Ik begrijp kunst?

[Rereformed]

K U N S T I G L E V E N

Maak van het leven kunst,
Dans door je dagen en nachten,
Schilder je omgeving met kleuren vol lust.
Creëer meesterwerken, ontplooi je gedachten.

Beeldhouw vreugde uit het bestaan,
Schrijf verhalen met passie en kracht,
Giet liefde in elk gebaar en elke traan.
Maak van het leven een kunstwerk, vol pracht.

Laat je hart een symfonie zijn,
Laat je ziel het canvas vullen,
Componeer je melodieën van geluk en pijn.
Schilder beelden die je innerlijk onthullen.

Maak van het leven een kunstwerk puur,
Van je kloppend hart een stralend kleinood.
Leef je leven met creativiteit en vuur,
En ontdek schoonheid, tot aan je dood.

In de donkerste momenten van mijn bestaan
Kon kunst een lichtpunt zijn, een weg die me verder deed gaan.

[dikkemick]

Prachtig!

Maar BEGRIJPEN we nu het fenomeen kunst? Blijft het niet moeilijk onder woorden te brengen, totdat jij het ziet/hoort.
Nogmaals, Appel wordt onder kunst geschaard, ik vind er geen klont aan en zou er, mocht ik het niet als Appel op een vrijmarkt herkennen, geen euro (of plekje op de muur) voor over hebben. Een kunst'kenner' verklaart me voor gek!

[Leon]

Prachtig!

Maar BEGRIJPEN we nu het fenomeen kunst? Blijft het niet moeilijk onder woorden te brengen, totdat jij het ziet/hoort.
Nogmaals, Appel wordt onder kunst geschaard, ik vind er geen klont aan en zou er, mocht ik het niet als Appel op een vrijmarkt herkennen, geen euro (of plekje op de muur) voor over hebben. Een kunst'kenner' verklaart me voor gek!

Ik zag gisteren een documentaire over Klibanksy, die maakt bijvoorbeeld grote hoogglanzend goudkleurige beelden, enorm commercieel. Het gaat naar profvoetballers, prof dj’s, rijkemensenkunst.

[axxyanus]

Prachtig!

Maar BEGRIJPEN we nu het fenomeen kunst? Blijft het niet moeilijk onder woorden te brengen, totdat jij het ziet/hoort.
Nogmaals, Appel wordt onder kunst geschaard, ik vind er geen klont aan en zou er, mocht ik het niet als Appel op een vrijmarkt herkennen, geen euro (of plekje op de muur) voor over hebben. Een kunst'kenner' verklaart me voor gek!

Ach die kunstkenners lijken ook maar op namen af te gaan. De prijs van een schilderij lijkt voornamelijk afhankelijk van welke naam men er als auteur op kan plakken en veel minder van de intrinsieke eigenschappen van het schilderij.

[dikkemick]

Exact mijn punt. We hebben in dit land dus kennelijk heel zeer vele Vermeer-kenners. Maar zoals ik Appel vreselijk vind, zijn er ongetwijfeld ook nog mensen te vinden die Vermeer kitscherig vinden.
Smaken verschillen, kunst ook.

[Rereformed]

Prachtig!

Maar BEGRIJPEN we nu het fenomeen kunst? Blijft het niet moeilijk onder woorden te brengen, totdat jij het ziet/hoort.
Nogmaals, Appel wordt onder kunst geschaard, ik vind er geen klont aan en zou er, mocht ik het niet als Appel op een vrijmarkt herkennen, geen euro (of plekje op de muur) voor over hebben. Een kunst'kenner' verklaart me voor gek!

Inderdaad blijft het moeilijk om het onder woorden te brengen omdat het bovenal met gevoelens te maken heeft. Maar juist daarom is het ongepast om het als een probleem te zien, want gevoelens behoren tot de essentie van het menszijn. Het is mogelijk dat men bepaalde gevoelens maar moeilijk kan "vatten" omdat die (nog) geen rol hebben gespeeld in iemands individuele leven, of omdat men zich daaraan niet wil/durft over te geven, maar dan is het toch vrij gemakkelijk om zich voor te stellen dat die wel door iemand anders gevoeld kunnen worden?

