in staat.