Wie zegt dat in een andere bewustwording, dus bijvoorbeeld een zes dimensionale bewustwording, er iets als verleden tijd bestaat? Dan zijn er ook geen herinneringen. Maar toch is er bewustzijn. Er kan dus bewustzijn zijn zonder herrinering, in een gedachet experiment dan. Het ervaren van tijd hoort bij menselijk bewustzijn, dat wil niet zeggen dat het bij bewustzijn in het algemeen hoort.siger schreef:Om ons van onszelf bewust te zijn, dus om zelfbewustzijn te hebben, moet er aan drie dingen voldaan worden.
Ten eerste moeten we gebeurtenissen opslaan in onze herinnering. Ten tweede moeten we kunnen terugkijken in ons geheugen. Voor allebei hebben we een werkend lichaam nodig dat intact blijft voor de duur van beide fases van dit proces, want zowel geheugenopslag en introspectie hebben een geintegreerde drager nodig.
De derde voorwaarde is dat we orde en betekenis moeten scheppen in wat we terughalen uit onze herinnering. Dit is een reconstructie door middel van associaties van herinneringen, en met het reconstrueren van een tijd-en-ruimte frame. Gedurende dit proces (re)construeren we ook onze "ik". Deze "Ik" is dus feitelijk bedacht.
Dus wat Siger hier schreef kan kloppen, maar hoeft niet te kloppen in de zin zoals Descartes op zoek is naar kennis: er mag als je iets zeker wilt weten geen enkele twijfel zijn. Hoe klein ook.
Het gaat er hier om of "Ik denk dus ik besta" overeind staat of weerlegd is. Een "bedachte Ik" is ook een ik, omdat het Ik het zo ervaart,
Dat past opnieuw in een 4D beeld, omdat een bewustzijn meer bestaansrecht heeft als het een op zichzelf staande functie heeft.heeck schreef:De vierde voorwaarde is het vermogen om los van het "hier en nu", inclusief het willoos volgen van herinneringen of andere impulsen, te komen.
Roeland
In brede zin weerlegt het "Ik denk dus ik besta"" niet, het past er heel goed in.
Het is wel zo dat als het ik geen invloed heeft op wat er gebeurd, dat dan die vierde voorwaarde niet van toepassing ik. Een Ik zonder wil blijft een Ik, het gaat om de vaststelling dat "ik" bestaat omdat er een agent is die zelf iets waarneemt. Of die agent invloed heeft op datgene wat waargenomen word doet niet terzake.
Een wil om te bestaan hoort bij de vraag: wie heeft die wil? Dus deze aanname lost niets op. Het kan wel zo zijn dat de wil om te bestaan een voorwaarde kan zijn om te blijven bestaan. Maar zo kan je ook zeggen dat een huis zowel blauw als rood kan zijn.siger schreef: Waar zit die "wil om te bestaan" waar jij over spreekt? In ons bedachte ik? Of in onze andere verhalen (evolutie, onstaan van het leven?) Ik wil over alles nadenken, maar een "wil om te bestaan" als deus ex machina, als het ware ingestraald uit hogere regionen, kan ik niet aanvaarden.
Op zich heeft wil wel raakvlak met bestaan, maar de wil kan bestaan niet veroorzaken, je moet eerst bestaan om iets te willen. Andersom zie ik niet voor me, maar dat kan aan mij liggen natuurlijk.
Bijheeck schreef:Vandaar dat ik (zelf)bewustzijn" en "ik-begrip" eerst maar eens buiten zou willen laten staan.!
Maar dat is wel wat veel gevraagd in een topic dat juist daarover gaat.
r.
Ik denk
Dus Ik besta
Van descrates is voor het bepalen van de algemene geldigheid van deze uitspraak ( dus zelfs in theorie onweeerlegbaar ) helemaal niet van belang wat het ik is. Het gaat erom dat iets registreert dat iets nadenkt.
Haal je denken en bestaan weg dan krijg je: ik = ik. Dat klopt. "Ik"bestaat en ik is gelijk aan ik. Wat ik precies is weten we niet. We weten wel dat het bestaat. Dat we dat zelf zijn. Wat we zelf precies zijn weten we niet.
haal je ik weg dan krijg je denken = bestaan
Wat alleen waar is als daar bewustzijn van is. Of dat denken echt denken is maakt niet uit, alles wat aangetoond is, is dat er iets bestaat en dat ik bestaat.
Het exact kunnen omschrijven van wat bewustzijn is hoeft niet, zolang iemand voor zichzelf zelf weet wat bewustzijn inhoud hoef je het niet exact onder woorden te kunnen brengen.
Je bewust worden van zelfbewustzijn is een gevolg van "Ik denk dus ik besta" snappen.
Ik zag ook de vraag wat voor nut zelfbewustzijn eigenlijk heeft. Dat weten we niet, dus kan je stellen dat het nut van zelfbewustzijn buiten ons waarnemingsveld valt. Wellicht heeft het geen nut maar wel waarde?
Het zou ook heel wat zijn om te denken dat er op alle vragen antwoord is. Of zelfs antwoord mogelijk is. Dan zou alles kenbaar moeten zijn op rationale wijze en er is geen enkele reden om aan te nemen dat dat zo is.
Je kan wel stellen: het ik word door niets anders dan het ik waargenomen als het ik.
Immers: als ik kijk naar een monitor waar delen van mijn hersenen oplichten als ik bewust ben, dan zie ik geen ik maar dan zie ik informatie die ik op een bepaalde manier lees.
Maar het ik neemt het ik wel waar, en word dus tegelijk object als subject. Wat bijzonder is: dat wat waarneemt is gelijk aan dat wat waargenomen word.
Zonder ik is er geen bewustzijn en het ik word alleen door het ik waargenomen.
Iets voelen zonder het onder woorden te kunnen brengen is iets voelen dat woordeloos bestaat. Zo kan iemand snappen wat zelfbewustzijn is zonder het onder woorden te kunnen brengen. Waarbij wel gezegd kan worden dat waarnemen dat "ik" "ik" waarneemt zelfbewustzijn waarnemen is.