Het is leuk dat je steeds Karel Appel naar voren brengt, waar je geen waarde aan kan verbinden. Ik heb namelijk een heel dierbare band daarmee. Een reproductie van het schilderij Vrouw en Struisvogel was om een onverklaarbare reden in bezit van mijn oudste schoonzus, die het altijd aan de wand had hangen. Als kind bekeek ik altijd met interesse dat schilderij en vond ik het natuurlijk gekke, wildvreemde kunst. Maar daarom des te meer bijzonder, want ik kende niemand die zoiets nu mooi vindt. Ik was van kinds af aan ook altijd bijzonder gehecht aan die schoonzus, en ik snapte niet waarom juist zij dat schilderij aan de muur had. Het was raadselachtig, want het schilderij stond voor mijn gevoel in schrille tegenstelling tot de persoon wier bezit het was. Het werd nog bijzonderder toen ik de titel van het schilderij ontdekte. Toen werd het een mysterie. Nog leuker was dat ik op een gegeven moment het verhaal hoorde dat Appel lakens op een weiland uitspreidde, een vliegtuigje huurde van waaruit hij de lakens met potten verf beklodderde. En als klap op de vuurpijl merkte ik een keer op dat er '57 op het schilderij staat, oftewel het was gemaakt in mijn geboortejaar! In díe wereld werd ik geboren! Het schilderij stond symbool voor het leven van mijn generatie, voor mijn leven! Wat een diepe symboliek! Toen mijn schoonzus overleed vroeg ik aan mijn broer of ik dat schilderij mocht hebben. Het was voor mij een dierbare herinnering aan haar. Maar ook omdat ik het had verbonden aan mijn eigen leven, waarin het altijd een rol had gespeeld. Ik liet het mooi inlijsten in een rode lijst en had inmiddels allang geleerd om het 'mooi' te vinden. Zelfs zo mooi dat het een topervaring in mijn leven zou zijn indien ik het ooit nog zou mogen meemaken oog in oog te staan met het origineel.
Na jaren gaf ik het een plaats in een leslokaal waar ik altijd les gaf en vanaf die tijd vertelde ik mijn leerlingen er hele verhalen over, en honderden Finse kinderen maakten kennis met Karel Appel en met Holland en met chaos in het denken, en wat verzon ik er allemaal niet bij. Kinderen vonden niets spannender en leuker dan te zoeken naar de Vrouw en de Struisvogel, en nooit hoorde ik ook maar één opmerking dat het gekke kunst of waardeloos was. Integendeel, alle kinderen vonden het altijd prachtig en wilden ook wel eens zoiets maken.
Toen ik met pensioen ging heb ik het schilderij aan de school gegeven "als aandenken aan mij".

Zie je hoe kunst kan werken? Om te beginnen moet je kunst geheel scheiden van geldelijke waarde. Dat is een uitwas van kunst. Ook moet je het scheiden van "kenners". Hun criteria hebben, net zoals de geldelijke waarde, wel degelijk hun betekenis en bepaalde funktie, maar geen individueel mens is hiervan afhankelijk, want kunst werkt of werkt niet op jouw gevoelens. Het is de gewoonste zaak van de wereld om verschillende mening te hebben over bepaalde kunst, net zoals de één zich tot een bepaalde persoon aangetrokken voelt en de ander juist niet.

Maar zoals ik Appel vreselijk vind, zijn er ongetwijfeld ook nog mensen te vinden die Vermeer kitscherig vinden.

Kritiek op kunst heeft zijn funktie, namelijk om kwaliteit van rotzooi te kunnen onderscheiden. Zinnige kritiek moet gebaseerd zijn op zinnige criteria. Het vereist een opleiding om een goede kunstcriticus te zijn. Kitsch is bijvoorbeeld een term die men onmogelijk zou kunnen verbinden aan de kunst van Vermeer.
Smaken verschillen. Maar het verwoorden ervan is ook kunst.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Exact mijn punt. We hebben in dit land dus kennelijk heel zeer vele Vermeer-kenners. Maar zoals ik Appel vreselijk vind, zijn er ongetwijfeld ook nog mensen te vinden die Vermeer kitscherig vinden.
Smaken verschillen, kunst ook.

MIJN definitie van kitsch:
Dat is kunst waar een snob zich te goed voor vindt.

PS.
De rubish van Appel is zelfs het woord kitsch niet waard.

[Rereformed]

Exact mijn punt. We hebben in dit land dus kennelijk heel zeer vele Vermeer-kenners. Maar zoals ik Appel vreselijk vind, zijn er ongetwijfeld ook nog mensen te vinden die Vermeer kitscherig vinden.
Smaken verschillen, kunst ook.

MIJN definitie van kitsch:
Dat is kunst waar een snob zich te goed voor vindt.

Iemand die geen kunstkenner is neemt zijn toevlucht typisch tot het maken van zijn eigen definities, daarmee iedere arrogantie die een snob zou kunnen hebben overtreffend. Schitterend.

PS.
De rubish van Appel is zelfs het woord kitsch niet waard.

P.S. deze snob merkt op dat je het Engels slecht schrijft, ten gevolge waarvan ik aan je mening evenmin waarde hecht als wanneer dikkemick het woord "kitsch" gebruikt over Vermeer .

Deze bijdrage van het tijdschrift Time op 14 november 1960 is veel waardevoller en interessanter om te lezen:

"Op 39-jarige leeftijd is de potige Karel Appel de bekendste levende schilder van Nederland, maar hij kreeg meer roem en fortuin van buiten zijn geboorteland. Van de 131 schilderijen uit 28 landen, waarvan de meeste te zien zijn in het Solomon R. Guggenheim Museum in Manhattan, won Appel vorige week de Guggenheim International Award van $ 10.000, de dikste van alle internationale kunstprijzen, voor een gewelddadige, wervelende abstractie genaamd Woman with Ostrich, waarin noch vrouw, noch struisvogel bijzonder herkenbaar was, behalve voor degenen die te veel zijn blootgesteld aan de Rorschach-inktvlektests. In de Martha Jackson Gallery, een paar straten naar het zuiden, hingen vorige week 28 andere doeken van Appel, die er allemaal uitzagen alsof ze in woede waren gemaakt.

Als zoon van een Amsterdamse kapper heeft Appel een even turbulente carrière als zijn schilderijen. Toen hij een muurschildering maakte voor de kantine in het stadhuis van Amsterdam, gooiden sommige diners hun lunch erop. Toen hij enkele jaren later zes glas-in-loodramen ontwierp voor een nieuwe kerk in Zaandam, weigerden 300 parochianen een bijdrage te leveren aan het bouwfonds. In Parijs, een stad die meer gewend is aan buitensporige kunst, decoreerde Appel een restaurant in het UNESCO-gebouw. En in Groot-Brittannië verklaarde Sir Herbert Read plechtig dat Appel de wereld heeft gevonden die "Van Gogh zocht, maar niet vond, de wereld van het abstract expressionisme."

Schilderen is voor Appel 'een strijd'. Hij haalt zijn kleuren rechtstreeks uit de tube, smeert ze uit met vingers, paletmes en af ​​en toe een penseel. "Ik ben geïnteresseerd in kracht", zegt hij, "niet in esthetiek." Als de zware, schreeuwende kleuren er gestremd genoeg uitzien, voegt Appel een titel toe, Head in the Mountains, Smiling Grasshopper, Personage with Parrot. Waar is het hoofd, de sprinkhaan, de papegaai of de vrouw en de struisvogel? "Voor mij", legde Appel ooit uit, "is schilderen het vernietigen van wat ik eerder heb gedaan."

[dikkemick]

Vermeer is zeker geen kitsch, het was om een voorbeeld te stellen omdat we het over smaken hebben.
Waar ik om kan lachen:
Vrouw en Struisvogel
Ik kijk er al tientallen jaren naar, en heb de vrouw en de struisvogel nog steeds niet ontdekt.

Blijven zoeken Rereformed.

Wat ik niet begrijp is toch die prijzen die betaald moeten worden voor ECHTE Vermeers/Rembrandts/etc

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Vermeer is zeker geen kitsch, het was om een voorbeeld te stellen omdat we het over smaken hebben.
Waar ik om kan lachen:
Vrouw en Struisvogel
Ik kijk er al tientallen jaren naar, en heb de vrouw en de struisvogel nog steeds niet ontdekt.

Blijven zoeken Rereformed.

Wat ik niet begrijp is toch die prijzen die betaald moeten worden voor ECHTE Vermeers/Rembrandts/etc

Als je een goedkope Vermeer wilt kopen, koop dan een van Meegeren.

[Rereformed]

Blijven zoeken Rereformed.

Dat is voor mij inderdaad één van de aantrekkelijke kanten die kunst kan hebben.

Ik heb hetzelfde meegemaakt in de muziek. In 2008 schreef ik dat ik al sinds 1996 [dus al 12 jaar lang] op zoek ben naar een voorbeeld waarin Bach een drievoudige herhaling van dezelfde noot achter elkaar laat horen:

"Het volgende weekeinde componeerde ik weer een polyfoon muziekstukje. Ik bedacht de naam Hommage à Bach, hoewel het strikt genomen niet in de stijl van Bach was. Het hoefde ook niet meer, want ik componeerde alleen voor mezelf. Mijn muziek is een spiegel van mijzelf...
Ook deze compositie speelde ik m’n theorieleraar voor. Zijn commentaar was dat mijn thema een drievoudige herhaling van dezelfde noot bevat. Dat is niet de stijl van Bach. Omdat ik m’n tien al had gekregen zei ik hem dat het dan ook mijn muziek is. ‘De titel is alleen maar een klein teken van mijn verering en ontzag voor Bach. Maar ik wil hem eigenlijk laten zien dat je ook op mijn manier kunt componeren...’.
Omdat Bach nu eenmaal toch de grootste is, heb ik de rest van m’n leven altijd gezocht naar die drievoudige rustige herhaling van hetzelfde nootje in een thema van Bach. Het kan niet waar zijn dat deze geniale man dat niet zelf al eens heeft geprobeerd, want zo slecht klinkt het heus niet - Mozart herhaalt dezelfde noot soms wel vier keer, maar hij doet het meestal vlug natuurlijk - en Bach zou juist de eerste zijn die meteen het waarom ervan zou weten, hetgeen theorieleraren natuurlijk ontgaat.
Maar zo niet, dan is het mijn vondst: een rustige drievoudige herhaling van dezelfde noot betekent volledige berusting, het je volledig neerleggen bij de feiten van het leven en het leven volledig te aanvaarden. Dat is de kern van troost. Als onderstreping hiervan moet de laatste keer dat de noot herhaald wordt, hij met een praltriller gespeeld worden, dwz de noot wordt aangeslagen, waarna er meteen de noot eronder gespeeld wordt (dat heet uitglijden ) en weer wordt teruggegaan naar de originele noot (weer opstaan!). "

Uiteindelijk duurde dit zoeken 24 jaar, en kwam de oplossing voor mijn ogen in een fuga van Bach die ik altijd boven alle anderen van Bach bewonderd heb en waar ik een jaar of twee lang net voor mijn pensioen bijna dagelijks op oefende, omdat ik al twintig jaar tevoren besloten had dat ik die prelude en fuga die ik zo mooi vind ook wil leren spelen. De herhaling van drie dezelfde noten achter elkaar verschijnt als derde thema in die fuga (in de video aangegeven in blauwe noten), en voelt aan als het hoogtepunt. Voor mij is dat moment van oplossing van onschatbare waarde, iets wat alle 24 jaar zoeken zin geeft. Nog meer betekenis krijgt het wanneer ik overdenk dat ik er al zo'n twee jaar op oefende voordat ik het zag. Terwijl het dus letterlijk al twee jaar lang bijna dagelijks onder mijn ogen was. Wat een les over blind zijn voor zaken!

Maar goed, dat is een voorbeeld van wat het voor mij betekent van het hele leven kunst te maken.

Motto: Je moet in het leven altijd bezig zijn met raadsels oplossen.
Vooral met het raadsel wie je zelf bent.

Wat ik niet begrijp is toch die prijzen die betaald moeten worden voor ECHTE Vermeers/Rembrandts/etc

Eenvoudig omdat deze objecten uniek zijn (er is er maar één van) en wereldberoemd: iedereen herkent ze. Oftewel daarmee kan een steenrijk persoon grote indruk maken. Het zegt meer over de psychologie van hoe iemand met rijkdom omgaat dan over kunst. Zo kan men ook het voorbeeld begrijpen van de banaan die op de muur geplakt is waarvoor iemand een groot bedrag uitgaf, terwijl het morgen of overmorgen wordt weggegooid: deze persoon doet zoiets niet om de kunst, maar om te laten zien hoeveel geld hij/zij wel niet heeft. Zo herinner ik me een stripverhaal Lucky Luke dat ik als kind las, waar een aan olie rijk geworden persoon zijn sigaren aansteekt met bankbiljetten. Hoewel dat een humoristisch stripverhaal is weet een lezer die wat langer in de wereld geleefd heeft dat dit geen domme fantasie is, maar juist het omgekeerde: het laat pijnlijk zien hoe de mens vaak is.

[Rereformed]

Wat ik niet begrijp is toch die prijzen die betaald moeten worden voor ECHTE Vermeers/Rembrandts/etc

Als je een goedkope Vermeer wilt kopen, koop dan een van Meegeren.

Hier ben ik het weer geheel met je eens. Precies, want dan gaat het je om de kunst! Je kan er dan eigenlijk dubbelop van genieten: Zowel van die van Vermeer als van de voortreffelijke vervalser!

[Leon]

Wat ik niet begrijp is toch die prijzen die betaald moeten worden voor ECHTE Vermeers/Rembrandts/etc

Als je een goedkope Vermeer wilt kopen, koop dan een van Meegeren.

Hier ben ik het weer geheel met je eens. Precies, want dan gaat het je om de kunst! Je kan er dan eigenlijk dubbelop van genieten: Zowel van die van Vermeer als van de voortreffelijke vervalser!

Ik denk dat een “echte” van Meegeren ook wel een paar duiten zal kosten.

[dikkemick]

Vermeer is zeker geen kitsch, het was om een voorbeeld te stellen omdat we het over smaken hebben.
Waar ik om kan lachen:
Vrouw en Struisvogel
Ik kijk er al tientallen jaren naar, en heb de vrouw en de struisvogel nog steeds niet ontdekt.

Blijven zoeken Rereformed.

Wat ik niet begrijp is toch die prijzen die betaald moeten worden voor ECHTE Vermeers/Rembrandts/etc

Als je een goedkope Vermeer wilt kopen, koop dan een van Meegeren.

Exact! Geweldig toch? Mensen die met de aardappel in de keel staan te kwijlen bij een "Vermeer"

[dikkemick]

Maar meer wordt me nu duidelijk. Kunst is eigenlijk heel subjectief maar soms ook collectief.
Zoals Rereformed kan wegdromen bij 3 noten welke zich herhalen kan een ander in extase raken van 500 beats per seconde (liefst in de auto).
En ieder genre heeft zijn/haar aanhang.